คำนำ

เรือนไผ่ริมธารอันเร่าร้อน

สู่วังหลวงอันหนาวเย็น

อบอวลอุ่นไอรักที่ซ่อนเร้น

นางผู้ปรากฏกายให้เห็น

พร้อมบุตรสาวของเขา

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหารุนแรง

ทุกตัวอักษรเกิดจากจินตนาการทั้งหมด

ไม่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับตำนานที่มีอยู่จริง

และไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์ใดๆ

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ขอให้ทุกท่านมีความสุข

จากใจนักเขียน

พบกันอีกแล้วกับหลี่หง หลังจากที่ก่อนหน้าได้ฝากผลงานนิยายกึ่งแฟนตาซีเอาไว้จนเป็นที่ถูกอกถูกใจในความเก่งกาจของนางเอกสายซื่อใสบริสุทธิ์แต่มีพลังทำลายล้างรุนแรงกันไปแล้ว คราวนี้หลี่หงจึงสร้างสรรค์นิยายที่มีนางเอกฝีมือฉกาจมากความสามารถอีกครั้ง ด้วยเรื่อง ‘พยัคฆ์สาวจ้าวดวงใจ’

เรื่องนี้เป็นแนววิญญาณนางเอกสิงร่าง กึ่งกำลังภายในกึ่งวังหลวงวังหลัง นางเอกคือจอมยุทธ์หญิงมีกำลังภายในแก่กล้า พระเอกเป็นบุรุษสูงศักดิ์ แต่หัวใจรักไม่อาจดูเบา ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นสามีที่แสนดีของภรรยาปานใด

ซึ่งแน่นอนว่ายังคงเป็นแนวจีนโบราณที่เน้นด้านความรักโรแมนติกคอมมาดี้ ดำเนินเรื่องไม่เน้นดราม่า และจบแฮปปี้ที่สุด

ขอให้ทุกท่านสนุกและมีความสุขกับการอ่านนะคะ

คำนำ

มิใช่เพียงเพราะสัญญาหมั้นหมาย หากแต่เป็นเพราะเขากับนางรักกันมาก รักกันมานาน ทว่าภาพที่เห็นคืออันใด

น้องสาวแสนดีกับชายคนรักกำลังเดินจูงมือกันอย่างหวานชื่น และหายไปทางเรือนแห่งหนึ่ง หลังจากลอบติดตามและแอบมองเนิ่นนาน เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ก็ยิ่งไม่เข้าใจ พวกเขาทำอะไร?

นั่นคือคู่หมั้นอันเป็นที่รักของนางกับน้องสาวผู้แสนดี พวกเขาคงเจอกันโดยบังเอิญ แล้วทักทายกันตามประสา

นางมิอาจคิดการไม่บังควรกับพวกเขา...

“ช้าก่อน!”

ซานซานตวาดก้อง

“นี่ข้าต้องเป็นวิญญาณสิงร่างนางโง่งมผู้นี้อย่างนั้นหรือ? คู่หมั้นตัวเองกำลังขย่มกับน้องสาวก็ยังไม่เข้าใจ ข้าจะบ้าตาย ขอลงนรกแทนได้ไหม?”

“ไม่ได้!”

“...!?”

อารัมภบท

ดินแดนใต้หล้าแบ่งแยกหลากแคว้นหลายชนเผ่า ปกครองด้วยผู้นำของแต่ละพื้นที่ตามแบบวิถีของตนเอง

แผ่นดินใหญ่ที่มีอำนาจเหนือกว่ามักปกครองโดยบุคคลอันถูกเรียกขานว่าฮ่องเต้ ได้รับการยกย่องว่าเป็นโอรสสวรรค์ ส่วนแผ่นดินผืนเล็กผืนน้อยมักจะปกครองกันเองด้วยหัวหน้าเผ่าหรืออ๋องศักดินา แต่ยังคงขึ้นตรงกับฮ่องเต้ของแผ่นดินใหญ่ที่แข็งแกร่งกว่า

ทว่านอกเหนือจากอำนาจราชศักดิ์และระบบการปกครองต่างๆ เหล่านั้น ยังมีชาวยุทธ์ยอดฝีมือแฝงตัวไปทั่วหล้า ก่อตั้งสำนักต่างๆ ทำงานให้ชนชั้นสูงอยู่เงียบๆ รับเงินเป็นกอบเป็นกำเพื่อดำรงชีพ หนึ่งในนั้นคือ สำนักเซียนหย่งสือ เป็นสำนักที่มีนักฆ่าเดนตายมากมาย ทำงานลึกลับฝังตัวซ่อนเร้นให้องค์กรใต้ดินมาช้านาน

เจ้าสำนักแห่งนี้คือประมุขหญิงผู้ยิ่งใหญ่แห่งใต้หล้า

นามว่าซานซาน

หญิงสาวผู้นี้ได้รับการขนานนามว่าเป็นนางมารร้าย บาดแผลตามร่างกายล้วนบ่งบอกได้ดีว่าผ่านการนองเลือดมามากมายปานใด กระทั่งใบหน้ายังไม่เหลือส่วนใดให้เรียกว่าอิสตรี

ดวงตาของนางมืดดำมีเส้นเลือดแดงก่ำราวปีศาจ มีแผลเป็นบวมเป่งดุจตะขาบพาดผ่านตั้งแต่หน้าผากลากยาวลงมาถึงปลายคาง ริมฝีปากแหว่งเว้า จมูกบิดเบี้ยวเสียรูปทรง

ซานซานมีฝีมือล่าสังหารฉกาจ นอกจากมีความสามารถพลิกแพลงทุกสิ่งรอบตัวเป็นอาวุธร้ายได้ตามแต่ใจ ยังฝึกทุกสรรพวิชาจนสำเร็จได้โดยง่าย นิสัยรักสวยรักงามใดๆ นางไม่เคยสน

นอกจากเป็นเจ้าของเคล็ดวิชาฝ่ามือมรณะยังลอบฝึกวิชาหมื่นพิษ วิชาไอมาร ปราณเทพสังหาร เคล็ดวิชานารีพิฆาต ไสยเวทย์มนต์ดำอำมหิต

เรียกได้ว่าวิชามารอันชั่วร้ายทั้งหลายนางล้วนแตกฉาน มีความสามารถไร้ขีดจำกัด ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็นในพริบตา

ทว่าน่าเสียดาย ถึงแม้ว่าจะเก่งกาจปานใด หากแต่ใจยังเป็นหญิงสาวผู้อ่อนไหว ที่ผ่านมาด้วยเพราะไม่เคยรู้จักคำว่ารัก จึงฝักใฝ่เพียงการฝึกวิชาและเข่นฆ่าล่าสังหาร กระทั่งวันหนึ่งมีชายงามส่งยิ้มให้

ซานซานผู้ไม่เคยมีผู้ใดส่งยิ้มให้กลับได้รับรอยยิ้มนั้นจากบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งโดยบังเอิญ ทำให้นางเกิดรักแรกพบ ทั้งหลงใหลจนไม่ลืมหูลืมตา ทว่าเขากลับมีภรรยาอันเป็นที่รักอยู่แล้วหนึ่งคน กระนั้นซานซานไม่สนใจ นางไม่ไยดีต่อศีลธรรม ปราศจากความละอายต่อฟ้าดิน คิดแย่งชิงชายคนนั้นมาครอบครองให้จงได้

ซานซานวางแผนชั่วร้ายหมายมาดให้ภรรยาเข้าใจสามีผิดมหันต์ คิดจับตัวบุรุษมากักขัง และคิดสังหารภรรยาให้ตายตก

เรียกได้ว่าเป็นนางมารต่ำทรามจิตใจอำมหิตโดยแท้ แค่คิดอย่างเดียวยังโฉดชั่วปานนั้น

ทว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือเมฆายังมีดวงตะวันสาดแสงอันร้อนแรงแผดกล้า เมื่อเรื่องต่ำช้าของซานซานถูกอาจารย์ล่วงรู้เข้าผ่านดวงจิตที่พวกเขาสื่อถึงกัน

ท่านปรมาจารย์เซียนหย่งสือ คืออาจารย์ของซานซาน

เขาคือผู้ละแล้วซึ่งเส้นทางนองเลือดของยุทธภพ หลุดพ้นจากเส้นทางสายมาร หันเหไปเลือกหนทางแห่งเซียน บำเพ็ญเพียรตบะสูงส่ง จึงมอบสำนักให้ซานซานดูแล

ท่านผู้นี้คือภูผาที่แข็งแกร่งผงาดกล้าในใต้หล้า ยิ่งกว่าภูเขาเช่นซานซาน และยิ่งโหดร้ายกว่าผู้ใดทั้งหมด

ท้ายที่สุด นอกจากซานซานจักมิได้บุรุษมาครอบครอง ทั้งยังมิทันพรากสามีจากภรรยา นางก็ถูกอาจารย์จัดการก่อนแล้ว

ชีวิตก็ยังมิอาจรักษา...

ศิษย์โหดเหี้ยม มีหรืออาจารย์จักใจดี

ด้วยวิชาดูดวิญญาณของอาจารย์เซียนหย่งสือ วิญญาณของซานซานจึงถูกกระชากออกจากร่าง ได้ยินเพียงประโยคยามสิ้นชีพจากอาจารย์ดังก้องกังวานว่า

“จงชดใช้กรรมเสียดีๆ ชีวิตนี้จักได้ไม่สูญเปล่า”

นับเป็นจอมมารผู้กลับตัวเป็นเทพเซียนโดยแท้จริง...

เพราะต้องชดใช้กรรม นำคุณธรรมค้ำจุนโลกา

เป็นนางมารกลับใจ สร้างคุณงามความดีชดเชยความผิด

ทำให้ซานซานต้องไปสิงร่างของสตรีนางน้อยผู้หนึ่ง ซึ่งโง่งมเหลือเกิน ชีวิตอัปยศอดสูที่สุด

ดูเถิด! ท่านอาจารย์ช่างลงทัณฑ์ข้า …นางมารผู้นี้!