ตอนที่1/1

ตอนที่1/1

ณ ผับแห่งหนึ่ง

ร่างสูงของพยัคฆ์เดินเข้ามาในผับแห่งนี้ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ถึงแม้ชายหนุ่มจะมักทำตัวเย็นชาอย่างนี้แต่ก็ยังทำให้ผู้หญิงหลายต่อหลายคนจับจ้องมาที่เขา ซึ่งคนตัวสูงก็รู้ดีว่าที่พวกหล่อนเหล่านี้มองมาที่เขานั่นหวังอะไร และต้องการสิ่งใด

พยัคฆ์ ทายาทคนเดียวของท่านพงศ์ภาณุ ผู้ก่อตั้งบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านอสังหาริมทรัพย์อย่างทวีรัตน์กรุ๊ป ทั้งหน้าตาหล่อเหลากับความร่ำรวย มีหรือที่คนจะไม่อยากเข้าหา แต่ทว่าสำหรับพยัคฆ์แล้ว ผู้หญิงสำหรับเขามันก็แค่ทางผ่าน เขาไม่เคยเจอใครที่คิดอยากจะสร้างครอบครัวด้วย ไม่เคยคิดมีความเรื่องแต่งงานอยู่ในสมอง สิ่งที่ชายหนุ่มต้องการก็แค่เรื่องบนเตียงก็เท่านั้น

“มาแล้วเหรอวะ?” เสียงของเพื่อนในกลุ่มทักทายหลังจากที่เห็นร่างสูงโปร่งของพยัคฆ์เดินตรงมาบนโซน VIP

“อืม วันนี้คนเยอะสัส”พยัคฆ์พูดพร้อมมองไปรอบๆ ของที่แห่งนี้เมื่อมีนักท่องเที่ยวราตรีเป็นจำนวนมาก ผับแห่งนี้เพื่อนเขาเป็นเจ้าของนั่นเอง ส่วนเขาก็มีหุ้นส่วนอยู่ที่นี่ แต่ไม่เข้ามาบริหารด้วย เพราะงานของเขาก็เยอะมากพอแล้วจึงยกให้เป็นหน้าที่ของเพื่อนแทน

“ถือว่าตอบรับได้ดี ยิ่งมึงมาบ่อยสาวๆ ยิ่งมาที่นี่เยอะขึ้น”

“เกี่ยวไรกับกู?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วทำสีหน้างุนงงเล็กน้อย

“แหม ก็ใครไม่อยากได้มึงบ้างล่ะ”

มันก็ไม่ผิดกับสิ่งที่เพื่อนเขาพูดเลยสักนิด ผู้หญิงบางคนก็มาที่นี่เพราะหวังอยากจะทำความรู้จักหรือเข้าหาเขา แต่เขาก็ไม่ใช่ว่าจะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ ผู้หญิงทุกคนที่จะขึ้นเตียงกับเขา เขาเลือกแล้วต่างหาก

“หึ กูก็ไม่ได้เอาทุกคน” เขาไม่ได้รู้สึกขาดผู้หญิงหรือมีความต้องการอะไรมากมายขนาดนั้น เมื่อก่อนอาจจะใช่แต่ทว่ามาพักหลังๆ จู่ๆ เขาก็รู้สึกไม่อยากยังไงก็ไม่รู้

“หรือมึงยังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่?”

“คนไหนวะ?” เพื่อนอีกคนในกลุ่มเอ่ยถามขึ้นทันที หลังจากที่ได้ยินคำพูดเจ้าของผับที่พยายามชักถามพยัคฆ์อยู่อย่างนั้นไม่เลิก

“ก็แม่นางในฝันของมันไง”

“นางในฝันบ้าอะไร กูไม่ได้คิดกับเธอแบบนั้น” พยัคฆ์สวนกลับในทันที

“แน่ใจ?”

“นี่กูพลาดอะไรไปวะ นางในฝันอะไรไอ้พยัคฆ์”

พยัคฆ์ไหว่ไหล่ไม่ตอบอะไรออกไป เขาเลือกที่จะหยิบแก้วน้ำสีอำพันขึ้นมากระดกลงคอแทน จู่ๆ คำพูดของเพื่อนมันก็ทำให้เขานึกถึงใบหน้าสวยหวานของผู้หญิงอีกคน

‘นางในฝันงั้นเหรอ’

จะเรียกแบบนั้นก็คงไม่ผิด ไม่รู้ทำไมนับจากวันนั้นที่ได้เห็นหน้าเธอมันก็ทำให้เขาอยู่ในห้วงของมนต์สะกด รอยยิ้มหวานๆ บวกกับท่าทางสดใสของคนตัวเล็กแม้จะเป็นวันที่ฝนตกไม่หยุด แต่ทว่าเธอก็ยังดูมีความสุขอยู่เหมือนเดิม ภาพนั้นมันทำให้เขาจำได้ไม่เคยลืม

อยากจะรู้จักเธอ

อยากจะเจอเธออีกครั้งแต่ก็ไม่ง่ายเลยสักนิด

ชายหนุ่มบังเอิญเห็นหญิงสาวปริศนาตอนที่เดินทางกลับมาจากบริษัท เขาอยู่ในรถ ซึ่งวันนั้นเป็นวันที่ฝนตกหนัก แถมรถก็ติดมากอีกด้วย จากที่อารมณ์ของพยัคฆ์ขุ่นมัวหงุดหงิดกับสภาพอากาศและการจราจร เขาก็ต้องชะงักเมื่อได้เห็นหญิงสาวเจ้าของใบหน้าหวานเดินอยู่ข้างถนน ในมือของเธอกางร่มสีชมพู ในตอนแรกเขาเห็นเพียงแค่ร่างกายที่ดูสมบูรณ์แบบจากด้านหลัง แต่พอหญิงสาวเงยหน้ามองท้องฟ้า มันทำให้ให้เขาเห็นใบหน้าเธออย่างชัดเจน

เธอสวยมาก

คำนี้มันอยู่ในหัวของพยัคฆ์หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าของเธอคนนั้น ยิ่งเห็นรอยยิ้มน้อยๆ ที่คนตัวเล็กเผยออกมา มันก็ยิ่งทำให้หัวใจแกร่งที่ไม่เคยสั่นไหวให้กับใครเต้นแรงขึ้นมา

เขาจับจ้องเธออยู่นานจนกระทั่งรถหรูค่อยๆ เลื่อนตัวผ่านหน้าของเธอไปอย่างน่าเสียดาย พยัคฆ์เคยขับรถผ่านเส้นทางนั้นอยู่อีกหลายครั้ง แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้เห็นหน้าเธออีก จนผ่านมานานเกือบเดือนแล้ว เธอก็เหมือนคนแปลกหน้าที่เขาปรารถนาอยากจะพบเจออีกครั้งก็เท่านั้น อยากทำความรู้จัก บางทีถ้าเข้ากันได้เขาก็อยากที่จะสานสัมพันธ์กับเธอ