บทที่1.แสงหรือเงาที่ทำให้หลงใหล....

เคลวินอึ้ง... ยัยนี่หน้าใสวิ้ง! พวงแก้มอิ่มขึ้นสีจัด ปลายจมูกโด่งมีเม็ดเหงื่อผุดพราย แถมยังยิ้มหวานจ๋อยให้กับเขาเสียอีกด้วย ชายหนุ่มขยับขาตามแรงดึงของผู้หญิงตรงหน้า อืม...เขากำลังเต้นรำในจังหวะเร้าใจเป็นครั้งแรกในรอบสิบปี กับผู้หญิงแปลกหน้าที่อยากจะสะบึมเจ้าหล่อนบนที่ที่นอนให้สมอยาก โค้งเอวอ่อนช้อยที่ฝ่ามือใหญ่แตะถูก ผิวกายเนียนละเอียดที่ปลายนิ้วสัมผัส มันชวนให้เขาอยากจะกระชากเธอนอนลงบนพื้น แล้วเริ่มต้นชิมรสชาติผิวกายของเธอช้าๆ

ทิชากรกำลังสนุก เธอเริงร่าท่ามกลางความตกตะลึงของเพื่อนๆ ทุกคนรอบตัว สายตาทุกคู่จ้องมองมาที่เธอเป็นตาเดียว เมื่อเธอตกอยู่ในวงแขนของหนุ่มมากเสน่ห์ เคลวิน โดม ทุกคน! ใช่ทุกคนเชียวแหละที่เป็นผู้หญิง เพราะพวกหล่อนรู้ดีว่าขณะนี้เคลวินกำลังสนใจผู้หญิงในอ้อมแขน ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ลงมายืนอยู่ตรงนี้! กับผู้หญิงคนนั้น

ชายหนุ่มยิ้ม เขาพาหญิงสาวในอ้อมแขนโลดแล่นไปตามจังหวะเพลงบนฟลอร์เต้นรำ จับเหวี่ยงโยนเธอตามใจชอบ และเต้นตามจังหวะเสียงดนตรีหนักๆ ร่างกายอ่อนบางพลิ้วไหว เธอร่ายรำอยู่รอบๆ ตัวเขาและที่สำคัญความเย้ายวนของเธอโดนใจเขาเป็นบ้า จนเขาคาดว่าบนเตียงหนาๆ ของเขาคืนนี้ มันจะต้องเต็มไปด้วยความทรงจำเผ็ดร้อน เพราะแม่เนื้ออ่อนช่างร้อยลีลาชวนให้หลงใหลเสียเหลือเกิน...

ทรวงอกอวบอิ่มไหวกระเพื่อม เธอเหนื่อยสุดขีด...แต่กลับสนุกมากมาย ยิ่งได้เต้นรำกับหนุ่มรูปหล่อชวนฝัน เขาเป็นผู้นำที่เข้มแข็ง และเป็นผู้ตามที่ดีเลิศ เธอและเขาเข้าขากันด้วยดีจนเต้นรำกันไม่หยุดไม่รู้กี่เพลงต่อกี่เพลง ไม่ว่าดนตรีจะมาในรูปแบบไหนเขาสามารถนำพาและคล้อยตามได้ทุกรูปแบบ จนเธอเองก็นึกทึ่ง! หนุ่มอิตาเลียนเสน่ห์แรงข้อนี้ทิชากรรู้ดี แต่เธอไม่คิดว่าจะได้พบเจอกับตัวเอง เพราะเธอไม่ค่อยชอบเสวนากับผู้ชายเท่าไหร่ อิตาลีขึ้นชื่อเรื่องผู้ชายรูปงาม เธอกลัวหลงเสน่ห์พวกเขา จนไม่อยากกลับประเทศไทย

รอยยิ้มที่แต่งแต้มมุมปากอิ่มกับแววตาระยิบระยับทำให้เคลวินสนใจ เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ๆ และกระซิบเสียงพร่า ถามถึงสาเหตุของรอยยิ้มนั้น ขณะที่ยังตระกองกอดเธอไว้ในอ้อมแขนและโลดแล่นไปตามเสียงดนตรีกลางฟลอร์เต้นรำ

“ยิ้มทำไมครับคนสวย”

“ฉันคิดว่า...ฉันกำลังหลงเสน่ห์คุณค่ะ คุณเสน่ห์แรงสมกับเป็นคนอิตาเลียนเลย”

หญิงสาวตอบเสียงแผ่วหวิวเหมือนกำลังละเมอ ร่างกายถูกจับโยนก่อนจะกระชากกลับมาสู่อ้อมกอดของชายหนุ่มซ้ำอีกครั้ง...

เคลวินยิ้มตาเยิ้ม ยัยผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาแปลกใจได้ตลอดเวลา มันเป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงมักจะหลงเสน่ห์เขา แต่เธอพูดตรงดี ดวงตาคู่นั้นตรงกับใจ แต่เธอไม่ยักยั่วยวนเขาเหมือนสาวๆ คนอื่น เธอยังเป็นปกติไม่ได้อยากกระโจนขึ้นเตียงเขา เอ! หรือว่าเสน่ห์ของเขาลดลง จนไม่สามารถทำให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งลุ่มหลงได้กันล่ะ!!

“คุณไม่ชอบผู้ชายอิตาเลียนหรือ”

อะไรบางอย่างสะกิดเตือนให้เคลวินถาม

“เปล่า...ฉันแค่ชื่นชมแต่ไม่ถึงกับชอบ ฉันไม่ชอบแย่งผู้ชายกับใครนะคะ เพราะหากรูปหล่อมีเสน่ห์มากๆ ก็มักจะถูกรุมล้อมด้วยผู้หญิงมากมาย ฉันขี้เกียจไปต่อคิวด้วย มันเสียเวลาค่ะ”

เธอไหวไหล่ และปล่อยมือจากหนุ่มหล่อ ทิชากรเหนื่อยและอยากพัก เธอเดินเลี่ยงออกจากกลางฟลอร์เต้นรำโดยมีเคลวินเดินตามไปติดๆ

มีการขยับตัวพรึบพรั่บแต่...ทิชากรไม่รู้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเคลวินเป็นใคร! เธอเดินไปทรุดนั่งที่โต๊ะของตัวเองเพราะกระหายน้ำจนคอแห้งเป็นผง มือเรียวเล็กคว้าแก้วของตัวเองมาดื่มอักๆ ก่อนจะเลิกปลายคิ้วขึ้นเล็กน้อยมองเคล วินด้วยความแปลกใจ เขายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง และไม่คิดจะขยับไปทางไหน ไม่รู้ว่ามีวัตถุประสงค์อะไรด้วย

“สักแก้วไหมคะ”

ทิชากรยกแก้วน้ำผลไม้ของเธอขึ้นชู นึกในใจว่าเขาคงคอแห้งเหมือนๆ กัน ถึงได้เดินตามมาติดๆ สาเหตุเพราะหิวน้ำแค่นั้นจริงๆ ...

เคลวินหิว! แต่เขาไม่ได้หิวน้ำ...เขากระหายหิวที่จะชิมรสชาติของเธอต่างหากล่ะ แม่สาวนัยน์ตาใสแจ๋ว มุมปากเคลวินกระตุกยิ้ม เขาโบกมือเพียงนิดแก้วบรั่นดีรสร้อนแรงก็ยกมาส่งให้ถึงที่โดยบอดี้การ์ดหนุ่มหน้าตาดีที่คอยดูแลเขาอยู่ห่างๆ ชายหนุ่มทรุดนั่งฝั่งตรงข้ามบนโซฟาสีสวยที่มีไว้บริการ ดวงตาสีคาราเมลลุกวาบ เขาหรี่ตาลงมองเธอแบบเจาะจง ริมฝีปากบางเฉียบสีสดที่ทิชากรชอบมองขยับและเปล่งเสียงทุ้มๆ ออกมา