บทที่1.แสงหรือเงาที่ทำให้หลงใหล

บทที่1.แสงหรือเงาที่ทำให้หลงใหล

แสงสว่างมลังเมลืองของป้ายไฟหน้าสถานบันเทิงสว่างวิบวับ ป้ายต่างๆ ที่เรียงรายเป็นพืดอยู่ริมถนนย่านเอสกวิลี ใจกลางกรุงโรม ทิชากรเดินตามขบวนมัคคุเทศก์ โดยที่มีไกด์พามาเที่ยวแหล่งบันเทิงตอนกลางคืน ตามคำเรียกร้องของผู้ที่มาเที่ยวในทริปเดียวกันนี้ หลังจากเมื่อกลางวันเดินย่ำชมศิลปวัฒนธรรมเก่าแก่ของอิตาลีมาจนเกือบทั่ว พวกเขาเรียกร้องยากสัมผัสความร้อนแรงของเสียงเพลงสไตล์อิตาเลียน ที่ทั้งกระแทกกระทั้นโดนใจ กับกลิ่นอายวัฒนธรรมที่ร้อนแรงพอๆ กับรสชาติจัดจ้านของอาหารพื้นเมือง

“อย่าแยกห่างจากเพื่อนๆ นะครับเดี๋ยวจะหลง ประชาชนส่วนใหญ่ของเขาใช้ภาษาอิตาเลียน เดี๋ยวจะสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง... เกาะกลุ่มกันไว้นะครับ”

ไกด์หนุ่มส่งเสียงบอกดังลั่น เขาพยายามทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด ดูแลนักท่องเที่ยวให้ทั่วถึง เพราะมันเป็นอาชีพของเขาเอง

เสียงสาวๆ ในกลุ่มส่งเสียงวี้ดว้าย ตอนเห็นหนุ่มๆ อิตาเลียนหล่อเหลา พวกเขาส่วนมากรูปร่างสูงใหญ่ แผงอกเป็นมัดๆ รูปกายกำยำเมื่ออาชีพหลักของคนในโรมคือการออกเรือหาปลาในทะเล แม่น้ำไทเบอร์เป็นแม่น้ำสายหลักที่เป็นสายส่งน้ำกินน้ำใช้ในกรุงโรม รวมทั้งเป็นท่าจอดเรือ เมื่อเรือใหญ่ย้อนกลับมาหลังออกไปตระเวนกลางน่านน้ำ แสงไฟสว่างๆ สาดส่องกระทบกับแผ่นน้ำมองดูระยิบระยับ เหมือนกับเกร็ดเพชรที่หล่นร่วงฉาบทาเอาไว้ เงาวูบวาบฉาบแผ่นน้ำ สะท้อนกับแสงไฟมองดูมลังเมลือง

ทิชากรชอบอยู่กับธรรมชาติเงียบๆ มากกว่าการมาเที่ยวในแหล่งที่มีแต่เสียงอึกทึกครึกโครม แต่เมื่อมันเป็นความต้องการของผู้คนกลุ่มใหญ่ เธอก็จำใจตามมาด้วยทั้งๆ ที่อยากจะนอนซุกตัวบนที่นอนนุ่มๆ มากกว่า เพราะการเดินนานๆ เพื่อดูศิลปวัฒนธรรมเมื่อกลางวันก็สูบพลังงานในร่างกายของเธอไปมากโข แต่เมื่อเห็นพ้องต้องกันทั้งหมด เธอก็จำเป็นต้องมาด้วย...อีกอย่างจะได้ดูแหล่งท่องเที่ยวตอนกลางคืนไว้ประดับความรู้!!

ผีเสื้อราตรีที่ออกมาหากินตอนกลางคืนแต่ละนางแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีฉูดฉาด แต่งแต้มหน้าด้วยเครื่องสำอางจนหน้างดงามไม่มีที่ติ จนทิชากรกลายเป็นเด็กกะโปโลไปเลย เมื่อเทียบกับเจ้าหล่อนทั้งหลาย ทรวงอกอวบอัดถูกดันจนเกือบจะล้นทะลักออกมาจากชุดรัดติ้ว สัดส่วนยวนตาอวบอูมหน้าอกหน้าใจล้นทะลัก ทิชากรก้มมองหน้าอกของตัวเอง ก่อนจะส่ายหน้า เมื่อมันแบนราบและถูกซ่อนไว้ใต้เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆ เธอกวาดตามองสาวสวยเพลินๆ หลังไกด์นำทางหาที่นั่งให้เรียบร้อย น้ำผลไม้ในมือผสมแอลกอฮอล์เจือจางและมันทำให้หน้าหวานแดงจัดขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตากลมโตแพรวพราวระยับ เธอมองทุกสิ่งรอบตัวด้วยความตื่นตาตื่นใจ

“นกๆ !!! เห็นสาวๆ กลุ่มนั้นบอกว่า คลับนี่เป็นของคุณเคลวินล่ะ”

เคลวินคือใคร! ทิชากรขมวดคิ้ว เธอไม่คุ้นชื่อที่เพื่อนๆ พูดถึงเพราะความที่เป็นคนตั้งใจเรียน เธอไม่สนใจข่าวกอสซิป จึงไม่รู้จักผู้ชายที่ชื่อเคลวินนั้นสักนิดเดียว

“ใครคะ? นกไม่รู้จักเลย เขาเป็นดารา นักแสดงหรือคะ”

ความไม่รู้ทำให้เธอปล่อยไก่ออกไปฝูงใหญ่ๆ เรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากเพื่อนๆ สาวกลุ่มนี้กันถ้วนหน้า

“ตายต๊าย! ยังมีหนึ่งคนตรงนี้ที่ไม่รู้จักคุณเคลวิน โดม เขาเป็นผู้ชายที่ถูกโหวตขึ้นหน้าหนังสือแมกาซีนชื่อดังในยุโรป...เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทั่วโลกอยากกอดด้วยมากที่สุดจ้า”

พวกเพื่อนๆ พากันอธิบายให้ทิชากรรู้ แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี...

“แฮะๆ นกไม่รู้จริงๆ นี่คะว่าเขาสำคัญขนาดนั้น” เธอหัวเราะแหะๆ นึกเค้าหน้าเขาไม่ออกด้วยซ้ำไป

“ช่างเถอะๆ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอเขาหรือเปล่าด้วยนะ เขามีธุรกิจแบบนี้อยู่เกลื่อนเมืองไปหมด จะโผล่หน้ามาให้เราพบเห็นได้ง่ายๆ ได้ยังไงกันล่ะ”

สาวๆ ทั้งหมดพากันวิเคราะห์ สีหน้าบ่งบอกถึงความเสียดาย แต่ก็ยังไม่วายแอบมีความหวัง ทิชากรพึ่งจะรู้ เพราะสาเหตุนี้นี่เองที่ทำให้กลุ่มสาวๆ ทั้งหมดพากันเรียกร้องที่จะมาเที่ยวกลางคืน ทั้งที่เหน็ดเหนื่อยมาตลอดทั้งวัน เพราะเป้าหมายสำคัญคือชายหนุ่มนาม เคลวินนี่เอง...