7 อีกเวอร์ชัน 2

งานราตรีสโมสรของเหล่าคุณหญิงคุณนายที่ถูกจัดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง อันดาเป็นลูกสาวของนักการเมืองชื่อดัง เธอจึงมักจะตามบิดามารดาออกงานอยู่บ่อยครั้ง และบ่อยครั้งที่อันดาจะต้องเป็นตัวแทนไปงานแทนด้วย และครั้งนี้ก็เช่นกัน เมื่อต้องออกงานคนเดียวทีไร อันดาก็มักจะหนีบเพื่อนสาวแสนสวยอย่างละอองรักมาด้วยเพราะไหนจะได้ลูกค้าคุณหญิงคุณนายกระเป๋าหนักไปเป็นลูกค้าของห้องเสื้อ ก็ยังได้เพื่อนแก้เขินไปในตัว ส่วนคนที่มาด้วยก็มักจะชอบบอกว่าได้กินข้าวฟรี แต่แท้ที่จริงเธอก็ได้เพียงของว่างไม่กี่ชิ้นเท่านั้น

เมื่อมาถึงงานไม่ทันไร อันดาก็ถูกลากตัวหายไปทางไหนไม่รู้ ทิ้งให้เธอเดินวนเวียนอยู่แถวโต๊ะอาหารที่จัดเป็นทางยาวสวยงามน่าทานไปเสียทุกอย่าง ละอองรักได้อาหารคาวคำเล็กพอดีคำที่จัดตกแต่งไว้อย่างดีเพียงสองชิ้น กำลังจะหยิบของว่างน่าทานอีกชิ้นเป็นชิ้นที่สามก็ต้องชะงักมือเมื่อได้ยินเสียงทักทายมาจากด้านหลัง

"หนูฝุ่น"

ละอองรักหันไปตามเสียงเรียกด้านหลัง เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็รีบยกมือขึ้นสวัสดี

"สวัสดีค่ะ คุณป้า" และมือที่ยกขึ้นไหว้ จำต้องเลยไปถึงคนตัวสูงข้างๆ ที่ท่านเกาะแขนเอาไว้ด้วย

"สวัสดีค่ะ พี่คุณ"

เธอจำเป็นต้องเอ่ยเรียกเขาว่าพี่ เพราะนึกเกรงใจคุณประไพร เขารับไหว้แล้วก็มองเธออย่างสำรวจ สายตาคมดุที่มองเธอเหมือนเมื่อคืนแทบไม่ต่างกัน ผิดก็แต่วันนี้ชุดที่เธอใส่มันไม่ได้ดูเรียบร้อยหรือธรรมดาแบบเมื่อคืน แต่เป็นชุดราตรีเปิดไหล่แขนสั้นสีชมพูอ่อนยาวเลยหัวเข่ามานิด แต่รอยผ่าที่หน้าขาเกือบถึงโคนขาเลยทีเดียว ไหนจะเนินอกอวบอิ่มอวดสายตาไม่น้อย และชุดมันออกจะพอดีตัวจนเนื้อที่ระหว่างผ้าและผิวเรียบลื่นของเธอแทบไม่เหลือที่ว่าง

"ป้าเกือบจำหนูฝุ่นไม่ได้เลย วันนี้แต่งตัวสวยเชียว"

"ชุดของลาลองเองค่ะ ถ้าคุณป้าสนใจซื้อให้ลูกสะใภ้เชิญที่ร้านได้นะคะ ฝุ่นคิดราคาพิเศษเลยค่ะ" ละอองรักยิ้มหวานส่งให้ แล้วก็แอบโฆษณาชุดเสียด้วยเลย

"ไว้ป้าจะเข้าไปอุดหนุนนะ"

"ขอบพระคุณค่ะ"

"ไม่ต้องเกรงใจ แล้วนี่หนูมาคนเดียวหรือ"

"มากับอันดาค่ะ แต่หายไปทางไหนก็ไม่รู้"

"งั้นคุณอยู่คุยเป็นเพื่อนน้องก่อนนะ เดี๋ยวแม่ไปสวัสดีคุณสมรก่อน" คุณประไพรหันไปบอกลูกชายตัวเอง เขายังไม่ทันได้เอ่ยตอบหรือปฏิเสธ ยายตัวเล็กตรงหน้าก็เอ่ยแทรกขึ้นทันที

"ไม่เป็นไรค่ะ ฝุ่นอยู่ได้ เกรงใจพี่คุณเผื่อจะได้ไปทักทายเพื่อน"

"เดี๋ยวผมอยู่แถวนี้ๆ แหละครับ เข้าไปข้างในคนเยอะ"

"งั้นก็อยู่คุยเป็นเพื่อนน้องนะ" คุณประไพรหันไปยิ้มให้ลูกชายตัวเองแล้วก็ตบแขนเบาๆ ก่อนจะเดินจากไป

"คุณทำผมตกใจอีกแล้ว"

พอคล้อยหลังคุณนายประไพรไตรคุณก็เอ่ยเย้าสาวสวยตรงหน้า เมื่อวานที่เจอก็ว่าเธอดูดีไม่น้อย แต่ยิ่งแต่งหน้าแต่งตัวแบบนี้ยิ่งดูสวยสง่าขึ้นไปอีก จนเกือบลบภาพจำแม่ชีของเธอไปเลย

"น่าตกใจตรงไหนคะ ตรงที่ฉันสวยขึ้นหรือ" เธอแกล้งจ้องตาใส่เขาตอนที่ตอบพลางยกยิ้ม แต่เมื่อสบตาคมกลับเป็นเธอที่ต้องรีบเสหันหน้าหนีมาสนใจจานอาหารใบเล็กในมือที่วางไว้เมื่อครู่ตอนทักทายกับคุณป้าประไพร

"อืม ก็คงใช่" ยิ่งคำตอบง่ายๆ ตรงๆ ของเขายิ่งทำเธอเสียอาการขึ้นไปอีก

ไตรคุณหยิบจานอาหารใบเล็กมาหยิบของว่างที่จัดไว้พอดีคำสองสามอย่างคล้ายของเธอ แล้วก็เดินตามคนตัวเล็กไปที่โต๊ะกลมขนาดสองที่นั่งมุมด้านในสุดที่คนไม่ค่อยเยอะ พนักงานที่เสิร์ฟน้ำเดินตามมาติดๆ เขาหยิบแก้วไวน์มาสองแก้ว แล้วก็ส่งให้เธอ

"ขอบคุณค่ะ คุณเข้าไปในงานก็ได้นะคะ เผื่อจะทักทายผู้ใหญ่" เมื่อรับแก้วมาแล้วก็รีบเอ่ยไล่คนตัวสูงที่ทำท่าจะนั่งเก้าอี้ตรงข้าม

"ผมหิว" เขาตอบแล้วก็นั่งลงตรงข้ามเธอ หยิบอาหารเข้าปากด้วยท่าทางสบายๆ

"แล้วคุณจะไปวัดอีกเมื่อไหร่" เธอเหลือบสายตาขึ้นมองคนตรงข้าม เพราะไม่แน่ใจว่าเขาถามจริงๆ หรือแค่อยากพูดแซะเฉยๆ

"ผมถามจริงๆ"

"คุณจะไปบวชมั่งหรือไงคะ"

"ถามเฉยๆ เพราะผมคงต้องเตรียมตัวไปส่งคุณประไพร"

"วันพระค่ะ" เธอตอบไม่ตรงกับที่ใจคิด นึกอยากจะย้อนเขานัก ว่าให้ไปถามแม่คุณสิ แต่ก็กลัวจะเสียมารยาท ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ส่งให้

"เห็นว่าคุณทำห้องเสื้อด้วยหรือ"

"ใช่ค่ะ" พอเขาถามเรื่องงานเธอค่อยตอบเขาได้ถนัดปากหน่อย

"คุณประไพรว่าจะให้ห้องเสื้อคุณตัดชุดพนักงานโรงแรม ถ้าคุณว่างเมื่อไหร่เข้าไปที่โรงแรมได้เลยนะ"

"ได้ค่ะ" เธอเอ่ยตอบหลังจากที่ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ

ไตรคุณชวนเธอคุยเรื่องงานอยู่ครู่ใหญ่ๆ พอคุยเรื่องเป็นเรื่อง บรรยากาศอึดอัดก็พลอยลดน้อยลง จนเธอเผลอยิ้มหัวเราะน้อยๆ ให้เขาอยู่หลายครั้ง

จนเสียงสั่นของโทรศัพท์เขาดังขึ้นเบาๆ ไตรคุณหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกง

"ครับคุณแม่"

"อ๋อ ครับ ได้ครับ"

"ผมโดนทิ้งแล้ว คุณนายท่านเจอญาติเห็นว่าจะชวนกันไปไหนสักอย่าง คุณล่ะ"

"เดี๋ยวอันดาคงออกมามั้งคะ นั่นไงมาพอดีเลย" เธอเอ่ยตอบพลางหันไปทางที่อันดากำลังซอยเท้าเดินเร็วตรงมาทางนี้

"ยายฝุ่น เดี๋ยวแกเอารถฉันกลับไปนะ ฉันมีธุระด่วนน่ะ"

"แล้วแกจะไปยังไง ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันเรียกแกรปเอา ธุระด่วนรีบไปเหอะ" ละอองรักเห็นท่าร้อนรนของเพื่อนก็รีบยัดกุญแจรถใส่มือเพื่อนคืน

"เดี๋ยวผมไปส่งให้ครับ" ไตรคุณเอ่ยแทรกขึ้น ทำให้ทั้งสองสาวหันไปมอง อันดามองเขาราวกับเทวดามาโปรด

"โอ๊ย พี่คุณขอบคุณมากนะคะ ยังไงฝากนังฝุ่นด้วยนะ พอดีอันดามีเรื่องด่วนจริงๆ ค่ะ ขอโทษนะยายฝุ่น"

"ครับ ไม่ต้องเกรงใจ"

"เออๆ รีบไปเหอะ ไว้ค่อยคุยกัน"

ละอองรักได้แต่ยักไหล่ให้คนตัวสูงตรงหน้า เพราะเห็นจะโดนเทเหมือนกัน เธอจึงชวนไตรคุณกลับและเหมือนเขาก็เห็นด้วยกับเธออย่างยิ่ง