สัญญาว่าที่เมีย(2)

“เป็นแค่ในนามไม่ได้หรือทำไมในสัญญาของคุณไม่บอกเลยว่าเราจะเป็นภรรยาสามีกันแค่เฉพาะเวลาอยู่ข้างนอกเท่านั้น”

รวงข้าวคิดว่าการเป็นแค่ภรรยาในนามเล่นบทบาทสมมุติ ตบตาคนในสังคมมันไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรสำหรับเธอแต่เธอแค่มองว่าถ้าเธอกับเขาต้องมีความสัมพันธ์กันจริง ๆ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการขายตัว

“ที่แท้คุณก็กลัวว่าจะต้องมามีอะไรกับผม” คนพูดคว้าแขนหญิงสาวมาจับจนแน่นแสดงอาการไม่พอใจ

“ผู้หญิงเป็นร้อยที่อยากจะเสนอตัวให้ผมนอนด้วยแล้วทำไมผมจะต้องง้อที่จะนอนกับคุณแต่ที่ผมไม่ต้องการที่จะระบุในสัญญาแบบนั้นเพราะบางทีคุณเองอาจจะเป็นคนที่อดใจไม่ไหวแล้วอยากนอนกับผมก็ได้”

หญิงสาวที่ได้ยินแบบนี้เธอยิ่งรู้สึกไม่เข้าใจในเมื่อเขามีผู้หญิงเป็นร้อยที่พร้อมจะเสนอตัวแล้วเขาจะมาเลือกเธอทำไม

“ตัวเลือกคุณเยอะก็เลือกคนอื่นเถอะค่ะ ฉันไม่พร้อมจะ ขายตัวในเวลานี้”

รวงข้าวแกะมือคนตัวสูงออกจากแขนเล็กก่อนที่เธอจะคว้ากระเป๋าและเตรียมจะเปิดประตูร้านกาแฟเดินออกไปแต่กลับต้องหยุดนิ่งเมื่อเจอคำขาดของปฐพี

“พรุ่งนี้ผมจะรวบรวมหลักฐานที่พ่อของคุณทำร้ายร่างกายผมในคืนวันนั้นแล้วเราคงได้เจอกันอีกเร็ว ๆ นี้”

“ถ้าคุณอยากได้ฉันมากขนาดนั้นก็ส่งสัญญามาได้เลยค่ะ เริ่มงานเมื่อไหร่เงิน 5 ล้านต้องโอนเข้าบัญชีเมื่อนั้น”

รวงข้าวเมื่อถึงทางตันเธอก็ต้องยอมพูดตกลงภายใต้น้ำตาที่หยดลงมาอาบแก้มแต่ไม่มีใครเห็นเพราะเธอเลือกที่จะหันหน้าเข้าสู่ถนนที่มีรถวิ่งผ่านเหมือนกับชีวิตของเธอที่คงต้องดำเนินต่อไปภายใต้ภาระที่พ่อสร้างไว้และด้วยความเป็นลูกเธอเองก็คงเลี่ยงความรับผิดชอบไม่ได้

หญิงสาวที่เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยได้เพียงไม่กี่เดือนชีวิตของเธอกำลังจะเริ่มต้นบนวิถีของการทำงานที่ดีแต่เธอกลับต้องมารับผิดชอบผลที่เกิดจากการกระทำของบุพการีที่ติดเหล้าอย่างหนักและนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอต้องตามชดใช้ค่าเสียหายที่พ่อเป็นคนสร้างไว้เพียงแต่ครั้งนี้อุบัติเหตุเกิดขึ้นเกิดกับรถราคาหลายล้านบาทและยังพ่วงมาด้วยการทำร้ายร่างกายกันอีกชีวิตของรวงข้าวจึงไม่มีทางเลือกมากนักเธอได้แต่หวังว่าหนี้ก้อนนี้จะเป็นก้อนสุดท้ายที่เธอจะต้องชดใช้แทนบิดา

ปฐพีร่างข้อสัญญาและส่งต่อให้กับรวงข้าวเพื่อให้เธอได้อ่านทบทวนก่อนที่จะเดินทางมาเซ็นสัญญากับเขาซึ่งในสัญญาฉบับนั้นระบุไว้ชัดเจนว่าให้เธอทำทุกอย่างที่เป็นหน้าที่ของภรรยาจนครบเวลา 3 เดือนโดยที่ชายหนุ่มจะโอนเงินก้อนแรก 1 ล้านบาทให้เธอในวันแรกที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านของเขาและเงินอีกจำนวน 4 ล้านบาทจะถูกโอนเข้าบัญชีของหญิงสาวหลังจากที่เธอทำหน้าที่ได้1 เดือน

“คุณจะให้ฉันเริ่มงานวันไหน”

หญิงสาวถามขึ้นทันทีหลังจากที่เธอจรดลายเซ็นลงในสัญญาเป็นที่เรียบร้อยเพราะรวงข้าวอยากให้ทุกอย่างรีบดำเนินการเพื่อที่เธอกับเขาจะได้หมดสัญญาต่อกันให้เร็วที่สุด

“แปลว่าคุณอ่านสัญญาไม่ละเอียดเลยเพราะผมระบุไว้แล้วว่าเราจะเริ่มต้นกันพรุ่งนี้ส่วนวันนี้คุณจะต้องไปเตรียมตัวกับการแสดงให้สมบทบาทที่จะเป็นภรรยาของท่านประธานบริษัท”

รวงข้าวรีบคว้าสัญญาขึ้นมาอ่านอีกทีเพราะเธออ่าน ไม่ละเอียดอย่างที่ชายหนุ่มพูดจริง ๆ เพราะในสัญญาฉบับนั้นได้เขียนรายละเอียดไว้อย่างชัดเจนจนมีความยาวถึง 5 หน้ากระดาษ

“ทำไมคุณไม่จ่ายเงินฉัน 5 ล้านทันทีตามที่ตกลงกันไว้”

หญิงสาวในชุดพนักงานบริษัทที่ดูหลวมเพราะเธอตัดให้ใหญ่กว่าตัวเองเพราะต้องการใช้ได้หลายปีเพราะชุดแรกบริษัทตัดให้แต่ชุดเธอต่อไปเธอต้องเป็นคนเสียเงินเองถามด้วยความตกใจเพราะก่อนหน้านี้ทั้งคู่ตกลงกันด้วยปากเปล่าว่าปฐพีจะจ่ายเงินให้เธอทันที 5 ล้าน

“นั่นคือข้อตกลงพี่เป็นเพียงแค่วาจาแต่ที่คุณเซ็นลงไปมันคือสัญญาที่ถูกต้องทีหลังก็จำไว้ทำอะไรควรจะมีความรอบครอบมากกว่านี้แต่ไม่ต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นหรอกคนอย่างผมไม่โกงคุณแน่”

รวงข้าวหน้าถอดสีทันทีเธอไม่ได้กลัวปฐพีจะโกงไม่จ่ายเงินตามกำหนดแต่เธอวางแผนไว้ว่าเงินจำนวน 5 ล้านที่เธอจะต้องได้รับเธอจะแบ่งส่วนหนึ่งไปใช้หนี้ที่บิดาไปก่อไว้เมื่อคราวที่เข้าบ่อนการพนัน

“ฉันไม่ได้กลัวคุณโกงแต่แค่ตั้งใจไว้ว่าจะเอาเงินส่วนหนึ่งไปใช้หนี้ที่พ่อติดไว้ที่บ่อน”

หญิงสาวไม่จำเป็นจะต้องโกหกอะไรในเมื่อตอนนี้เธอกับเขาก็ต้องร่วมหอลงโรงเป็นสามีภรรยาในนามกันแล้วเธอจึงตัดสินใจพูดความจริง

“ก็ 1 ล้านบาทไงหรือมันไม่พอ”

“ 1 ล้านนั้นคุณไม่ได้หักเป็นค่าเสียหายที่พ่อขับรถไปชนคุณหรอกหรือ”

รวงข้าวถามออกไปด้วยความตกใจเพราะเธอไม่คิดว่าปฐพีจะยอมให้เงิน 1 ล้านกับเธอเป็นเงินสดเขาคงจะหักกับเงินที่เขาต้องไปเสียค่าซ่อมรถจากอุบัติเหตุที่พ่อของเธอเป็นคนผิดเสียอีก

“ผมไม่รีบในเมื่อคุณก็ต้องอยู่กับผมทุกวันทุกคืนไว้ค่อยหัก ทีหลังก็ได้ส่งเลขบัญชีมาเงิน 1 ล้านจะเข้าบัญชีคุณพรุ่งนี้ทันที”

รวงข้าวยกมือไหว้ขอบคุณ ปฐพีถึงกับตกใจเพราะเขาไม่คิดว่าหญิงสาวที่ยังต่อปากต่อคำกับเขาอยู่เมื่อครู่จะเปลี่ยนสีหน้าแววตาและท่าทางเป็นซาบซึ้งในสิ่งที่เขาทำถึงขนาดนี้

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยเหลือฉันและพ่อ ฉันจะเล่นบทบาทให้ดีที่สุดให้สมกับที่คุณทำให้ครอบครัวของเราไม่ต้องโดนพวกนักเลงที่บ่อนทำร้าย”

รวงข้าวเองอดที่จะคิดถึงเรื่องราวเก่า ๆ ไม่ได้เมื่อครั้งที่เธอยังเรียนอยู่มัธยมพ่อของเธอถูกนักเลงที่บ่อนมาทวงหนี้และทำร้ายร่างกายถึงที่ห้องเช่า เธอเองด้วยความกลัวก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากแอบอยู่หลังประตูก่อนที่หนึ่งในนั้นของนักเลงจะหันมาเจอเธอแล้วฟาดมือไปที่หลังอย่างเต็มแรงความทรงจำครั้งนั้นทำให้เธอตัดสินใจที่จะพยายามทำทุกอย่างเพื่อหาเงินมาใช้หนี้ให้พ่อและก็ได้แต่หวังว่าผู้ให้กำเนิดของเธอจะคิดได้และหยุดพฤติกรรมของตัวเองเสียทีแต่นั่นมันก็ผ่านมาหลายปีแล้วพ่อของเธอก็ยังคงทำตัวไม่ต่างจากอดีต