รางวัลพิเศษ

ฟุบๆ ฟึบ

“แค่นี้ก็เหลือพวกมันเพียงเบื้องหน้าแล้วสินะ” ผมกล่าวพลางพุ่งออกไปอย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วทั้งหมดที่ผมมี เพื่อจัดการพวกซอมบี้ข้างหน้าให้คนข้างหลังเดินกันมาอย่างสบาย

ฉับๆๆๆ

โดยที่ในตอนนี้หงส์เริ่มจะใช้หน้าไม้ของเธอในการยิงในขณะที่กำลังเคลื่อนที่ ซึ่งที่ผ่านมาเธอยังไม่สามารถเคลื่อนที่เร็วๆและยิงหน้าไม้ได้อย่างแม่นยำ แต่หลังจากที่เราวิ่งกันมาที่หน้ามหาลัย มันทำให้เธอเริ่มรู้สึกชินกับการวิ่งและทรงตัวถือหน้าไม้ ทำให้เธอสามารถยิงหัวพวกซอมบี้ได้บ้าง หรือบางครั้งก็จะสูงเกินไป ต่ำเกินไปไม่โดนจุดตาย จนควีนต้องพุ่งเข้าไปซ้ำซอมบี้ตัวนั้นๆ

[การวิวัฒนาการซอมบี้จะเริ่มภายใน 1 ชั่วโมง]

และเมื่อผมสังเกตุเวลานับถอยหลังภายในการมองเห็นของผม ตัวหนังสือมันก็ถูกขยายใหญ่ขึ้นมาในทันที และมันทำให้ผมต้องรีบมากกว่าเดิม ถึงกระนั้นแล้วก็ยังคงมีข้อจำกัดในเรื่องของค่าพลังงาน มันคล้ายๆกับค่าเหนื่อยล้า และในตอนนี้ผมเหลือค่าพลังงานต่ำกว่าครึ่งของครึ่งหลอด ผมจึงต้องถอยร่นลงมาและให้ควีนขึ้นไปนำหน้าแทน เนื่องจากผมต้องกักเก็บพลังงานไว้ใช้จัดการหินอุกกาบาต

ฉึกๆๆ ฟิ้ววว ฉึก

และควีนก็สามารถทำหน้าที่ได้ดีมากๆ ผมไม่ต้องช่วยเหลืออะไรเธอเลยแม้แต่น้อย เธอสามารถเรียงลำดับความสำคัญในการจัดการพวกซอมบี้ได้อย่างแม่นยำ และดูดิบเถื่อนราวกับเป็นผู้ชาย เนื่องจากเธอใช้อาวุธเป็นมีดสั้น และมันเป็นอาวุธประเภทระยะประชิด ซึ่งเธอก็ไม่กลัวพวกมันเลยแม้แต่น้อยที่ต้องเผชิญหน้ากับพวกมัน จ้องตามัน และฆ่ามันจนเลือดกระฉูดออกมาจากขมับ

“กลับมา!”

“เรามาถึงแล้ว!” ผมตะโกนกล่าวกับควีนเมื่อเรามาถึงบริเวณที่ซอมบี้ชุมนุมกันเป็นฝูงใหญ่เต็มอุโมงค์ ซึ่งเบื้องหน้าของพวกมันคือหินอุกกาบาตสีเขียว มันเปล่งแสงออกมาอย่างน่าลึกลับ ควีนและหงส์ถึงกับอ้าปากค้างเมื่อได้เผชิญหน้าทั้งเรื่องซอมบี้นับไม่ถ้วนและอุกกาบาตที่ทำให้เกิดโลกาวินาศ

“ทำตามแผน!” ผมกล่าวอีกครั้งก่อนที่แสงสีฟ้าจะปรากฏบนมือข้างที่ถือหอก ซึ่งแสงสีฟ้านั้นก็ค่อยๆครอบคลุมหอกของผม ส่วนควีนได้ทำหน้าที่คุ้มกันพวกเราเช่นเดิม ต่างจากหงส์ที่กำลังเล็งเป้าหมายไปที่ปลายด้ามหอกของผม

“หอกทะลวง!!”

ฟิ้ววววว ฉึบๆๆๆๆ แกร๊กก

และในทันทีที่ผมตะโกนลั่นออกมา ควีนได้ถอยห่างจากเบื้องหน้า เธอได้พุ่งกลับมายืนข้างๆผม ซึ่งผมก็ได้เขวี้ยงหอกออกไปตรงหน้าด้วยหอกที่เต็มไปด้วยแสงสีฟ้า เมื่อมันกระทบเข้ากับหินอุกกาบาตสีเขียว ทำให้เกิดเพียงรอยร้าวเล็กน้อยในบริเวณที่ปลายหอกของผมได้ทิ่มแทง และก่อนหน้านั้นมันก็ได้เปิดทางให้กับพวกเรา หนึ่งเมตรเบื้องหน้าชิ้นส่วนของซอมบี้กระจัดกระจายจนพวกมันไม่สามารถทรงตัวได้อยู่และนอนกองลงไปบนพื้น

วึบๆ ฉึก แกร๊กก

ซึ่งเมื่อปลายหอกของผมได้ปักไปบนหินอุกกาบาต หงส์ก็ได้ยิงลูกธนูสีฟ้าออกไปในทันที นอกจากมันจะมีสีฟ้าแล้ว มันยังเปล่งแสงสีฟ้าออกมาด้วย มันคือลูกธนูที่ผมสร้างขึ้นจากผลึก และการที่เราจะสร้างสิ่งของเช่นนี้ได้ตามจริงแล้วเราจะต้องมีระดับมาสเตอร์  ซึ่งในขั้นมาสเตอร์เราจะได้เรียนรู้การใช้ค่าพลังงานจากระบบฝึกสอน แต่ในกรณีของผมที่ได้เรียนรู้มันมาก่อนแล้ว ทำให้ผมสามารถใช้งานมันได้ก่อนใคร

“มันคืออะไร?” ทั้งสองสาวถึงกับตกใจ เกี่ยวกับหอกของผมที่มันมีแสงสีฟ้าปกคลุม และลูกธนูของหส์ที่เป็นสีฟ้า ทั้งยังสามารถเปล่งแสงสีฟ้าออกมาได้ด้วย

“หลังจากนี้จะสอน” ผมกล่าวก่อนที่จะรู้สึกมึนๆเหมือนจะวูบ แต่ก็ยังคงอดทนกัดฟันเอาไว้ เนื่องจากเบื้องหน้ายังคงมีซอมบี้นับไม่ถ้วนอยู่ ถ้าหากผมล้มลงในตอนนี้ ร่างของผมคงจะกลายเป็นเนื้อให้พวกซอมบี้มาลองชิม

แกร๊ก แกร๊ก วึบ วูบบบ

และในไม่กี่พริบตาต่อมาก็เกิดเสียงถูกทำลายขึ้นในหินอุกกาบาต ก่อนที่จะเกิดแสงสีฟ้าระเบิดออกมา ซึ่งมันก็ได้ย้อนกลับเข้าไปในหินอุกกาบาต แสงสีเขียวค่อยๆหายไป และกลายเป็นแสงสีฟ้าที่เปล่งประกายออกมาซะแทน

“สำเร็จ!”

“เหลือเพียงกำจัดพวกซอมบี้ให้หมดในอุโมงค์” ผมกล่าวก่อนที่จะมีหน้าต่างระบบขึ้นมาตรงหน้า ซึ่งจากท่าทางของทั้งสองสาวแล้ว พวกเธอเองก็มีหน้าต่างขึ้นมาตรงหน้าเช่นกัน

ฟูมมม

ในวินาทีต่อมาปรากฏหมอกควันสีฟ้าที่กระจายออกจากหินอุกกาบาตสีฟ้า หมอกสีฟ้าที่กระจายมาที่พวกเรายืนอยู่ มันทำให้ทั้งสองสาวรีบยกมือขึ้นมาปิดจมูกและป้องกันใบหน้าอย่างว่องไว ต่างจากผมที่พยายามยืนค้ำตนเองเอาไว้เฉยๆ

"อ่าว?'' หงส์ส่งเสียงสับสนออกมาเมื่อหมอกควันสีฟ้าได้ผ่านพวกเธอไป และมันทำให้ร่างกายของพวกเธอถูกฟื้นฟูรวมถึงค่าพลังงาน ซึ่งผมเองก็เช่นกัน มันทำให้ผมสามารถกลับมายืนหยัดได้อย่างสมบูรณ์อีกครั้ง

“ฮ่าห์!” ผมส่งเสียงออกมาอย่างพอใจเมื่อร่างกายถูกฟื้นฟู

[ปาร์ตี้ของคุณสามารถจัดการต้นกำเนิดซอมบี้ไปได้หนึ่งส่วน]

[ปาร์ตี้ของคุณได้รับรางวัลดังนี้]

และในขณะที่พวกเราทั้งสามกำลังจะยกนิ้วขึ้นมาจิ้มหน้าต่างตรงหน้า ในส่วนของข้อความที่ถูกขีดเส้นใต้ไว้ว่ารางวัลดังนี้ มันก็มีหน้าต้างใหม่ปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงของหุ่นยนต์

[เนื่องจากผู้เล่นเอาชีวิตรอดยังไม่ได้ปลดล็อค “เมนูความสำเร็จ”]

[ระบบจึงจะเก็บผลงานที่น่าจดจำของพวกคุณไว้ให้]

[พวกคุณสามารถจัดการต้นกำเนิดซอมบี้ได้เป็นกลุ่มแรกก่อนที่จะเกิดการวิวัฒนาการ]

[ระบบจึงขอมอบรางวัลพิเศษ]

[ตรวจดูรางวัลพิเศษ]

[เลือกปลดล็อคทักษะติดตัวเพิ่ม 1 ทักษะ]

[เพิ่มระดับทันที 1 ระดับ]

[เลือกอุปกรณ์ระดับ S 10]

[เลือกเพียงหนึ่งอย่าง]

“อะ…อึก…” ผมถึงกับพูดไม่ออก รางวัลทั้งสามล้วนเป็นรางวัลที่สำคัญมาก แต่มากที่สุดแล้วคงจะเป็นสิ่งที่ผมตกใจมากที่สุด!

‘ปลดล็อคทักษะติดตัวเพิ่ม 1 ทักษะ’

‘บ้าไปแล้ว!!!!!’ ผมได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ แน่นอนว่าอีกรางวัลอีกสองสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เราสามารถหามาได้ในชีวิตนี้  การเพิ่มระดับเพียงแค่ใช้เวลาในการเก็บเลเวลเท่านั้นและทำเงื่อนไขที่ไม่ยากเกินไปสำหรับผม ส่วนอุปกรณ์ระดับ S ตีบวกสิบ เพียงแค่รอถึงระดับราชามาสเตอร์เท่านั้น และเสี่ยงโชคกับมัน แต่แน่นอนว่าการตีบวกอุปกรณ์ไปถึงระดับ 10 มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะต้องใช้ทรัพยากรณ์มหาศาล แต่สุดท้ายมันก็ยังคงดูดีกว่าการเลือกเพิ่มระดับ

แต่!

สิ่งที่เราไม่สามารถหามาได้ มันคือสิ่งที่เราจะต้องเลือกเพียงหนึ่งในสาม และมันจะติดตัวเราไปตลอดจนตาย! นั่นก็คือทักษะติดตัว ซึ่งในรางวัลมันเขียนไว้ว่า ‘เลือกปลดล็อคทักษะติดตัว 1 ทักษะ’ ถ้าหากเรามีถึง 2 ทักษะ? ถ้าฉันที่มี REGEN อยู่แล้วและยังมี SEN เข้ามาเป็นทักษะติดตัวอีก?

ใครจะเข้าถึงตัวฉันได้?

หรือต่อให้เข้าถึงตัวและโจมตีฉันได้?

ฉันก็จะสามารถฟื้นฟูตนเองได้อยู่ดี!

“พี่…เลือกทักษะติดตัวใช่ไหม?” หงส์กล่าวถามผม ซึ่งควีนเองก็เช่นกัน

“ถูกต้อง” ผมกล่าวตอบไปตรงๆและเลือกปลดล็อคทักษะติดตัว  Sensory

[ปลดล็อคทักษะติดตัว SENSORY]

[SENSORY Lv.55]

‘หึๆๆ’ ผมหัวเราะใจในอย่างบ้าคลั่ง

ซึ่งอีกสองสาวเองก็เลือกเช่นเดียวกันกับผม เพราะฉะนั้นแล้วผมสามารถไว้วางใจทั้งสองคนได้ในระดับหนึ่ง เนื่องจากพวกเธอจะสามารถฟื้นฟูตนเองได้ด้วยในตอนนี้

แต่ถึงอย่างไร

โดนเชื้อซอมบี้ก็กลายเป็นพวกมันอยู่ดี…

[ระบบขอมอบรางวัลสุดพิเศษให้กับหัวหน้าปาร์ตี้]

[ด้วยความสามารถทุกอย่างของหัวหน้าปาร์ตี้ที่ทำให้ปาร์ตี้ที่มีเพียง 3 คนสามารถทำลายต้นกำเนิดซอมบี้ได้ก่อนที่ซอมบี้จะวิวัฒนาการ]

[ผู้เล่นจึงเหมาะสมที่จะได้รับสิ่งที่จะเป็นตัวตัดสินผู้เล่นท่านอื่น เพื่อนำพาผู้เล่นที่มีความสามารถจัดการกับซอมบี้]

[ขอให้ผู้เล่นโชคดี]

[ดวงตาแห่งความจริง]

คำอธิบาย : สามารถมองเห็นข้อมูลของสิ่งมีชีวิตได้ ถ้าหากอีกฝ่ายมีระดับและเลเวลที่ต่ำกว่าตนเอง

ข้อควรระวัง : เมื่อใช้ดวงตาแห่งความจริง ดวงตาของผู้เล่นจะกลายเป็นสีฟ้าทั้งสองดวงในเวลา 1 นาที

‘เชี่ย!!!!’ ผมพยายามอดกลั้นที่จะส่งเสียงออกไป และกรีดร้องในใจซะแทน มันคือสิ่งที่โกงมากๆ แต่ผมก็ยังไม่มั่นใจว่าสามารถดูข้อมูลของเป้าหมายได้มากขนาดไหน

“พี่มังกร?” หงส์กล่าวเรียกผมมันทำให้ผมหลุดออกมาจากความคิดในใจ

“เริ่มการกวาดล้างพวกมันได้” ผมกล่าวก่อนที่จะเป็นคนพุ่งเข้าไปสู่กลุ่มซอมบี้เบื้องหน้า เพราะหมอกสีฟ้านั้นมิได้ทำให้พวกมันตาย แต่ทำให้พวกมันอ่อนแอลงมาก รวมถึงพื้นที่นี้ หรือที่มหาลัย ซอมบี้จะไม่ได้รับการวิวัฒนาการ เนื่องจากต้นกำเนิดของพวกมันที่นี่ได้ถูกพังทลายลงก่อน

ฟึบๆๆๆ

เราทั้งสาม หรือปาร์ตี้บิน ได้เข้าจู่โจมพวกซอมบี้ทั้งหมดในอุโมงค์ และมันทำให้พวกเราสามารถเก็บเกี่ยวเยลลี่สีเขียวได้จำนวนมหาศาล ซึ่งในขณะที่สองสาวกำลังกำจัดซอมบี้ที่มาจากเบื้องหลัง โดยที่เบื้องหน้านั้นถูกผมไล่ฆ่าจนหมดแล้ว และเก็บเยลลี่สีเขียวมาไว้ในกระเป๋าเป้เรียบร้อย

‘ฉันต้องเก็บผลึกสีเขียวไปด้วย’ ผมคิดในใจก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆหินอุกกาบาต

แกร๊กๆๆๆ วึบ

พร้อมกับใช้ลูกธนูสีฟ้าของหงส์ในการขุดเจาะหินอุกกาบาต ซึ่งเมื่อถึงกึ่งกลางของอุกกาบาต ผมได้พบกับหินผลึกสีเขียวอ่อน ซึ่งผลึกสีเขียวนี้ผมสามารถนำมันไปสร้างอาวุธกลายพันธ์ได้ แต่มันก็เป็นเพียงอาวุธกลายพันธ์ขั้นแรก และเมื่อผมได้เก็บผลึกอันเท่าสองกำปั้นของผมไว้ในกระเป๋าเป้ ผมก็ได้หันกลับไปให้ความสนใจกับกองทัพซอมบี้เบื้องหลัง โดยที่สองสาวในปาร์ตี้ของผมกำลังไล่ฆ่าพวกมันอย่างเมามันส์

เมื่อเวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง

ปาร์ตี้ของเราสามารถพิชิตอุโมงค์ซอมบี้ได้สำเร็จ และที่ผมไม่เรียกมันว่าดันเจี้ยนซอมบี้ เนื่องจากพวกซอมบี้มันยังไม่ได้ถูกวิวัฒนาการ และถ้าหากต้องคิดแล้ว

ปัจจุบัน…

ซอมบี้ทั้งโลกนอกเหนือจากที่นี่คงจะได้รับการวิวัฒนาการเป็นที่เรียบร้อย!

“ในที่สุด!” หงส์ตะโกนออกมาด้วยความดีใจเมื่อเราทั้งสามสามารถเอาชีวิตรอดออกมาอย่างปลอดภัย หลังจากที่เข้าไปในอุโมงค์ของหินอุกกาบาตสีเขียว ซึ่งพี่มังกรเรียกมันว่า 'ดันเจี้ยน'

‘คงลืมตัวไปสินะ…’ ผมและควีนถึงกับยิ้มแห้งออกมาเมื่อหงส์ส่งเสียงดัง

ฮาสสสส กรรรร!!

ซึ่งในทันทีที่หงส์ได้ส่งเสียง พวกซอมบี้ต่างได้ยินเสียงของหงส์ และทำให้พวกมันต่างคืบคลานกันมารุมล้อมปาร์ตี้ของเรา ในตอนนี้ทั้งสองสาวไม่มีความกลัวอีกต่อไป ในเมื่อพวกเธอสามารถผ่านเหตุการณ์สุดระทึกเมื่อครู่มาได้ เพราะในอุโมงค์มันมืดๆสลัวๆ อีกทั้งยังมีซอมบี้มากมายทั้งหน้าหลัง และมีทางเพียงทางเดียวเท่านั้น ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้นพวกเราผ่านมันมาได้ มันจึงไม่มีอะไรยากสำหรับปัจจุบัน

‘แต่ถ้าหากพวกกลายพันธ์ปรากฏตัว’

‘มันคงไม่ใช่เรื่องง่าย…’ ผมคิดในใจเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเข้าไปลุยฝูงซอมบี้ที่เดินมาหาพวกเราอย่างต่อเนื่อง และถึงแม้ทุกคนในปาร์ตี้จะรู้สึกเหนื่อย รวมถึงผมด้วย แต่เหมือน ความกระหายการต่อสู้มันจะถูกปลุกขึ้นมาจนเราไม่สามารถปฏิเสธและหนีสถานการณ์ตรงหน้าไปได้

ณ หอประชุมใหญ่

“หัวหน้าคงจะกลับมาได้แล้ว!”

“มันนานเกินไป”

“เราต้องออกไปตามหาหัวหน้า!” เหล่าลูกทีมของควีนต่างพูดคุยกันด้วยความเป็นห่วงหัวหน้าของตนเอง

ฉึกๆๆๆๆ ฉึกๆๆๆ ฟึบๆๆ

เสียงฉีกกระชากลมได้ดังขึ้นหน้าบริเวณทางเดินรอบๆหอประชุม ซึ่งมันทำให้พวกทหารและคนในห้องประชุมต่างให้ความสนใจกับเสียงนั้น และถ้าหากให้คาดเดา มันคงจะเป็นเสียงจากหน้าไม้ของหงส์ที่กำลังยิงลูกธนูออกไปอย่างต่อเนื่องโดยไม่หยุดพัก ซึ่งที่จริงแล้วมันยังมีเสียงการถูกฟันด้วยของมีคม รวมถึงเสียงการล้มลงของร่างมนุษย์มากมาย

“หัวหน้าคงจะกลับมาแล้ว!” รองหัวหน้ากลุ่มกล่าวออกมาและพุ่งไปที่ประตูทางที่หัวหน้าของพวกตนนั้นได้ออกไป

“อย่าเปิด!!!” ผู้คนมากมายในหอประชุมไม่ว่าจะอาชีพใดๆ ยศสูง ยศต่ำต่างตะโกนออกมาด้วยความกลัว แต่รองหัวหน้ากลุ่มของควีนนั้นไม่กลัวสิ่งใด กลัวเพียงหัวหน้าของเขานั้นจะตกอยู่ในอันตราย เขาจึงเปิดประตูออกไปทันที

ฟึบฉับ!

และภาพที่เขาเห็นมันทำให้เขาถึงกับอ้าปากค้าง ไม่เพียงแค่นั้น มันน่าเหลือเชื่อมาก! คนเพียงสามคนสามารถทำอะได้มากขนานี้เลยงั้นหรือ? หนึ่งคือหัวหน้าของพวกเขา ควีน ที่สามารถพุ่งไปจัดการพวกซอมบี้ได้ในพริบตาด้วยความเร็วสูง หงส์ หน้าไม้ของเธอนั้นราวกับว่าไม่มีแรงผลักดัน เธอสามารถควบคุมมันได้อย่างดีแม้ว่าจะต้องถือมันด้วยมือเดียวก็ตาม ทั้งมือข้างซ้ายของเธอยังสามารถใช้มีดสั้นโจมตีซอมบี้ใกล้ตัวได้อย่างคล่องแคล่วอีกด้วย

แล้วอีกคนหนึ่งล่ะ!?

อีกคนหนึ่งที่เป็นคนชักชวนให้หัวหน้าของตนนั้นตามไป?

ฉึบ ฉึก ฟิ้ววว ฉึก

และเมื่อคนนั้นคิดเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นที่ถูกกล่าวว่าเป็นสัตว์ประหลาด เขาก็ปรากฏตัวออกมาในทันที ชายคนนั้นได้เดินมาจากเบื้องหลังของพวกซอมบี้ที่กำลังเข้าประจันหน้ากับหงส์ ส่วนหัวหน้าควีนกำลังเคลียร์เส้นทางมาทางตน และมันใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ชายคนนั้นกำลังตวัดขวานมือเดียวของเขาอย่างบ้าคลั่ง ทั้งหมุนตัวฟัน เขวี้ยงขวานออกไปโดนกลางหัวของซอมบี้และเดินไปกระชากด้ามขวานขึ้นมาก่อนจะใช้มัน จามหน้าซอมบี้ไปอย่างง่ายดาย

"เกิดอะไรขึ้น?'' และท่าทางของรองหัวหน้ากลุ่ม มันทำให้ทั้งกลุ่มของควีนต่างรีบออกมาดูสถานการณ์ข้างนอกบ้าง

“อะ…อึก…” พวกเขาถึงกับพูดไม่ออก ในขณะที่พวกเขายังคงยิงซอมบี้ด้วยความหวาดกลัวจนมือไม้สั่น ทั้งสามคนเบื้องหน้าของพวกเขาต่างสามารถจัดการซอมบี้ลงได้อย่างง่ายดาย โดยไม่จำเป็นต้องมีกำลังเสริม แม้แต่หงส์ที่เป็นคนที่โจมตีทางไกลยังสามารถโจมตีใกล้ได้อีกด้วย

“แถวตรง!”

“เข้าไปข้างใน!” ควีนกล่าวสั่งลูกทีมของเธอก่อนที่เธอจะเดินผ่านพวกเขาเข้าไปในห้องประชุม รวมถึงหงส์และดราก้อนด้วยเช่นกัน ซึ่งเมื่อทั้งสองเข้าไปแล้ว เธอจึงสั่งให้ลูกทีมของเธอกลับเข้ามาในห้องประชุมเช่นกัน โดยที่ทางเดินตั้งแต่ข้างล่างหอประชุมถึงข้างบน พวกซอมบี้ได้ถูก “ปาร์ตี้บิน” จัดการจนหมดไม่มีพัก! ด้วยความสามารถฟื้นฟูความเหนื่อยล้า ทักษะติดตัว REGENERATION