๓

หลังจากที่เรามีอะไรกันวันนั้น ฉันก็ต้องกลับไปคบกับเขาโดยปริยาย เรามีอะไรกันทุกคืน โดยที่ฉันไม่สามารถปฏิเสธหรือขัดขืนได้เลย ตั้งแต่กลับมาคบกันครั้งนี้ เขาก็กินฉันดุขึ้น แถมยังไม่ยอมป้องกันอีกต่างหาก ปล่อยในตลอด และยังคอยจับตาดูฉันอยู่ตลอดเวลา เหมือนกลัวว่าฉันจะหนีหายจากเขาไปอีก ถึงขนาดรีบโทรไปบอกพ่อกับแม่ของพวกเรา ว่าเราดีกันละนะ และตอนนี้อยู่ด้วยกันแล้ว พอพวกท่านรู้ก็พากันดีใจยกใหญ่ ที่พวกเรากลับมารักกันอีกครั้ง

เหอะ...ไม่อยากจะพูด ว่าหนูน่ะ โดนเขามัดมือชกต่างหาก

พรุ่งนี้เป็นวันที่ฉันและกอล์ฟ นัดพ่อกับแม่ของพวกเราเอาไว้ ว่าจะกลับบ้านไปหา วันนี้ฉันเลยเก็บเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นใส่ลงในกระเป๋า เตรียมตัวกลับบ้าน แต่ก็ต้องหงุดหงิดขึ้นมา เมื่อหันไปทางเขาทีไร ก็เห็นเขาเอาแต่นั่งจ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าฉันจะทำอะไร หรือขยับตัวไปไหน

อีตาบ้านี่น่าจะประสาท เพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมา นอกจากเขาจะทำแบบนี้กับฉันแล้ว ยังไม่ยอมให้ฉันออกไปไหนเลย ตามติดชีวิตฉันเป็นเงา ไล่ให้ไปไหนก็ไม่ไป ขนาดไล่ให้ไปทำงานยังไม่ยอมไปเลย แล้วรู้ไหมว่าเขาพูดกับฉันว่าอะไร

“กอล์ฟจะไปทำไม ในเมื่อกอล์ฟจ้างคนงานมาช่วยทำแล้ว ถ้าเขาทำไม่ได้ ก็ไม่ควรได้เงินเดือนจากกอล์ฟ”

ฉันกลอกตามองบน จ้าพ่อคนเก่ง พ่อคนรวย…ฉันละจนปัญญาจะไล่เขาไปแล้วจริงๆ ต้องบอกก่อนเลยว่าที่เขาพูดมาทั้งหมดนั้น มันก็ไม่ผิดหรอก ในเมื่อมันเป็นเรื่องจริง เขาเปิดหอพักให้คนเช่าเป็นตึกขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มาก มีห้าชั้น ชั้นละสิบห้อง อีกทั้งยังมีมินิมาร์ทสะดวกซื้ออีกด้วย โดยมีลูกจ้างอยู่ในความดูแลของเขาไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน

ฉันเคยเข้าไปที่นั่นอยู่บ่อยๆ จนลูกจ้างที่นั่น จำกันได้หมดแล้วว่าฉันเป็นใคร ทั้งสองธุรกิจนี้มีผู้จัดการที่ไว้ใจได้คอยดูแลอยู่ แต่ยังไงทุกอาทิตย์เขาก็ต้องเข้าไปเคลียร์บัญชีทุกครั้งอยู่ดี แต่นี่เขาเล่นมากกอยู่กับฉันได้หนึ่งอาทิตย์แล้วนะ ไม่ยอมกลับไปทำงานสักที

“กอล์ฟนี่มันอาทิตย์หนึ่งแล้วนะ ไม่คิดจะไปทำงานบ้างเหรอ จะมาหมกตัวอยู่กับหญ้าทำไมนักหนา เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับบ้านกันแล้ว หญ้าไม่หนีไปไหนหรอกน่า”

“แค่กอล์ฟไม่ไปทำงานอาทิตย์เดียว มันไม่เป็นไรหรอกหญ้า อย่าหงุดหงิดนักเลย ทำไมช่วงนี้ขี้หงุดหงิดจัง รึว่าท้องหือคนดี~” เขาลุกขึ้นเดินเข้ามานั่งกอดฉันเอาไว้จากด้านหลังหลวมๆ แล้วก้มหน้าลงมาซุกไซ้ดอมดม และดูดเข้ามาที่ลำคอของฉัน

“จิ๊...อย่าดูด!! รอยเต็มคอไปหมดแล้ว เป็นโรคจิตรึไง ดูดอยู่นั่นแหละ และท้องบ้าท้องบออะไร? หญ้าไม่ได้ท้อง เลิกทำแบบนี้ได้ไหมกอล์ฟ!! หญ้าเบื่อ!! ได้ยินไหมว่าหญ้าเบื่อ!! กอล์ฟทำอย่างกับหญ้าเป็นนักโทษ!!” ฉันพูดแล้วจับผ้าที่พับใส่กระเป๋าขึ้นมาสะบัดฟาดใส่เขา

“โอ๊ย!!..กอล์ฟเจ็บนะหญ้า ใครบอกว่าหญ้าเป็นนักโทษกันล่ะ หญ้าเป็นเมียกอล์ฟต่างหาก~” เขาพูดแล้วคลายอ้อมกอดออกไป

“ฮึก..กอล์ฟ หญ้าไม่ไหวแล้วนะ ให้พื้นที่หญ้าได้พักหายใจบ้างเถอะนะ หญ้าขอร้องละ หญ้าอึดอัด” ฉันหันไปมองหน้าเขา แล้วพูดออกไปทั้งน้ำตา เพราะทนไม่ไหวแล้วกับความอึดอัดตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานี้

“เฮ้อออ..ก็ได้ๆ กอล์ฟยอมให้ก็ได้ อย่าร้องไห้สิคนดี แต่กอล์ฟยอมให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ แล้วอย่าได้คิด!! จะหนีกอล์ฟไปไหนอีกล่ะ!! ไม่งั้นครั้งหน้า…กอล์ฟคงต้องล่ามโซ่หญ้าเอาไว้ ให้อยู่บนเตียงอย่างเดียว ไม่ต้องออกไปไหนแล้ว หญ้ารู้ใช่ไหมครับว่ากอล์ฟไม่ได้พูดเล่น” เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่างยอมจำนน แล้วพูดขึ้น พร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปาดน้ำตาบนแก้มของฉันออกไปลวกๆ

“งั้นเดี๋ยวกอล์ฟกลับไปเก็บของที่ห้องก่อน และจะแวะเข้าไปเคลียร์บิลที่ร้านเลย พอเสร็จแล้ว กอล์ฟจะรีบกลับมาหาหญ้านะ” เขาพูดจบก็หอมลงมาที่แก้มของฉันหนักๆ ก่อนผละตัวลุกขึ้น

“ไม่..กอล์ฟ”

“ทำไม!?” ฉันยังพูดไม่ทันจบ เขาก็พูดแทรกเสียงดังขึ้นมา ด้วยความไม่พอใจ

“เปล่าไม่มีอะไร…หญ้าแค่กลัวกอล์ฟเหนื่อย เลยจะบอกว่ากอล์ฟไม่ต้องกลับมาที่นี่แล้ว ค่อยมารับหญ้าพรุ่งนี้ตอนเช้าก็ได้”

“ไม่!!..กอล์ฟจะนอนกอดหญ้าเหมือนทุกคืน”

“หญ้าขอเวลาให้หญ้าได้อยู่กับตัวเองสักคืนเถอะนะกอล์ฟ ยังไงพรุ่งนี้เช้าเราก็ได้เจอกันอยู่ดี แล้วอีกอย่างกลับบ้านไปหญ้าก็รู้ว่ากอล์ฟคิดจะทำอะไร ถือว่าหญ้าขอเถอะนะ แค่คืนเดียวเอง” ฉันพูดออกไปอย่างออดอ้อน แล้วลุกขึ้นไปกอดเขาเอาไว้หลวมๆ “นะ ถือว่าหญ้าขอนะ”

“ก็ได้ แค่คืนเดียวนะ” เขามองมาที่ฉันอย่างไม่เต็มใจเท่าไรนัก

“อือ แค่คืนเดียวก็ยังดี ขอบคุณนะคะ” ฉันผละออกมาจากอ้อมกอดของเขา แล้วส่งยิ้มหวานไปให้เขาที่กำลังลูบหัวของฉันอยู่ ก่อนที่เขาจะผละตัวออกจากฉัน แล้วเดินออกจากห้องไป

ปัง...พอเขาปิดประตูออกไปเท่านั้นแหละ ฉันก็ทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง

หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูข้อความ ที่เพิ่งถูกส่งเข้ามาก่อนหน้านี้สักพัก ‘พี่เชื่อเหรอ ว่าพี่กอล์ฟเขายังรักพี่อยู่ เขาแสดงทั้งนั้นแหละ พี่เขาก็แค่อยากให้พ่อแม่ของพี่กับเขามีความสุขเท่านั้น ไม่อย่างงั้นเขาคงไม่กลับไปหาพี่หรอก พี่กอล์ฟเขารักหนู เขาบอกว่าเขารักหนู พี่เข้าใจไหม พี่ใบหญ้า!! และพี่กำลังแย่งผัวของหนู รู้เอาไว้ด้วย…พี่นี่มันโง่เนอะ!! โง่ดักดาน!! โง่ซ้ำซาก!! ไม่รู้รึไงว่าพี่กอล์ฟเขาไม่ได้รักพี่แล้ว ถ้าเขายังรักพี่อยู่ เขาคงไม่นอกใจพี่ แล้วมาหาหนูหรอก หึ! ของเก่าๆ น่ะเหรอ จะมาสู้ของใหม่ได้ และถ้าไม่ใช่เพราะอีแก่แร้งทึ้งพวกนั้นสั่ง ให้ตายยังไงพี่กอล์ฟก็ไม่มีวันปล่อยให้หนูอยู่คนเดียว แล้วกลับไปหาพี่หรอกนะ พี่ใบหญ้า!!’

คืนนี้ฉันนอนหลับไปทั้งน้ำตา ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะมัวแต่นอนคิดเรื่องของกอล์ฟกับตัวเอง ว่าหลังจากนี้ฉันจะทำอย่างไรต่อไปดี แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หัวเด็ดตีนขาดยังไง ฉันก็ไม่ยอมกลับไปหาเขาแน่ๆ ถ้ายังมีเรื่องมือที่สามเข้ามาพัวพันอยู่แบบนี้ ถึงแม้ว่าในอนาคตฉันจะต้องอุ้มท้องลูกของเขาก็ตาม ฉันก็ไม่ยอม…

ฉันยอมเดินออกมาจากชีวิตของเขา แล้วกลายมาเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเสียยังดีกว่า ต้องโง่ดักดาน อยู่กับผู้ชายมากรักอย่างเขา

เช้าวันใหม่ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการสะลึมสะลือ สภาพไม่ค่อยจะปกติเท่าไรนัก รีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมกลับบ้าน พอเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ต้องสะดุ้งตกใจ เมื่อเห็นกอล์ฟนั่งไขว้ขา ตัวเอนพิงไปกับหัวเตียง อยู่บนเตียงของฉัน และกำลังจ้องมองมาทางนี้อยู่

“มานานยัง” ฉันรีบยกมือขึ้นมาจับปมผ้าขนหนูเอาไว้แน่น แล้วพูดขึ้น ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า โดยมีกอล์ฟที่ลุกขึ้นจากเตียงและเดินตามหลังมา

“เพิ่งมาถึงสักพักเอง หญ้าตัวหอมจัง~” เขาพูดแล้วสวมกอดฉันจากทางด้านหลังแล้วกระชับอ้อมกอดเอาไว้แน่น ก่อนจะกดจูบลงมาที่ไหล่เปลือยเปล่าของฉัน

“อือ…ก็หญ้าเพิ่งอาบน้ำเสร็จนี่ กอล์ฟปล่อยก่อน หญ้าจะแต่งตัว” ฉันพูดออกไปอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ ได้กลิ่นเหล้าและบุหรี่ลอยเข้ามาจางๆ พร้อมกับกลิ่นน้ำหอมหวานๆ ลอยเข้ามาด้วย ไม่ต้องบอกฉันก็รู้ดีว่ากลิ่นนี้เป็นกลิ่นของใคร เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันได้กลิ่นนี้

“อือ กอล์ฟรักหญ้ามากเลย~ กอล์ฟขอนะ” ว่าจบ เขาก็เม้มจูบลงมาที่ไหล่ แล้วไล่ขึ้นมาบนคอ ก่อนจะเลียเข้ามาในรูหูของฉัน มือที่โอบกอดฉันเอาไว้ข้างหนึ่ง โอบรัดเอวของฉันเอาไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็เลื่อนขึ้นมาขยำเคล้นหน้าอกอวบอิ่มของฉันเอาไว้ ฉันได้ยินเสียงลมหายใจของเขา รดลงมาที่ข้างใบหูของฉัน เสียงดังฟึดฟัด