ตอนที่ 1 เปิดตัว

“อ๊าาาา!!!”

“ตั่บ!!ตั่บ!!ตั่บ!!!”

เสียงเนื้อหน้าขากระทบกับแก้มก้นขาวนวล สลับกับเสียงร้องครวญครางของหญิงสาวร่างบางแต่อุดมไปด้วยสัดส่วนที่เร้าใจ

หน้าอกทรงโตที่แกว่งไกวไปมาตามแรงกระแทกกระทั่นของชายหนุ่มที่สองมือจับยึดเอวคอดไว้แน่นเพื่อดึงไม่ให้ร่างสาวงามกระถดถอยไปตามแรงกระแทกที่อัดเข้ามาสุดลำ

“อืม….อ๊าาาาาา….สุดยอดเลยค่ะ…มันเข้าไปลึกมากเลย…อ๊าาาาาา”

“อ๊าาาาา…แรงๆค่ะ…อ๊าาาาาาา…อิ๊!! อิ๊!!…อ๊ะ!! อ๊ะ!!! อ๊ายยยยย!!!”

“แฮ่กๆๆๆ อ๊าาาา!!! ฉันถึงสวรรค์แล้วนะคะ...คุณยังจะต่ออีกเหรอ…ไม่ไหวแล้วนะคะ…อ๊าาาาาา!!!”

เสียงหอบหายใจรัว ตามมาด้วยอาการกระตุกเกร็ง ร่างกายอ่อนระทวยจนต้องปล่อยร่างให้ฟุบลงกับหมอนใบโต

แต่ยังไม่ทันที่ร่างงามจะทันได้พักเหนื่อยจากการเอื้อมแตะสวรรค์ก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มเปลี่ยนจับพลิกร่างของเธอให้นอนหงายก่อนจะแยกเรียวขาขาวออกจากกัน

และจับเข่าคู่งามขึ้นแนบลำตัวนวลเนียนก่อนจะสอดส่วนสำคัญแทงจมลึกทีเดียวมิดด้ามสุดโคน จนร่างงามร้องเสียงหลงด้วยความเสียว

ตั่บ! ตั่บ!ๆๆๆๆๆ

สะโพกแกร่งรัวเร็ว เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นต่อเนื่องสลับช้าเร็ว กดหนักบ้างบางครั้ง จนร่างงามสั่นสะท้าน ร่างบิดเกร็ง

ใบหน้าที่เติมแต่งมาสวยงามบัดนี้เหยเก คิ้วคู่งามขมวดมุ่น เส้นผมดำยาวแผ่กระจายเต็มหมอน สองเต้าเต่งกระเด้งขึ้นลงเป็นจังหวะตามแรงกระแทกกระทั้น เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายตามขมับ

“ซี๊ดดด!!! อ๊าาาา!..แรงๆค่ะ!!!! อ๊าาาา!”

สองมือเล็กถูกจับไขว้กันวางไว้ใต้ราวนม ยิ่งทำให้เห็นหน้าอกใหญ่ล้นทะลัก กระเด้งกระดอนไปตามแรงกระแทก

จากช้าๆเนิบนาบๆสลับแรงและเร็วขึ้น เสียงหอบหายใจของชายหนุ่มเริ่มถี่รัว มือหนาเริ่มกระชับข้อมือบางไว้แน่น

เหงื่อเริ่มหยาดหยดลงมาตามกล้ามเนื้อแขนและหน้าอก หน้าขาเริ่มแข็งเกร็ง สะโพกสอบกระแทกกระทั้นรุนแรงและเร็วขึ้น

อันเป็นสัญญาณแสดงให้เห็นว่าบัดนี้เขาใกล้จะถึงจุดสิ้นสุดของบทเพลงแห่งรักนี้แล้ว

ตั่บ! ตั่บ!ๆๆๆๆๆ ตั่บ!

เสียงตั่บ! สุดท้ายเกือบจะพร้อมๆกับเสียงกรีดร้องแห่งความเสียวซ่านของร่างงามที่นอนร่างสั่นระทวย หอบหายใจแผ่วเปลือกตาคู่งามปรือ

ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบถอดถอนแก่นกายออกทันทีและใช้มือชักรูดรีดให้น้ำสีขุ่นทะยานพุ่งออกมาสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนหน้าท้องนวลเนียนจนถึงหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงไปจนถึงตามใบหน้า

แทบจะทั่วทั้งตัวเลยก็ว่าได้ในขณะที่ร่างงามหลับตาพริ้มหายใจหอบระทวยด้วยความเหนื่อยอ่อน

“โอเค คัต!!! เยี่ยมมาก”

“ไอ้บ้าไดสุเกะ!!! ใครใช้ให้แกชักมาทางนี้วะ!!! ดีนะเว้ยที่หลบทันน่ะ!! ไม่งั้นไม่เต็มหน้าฉันแล้วมั้ย!!!”

เสียงก่นด่าที่ออกมาจากริมฝีปากอิ่มนั้นทำได้แค่สร้างเสียงหัวเราะให้เจ้าตัวและทีมงานเท่านั้น

"เอาน่าชินคุง นี่ก็กดลงจนไม่รู้จะกดยังไงแล้วก็อารมณ์คนมันกำลังพุ่ง ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ"

ไดสุเกะได้แต่โค้งคำนับขอโทษขอโพยร่างบางตรงหน้าที่กำลังสำรวจกล้องที่ใช้บันทึกเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปสดๆร้อนๆนั้นอย่างหวงแหน

"หวังว่าน้ำของนายคงไม่กระเด็นมาโดนเครื่องทำมาหากินของฉันนะเว้ย!!! ชิ!!!"

‘ยามาดะ ชินะ’ หรือที่เพื่อนๆรวมไปถึงคนสนิทเรียกสั้นๆง่ายๆว่า ‘ชินคุง’ คือหญิงสาวร่างบางที่มีความสูงเพียง 160 เซนติเมตรกว่าๆ เท่านั้น

มีใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต ขนตางอนงาม จมูกโด่งเล็กปลายรั้นเชิดน้อยๆ ริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อ

ศีรษะทุยได้รูปปกคลุมด้วยเส้นผมเส้นเล็กซอยสั้นทรงทันสมัย แต่งแต้มด้วยสีเทาหม่นควันบุหรี่แซมด้วยสีดำด้านในตามสมัยนิยม

แต่งตัวทะมัดมะแมงด้วยเสื้อยืดตัวหลวมสีดำลายกราฟฟิคกับกางเกงยีนส์พอดีตัวสีเข้ม

มีรอยขาดหลุดลุ่ย ตั้งแต่หน้าขาเรื่อยลงมาจนถึงหัวเข่าเผยให้เห็นผิวสีขาวอมชมพูน่าสัมผัส

"เอาน่าชินคุง อย่าไปว่าไดสุเกะมันเลย พอถึงตอนใกล้จะเสร็จทีไรมันควบคุมยากกันทุกคนแหละ"

‘ซาโตรุ’ กล่าวปลอบขำๆ กับท่าทีของหญิงสาวตากล้องหนึ่งเดียวของบริษัทยูทากะโปรดักชั่น

ผู้ผลิตภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่ยอดขายอันดับหนึ่งในประเทศ

"โธ่!!! ซาโต้ซัง!!! ถ้าฉันหลบไม่ทัน ไม่กระเด็นเต็มหน้าฉันแล้วรึไงกันคะ!!"

เสียงบ่นอุบอิบดังพร้อมๆกับสายตาค้อนที่ตวัดฟาดเบาๆไปยังต้นเสียงแก้ต่างนั้นด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียดเล็กน้อย แต่ไม่ได้จริงจังอะไรมาก

"ฮ่าๆๆๆฮ่าๆๆๆๆ โธ่ๆๆๆๆ ระดับชินคุงผู้ที่ได้ชื่อว่าเทพเซียนแห่งยูทากะ ไม่มีทางที่จะหลบไม่พ้นหรอก ไม่มีอะไรจะมาทำให้เธอหวั่นไหวได้เลยนะ ชินคุง"

ซาโตรุเอ่ยยิ้ม ก่อนจะกวาดตามองใบหน้านวลตรงหน้าอย่างพิจารณา

"ตั้งแต่ผมทำงานกับคุณมานี่ก็นานหลายปีแล้วนะชินคุง ผมยังไม่เห็นคุณจะมีแฟนซักที ผมถามจริงๆเถอะ คุณเป็นตากล้องหนังเอวีนี่คุณไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ?"

ซาโตรุเอ่ยด้วยน้ำเสียงค่อนข้างจริงจังและเบาจนเกือบกลายเป็นเสียงกระซิบในช่วงท้าย

"โธ่! ซาโต้ซัง คุณก็รู้จักฉันดีนะคะ ไม่น่าจะถามแบบนี้เลย ฉันน่ะไม่ได้ ‘ใหม่’ กับงานนี้ แต่ฉันทำงานนี้มา เจ็ดปีแล้วนะต้องถามกลับไปที่คุณแล้วแหละว่าตอนนี้คุณไม่รู้สึกอะไรบ้าง คุณก็ทำงานนี้มาก่อนฉันอีกนะคะ"

ว่าแล้วก็หันไปสบตากับซาโตรุ ก่อนจะหัวเราะขึ้นพร้อมๆกัน เมื่อนึกถึงวันเก่าๆ

“ทำไมจะไม่รู้สึกหล่ะ ผมก็ผู้ชายนะชินคุง แต่ว่างานก็คืองานไง แต่ถ้าเป็นเมื่อสิบกว่าปีก่อนนั้นก็ไม่แน่ แม่คุณเอ้ย!!! ไม่อยากจะบอก เดินตัวงอกันเลยล่ะ พักเบรคเป็นไม่ได้เลย ต้องวิ่งเข้าห้องน้ำ น้องนางทั้งห้านี่ทำงานหนักเลย ฮ่าฮ่าฮ่าๆ”

ชินะและซาโตรุต่างหัวเราะกันเมื่อนึกไปถึงอดีต

กว่าจะผ่านมาถึงจุดนี้ได้มันทำให้เธอนึกย้อนไปเมื่อตอนนั้น…