EP05 ปากดี

มิเชลลืมตาช้าๆ ทอดสายมองลอดผ้าม่านสีขาวกรองแสง มีแดดส่องเข้ามาเล็กน้อย เธอมองนาฬิกาที่ติดฝาผนัง เวลาในตอนนี้สิบเอ็ดโมงสี่สิบ เธอไม่เคยหลับนานขนาดนี้มาก่อน ถ้าสายสุดไม่เกินสิบโมง นี่ถือว่าเป็นการทุบสถิตในการนอนของเธอเลยทีเดียว

เมื่อมองในห้องกว้างที่มีเตียงนอนสีดำทำจากหนัง ภายในห้องนี้มีแต่สีดำและสีแดงบุด้วยกำมะหยี่ เช่นเดียวกับเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่ที่ทำจากกำมะหยี่ แต่เธอไม่ได้นั่งธรรมดา แต่เธอถูกมัดโดยมือเรียวสองข้างติดหลังเก้าอี้

ทันใดนั้นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพประทาน สวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำติดกระดุมด้านล่างเพียงสามเม็ดทำให้เห็นซิกแพคที่หนาอยู่ด้านใน เขาสวมกางเกงสแล็กสีดำเช่นกัน เข็มขัดหนังแท้ หัวเข็มขัดสีเทาเกลี้ยงเกลา และรองเท้าหนังขัดมันเงา เขาก้าวเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอมองเขาด้วยสีหน้าโกรธจัด

“ไอ้เหี้ย มึงจับกูมาทำเหี้ยอะไร ไอ้เหี้ย ปล่อยกูนะ” มิเชลก่นด่าเป็นภาษาไทยเขาอย่างไม่เกรงกลัว

“ปากดีนะ” เขาพูดภาษาไทยสำเนียงอังกฤษ ทำให้เธอยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิม

“มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้ากูหลุดออกไปได้กูจะแจ้งตำรวจ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน

“เก็บปากไว้อมควยดีกว่ามั้ง” เขาบอกด้วยน้ำเสียงหื่นกระหาย และยิ้มที่มุมปาก เธอยกเท้าขึ้นข้างหนึ่ง

“ส้นตีน” เธอบอกด้วยน้ำเสียงโกรธอย่างมากที่เขาจับเธอมาที่นี่ โดยที่เธอเองก็ไม่รู้จักเขามาก่อน

“ปากดีให้ตลอดนะ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี แสยะยิ้มที่มุมปาก

.........................................

นางเอกพบกับอันโตนิโอแล้ว

พบกันแบบจำเลยรัก ลักพาตัวมา

แต่อีกไม่กี่ตอนนางก็จะพบโรมิโอ

NC มาแน่ มาหน้าน๊า

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์นะ