EP 4- ผมรักยัยฮอตเนิร์ด

เช้า

วันนี้ใบบัวไม่ได้เข้าเรียน เพราะวันนี้มีรับงานที่สวนสนุกแห่งนึง เนื่องจากที่โรงเรียนมีกิจกรรมที่ไม่ได้บังคับให้เข้าร่วม ใบบัวถึงใช้วันนี้รับงาน และแน่นอนไอคิวต้องไปรอเธอที่หน้าโรงเรียนแน่ๆ เธอถึงบอกว่าเขาไม่มีทางเจอเธอแน่

สวนสนุกเปิดใหม่จึงมีงานส่งเสริมการขายหลายอย่าง สวนสนุกที่เหมือนยกโลกการ์ตูนญี่ปุ่นเอามาไว้ที่นี่ และแน่นอนวันนี้ใบบัวก็แปรงร่างเป็นตัวการ์ตูนเช่นกันเพราะต้องทำงานที่ร้านไอศกรีมที่ทางสวนสนุกจัดให้มีโปรโมชั่นที่เรียกว่าแทบจะแถมฟรีก็ว่าได้

"เด็กๆ ต่อคิวกันนะจ๊ะได้ทุกคนเลย"

เสียงหวานๆของใบบัวที่เอ่ยให้เด็กๆที่ผู้ปกครองจ่ายเงินแล้วมาต่อแถวรับไอศกรีม กระทั่งเธอเจอผู้ใหญ่คนนีงใส่ชุดดำสนิททั้งชุด ใส่หมวกแกล็บเห็นเพียงไรผมสีน้ำตาลอ่อนที่ยาวโผล่พ้นหมวกเท่านั้น แถมเขายังใส่แมสปิดหน้ายืนก้มหน้าก้มตา

"คุณค่ะ ยืนตามเด็กๆด้วยนะคะ"

แน่นอน นี่คือผู้ใหญ่คนเดียวที่ต่อแถวอยู่ ใบบัวก็แอบสงสัยในใจว่ามากินไอศกรีมที่มีแต่เด็กๆเนี้ยนะ จะว่าซื้อให้ลูกก็ไม่เห็นจะมีใครมาด้วย

"ใส่ชุดแบบนี้เธอน่ารักดีนะ"

เสียงของชายคนนั้นเอ่ยก่อนเงยหน้าให้ใบบัวเห็นแววตาที่เจ้าเล่ห์นั่น  เธอถึงกับตกใจสุดตัว ตอนนี้เธอใส่ชุดการ์ตูนญี่ปุ่นสั้นๆ ใส่ถุงน่องตาข่ายสุดเซ็กซี่ แต่ยังคงมัดผมเปียและไม่ได้ใส่แว่นเพราะใส่คอนแทคเลนส์มา เมื่อเจ้าของงานไม่ต้องการให้เธอดูลุคเรียบร้อยเกินไปมันขัดกับชุด

"พี่!!"

"หนีฉันพ้นมั้ยละ!"

ไอคิวกดขำเบาๆก่อนซื้อไอศกรีมแล้วยืนกินอยู่ใต้ร่มไม้ข้างๆพรางมองใบบัวทำงานไปด้วย แต่เธอต้องทำงานทำให้หนีไอคิวไม่ได้ เธอทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นเขายืนมองแบบนั้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ กระทั่งบ่ายเธอเสร็จงาน ร้านไอศกรีมปิดแต่สวนสนุกยังดำเนินปกติ

ใบบัวเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อเตรียมจะไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ แต่ก็นั่นแหละ ไอคิวเห็นเข้าก็เดินมาหาและแน่นอน ดึงผมเปียเธออีกแล้ว

"โอ๊ย!!! จะดึงอีกนานมั้ยเนี่ย!" ใบบัวเอ่ย

"นาน ถ้าเธอยังทำผมเปียฉันก็จะดึงผมเธอแบบนี้แหละ"

"โอ๊ย!!"

"อะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยร้องทำไม" ไอคิวเอ่ย

ใบบัวร้องขึ้นเมื่อจู่ๆรู้สึกมีอะไรเข้าตาจนเจ็บ เธอเผลอขยี้ตาจนคอนแทคเลนส์หลุดออกมา แน่นอนว่าเมื่อมันหลุด ทำให้เธอที่สายตาสั้นมากๆมองภาพตรงหน้าเบลอข้างเดียว อีกข้างชัดเจนทำให้เธอเห็นภาพแล้วเริ่มเวียนหัว 

"คอนแทคเลนส์หนูหลุดข้างนึง มองไม่รู้เรื่อง ข้างนึงชัดข้างนึงเบลอ" ใบบัวเอ่ยพรางทำท่าจะล้มเมื่อเธอพยายามจะก้าวขา

"อยู่เฉยๆ"

ไอคิวเอ่ยพรางเปิดขวดน้ำที่ตัวเองดื่มและถือติดมือไว้ขึ้นล้างมือแล้วค่อยๆจับใบหน้าของใบบัวให้หันไปหา

"พะ...พี่จะทำอะไร"

"อยู่เฉยๆ"

ไอคิวถอดคอนแทคเลนส์อีกข้างของเธอออกก่อนที่ใบบัวจะสะบัดหน้าไปมามองภาพตรงหน้าไม่รู้เรื่องสักนิด เธอสายตาสั้นมากกว่า500ทำให้ขาดแว่นไม่ได้

"หนูมองไม่เห็นนะพี่ มองไม่รู้เรื่องเลย"

"แว่นเธออยู่ไหน"

"นะ..ในกระเป๋า"

ไอคิวเปิดกระเป๋าเป้เธอออกก่อนจะหยิบกล่องแว่นขึ้น แต่เมื่อมองหน้าใบบัวที่ไม่มีแว่นแล้วเขาก็กดยิ้มบางๆ

"แว่นหนูละพี่"

"เดี๋ยวให้ อยู่เฉยๆ"

ไอคิวเอ่ยพรางแกะผมเปียของเธอออก ทำให้ผมที่ถักเปียมานานหลุดออกเป็นลอนๆทั้งสองข้าง ไอคิวใช้มือตัวเองจัดทรงผมให้เธอก่อนจะเผยรอยยิ้ม

"น่ารักขึ้นเยอะ" เขาเอ่ยชมเมื่อมองหญิงสาวตรงหน้า

"อะ..อะไรของพี่ เอาแว่นหนูมาก่อน หนูมองอะไรไม่รู้เรื่องเลยพี่" ใบบัวเอ่ยอย่างวิตกกังวล เพราะหากเธอไม่มีแว่น เธอจะเดินไปไหนไม่ได้เลย ใบบัวสายตาสั้นมาตั้งแต่เด็กๆ และสั้นมากลงเรื่อยๆ แต่เพราะฐานะไม่ค่อยดี เธอจึงยังไม่มีเงินพอจะทำเลสิครักษาดวงตาตัวเอง

"อยู่เฉยๆดิ เดี๋ยวใส่ให้"

ไอคิวค่อยๆสวมแว่นให้ใบบัวช้าๆ ก่อนที่เธอจะเห็นหน้าเขาชัดเจน ใบหน้าขี้เล่นกำลังยิ้มอยู่ตรงหน้า

"พี่มาแกะผมหนูทำไมเนี้ย มันยุ่ง"

"ไม่ยุ่งสักหน่อย น่ารักดีจะตาย เธอนี่มันไม่เนิร์ดจริงๆแหละ" ไอคิวเอ่ย

"อะไรของพี่ หลบหน่อยค่ะ หนูจะไปเปลี่ยนชุด เลิกงานแล้ว"

"ยังไม่ต้องเปลี่ยน ไปเดินเล่นกับฉันก่อน"

"พี่!! พี่ไอคิว เดี๋ยวๆๆๆ"

ไอคิวที่สะพายกระเป๋าของใบบัวก็เริ่มเดินลากแขนเธอเข้าไปในสวนสนุกทั้งที่เธอยังใส่ชุดทำงานสุดเซ็กซี่นั่นซึ่งขัดกับแว่นหนาๆไม่น้อย

"พี่หาหนูเจอได้ยังไง" ใบบัวเอ่ย

"ฉันบอกเธอไปแล้วนะว่าฉันคือพ่อมด" ไอคิวเอ่ย

"พ่อมดมีที่ไหนคะ พี่เป็นคนโรคจิตเหรอ ถึงตามหนูไปทั่วแบบนี้"

"มาเจอเธอนี่ฉันต้องโรคจิตหรือไงกัน"

"ก็พี่ไม่ไปรอหนูที่หน้าโรงเรียนแต่มาที่นี่ไง"

"ก็เธอไม่ไปโรงเรียนฉันจะไปรอเธอที่หน้าโรงเรียนทำไมละ" ไอคิวเอ่ย

"หรือพี่เป็นพวกถ้ำมอง??"

"เฮ้ออ ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละ หิวมั้ย ไปกินข้าวกัน" ไอคิวเอ่ย

"พี่เลี้ยงนะ งั้นไป พี่ไปซื้อมาเลยค่ะ เอาเยอะๆ"

"ยัยงก! เธอใช้ผู้ชายที่เพิ่งจีบเธอแบบนี้เลย ไม่คิดจะไว้มาดน่ารักๆกินนิดหน่อยพอน่ารักเลย?" ไอคิวเอ่ย