ป่วนรักประธานร้าย

ตอนที่ 1 ประธานคนใหม่

เสียงเคาะแป้นพิมพ์ของคอมพิวเตอร์ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ในค่ำคืนที่เงียบสงบของออฟฟิศชั้น 21 ของตึกสูงใจกลางเมือง

มารีอา พนักงานฝ่ายบัญชีบริหาร ยังคงทำรายงานสรุปงบประมาณของบริษัทจนแทบจะลืมเวลา แม้เธอจะมองนาฬิกาครั้งแล้วครั้งเล่า จากที่ตั้งใจจะปิดคอมกลับบ้านตอนทุ่มครึ่ง แต่ทว่าเผลอแป๊บเดียวสุดท้ายก็ลากงานยาวไปจนเกือบจะสี่ทุ่ม เธอยกแขนขึ้นมาบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนจะยอมล่าถอยยอมแพ้กับงานมหาศาลตรงหน้า

“เห้อ ไม่ไหว พักก่อนดีกว่า” มารีอาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเพราะว่าเผลอปิดเสียงเอาไว้เลยไม่รู้ว่า แฟนของเธอ ‘อนิรุต’ ที่ทั้งโทรทั้งไลน์มาหาเธอหลายสาย

มารีอาถึงกับหน้าเสีย เธอถอนหายใจเบาๆ นี่ก็ไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่ที่เธอทำงานจนลืมวันสำคัญของเขา

“ตาย ลืมไปเลยว่าวันนี้เป็นวันครบรอบที่คบกัน”

หลายต่อหลายครั้งที่มารุตพยายามให้ มารีอาไปหาเขาที่คอนโด และ..อยากทำอะไรต่ออะไรอย่างที่คนเป็นแฟนเขาทำกัน แต่มารีอาก็หาทางเลี่ยงเขาทุกครั้ง

เธอเองก็บอกไม่ถูกว่าทำไม รู้ทั้งรู้ว่าเป็นเรื่องปกติของคนเป็นแฟนกัน แต่…เธอยังคงรู้สึกเหมือนไม่พร้อม

อย่างน้อยความบริสุทธิ์นี้ เธอก็ควรจะให้เขาในคืนที่แต่งงานกันเป็นคืนแรกไม่ใช่เหรอ

มารีอาก้มลงเปิดอ่านข้อความทีละข้อความช้าๆ ที่เต็มไปด้วยข้อความตัดพ้อจากอนิรุต

‘มารีอา คุณลืมหรือเปล่าครับ ว่าวันนี้วันอะไร วันนี้เราครบรอบที่คบกันคบหนึ่งปีแล้วนะ’

‘มาหาผมได้ไหมครับ คนดี’

‘ผมจะรอคุณไม่ไหวแล้ว…’

เธออ่านข้อความอย่างชั่งใจ แม้จะลังเลว่าจริงๆ แล้วเธอควรไปหาเขาในวันพิเศษแบบนี้ก็จริง แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ตัดสินใจพิมพ์ข้อความกลับไปว่า

‘มาร์ ยังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ ขอโทษนะคะ’

…..

เงียบไม่มีการตอบกลับจากฝ่ายตรงข้าม

เธอนึกในใจว่าเขาคงต้องรู้สึกงอน หรือไม่พอใจเธอแน่ๆ มารีอาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะตัดสินใจเก็บข้าวของและปิดคอม แต่ทว่า..ไม่ทันที่จะก้าวออกมาตรงทางเดิน

ตรงสุดทางเดินนั้น …

มารีอาหยุดชะงัก เมื่อเห็นแสงไฟบริเวณหน้าห้องที่อยู่ไกลลิบ ตรงหน้าห้องประธานบริษัทยังคงเปิดสว่างอยู่

~หรือใครลืมปิดไฟ~

มารีอาคิด เธอขยับแว่นตา พยายามชะเง้อไปมองดู เผื่อว่าจะมีใครยังคงทำงาน อยู่ดึกๆดื่นเหมือนอย่างเธอ ก่อนที่จะตัดสินใจเดินไปดูเผื่อความแน่ใจ

ในความเงียบจากฝีเท้าของมารีอา เธอเดินไปเรื่อยๆ จนสุดทาง ก่อนจะได้ยินเสียงกึกกักตรงมุมมืดของห้องรับแขกมุมชงกาแฟข้างๆ

~หรือว่าผี~

มารีอาหน้าแหย เธอกระชับกระเป๋าแน่น ค่อยๆ รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหาตามเสียง จนเดินเข้าใกล้เรื่อยๆ แต่ทว่า..กลับพบกับความว่างเปล่า

~เอ๋ ไม่มีคนนี่นา~

เมื่อพบว่าไม่มีคนอย่างที่เธอคิด มารีอาส่ายหัวในความฟุ้งซ่านของเธอ ก่อนเดินถอยหลังกลับออกมา

พลั่กกกก!

“อุฟฟ ว้ายย”

มารีอาสะดุ้งโหยง เพราะทันทีที่เธอหันหลังกลับ ใบหน้าของเธอก็ชนกับอกแกร่งของชายหนุ่มที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร จนเธอตกใจร้องลั่น

“มาทำอะไรตรงนี้ ทำไมยังไม่กลับ” เสียงทุ้มนุ่มแต่แฝงไปด้วยความเคร่งขรึม ทำให้มารีอาถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อพบว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคือประธานคนใหม่ของเธอ

“เออ ขอโทษค่ะ ประธานลี่ พอดีฉันคิดว่ามีใครลืมปิดไฟหน้าห้องท่าน เลยจะมาเดินมาดูค่ะ”

“มันเป็นหน้าที่รปภ. ที่มาดูความเรียบร้อย ไม่ใช่หน้าที่พนักงานฝ่ายบัญชีบริหารแบบคุณ ไม่ใช่หรือ” เขาพูดเสียงเรียบ ก่อนจะทำสีหน้าเชิงบอกให้เธอหลบทางเดินให้กับเขา

“แล้วท่านยังไม่กลับเหรอคะ” มารีอายิ้มแห้ง รีบถอยไปยืนข้างๆ เพื่อหลบทางให้เขาเดิน

“ผมต้องรายงานคุณด้วยเหรอ” เขาปรายตาเธอมองแวบหนึ่งอย่างไม่สนใจ

มารีอาถึงกับแอบเบ๊ะปากให้กับความหยิ่งของประธานคนใหม่ ที่มาบริหารงานแทนคุณตาที่วางมือจากธุรกิจแล้ว

~ทั้งๆ ที่เธอถามดีๆ ด้วยแท้ๆ ~

เขาคือ ‘ลี่คุน’ เป็นลูกครึ่งไทย-จีน อายุ 25 ปี พ่อของเขาเป็นธุรกิจชื่อดังจากเมืองจีนและมีภรรยาเป็นคนไทย ลี่คุน เป็นคนที่มีความสามารถพูดได้หลายภาษา โดยเฉพาะภาษาจีนและภาษาไทย และด้วยความที่บริษัทนี้เดิมที่เป็นของคุณตาที่ตอนนี้แก่ชรามากแล้ว ท่านจึงวางมือจากธุรกิจและอยากให้ลูกหลานมาบริหารเพื่อสืบทอดธุรกิจต่อ ทางคุณพ่อและคุณแม่ของ ลี่คุน จึงได้ส่งให้เขาเดินทางจากเมืองจีนเพื่อมาบริหารธุรกิจแทนคุณตา

ลี่คุน เป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มาด้วยความสามารถ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องหน้าตาและความหล่อกับส่วนสูงถึง 190เซนติเมตร และด้วยความเป็นคนที่ชอบออกกำลังกาย ความหล่อสมาร์ทจึงแทบเรียกได้ว่า ไม่ต่างจากนายแบบชื่อดังทั่วไป

มารีอา สาวจอมเฉิ่ม สูงแค่ 168 เซนติเมตรแถมยังชอบใส่แว่นตาหนาเตอะ ทั้งที่จริงๆ แล้วเธอก็เป็นคนที่จัดว่าหน้าตาดี แต่ไม่ค่อยชอบแต่งตัวเท่านั้นเอง เธอมักจะอ้างว่างานเธอยุ่ง แถมวันๆ อยู่กับแต่ตัวเลขและหน้าคอมพิวเตอร์ ไม่ค่อยพบปะผู้คน มารีอาจึงมักจะปล่อยตัวธรรมดา ทรงผมมักจะมัดรวบตึงอย่างง่ายๆ เสื้อผ้าตัวใหญ่หลวมๆ ซ่อนรูปร่างและผิวพรรณอันงดงามของเธอ

แม้เธอจะมีคู่หมั้นอยู่แล้ว คือ อนิรุต แต่เขาเองก็ใช่ว่าจะรักในตัว มารีอาอะไรมากมาย เพียงแต่พ่อแม่ของเขาและเธอเป็นเพื่อนกัน จังหวะที่พ่อแม่มารีอาประสบอุบัติเหตุ ทิ้งสมบัติเก่าไว้ให้มารีอาลูกสาวคนเดียว ทางบ้านของเขาเลยขอหมั้นหมาย มารีอาเอาไว้ อย่างน้อยถ้าได้แต่งงานกับเธอ เขาคงจะได้ครอบครองสมบัติเก่าแก่ของบ้านมารีอาไว้ซะเอง ดูมารีอาท่าทางเป็นคนหัวอ่อน หลอกง่าย ยิ่งถ้าเขาได้แต่งกับเธอเขาก็สามารถไปมีผู้หญิงอื่นได้อีกมากมาย ไม่ต้องมาคอยระแวงระวัง ถ้าไปคบกับผู้หญิงฉลาดๆ ที่คอยตามเขาแจ จนอึดอัด

มารีอามองแผ่นหลังของท่านประธานลี่ ที่เพิ่งเดินกลับเข้าไปในห้อง แม้ลึกๆ จะยอมรับในฝีมือ ที่เขาสามารถพลิกธุรกิจของคุณตาของเขาที่โดนพิษเศรษฐกิจจนแทบเกือบไม่รอดหลายครั้ง จนกลับมายิ่งใหญ่ได้แบบเดิมในเวลาแค่ครึ่งปี

ซึ่งก่อนหน้านี้คนที่มาบริหารแทนคุณตาช่วงหนึ่ง กลับมีความสามารถไม่ถึง จนทำให้แทบจะล้มไปหลายครั้ง สุดท้ายคุณพ่อและคุณแม่ของประธานลี่ ต้องยื่นมาเข้ามาช่วยพยุงธุรกิจหลายต่อหลายครั้ง

แต่..ถึงกระนั้น ในสายตาของมารีอา ลี่คุนก็ยังคงเป็นผู้ชายที่ยังมีข้อติ ผิดกับรูปร่างหน้าตาที่สุดแสนเพอร์เฟคของเขา ก็คือ นิสัยที่สุดแสนจะเคร่งขรึมและเอาจริงเอาจังกับงานจนเกินไป

มารีอาหันหลังกลับ เพื่อเดินออกจากสำนักงานของเธอเพื่อออกไปที่ลิฟต์ แต่สายตาก็ยังคงเหลียวหันกลับไปมอง ประธานคนใหม่ของเธอ

~หล่อนะ เสียอย่างเดียว ขี้เก๊กไปหน่อย~

—————-