5

5

ปลาช่อนก็นำมาทำทอดพริก ตำพวกขมิ้น พริก กะปิ เกลือ หอมกระเทียมคลุกก่อนทอดจนเหลืองกรอบ กลิ่นหอมของเครื่องเทศกระจายไปทั่วครัว ผักก็นำมาล้างให้สะอาดไว้กินกับน้ำพริก ส่วนเห็ดนำมาชุบแป้งทอด เป็นเมนูที่หญิงสาวคิดขึ้นมาเป็นเมนูสุดท้าย ตามด้วยน้ำจิ้มรสเด็ดโดยที่กล้าอยากแสดงฝีมือให้หญิงสาวได้ทานบ้าง

กับข้าวทำเอาไว้อุ่นทานต่อได้อีกในมื้อกลางวัน จึงไม่ต้องยุ่งยากมากมาย จะเปลี่ยนกับข้าวใหม่อีกทีก็มื้อเย็น เพื่อไม่ให้ซ้ำซากจำเจ

“แก้วนอนเล่นอยู่บ้านนะ พี่จะเข้าสวนหน่อย” กล้าบอกหญิงสาวหลังจากทานอาหารและเก็บกวาดล้างจานเรียบร้อยแล้ว

“ให้แก้วไปช่วยด้วยสิคะ”

“อย่าเลย อากาศมันร้อน เดี๋ยวผิวแก้วจะเสียหมด แก้วนอนเล่นให้สบายอยู่บ้านดีกว่า” กล้ารีบห้ามปรามกลัวเธอจะลำบาก

“แต่แก้วเป็นภรรยาของพี่นะจ๊ะ แก้วไม่ควรนิ่งดูดาย ให้แก้วช่วยงานพี่บ้างเถอะจ้ะ อยู่บ้านคนเดียวมันก็เหงา ไม่มีอะไรทำ” เธอรีบบอกเพราะอยากช่วยเขาจริงๆ

“แก้วเป็นภรรยามีหน้าที่หุงหาอาหาร ดูแลบ้านแค่นี้ พี่ก็ดีใจมากแล้วจ้ะ พี่ไม่อยากให้แก้วเหนื่อย” กล้ายกมือหญิงสาวขึ้นกุมเอาไว้อย่างอ่อนโยน

“แก้วไม่สงสัยเลยจ้ะว่าทำไมเมื่อก่อนจึงตัดสินใจเลือกพี่ เพราะพี่กล้าเป็นคนดีแบบนี้ไง” เธอเอ่ยชมเขา ดวงตาทอประกายรักใคร่และบูชา

“บางทีพี่อาจจะไม่ใช่คนดีอะไรนักก็ได้” กล้ารู้สึกผิดขึ้นมาบ้างเมื่อเขาหลอกลวงเธอ โดยโกหกเรื่องที่เธอเป็นภรรยาเขา

“พี่กล้าว่าอะไรนะคะ” เธอได้ยินไม่ถนัด เมื่อเห็นเขาพูดเบามากแทบเป็นกระซิบ

“เปล่าหรอก พี่แค่บอกว่าถ้าแก้วอยากไป พี่จะพาไปแล้วกัน แต่สัญญาก่อนว่าจะนั่งรอพี่อยู่ในที่ร่มๆ ไม่ออกไปตากแดดตากลม พี่กลัวแก้วจะไม่สบายเอาได้” เขายอมตามใจในที่สุด เพราะเห็นสีหน้าอ้อนๆ พลันหัวใจก็อ่อนยวบ

กล้าบอกให้สาวน้อยนั่งรออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงา เขาไม่ต้องการให้เธอออกมาตากแดดหน้าดำคร่ำเคร่ง เดี๋ยวจะเจ็บป่วยไม่สบายไป ผิวอ่อนนุ่มนั้นแทบไม่ค่อยโดนแดด เขาไม่อยากเสี่ยงกับร่างกายอันบอบบางของเธอ พลันจะเจ็บป่วยไม่สบายเอาได้

แต่คนมีน้ำใจตรงหน้า ทำให้กล้าชักจะอ่อนใจ เขาขุดหลุมปลูกตะไคร้ เธอก็มาช่วยใส่ตะไคร้ในหลุมและกลบดิน เมื่อเห็นเขาทำอยู่สองสามครั้งก็ทำเป็น เธอหัวไวอย่างที่เขานึกชื่นชม แถมยังเป็นคนช่างสังเกต

“สวนของพี่กล้าร่มรื่นจังเลยจ้ะ แถมยังมีอาหารการกินหลากหลาย แทบไม่ต้องซื้อหาที่ไหนเลยนะคะ” เธอมองสวนผลไม้ผสมที่มีผลไม้หลากหลายชนิดอย่างชื่นชม

“พี่จัดสรรแบ่งพื้นที่ นอกจากตัวบ้านที่พักอาศัยแล้วก็เลี้ยงปลา เลี้ยงไก่ ปลูกผักหญ้า แล้วก็สวนผลไม้ ด้านหน้าตรงโน้นปลูกข้าว ดีหน่อยที่บ้านติดกับคลอง จึงมีน้ำให้ทำนาได้ปีละสองครั้ง” เขาบอกอย่างภาคภูมิใจ

“แก้วจะช่วยพี่เองจ้ะ” เธอบอกอย่างจริงใจทำให้เขาซาบซึ้งยิ่งนัก

เพราะสาวน้อยที่ความจำเสื่อมไม่เคยทำงานตากแดดตากฝน จึงทำให้ไม่สบายในที่สุด กล้าตกใจเมื่อเห็นหญิงสาวตัวร้อนมีไข้ และรู้สึกปวดหัว

“ไม่สบายแน่ๆ เลย พี่บอกแก้วแล้วไงว่าไม่ต้องทำ” เขาพูดอย่างห่วงใยมากกว่าจะตำหนิ สาวน้อยปรือตามอง เห็นสีหน้าเป็นห่วงของเขา ก่อนจะฝืนต่อไปไม่ไหวหลับตาลงอีกครั้ง

กล้าพาหญิงสาวไปหาหมอในตัวเมือง เขาอุ้มร่างบอบบางด้วยความเป็นห่วงจับใจ หมอฉีดยาให้หนึ่งเข็มเพราะเธอเป็นไข้ที่เกิดจากการตากแดด พร้อมกับยาหนึ่งถุงกลับมากินที่บ้าน

ชายหนุ่มเฝ้าดูแลอาการของหญิงสาวอย่างใกล้ชิดด้วยความใส่ใจ เขาคอยเช็ดตัวให้เธอ โดยเอาผ้าห่มคลุมกายเอาไว้แล้วเช็ดเนื้อตัวให้ เพราะไม่อยากล่วงเกินเธอทางสายตา แม้แต่มือก็พยายามไม่สัมผัสเธอมากไปกว่าผ้าผืนน้อย เพราะกลัวคนตรงหน้าจะเสียหาย

อาการของหญิงสาวค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ แม้จะมีไข้หนาวสั่นอยู่บ้าง แต่เขาก็คอยหาผ้าห่มมาห่มเพิ่มความอบอุ่นให้เธออยู่เสมอๆ

“หนาว... หนาว... หนาวเหลือเกิน”

เธอนอนละเมอดึงแขนของคนที่นั่งเฝ้าไข้ข้างๆ ไปหาเพื่อจะกอด กล้าตกใจที่ถูกดึงไปหา เขาไม่ได้ขืนตัวมากนักจึงล้มตัวลงไปบนเตียงกับเธอด้วย ร่างเล็กผวาเข้าโอบกอดเขาในทันที แถมยังซุกใบหน้าเข้าหาความอบอุ่นจากเขา กล้าทำท่าจะผละห่าง แต่พอเห็นคนในอ้อมแขนเขาก็ใจอ่อนยวบ แค่กอดเฉยๆ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เขาไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอมากกว่านี้นี่นา ชายหนุ่มคิดในใจ ก่อนจะกอดตอบเธอเต็มอ้อมแขน อยากกอดร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นนี้มานานแล้ว กลิ่นผม รวมถึงกลิ่นหอมประจำกาย ทำให้เขาเผลอสูดดมติดกันหลายครั้งด้วยความรู้สึกทั้งรักทั้งหวงแหนสาวน้อยสุดหัวใจ

“นอนเถอะครับ พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน”

กล้ากดจุมพิตที่หน้าผากสวยเมื่อเห็นหญิงสาวสงบไปแล้ว ไม่ละเมอหรือดิ้นอีก เขาดึงผ้าห่มผืนหนามาห่มทั้งตัวเขาและเธอจนถึงคอ ก่อนจะหลับตามเธอไปในที่สุด อาจเพราะความอ่อนเพลียที่ต้องเฝ้าไข้ ป้อนข้าวป้อนยาเธออยู่หลายวันทำให้เขาอยากจะหลับให้เต็มๆ ตาเหมือนกัน ในเมื่อเธอปลอดภัยไม่ต้องห่วงว่าจะไข้ขึ้นสูงอีกแล้ว

“ดาราหายไปไหนดวงดาว แม่กับพ่อไม่อยู่ ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ น้องหายไปทั้งคน ทำไมถึงไม่มีใครรู้ใครเห็น ไม่แจ้งความ ไม่บอกแม่ นี่ตั้งใจปกปิดหรือยังไงกัน”

คุณนวลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจหลังกลับจากการไปท่องเที่ยวกับสามีที่ยุโรป แล้วรับรู้ว่าบุตรสาวคนเล็กหายตัวไปนานหลายวัน

“ใช่ น้องหายไปทั้งคน ทำไมลูกถึงไม่บอกพ่อกับแม่”

คุณพร้อมพงศ์และคุณนวล ธำรงกุล ซักไซ้บุตรสาวคนโตอย่างตำหนิในที ทั้งสองเป็นเศรษฐีมีเงิน ฐานะทางสังคมเป็นที่นับหน้าถือตา เป็นตระกูลผู้ดีเก่ามาจากในรั้วในวัง มีธุรกิจเกี่ยวกับการส่งออกผ้าไหม สิ่งทอ อัญมณีและเครื่องประดับ

“ดาวไม่รู้จริงๆ ค่ะว่าน้องดาหายไปไหน แต่น้องเขียนจดหมายเอาไว้นะคะคุณพ่อคุณแม่ ดาวเองเพิ่งกลับจากปักษ์ใต้ เพราะตามคุณสมภพลงไปตรวจกิจการที่โน่น แล้วที่ดาวไม่แจ้งความเพราะน้องตั้งใจไป ไม่ได้เกิดอันตรายอะไรหรือถูกลักพาตัว ดาวเลยรอให้คุณพ่อคุณแม่กลับมาก่อนค่อยว่ากันค่ะ”

ดวงดาวบอกบิดามารดา ก่อนจะยื่นจดหมายของน้องสาวให้ด้วยใบหน้าเป็นกังวล

“จดหมายอย่างนั้นเหรอ” คุณนวลรีบรับจดหมายมาเปิดอ่าน แล้วใบหน้าค่อยๆ ซีดเผือดลงเรื่อยๆ

“ดาวไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่เป็นกังวล อยากให้เที่ยวพักผ่อนให้สนุกค่ะ อีกอย่างน้องดาไปเพราะต้องการไป อาจจะไปพักบ้านเพื่อน เดี๋ยวก็คงกลับมา ดาวเองก็ไม่อยากไปทำให้น้องเตลิดหนีไปไหนอีก เลยเฉยเอาไว้” ดวงดาวรีบเอ่ยเมื่อเห็นสีหน้าซีดเผือดของมารดา

“ในจดหมายว่ายังไงบ้างคุณนวล” พร้อมพงศ์เอ่ยถามภรรยาที่ยื่นจดหมายให้ก่อนจะสะอื้นฮัก

“คุณคะ ลูกดาหนีไปแล้วค่ะ แกคงโกรธและน้อยใจที่เราบังคับให้แกแต่งงาน ทำไมคิดอะไรสั้นๆ แบบนี้ก็ไม่รู้”

คุณนวลบอกสามีพร้อมกับเสียงสะอื้นที่บุตรสาวอันเป็นที่รักหนีไป เนื้อความในจดหมายเป็นลายมือของดารา ดังนั้นจึงไม่ต้องสงสัยว่าใครจะปลอมแปลงหรือใส่ความว่าลูกสาวหนีไป

“ทำไมยัยดาทำแบบนี้ หาผู้ชายดีๆ มีชาติตระกูล แถมยังฐานะเท่าเทียมให้กลับไม่เอา ตัดช่องน้อยแต่พอตัวหนีไปแบบนี้ คุณนวลไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอก ผมจะให้คนออกตามหา ยัยดาไม่ใช่เด็กเหลวไหล คงหนีไปอยู่กับเพื่อนๆ นั่นแหละ” พร้อมพงศ์บอกภรรยาด้วยอารมณ์ไม่ดีนัก คุณนวลมีสีหน้าไม่สู้ดี เพราะน้ำเสียงฉุนๆ ของสามีทำให้รู้ว่ากำลังไม่พอใจอย่างหนัก

“แล้วทางโน้นล่ะคะ เราจะตอบเขาว่ายังไง” นางเองเชื่อว่าสามีให้ลูกน้องออกตามหาไม่เท่าไหร่คงเจอ เพราะดาราเป็นเด็กดีและเรียบร้อย ไม่เคยไปไหนไกลบ้านหรือไปเที่ยวเตร่ที่ไหน คงตามหาตัวไม่ยาก

“ผมจะถ่วงเวลาเอาไว้เอง บอกว่ายัยดาอยากไปพักผ่อนต่างประเทศหรืออะไรก็ได้ อย่าให้เขารู้ว่ายัยดาหนีออกจากบ้านไป แล้วห้ามเรื่องนี้แพร่งพรายไปเด็ดขาด