2/2 ความไม่มั่นคง

“ฉันชื่อเอวา ทีหน้าทีหลังก็เดินระวังหน่อยนะคะ”

บทสนทนาจบลงแค่นั้น หญิงสาวก็ขึ้นไปแสดงบนเวทีต่อ โดยมีชายหนุ่ม ที่เลือดยังซึมๆอยู่ที่หัวเข่า นั่งมองเธออย่างตั้งใจ โดยที่ไม่สนใจสิ่งที่เธอกำลังแสดงเลย

“ยืนขามา เดี๋ยวฉันทำแผลให้”

เมื่อการแสดงจบลง เอวาเห็นชายหนุ่มยังคงนั่งอยู่ที่เดิม พร้อมกับหัวเข่าที่เลือดเริ่มแห้งแล้ว แต่ยังคงเปื้อนดินอยู่ เพราะตั้งแต่ล้มเทย์เลอร์ก็ไม่ได้ทำอะไรกับมันเลย

“โอ๊ย!! …คุณจะควักเอาเนื้อผมออกเลยเหรอ” ชายหนุ่มโวยวายเพราะความเจ็บ

“เนื้อที่ไหนกัน ฉันจะเอาเศษดิน ที่ฝังอยู่ในแผลคุณออก” เอวาส่ายหัวให้กับชายหนุ่มจอมโวยวาย

“นี่คุณชอบมายากลขนาดนี้เลยเหรอ ถึงได้นั่งดูจนจบไม่ยอมกลับบ้านไปทำแผลเสียก่อน” หญิงสาวไม่เข้าใจ เขานั่งทนเจ็บอยู่ทำไม

“ผมไม่ได้ชอบดูมายากล แต่ผมชอบดูคุณมากกว่าเอวา” เทย์เลอร์ชายหนุ่มผู้มีคารมไม่เบาติดจากผู้เป็นพ่อมาอย่างลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ต้องมานั่งดูทุกวัน เป็นเดือนเลยนะ” หญิงสาวยังคงเช็ดแผลอย่างเอาจริงต่อ

“คุณอยู่เป็นเดือนเลยเหรอ” ชายหนุ่มสงสัย

“ใช่ ช่วงนี้อากาศหนาว เราไม่อยากเดินทางไปไหน สินค้าของเรา จะมีมาเพิ่มอีกในสัปดาห์หน้า รับรองทุกคนในหมู่และนี้และใกล้เคียง จะซื้อกันอย่างไม่เบื่อเลย” เอวาอธิบาย

กองคาราวานสินค้าของครอบครัวเอวา เป็นคาราวานที่ใหญ่มาก พ่อกับอาของเธอแยกกันดูแลออกเป็นสองกอง แต่สัปดาห์หน้าทุกคนจะมารวมกัน และจะตั้งอยู่ที่นี่อีกสักพักใหญ่ๆ ก่อนที่อากาศจะอบอุ่นขึ้น

“แล้วคุณต้องเล่นมายากลแบบนี้ทุกคืนไม่เบื่อแย่เหรอ”

เทย์เลอร์แค่คิดว่าต้องดูอะไรซ้ำๆเขาก็เบื่อแล้ว แล้วคนที่แสดงจะไม่ยิ่งเบื่อเหรอ

“มายากล ยังมีอีกหลายอย่างที่คุณยังไม่ได้ดู แล้วนอกจากมายากลแล้ว ยังมีการแสดงอย่างอื่นอีก” หญิงสาวยังไม่อยากบอกว่ามีการแสดงอะไรบ้าง

“แบบนี้ผมคงต้องมาดูทุกวัน ขอจองหน้าเวทีทุกวันเลยนะ”

ชายหนุ่มก้มหน้าไปใกล้กัลป์เอวา ที่กำลังใช้ผ้าปิดแผลให้เขา

“คุณอาจไม่เบื่อการแสดง แต่คุณอาจเบื่อคนแสดงก็ได้นะ เพราะฉันจะแสดงเกือบทุกวันเลย” เอวาเงยหน้ามองสบตาคนตรงหน้า

“ผมจะเบื่อได้อย่างไรกัน ในเมื่อผมก็บอกแล้ว ว่าไม่ได้มาดูการแสดง แต่ผมมาดูคุณ”

สองตาประสานกัน อากาศข้างนอกหนาวมากจนต้องใส่เสื้อกันหนาวตัวหนา แต่ตอนนี้ภายในหัวใจของคนทั้งคู่กับรู้สึกร้อนอยู่ในอก ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

“คืนพรุ่งนี้เจอกันนะ แล้วอย่าสะดุดล้มอีกแล้วกัน” หญิงสาวลุกขึ้นยืน

“พรุ่งนี้อยากได้คนเพาเดินเที่ยวจัง” ชายหนุ่มคว้ามือหญิงสาวและลุกขึ้นยืนตาม

“พรุ่งนี้แสดงแค่ช่วงหัวค่ำแป๊บบเดียว ไว้เจอกันนะ”

เอวาใช้มืออีกข้างแกะมือของชายหนุ่ม ออกจากมือของเธอ ก่อนวิ่งกลับเข้าไปหลังเวที

“แล้วเจอกันนะ” ชายหนุ่มตะโกนกลับไปก่อนที่หญิงสาวตรงหน้าจะหายเข้าหลังเวทีไป

เทย์เลอร์เดินกลับบ้านด้วยหัวใจพองโต เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันไม่เหมือนความรู้สึกที่เขามีกับฟารีย์ ชายหนุ่มเริ่มสับสน

เขาตั้งใจที่จะปิดเรื่องนี้ให้เป็นความลับ บิดาของเขาจะต้องไม่รู้เรื่องนี้ เพราะอย่างไร เขาก็ตั้งใจแล้วว่า จะอยู่กันแบบสามีภรรยากับฟารีย์เท่านั้น

“สนุกไหม ทำไมกลับเร็วล่ะ” ออการ์ถามลูกชาย

ภาพที่เทย์เลอร์เห็นตรงหน้า คือบิดาของเขา กำลังคลอเคลีย อยู่กับหญิงสาวแห่งบ้านโคมแดง ที่ทำอาชีพมอบความสุขให้กับผู้ชาย ทั้งในหมู่บ้านและนอกหมู่บ้าน

“สนุกครับ ผมขึ้นห้องแล้วนะ”

ชายหนุ่มไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า ถึงแม้เขาจะเห็นมันบ่อยๆ ถึงแม้มากกว่านี้ เขาก็เคยเห็นมาแล้ว จนเขามองเรื่องเซ็กส์ไม่ใช่เรื่องของความรักอีกแล้ว

ถึงแม้อากาศข้างนอกจาะหนาวเหน็บเพียงใด แต่หญิงสาวจากโคมแดง ก็อยู่ในสภาพที่ใส่เสื้อผ้าบาง จนมองเห็นทุกอย่าง ในร่างกายได้อย่าแจ่มชัด

บทรักของออการ์กับหญิงสาวที่เขาไม่คิดแม้แต่จะรู้จักชื่อ รู้แค่ราคาเท่านั้นพอ บรรเลงอยู่บนโซฟากลางบ้าน อย่างท้าลมหนาวด้วยร่างเปลือยเปล่า อย่างไม่เกรงกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้า

เทย์เลอร์นั่งเอามือปิดหู เพราะเขาห้ามตัวเองไม่ให้เห็นภาพ ด้วยการขึ้นมาข้างบนห้องได้ แต่เสียงโอดครวญด้วยความเสียว สนุกของคนทั้งคู่มันลอดผ่านช่องประตูเข้ามา

ชายหนุ่มยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหู เขาอยากให้เสียงนี้ มันเงียบลงเสียที จริงๆแล้ว เขาอยากให้มันไม่เกิดขึ้นอีกเลยด้วยซ้ำ