EP 1 : ผู้ชายที่ชื่อ เอลิกซ์

ตอนที่ 1 : ผู้ชายที่ชื่อ “เอลิกซ์”

คอนโดสุดหรูในกรุงลอนดอนของประเทศอังกฤษ ที่ถูกขนานนามว่าเป็นคอนโดแห่งทองคำ ตั้งเด่นสง่าบนพื้นที่ทำเลทองใจกลางย่านธุรกิจและแหล่งท่องเที่ยวแต่ยังได้รับความสงบเพราะเป็นพื้นที่ที่เข้มงวดในการเข้าออก ไม่ใช่ใครหน้าไหนจะเข้ามาเดินเล่นบริเวณนี้ได้ ใครที่จะเป็นเจ้าของคอนโดแห่งนี้ได้ต้องมีฐานะร่ำรวยระดับต้นๆของโลก และหนึ่งในเจ้าของคอนโดสุดหรูระดับไฮโซมีคนไทยเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ได้ครอบครอง

ภายในห้องคอนโดถูกตกแต่งได้อย่างลงตัวสมฐานะผู้อยู่อาศัยที่มีฐานะระดับสูง กระจกบานใหญ่หนึ่งร้อยแปดสิบองศาสามารถมองเห็นวิวของแม่น้ำเทมส์ เป็นแม่น้ำสายหลักของเมืองนี้ได้อย่างเต็มตาและยังสามารถมองเห็นแหล่งท่องเที่ยวที่ขึ้นชื่ออย่างลอนดอนอายได้อีกด้วย ชิงช้าสวรรค์ที่ขึ้นชื่อของลอนดอนเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงหน้าให้คนที่เป็นเจ้าของคอนโดได้เชยชมอยู่ทุกวัน ทำให้มูลค่าของคอนโดแห่งนี้ไม่ต่ำกว่าร้อยล้านบาทเมื่อเทียบเป็นเงินไทย ถึงห้องจะใหญ่กว้างขวางพอที่จะเล่นซ้อนแอบได้อย่างสบายแบ่งสัดส่วนชัดเจนราวกับบ้านลอยฟ้าสุดหรูแต่ในห้องนี้ก็มีเพียงชายหนุ่มใบหน้าคมคายสไตล์ลูกครึ่งยุโรปผสมความเป็นไทยแค่คนเดียวเท่านั้นที่ใช้ชีวิตอยู่ในห้องนี้

ห้องสุดหรูที่เงียบสงัด สายตาคมกริบมองพระอาทิตย์ที่ใกล้จะลับขอบฟ้าจากมุมสูงในห้องของตัวเองด้วยสีหน้าเรียบเฉย การแต่งกายสบายๆเพียงเสื้อเชิ้ตสีดำเปิดเผยแผงอกแกร่งกับกางเกงสแลคขนาดพอดีตัวก็ทำให้ชายหนุ่มคนนี้ดูสุขุมและมีเสน่ห์ ปลายแขนเสื้อถูกดึงขึ้นทำให้เห็นท่อนแขนแกร่งที่มีรอยสักรูปงูเลื้อยอยู่ที่ลำแขน รายล้อยไปด้วยดอกไม้และสัญลักษณ์สิ่งที่ตัวเองเคารพ ลวดลายรอยสักบนท่อนแขนแกร่งไม่ได้บ่งบอกหรือมีความหมายซ่อนเร้นความเป็นตัวเองแต่อย่างใด แต่เกิดจากความชอบของตัวเองล้วนๆ

ชีวิตเกิดมาไม่จำเป็นต้องมีอะไรซับซ้อน ไม่ต้องมีเรื่องให้คิดจนปวดหัว ใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการ นั่นแหละคือผู้ชายที่ชื่อ 'เอลิกซ์'

ครืด ครืด…

เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงดังทำให้สายตาคมนัยส์ตาสีน้ำตาลเข้มละออกจากวิวตรงหน้า มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง สายตาจดจ้องกับเบอร์ที่คุ้นเคย

ไม่รีรอที่จะรับสาย เมื่อเห็นว่าเป็นมารดาอันเป็นที่รักที่อยู่ประเทศไทยโทรมาหา น้ำเสียงเข้มอยู่ในโหมดปกติทันทีเมื่อตอบรับคนปลายสาย

"ครับแม่"

(วันนี้ไปเกเรที่ไหนมา)

ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปากเมื่อแม่สุดรักรู้ทันและได้ข่าวในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ของเขาถามแบบนี้ เอลิกซ์ทำสีหน้าเรียบนิ่งไม่ได้แปลกใจกับคำถามของแม่

"แม่รู้อยู่แล้วนะครับ"

(เรานี่จริงๆเลยนะเอลิกซ์ ได้เชื้อพ่อมาเต็มกับความเกเร อยู่ต่อหน้าแม่ก็เป็นลูกที่น่ารัก พอลับหลังแม่ก็กลายเป็นเด็กเกเร ถ้าอยู่ไทยแม่จะเอาไม้แขวนเสื้อฟาดซะให้เข็ด)

"พอตีเสร็จก็โอ๋ผมใช่ไหมครับ"

(เฮ้อ...เบื่อเด็กดื้อรู้ทัน แต่สิ่งที่เอลิกซ์ไปมีเรื่องชกต่อยวันนี้แม่ไม่สนุกเลยนะ ทำไมไม่รู้จักห้ามความใจร้อนของตัวเองบ้าง ทำไมต้องเอาเลือดร้อนแบบพ่อคาไลน์ไปตัดสิน)

"มันหาเรื่องผมก่อนครับ" เอลิกซ์ตอบเพียงสั้นๆ วันนี้เขาไปมีเรื่องกับพวกที่มันพูดจาไม่รู้เรื่องมา เพียงแค่มันมายืนขวางที่สูบบุหรี่ของตัวเองก็เท่านั้น แต่หน้ามันกวน(ต)ทีนก็ช่วยไม่ได้ที่จะได้รับไปสักหมัดสองหมัด พอได้ระบายหมัดก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า

(อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้นะเอลิกซ์ เขายังไม่ได้ทำอะไรลิกซ์เลย พื้นที่สาธารณะเราก็ควรแบ่งปันเพื่อน ตอนเด็กแม่สอนไม่รู้จักเท่าไหร่เรื่องแบ่งปัน แต่ทำไมโตมาเป็นแบบนี้)

"พ่อสอนลับหลังแม่ต่างหาก ให้ผมขึ้นเป็นที่หนึ่งให้ได้"

(เหอะ วางสายจากลูกแม่คงได้ฟาดพ่อยาวแน่นอน)

"ฟาดไปฟาดมาไม่ต้องเอาน้องให้ผมนะครับ อายุไม่ใช่น้อยๆแล้ว"

(ไม่ต้องมาพาแม่เปลี่ยนเรื่อง เลิกทำตัวเกเรสักทีถือว่าแม่ขอ แม่ไม่เคยว่าถ้าลิกซ์อยากใช้ชีวิตอยู่ที่ลอนดอน อยากเรียนที่ลอนดอน แต่นี่มันก็ถึงเวลาที่สมควรแล้ว งานที่บริษัทพ่อก็ต้องการคนดูแล พี่สาวเราแบกรับคนเดียวไม่ไหวหรอกนะ)

"พี่เอวาเก่งจะตาย รายนั้นเป๊ะทุกรายละเอียด มีหวังผมกับพี่ทำงานด้วยกันตีกันตายแน่"

พี่เอวาคือพี่สาวแท้ๆของเขาเอง เป็นพี่สาวที่จริงจังในทุกด้าน และเก่งทุกอย่าง แถมยังเป็นคุณครูคอยสอนตอนที่เขายังเรียนอยู่ที่ไทย แต่สุดท้ายจากสอนแบบปกติก็กลายเป็นฟาดฟันกันจนบ้านแตก พ่อกับแม่ต้องเข้ามาแยก ถึงจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันแต่เขาก็รักพี่สาวตัวเองแต่ไม่เคยแสดงความรักนั้นให้พี่เอวาได้รับรู้ ด้วยนิสัยแข็งกระด้างของตัวเองไม่ชอบแสดงความรัก

(ไม่รู้ละ นับจากวันนี้แม่ให้เวลาเราเที่ยวเตร่ได้อีกหนึ่งปีเท่านั้น พอครบแล้วแม่ต้องเห็นเรากลับมาเหยียบบ้านหลังนี้ ลิกซ์รู้ใจแม่ทุกอย่าง รู้แม้กระทั่งว่าแม่จะทำยังไงถ้าลิกซ์ไม่ยอมกลับ เรื่องเหล้าเรื่องบุหรี่เบาๆลงบ้าง กินข้าวให้ตรงเวลา และเลิกมีเรื่องชกต่อยได้แล้ว อ่อ!เรื่องผู้หญิงก็ให้เพลาๆบ้างความเจ้าชู้ไม่ต้องเรียนรู้จากพ่อเราให้มากนัก… แม่คิดถึงลิกซ์นะลูก สุดที่รักของแม่วิเวียน)

"เป็นการตบหัวลูบหลังที่แยบยลซะเหลือเกินนะคุณนายวิเวียนผู้หญิงแกร่งและยิ่งใหญ่ที่สุดในบ้าน แม้แต่มาเฟียอย่างพ่อคาไลน์ยังสยบแทบเท้ามาแล้ว" เอลิกซ์พึมพำเบาๆ สายตาคมจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ปลายสายวางสายไปแล้วพร้อมกับเผลอยิ้มออกมาบางๆ เป็นประโยคบังคับที่นุ่มนวลซะเหลือเกิน

ถ้ากลับไปก็ต้องเหนื่อยทำงาน มีเหรอคนอย่างเอลิกซ์จะกลับไป เอาไว้ใกล้ครบกำหนดค่อยใช้ลูกอ้อนเดี๋ยวแม่ก็ใจอ่อน ขนาดมาอยู่ที่นี่แม่ผู้แข็งกร้าวก็แพ้ลูกอ้อนของลูกชายคนนี้จนได้