33

หญิงสาวหมุนตัวกลับ น้ำตาร่วงเผาะ ไม่พูดอะไรสักคำ.....เก่งมาจากไหน หัวใจก็หวั่นไหวได้เหมือนกัน...ถ้าวันใดฉันหมดใจ อย่ามาง้อก็แล้วกัน...น่าแปลก...ทำไมช่วงนี้ถึงได้อ่อนไหวอย่างนี้ เคทรู้สึกไม่ชอบใจเลย ที่ตัวเองเป็นแบบนี้....

เลขาสาวเดินมาหยุดที่ห้องสำหรับเตรียมอาหารและเครื่องดื่มเล็ก ๆ แล้วก็ปล่อยโฮ...ออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ หล่อนไม่ต้องกลัวใครมาเห็น เพราะชั้นนี้ทั้งชั้น มีแค่สองห้อง คือห้องของท่านประธาน กับรองประธาน คงไม่มีใครเดินมาเห็น แต่หล่อนคาดผิด เมื่อจู่ ๆ ก็ปรากฏเรือนร่างสูงสง่า ของท่านประธานคนใหม่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู ถึงตอนนี้อยากหลบก็หลบไม่ทันแล้ว

“เป็นอะไรหรือเปล่าเคท” เลโอเอ่ยถามเสียงนุ่ม เขาตั้งใจจะมาชงกาแฟ เพราะสารัชกำลังคร่ำเคร่งกับงาน ซึ่งเขาไม่ใช่เจ้านายเจ้ายศเจ้าอย่าง เรื่องแค่นี้ทำเองได้สบายมาก

“เอ่อ ท่านประธานต้องการกาแฟหรือคะ” เคท ถามพลางเช็ดน้ำตาไปด้วย

“ครับ”

“เคท ชงให้ค่ะ” หญิงสาวรีบทำให้อย่างกระตือรือร้นดีใจที่เขาพูดดีด้วยหลังจากทำหล่อนใจแป้วที่หน้าห้องประชุมมาแล้ว ไม่นานถ้วยกาแฟหอมกรุ่นก็ถูกยื่นมาตรงหน้าท่านประธานหนุ่มเจ้าเสน่ห์

“ขอบใจ...มีปัญหาอะไรหรือเปล่า...” ประธานหนุ่ม ถามเสียงเรียบ ๆ พลางยกกาแฟขึ้นจิบมีสีหน้าพึงพอใจ

“เอ่อ...ไม่มีอะไรค่ะ”

“คุณคงไม่ได้ร้องไห้เพราะความดีใจหรอกใช่ไหม ถ้าเป็นเรื่องงานผมอาจจะช่วยคุณได้” เลโอนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ ๆ แลดูผ่อนคลายเข้าถึงง่ายต่างจากท่าทีเมื่อแรกเห็นลิบลับ

“ขอบคุณค่ะ” เคทยกมือไหว้ รู้สึกชุ่มชื่นหัวใจอย่างประหลาด เขาสงสาร เห็นหล่อนเป็นน้องของพี่แคท หรือว่าสนใจในแบบผู้ชายที่เจอผู้หญิงถูกใจแต่ยังสงวนท่าทีกันนะ หล่อนไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ ถึงแม้จะมีผู้ชายที่ชื่อสุดเขตอยู่เต็มหัวใจ แต่ก็อดหัวใจพองโตไม่ได้

เจ้านายหนุ่มลุกขึ้นยืน เดินกลับไปที่ห้องทำงาน โดยถือแก้วกาแฟที่ยังดื่มไม่หมดไปด้วย ทำให้คนชงให้ยิ้มปลื้มคิดเข้าข้างตัวเองอย่างช่วยไม่ได้

คืนนั้นแก้มใสนอนรอสามีอย่างกระวนกระวายใจไม่กล้าโทรหา ไม่อยากก้าวก่าย ได้แต่ส่งไลน์ไปถามเขาก็ไม่เปิดอ่าน สามีไปทำงานวันแรกถึงแม้จะมีสารัชไปด้วยแต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี หญิงสาวนอนกระสับกระส่ายจนเวลาล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่ ผล็อยหลับไปตอนไหนไม่รู้ตัว

“อื้อ......” หญิงสาวพลิกกายหนีสิ่งรบกวน

“ยัยขี้เซา” เลโอแกล้งเขี่ยพวงแก้มนิ่ม ยกยิ้มมุมปากอย่างเอ็นดู ยามหลับใหลแก้มใสดูเหมือนเด็กสาวไร้เดียงสา ยังจะมาหันหน้าหนีกันอีก เขากลับมาจากทำงานจนกระทั่งอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เมียสาวก็ยังไม่ยอมตื่น....มันน่าลักหลับให้เข็ด.....

“หืม...พี่เลโอ” หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นทันที ทีแรกนึกว่าฝันซะอีก

“ก็พี่น่ะสิ กำลังฝันถึงใครอยู่หรือไง” เลโอตีหน้าขรึม มองเมียสาวด้วยตาวาว ๆ

“แก้มฝันถึงพี่นั่นแหละค่ะ ทำไมกลับดึกจังคะ แก้มเป็นห่วงแทบแย่ ไลน์ไปพี่ก็ไม่อ่าน” พอตื่นขึ้นมาก็พูดไม่หยุด สองแขนเรียวสอดเข้ากอดรัดร่างหนาไว้แน่น ซุกหน้าเกลือกกลิ้งกับกล้ามอกแกร่งแอบสูดดมความหอมสดชื่นหลังอาบน้ำของสามี...ผู้ชายตัวหอม......

“แก้มจ๋า.....ยั่วพี่หรือไง” สามีหนุ่มเริ่มพูดเสียงสั่นพร่า พอเจอลูกอ้อนของเมียเข้าหน่อย ความอ่อนเพลียหายวับกลับมาคึกคักทันตาเห็น

“เปล่านะคะ แค่หอมนิด ๆ หน่อย ๆ เองอ่ะ ทำเป็นหวงตัวไปได้” หญิงสาวบ่นอุบอิบ แต่ก็ไม่ยอมออกห่าง กลับเบียดร่างนุ่มนิ่มเข้าหา พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

“พี่ไม่ได้หวง แต่...” ชายหนุ่มพูดแค่นั้นก็จับมือบางมาสัมผัสกับเจ้าลูกชายที่ไม่ยอมหลับยอมนอน แค่โดนเมียหอมก็เตลิดไปไกลแล้ว

“อะไรกัน เป็นเพราะแก้มเหรอคะ” หญิงสาวตาโต มองสามีอย่างเหลือเชื่อ

“ใช่...รับผิดชอบมันด้วยล่ะ” เลโอแกล้งนอนเฉย รอดูยัยเมียจอมยุ่งจะรับผิดชอบการกระทำของตัวเองแบบไหน

แก้มใสลุกขึ้นนั่งแต่โดยดี ก็เพราะรักขนาดนี้สามีขอมาจะไม่จัดให้ก็ดูใจดำเกินไป หญิงสาวจัดการใช้สองมือเกี่ยวกางเกงนอนของเขารูดออก ปล่อยให้เจ้าเลโอน้อยดีดเด้งเริงร่าจนน่าหมั่นไส้ แก้มใสคว้ากำท่อนลำเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่งเหลือบตามองหน้าสามีก็เห็นเขายิ้มตาปรือปรอย ก่อนจะก้มลงไปทักทาย ปลายลิ้นเล็กแลบเลีย ละเลียดชิมราวกับกำลังกินไอติมแท่งโปรด

หญิงสาวลองดูดเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ กลืนเข้าไปในปากถึงแม้จะยากลำบาก แต่หล่อนก็พยายามกลืนเข้าไปจนลึกสุดทางคับแน่นไปหมดในขณะที่มือเล็กลูบไล้หยอกล้อกับเจ้าก้อนกลมสองก้อน

“ซี๊ด...แก้ม.....”เลโอครางเรียกเมียสาวเสียงแหบพร่าเมื่อหล่อนเริ่มขยับริมฝีปากรูดเข้าออกเป็นจังหวะเลียนแบบอวัยวะส่วนอื่น พร้อมกับช้อนสายตามองสามียั่วยวน ชวนใจสั่น

“แก้มจ๋า....พะ...พอแล้ว” เลโอกัดฟันหยุดการกระทำของเมียสาว ก่อนที่จะไปจนสุดฝั่งฝัน

“อื้อ...พี่เลโอขา แก้มยังทำไม่เสร็จเลยนะคะ” หญิงสาวประท้วงขัดใจเมื่อปากเป็นอิสระ อุตส่าห์ตั้งใจจะแสดงฝีปาก ปราบเจ้าเลโอน้อยให้อยู่หมัดเสียหน่อย

“พี่หิวน้ำ” สามีหนุ่มบอกเสียงแหบห้าว