บทนำ

ด้วยดีกรีใบปริญญาตรี คณะบริหารธุรกิจ เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง จากมหาวิทยาลัยชื่อดังของสหรัฐอเมริกา และปริญญาโท ภาควิชาเศรษฐศาตร์ เกียรตินิยมอันดับสอง จากประเทศอังกฤษ จึงทำให้ถูกอธิการบดีมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งที่รู้จักมักคุ้นกับบิดาเป็นการส่วนตัวขอร้องให้มาช่วยเหลือเป็นกรณีพิเศษชั่วคราว ซึ่งมันอยู่เหนือความคาดหมายเป็นอย่างมากและยังท้าทายความสามารถในอีกรูปแบบหนึ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งจะต้องทำ อาจารย์สอนทางด้านวิชาเศรษฐศาตร์มันหายากมากเชียวหรือคือคำถามที่ถามไปในครั้งที่ถูกทาบทามให้เป็นอาจารย์พิเศษ

‘ไม่ยาก แต่ตอนนี้คนที่มาสมัครอายังไม่เห็นใครเหมาะสมเท่ากับวินเลยสักคน อาจารย์เรามีหลายคนก็จริงแต่มันยังไม่เพียงพอต่อจำนวนนักศึกษาที่ลงเรียน ระหว่างรอคนที่มีคุณสมบัติตามที่มหาลัยต้องการหลานช่วยอาหน่อยละกันนะ อาขอร้องล่ะ นี่มันก็ใกล้จะเปิดภาคเรียนใหม่เต็มทนแล้วด้วย อาจารย์คนก่อนเขาขอลาออกกะทันหัน เราไม่มีเวลามากพอและก็ไม่อยากถอดถอนวิชาเรียนของนักศึกษาที่ลงเรียนไว้กับอาจารย์คนก่อนด้วย ครั้นจะให้ไปเรียนรวมกับเซคอื่นมันก็จะแน่นมากเกินไป เรียนไม่รู้เรื่องกันพอดี’

‘บอกตามตรงว่าผมไม่อยากจะยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวในเรื่องนี้เลย แต่เป็นเพราะคุณอาผมยอมตกลงก็ได้ครับ แต่ไม่รู้ว่าผมจะทำออกมาดีได้รึเปล่า อีกอย่างผมก็ไม่ได้จบทางด้านอาจารย์มาโดยตรงอย่าคาดหวังอะไรกับผมเยอะนะครับ’

‘ขอบใจมากวินที่ช่วยเหลืออา ระดับวินอาว่าเรื่องนี้สบายมาก อย่ากังวลใจไปเลย มีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งอันดับสองจากมหาวิทยาลัย

การันตีมาแบบนี้เด็กๆที่จะได้เรียนกับวินโชคดีไม่น้อยเลยรู้ไหม ประสบการณ์ตรงจากผู้บริหารอีกต่างหาก เอาเป็นว่าถ้าได้อาจารย์

คนใหม่เมื่อไหร่วินก็ไม่ต้องรับหน้าที่สอนต่ออีกแล้วล่ะ ระหว่างนี้ต้องรบกวนเราไปพลางๆก่อน’

‘ครับ แต่บอกไว้ก่อนว่าผมคงไปสอนไม่ได้ทุกวันหรอกนะครับคุณอา เพราะทุกวันนี้เรียนตามตรงเลยว่างานของผมล้นมือมาก ขยายโรงแรมพร้อมๆกันหลายแห่งเวลาผมจึงถูกดึงไปแทบหมด’

‘เรื่องนั้นอาเข้าใจดี ถ้ามีอาจารย์คนอื่นว่างจากการสอนและเวลาไม่ทับกันอาจะให้เขาลงสอนแทนในส่วนที่หลานเวลาไม่ได้ เอาอย่างนี้

วินเลือกมาเลยละกันว่าจะให้ได้วันไหน’

‘ผมให้ได้แค่วัน...’

บริหารโรงแรมและรีสอร์ททั้งในประเทศรวมถึงต่างประเทศมาหลายปีนับตั้งแต่กลับมาดำรงตำแหน่งต่อจากบิดาที่ผันตัวไปเป็นที่ปรึกษาอยู่กับบ้านและหมั่นพามารดาออกไปท่องเที่ยวใช้ชีวิตในวัยเกษียณอย่างเต็มที่ส่วนตัวเขานั้นไม่ค่อยจะมีเวลาได้พักสักผ่อนแบบเต็มที่สักเท่าไหร่ ทุกวันคือการเรียนรู้เพื่อก้าวพัฒนาต่อไปข้างหน้า และตัวเขาเองก็ต้องเป็นผู้สอนที่ต่อแต่นี้ไปไม่ใช่สอนเฉพาะบุคลากรที่ยังมีประสิทธิภาพในการทำงานไม่เพียงพอแต่ต้องสอนอีกไม่รู้กี่ชีวิตที่ยังคงเป็นนิสิตนักศึกษา ได้แต่หวังว่าจะได้สละตำแหน่งที่ยังไม่ได้ทำหน้าที่ในเร็ววันนี้

รถเมอร์ซิเดสเบนซ์สีดำสนิทคันงามติดฟิล์มหนาทึบกำลังแล่นมาตามถนนคอนกรีต และเริ่มชะลอเพื่อตีวงเลี้ยวซ้ายช้าๆเพื่อตรงดิ่งผ่านถนนด้านหน้าไปยังด้านหลังตึกสีขาวที่มีตัวอักษรตัวโตๆว่าคณะบริหารธุรกิจ นี่แหละคืออีกบทบาทนับต่อแต่นี้ที่ไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดลงเมื่อใด หรือมันอาจเป็นเพราะโชคชะตาที่กำหนดเอาไว้แล้วให้เขามายืนอยู่จุดนี้ ส่วนหลักวิทยาศาสตร์บอกว่ามันต้องมีเหตุและผลควบคู่กันไปอยู่เสมอ แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม ผลสรุปก็คือเขาเลือกที่จะกระทำมันด้วยตัวเองแล้ว