ผลประโยชน์(2)

ปาลิตาอยากรู้ว่าธนภพนั้นยินดีที่จะคบหากับเธอหรือไม่

“คนอย่างผมไม่คู่ควรกับลูกสาวท่านประธานอย่างคุณปลาหรอกครับ”

ชายหนุ่มพยายามปฏิเสธอ้อมๆแต่หญิงสาวนั้นไม่เข้าใจ คิดว่าธนภพพยายามถ่อมตัวเพื่อให้เธอนั้นโน้มลงไปหาเอง

“ไม่เอาสิคะ ปลาไม่อยากให้คุณด้อยค่าตัวเองแบบนี้ ปลารักคุณ และปลาเชื่อว่าพ่อจะไม่ขัดขวางเราสองคน”

พ่อของเธอมักจะชื่นชมธนภพอยู่เสมอ เป็นไปได้ว่าบุพการีนั้นจะเปิดทางให้เธอได้คบหากับชายหนุ่มมากกว่าขัดขวาง

“ปลาสัญญานะคะว่าถ้าคุณคบกับปลา ปลาจะช่วยผลักดันเรื่องงานเต็มที่ ตำแหน่งหัวหน้าการตลาดปลาก็จะขอร้องพ่อให้พิจารณาคุณค่ะ”

ดวงตาชายหนุ่มเป็นประกายเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาใฝ่ฝันอยากก้าวหน้ามานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสเพราะหัวหน้าพยายามขัดแข้งขัดขา

ชายหนุ่มเห็นว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะทำให้ชีวิตของเขาเจริญก้าวหน้า ตำแหน่งสูงขึ้น เงินเดือนมากขึ้น สร้างอนาคตได้ไวขึ้น จึงได้ตัดสินใจตกลงคบหากับปาลิตา แม้ลึกๆจะรู้สึกไม่สบายใจที่กำลังทรยศ พัชรินทร์ก็ตาม

“ผมคบกับคุณปลาได้นะครับ แต่ขอให้เราสองคนได้ศึกษาดูใจกันก่อน แล้วค่อยเปิดตัวได้ไหมครับ”

ธนาภพไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัวมากเท่านี้มาก่อน เขากำลังทำร้ายผู้หญิง 2 คนในเวลาเดียวกัน แต่เพราะความก้าวหน้าในชีวิตเขาจึงไม่กล้าพอที่จะตัดโอกาสตัวเอง

“ปลาดีใจมากเลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นวันนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะคะ”

เพราะหญิงสาวเอ่ยชวนชายหนุ่มจึงไม่กล้าปฏิเสธ ธนภพรู้สึกได้ถึงความยุ่งยากใจ เขาเพิ่งขอคบกับพัชรินทร์ แต่จู่ๆเขาก็ตัดสินใจคบหากับปาลิตาไปด้วย

ชายหนุ่มรู้สึกไม่สบายใจ เขาไม่รู้ว่าจะมีหน้าไปเจอพัชรินทร์ได้อย่างไร ในเมื่อเขานั้นกำลังทรยศหักหลังเธอ

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”

ปาลิตาเมื่อเห็นสีหน้าชายหนุ่ม หญิงสาวก็ตัดสินใจเอ่ยถาม เขาเพิ่งตกลงคบกับเธอก็ควรจะมีสีน่ายินดีกว่านี้ไม่ใช่หรือ

“พอดีผมเครียดเรื่องงาน เดี๋ยวยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ”

ธนภพตัดสินใจปลีกตัวออกไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนยิ้มขวยเขินอยู่เพียงลำพัง….

ช่วงเย็นธนภพตัดสินใจเลื่อนนัดปาลิตาโดยอ้างว่าเขาต้องรีบไปหาแม่ โชคดีที่หญิงสาวนั้นไม่ได้สงสัยอะไร ชายหนุ่มจึงได้รีบโทรหาพัชรินทร์ก่อนจะนัดเธอมาที่ร้านอาหารใกล้บ้าน

รถญี่ปุ่นคันกะทัดรัดเลี้ยวเข้ามาก่อนจะจอดนิ่งสนิท เพียงครู่เดียวพัชรินทร์ก็เดินลงมา เธอจัดทรงผมให้เข้าที่ เดินเข้ามาหาธนภพที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“มารอนานหรือยังคะ”

ชายหนุ่มส่ายหน้า แม้ว่าริมฝีปากของเขาจะยกยิ้มแต่แววตากับฉายให้เห็นถึงความกังวล

พัชรินทร์สังเกตว่าวันนี้ธนภพดูแปลกไป เขาไม่ค่อยพูดทั้งยังเงียบขรึมกว่าทุกวัน

“พี่ภพจะกินอะไรดีคะ เดี๋ยวรินสั่งให้”

หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั้นเอาแต่นั่งนิ่ง ธนภพถอนหายใจเล็กน้อยก่อนที่เขาจะตัดสินใจเอ่ยขึ้น

“พอดีพี่กำลังจะได้เลื่อนขั้น พี่เลยมีเรื่องอยากจะขอร้อง พี่รู้ว่ามันอาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว แต่ที่พี่ทำไปก็เพื่อรินและอนาคตของเรานะ”