บทนำ

-ภาคิน-

ผมเดินกลับเข้ามาในบ้านตอนช่วงสามทุ่มกว่า ๆ ซึ่งคาดเดาทุกคนน่าจะหลับไปแล้วโดยเฉพาะแม่ผู้บังเกิดเกล้า ปกติแม่ของผมมักจะนอนเร็วเพราะกลัวหน้าแก่ ตื่นมาหน้าโทรม คุณแม่ยังสาวของผมเป็นม่ายตั้งแต่อายุสี่สิบจวบจนตอนนี้ก็ปาเข้าไปห้าสิบกว่าแล้ว อายุไม่น้อยเลย แต่ใครจะกล้าว่าแม่กันล่ะ ถ้าไม่อยากตายเร็วแนะนำว่าอยากปากมากดีกว่า

ทว่า...วันนี้ดูจะต่างออกไปจากทุกวัน ก้าวแรกที่ผมก้าวเข้ามาในบ้านก็พบกับสายตาทุกคู่ที่มองมาแทบจะในทันที ผมฉีกยิ้มรีบเดินเข้าไปหาร่างผอมเพรียวสูงชะลูดของแม่สุดที่รัก แต่ยังไม่ทันถึงตัวก็ถูกค้อนเข้าอย่างจัง จนผมต้องรีบหุบยิ้มเปลี่ยนทิศไปนั่งที่โซฟาแทน

“กว่าจะกลับบ้านมาได้นะ แกหายหัวไปไหนมา” น้ำเสียงเข้มงวดของแม่ทำให้ผมคิ้วกระตุก ลองมาอีหรอบนี้นี่คงมีเรื่องให้บ่นยาวอีกแล้ว ผมหันหน้าไปมองทางพี่สาวกับพี่ชายทั้งสองพลางส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปให้ แต่พวกมันดันแกล้งทำเป็นไม่เห็นรีบเมินหน้าหนีผมไปเลย ไอ้พี่พวกนี้มันคิดจะทอดทิ้งน้องอีกแล้วเหรอวะ

“ผมก็มีเรื่องให้ทำนั่นแหละแม่” ผมลากเสียงยาวเตรียมจะเข้าไปกอดอ้อนซะหน่อย แต่แม่ดันรู้ทันเบี่ยงตัวหนีผมซะงั้น

“ฉันถามหน่อยเถอะ เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวร่านไปทั่วแบบนี้ฮะ อยากเห็นฉันขาดใจตายก่อนหรือไง”

“แม่พูดอะไรอย่างนั้นครับ แม่ออกจะสวยใส หุ่นดียิ่งกว่านางแบบ จะมาขาดใจตายด้วยเรื่องเล็กๆ แค่นี้ได้ไง”

“น้อยไปสิยะ! แกทำให้หงอกฉันขึ้นก่อนเวลาแทบทั้งหัวแล้ว เรียนยังไม่ทันจบดันสะเออะมีเมียยกโขยง แกจะช่วยมีสาระมากกว่านี้ได้ไหม ช่วยทำให้ชีวิตดูมีแก่นสารมากกว่านี้น่ะ” แม่บ่นเสียงเหนื่อยหน่ายพลางถอนหายใจยาวเหยียด

“โธ่...ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ถ้าแม่กลัวว่าผมจะหาลูกสะใภ้ให้แม่ตอนนี้ล่ะก็ ไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับ ผมยังไม่อยากมีตอนนี้หรอก แล้วที่แม่บอกว่าเมีย นั่นเป็นแค่คู่นอนเท่านั้นครับ เพราะเมียของผมจะต้องทีคุณสมบัติที่เพียบพร้อมมากกว่านี้” ผมบอกเสียงหนักแน่นเพื่อให้แม่มั่นใจได้เลยว่าผมยังไม่คิดหาเมียตอนนี้ เพราะฉะนั้นลูกสะใภ้ของแม่คงต้องรอไปอีกนาน

“สำส่อน หน้าด้าน ไร้ยางอาย”

เออครับ ดูท่าชีวิตผมคงหาดีไม่ได้แล้ว

ผมก้มหน้ารับชะตากรรมไม่คิดขัดคำด่าทอของคุณแม่แสนสวย แต่ยิ่งผมทำนิ่งเหมือนไม่สนใจก็ยิ่งเพิ่มแรงโทสะให้คนเป็นแม่เท่านั้น ผมล่ะจนปัญญาที่จะพูดด้วยแล้ว ไม่รู้ว่าจะทำไงให้แม่หายโกรธ

“ตอนนี้แกอายุเท่าไหร่แล้ว” น้ำเสียงนิ่ง ๆ ของแม่ทำให้ผมชักหวั่นใจ หัวคิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะตอบเสียงอึกอัก

“เอ่อ...ยี่สิบ ยี่สิบเจ็ดครับ แม่ถามอายุผมทำไม” ผมเหล่ตามองอย่างไม่ไว้ใจ แม่คงไม่ได้คิดอะไรแบบแผลงๆ อีกนะ

“อายุขนาดนี้ฉันว่าแกควรจะมีเมียได้แล้ว”

“เฮ้ย! ล้อเล่นหรือเปล่าครับแม่! ผมยังไม่แก่เลยนะจะรีบให้มีเมียไปทำไม” ผมลุกขึ้นพรวดจากโซฟาพลางมองสบตาแม่อย่างหงุดหงิด แต่ดวงตาคุกรุ่นของแม่ก็ทำให้ผมได้สติรีบทรุดลงนั่งเหมือนเดิม แค่คำพูดประโยคเดียวก็ทำให้ผมแทบบ้าแล้ว

“หน้าอย่างฉันล้อเล่นเป็นด้วยเหรอยะ! ไม่รู้ล่ะ แกต้องรีบหาเมียได้แล้ว หาจากบรรดาเมียแกมาสักคนก็ได้ อย่างน้อยมันจะได้ช่วยให้แกเลิกทำตัวร่านมีเมียไปทั่ว”

“โอ๊ยแม่ครับ อย่าทำร้ายผมด้วยวิธีนี้ ทำไมทีไอ้ชัชแม่ยังไม่บังคับมันเลย แม่เห็นหน้าตามันหงิมๆ แบบนี้ เมียมันก็มีเป็นกองทัพแล้วเหมือนกัน” ได้ทีผมก็ฟ้องบ้าง เรื่องอะไรจะให้ผมจมน้ำตายคนเดียว ถ้าจะต้องจมจริงๆ ก็ขอลากไอ้พี่ชั่วลงไปด้วย

“เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย แกมันทำตัวเอง มั่วไปเรื่อย ที่แม่พูดก็ถูกแล้ว” ไอ้ชัช หรือ ชัชวาล คุณหมอปากจัดมาดขรึม แพทย์ผ่าตัดอันดับหนึ่งของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ผมขอบอกคำเดียวว่าอย่าไปเชื่อหน้าตามัน ถึงท่าทางจะดูสุภาพอ่อนโยนแต่ลองกระชากหน้ากากมันออกสิ ไอ้นี่มันแบดบอยชัด ๆ

“เออ ฉันมั่ว แล้วยายกีล่ะ มันก็มั่วเหมือนกัน แถมยังผิดเพศอีกด้วย ทำไมแม่ไม่ว่ามันบ้าง” แล้วผมก็จัดการลากพี่สาวคนโต กี หรือ กีรติ ยายนี่เป็นทอม ชอบผู้หญิงด้วยกัน แถมยังมีอะไรกับผู้หญิงตั้งหลายคน สำส่อนยิ่งกว่าผมอีก แต่แม่ไม่ยักจะว่า

“แกอย่ามาเสนอหน้าลากฉันไปด้วย แม่อย่าไปฟังมันนะ ไอ้คินมันโกหก!”

“โกหกบ้าอะไรวะ ฉันเห็นเต็มๆ สองตาว่าแกลากผู้หญิงขึ้นห้อง หายหัวเข้าไปในโรงแรมตั้งค่อนคืน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าแกไปทำอะไร”

“ไอ้คิน! ไอ้เด็กเวร! แกหุบปากไปเลยนะเว้ย! ไม่งั้นแม่จะเตะให้ปากแตก”

“มาดิวะ! ฉันเตรียมฟาดปากทอมอยู่เหมือนกัน” ผมถลกแขนเสื้อเตรียมพร้อมลุยกับอีกฝ่าย แต่ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น แม่สุดที่รักก็ตบมือกับโต๊ะเล็กอย่างแรงยุติการทะเลาะวิวาทระหว่างผมกับยายกี

ปัง!

“หุบปากของพวกแกได้แล้วพวกแกมันก็สำส่อน มั่วไม่เลือกพอกันนั่นแหละ! เมื่อไหร่พวกแกจะทำตัวเป็นผู้เป็นคนสักที กีรติ แกเป็นพี่ใหญ่สุด แถมยังเป็นผู้หญิงแต่กลับเบี่ยงเบนเพศ ถ้าแกอยากเป็นผู้ชายนักก็ไปตัดนมแกทิ้งซะ ฉันทนเห็นลูกสาวของตัวเองไปดี๊ด๊ากับผู้หญิงด้วยกัน บอกตามตรงว่าฉันขนลุก”

ถ้าผมพูดออกไปว่าท่าทางของแม่น่าขนลุกยิ่งกว่า ผมจะโดนตบไหม?

“ส่วนแก ตาชัช แกไม่มั่ว ไม่สำส่อนก็จริง แต่ทำตัวเลวกว่าคนอื่น แกเป็นหมอนะ จะหลอกกินคนไข้อีกนานไหม หรือว่าพอเขามาเสนอแกก็ต้องสนองไปซะหมด ดีเหลือเกินลูกชายฉัน พฤติกรรมดีเหลือเกิน” ไอ้ชัชทำหน้านิ่งราวกับรูปปั้นใส่แม่ เรื่องนี้ใช่ว่าเป็นครั้งแรกเสียหน่อยที่แม่พูด มันเข้าหูซ้ายแล้วก็ทะลุออกหูขวาตลอดแหละ

“และแกตาคิน...”

สายตาของแม่เหมือนจะเขมือบผมลงท้องอย่างไรอย่างนั้น...ผมไม่ค่อยปลื้มเลย

“เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวสำส่อนสักที แกอายุยี่สิบเจ็ดแล้วนะ เรียนยังไม่จบแล้วริอ่านจะร่านอีก!” นี่คือประโยคเด็ดที่แม่สุดที่รักด่าประจานผมทุกวัน

“โธ่ แม่ครับ ผมร่านที่ไหน แล้วที่เรียนไม่จบเนี่ยก็มีเหตุผล อีกอย่างผมก็เป็นโรคติดเซ็กส์ด้วยนะแม่ แม่ก็รู้นี่ครับ”

และผมก็มักจะตอบกลับไปแบบนี้ แต่ครั้งนี้มันดันไม่จบอยู่แค่นั้น เพราะแม่สุดที่รักดันพูดประโยคที่ทำให้ผมอึ้งและช็อกไปสามวิ

“งั้นก็ดี ในเมื่อแกมันเป็นโรคที่ชาวบ้านเขาไม่เป็นกัน ถ้าอย่างนั้นแกก็ไปหาจิตแพทย์ซะ เอาให้รู้ไปเลยว่าแกจะเลิกบ้าเซ็กส์ไม่ได้!!!”

เสียงประกาศิตของแม่เหมือนเส้นชี้เป็นชี้ตายสำหรับผม ผมตีหน้าซื่อทำเป็นไม่ได้ยินประโยคก่อนหน้า จะให้ผมไปหาจิตแพทย์ คนอื่นรู้เข้าจะได้หัวเราะเยาะน่ะสิเพราะคิดว่าผมบ้าไปแล้ว

“พวกแกฟังเอาไว้ให้ดี...”

น้ำเสียงจริงจังของแม่มันทำให้พวกผมต้องรีบลุกนั่งตัวตรง ครั้งนี้แม่ไม่อาละวาดบ้านแตกจนหมดแรงแต่กลับจ้องหน้าพวกผมแต่ละคนด้วยรอยยิ้มกริ่ม ดวงตาเจ้าเล่ห์เปล่งประกายสาสมใจ แม่คงไม่ได้มีแผนอะไรอีกหรอกใช่ไหม

“ต่อจากวันนี้เป็นต้นไป ถ้าพวกแกยังไม่เลิกทำตัวแบบนี้อีก ฉันนี่แหละที่จะหาเมียให้! ถ้าแกอยากเป็นผู้ชายมากนักก็ไปตัดนมทิ้งซะ มันทุเรศสายตา ถ้าฉันต้องนึกภาพที่แกมีอะไรกับผู้หญิงด้วยกัน” สายตาคมเฉี่ยวตวัดมองลูกสาวเพียงคนเดียวของบ้าน ก่อนจะลากไปมองยังนายแพทย์หนุ่มวัยฉกรรจ์ที่ประสบการณ์โชกโชน

“ส่วนแกนะชัช ถ้าแกยังไม่เลิกพฤติกรรมเหลวแหลกอีก เห็นทีฉันจะต้องส่งแกไปเข้าคุก โทษฐานทำอนาจารคนไข้! ส่วนแกภาคิน แกมันตัวดี ไอ้ลูกไม่รักดี! ชอบก่อเรื่องมาให้ฉันตามแก้ไม่เว้นและวัน ฉันขอเตือนให้แกหยุดทำเรื่องโง่ๆ ซะ ก่อนที่ฉันจะทนกับความมั่วของแกไม่ไหว วันศุกร์นี้เตรียมตัวให้พร้อมด้วย ฉันจะส่งแกไปบำบัดที่โรงพยาบาล!”

“อะไรนะครับแม่ บำบัดอะไร? โรงพยาบาลไหนครับ? แล้วทำไมผมต้องไปด้วย!”

“โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งฉันไม่โง่บอกให้แกไปเตรียมตัวที่จะหลบหนีหรอก คุณหมอชื่ออะไรนะชัช แม่ลืมอีกแล้ว”

“นี่แกก็รู้เห็นเป็นใจกบแม่เหรอ”

“ช่วยไม่ได้ว่ะ แม่ถาม ฉันก็มีหน้าที่ตอบ”

“ไอ้พี่เลว...” ผมกัดฟันหรอดแทบอยากเดินตรงไปถลกหนังหน้ามัน ไอ้ชัชส่งยิ้มให้ผมอีกนิด ก่อนจะหันหน้ากลับไปตอบแม่ด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยนตามแบบฉบับของมัน เสแสร้งเก่งจนผมอยากมอบโล่เกียรติคุณให้มันเลย!

“เธอคนนั้นชื่อว่า...”

“ว่าอะไรวะ อย่าช้าดิ” ผมใจร้อนและค่อนข้างร้อนใจเลยเร่งมันเสียงเครียด ผมรู้ว่าครั้งนี้แม่เอาจริง เพราะฉะนั้นเรื่องที่ต้องไปพบหมอโรคจิตก็คงเลี่ยงไม่ได้ ไอ้ชัชยักคิ้วให้ผม ก่อนจะยิ้มกวนประสาทมาให้ ผมแยกเขี้ยวใส่มันต่อหน้าแม่ ถ้าคราวนี้มันยังกวนไม่เลิก ผมจะกระโดดถีบมัน

“คุณหมอคนนั้นชื่อ...”

หึๆๆ ผู้หญิงงั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นมาดูกันหน่อยไหมว่าใครกันแน่จะบำบัดใครกันแน่ อยากจะทำให้ผมเลิกบ้าเซ็กส์เห็นทีว่าหมอคงต้องเป็นคน ‘ทำ’ ให้ผมเลิกติดเซ็กส์ด้วยตัวเอง

ถึงจะยังไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นไง แต่แค่ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่าไม่ธรรมดา