บทที่ 2 ผมเป็นโรคติดเซ็กส์...ช่วยบำบัดผมทีครับ! (2)

หลังจากที่อึ้งไปเกือบสามนาที นฤมลก็เพิ่งหาเสียงตัวเองเจอ เธอบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่นถามกลับไปด้วยใบหน้าติดเย็นชายิ่งกว่าเดิม มีคนไข้หลายรายที่มาหาเธอด้วยเรื่องเซ็กส์ แต่ไม่เคยมีใครหน้าด้านมาตะโกนใส่หน้าขอให้เธอช่วยเหลือแบบนี้มาก่อนเลย!

เด็กคนนี้คิดว่าเธอเป็นเพื่อนเล่นเหรอ!

“ขอโทษด้วยนะ แต่ถ้าเป็นเรื่องนี้...”

“ถ้าคุณหมอไม่ช่วยผมต้องขาดใจตายแน่ เพราะก้าวแรกที่ผมเข้ามามันก็ตั้งโด่ทันทีที่เห็นหน้าคุณหมอ คิดดูสิครับว่าผมจะทรมานมากแค่ไหน ถ้าต้องกลับไปทั้งที่ไม่ได้ทำให้มันสงบลง”

“คุณคงไม่คิดจะให้ฉัน...” ดวงตาเรียวคมวาววับ ทั้งฉุนทั้งโมโหกับคำพูดทุเรศไร้ยางอายของเด็กตรงหน้า ใบหน้ารูปไข่แดงจัดแทบอยากจะตรงเข้าไปสับหน้า ควักลูกตาแพรวพราวที่คอยแต่จะวกมามองที่อกเธอ มิหนำซ้ำยังจ้องซะแทบทะลุเข้าไปถึงเนื้อใน ทำเอาเธอร้อนๆ หนาว ๆ หัวใจวาบหวิวอย่างบอกไม่ถูก

เป็นอีกครั้งที่ภาคินรุกขึ้นหน้าตรงดิ่งเข้ามาคว้ามือคุณหมอสาวแปะลงตรงเป้ากางเกงให้อีกฝ่ายรู้ถึงความอลังการเหยียดขยายรอเวลาแดดิ้นอยู่ในร่างสุดเอ็กซ์ตรงหน้า หน้าอกหน้าใจใหญ่คับแน่น แม้จะถูกปิดบังด้วยเสื้อตัวหลวมแสนสุภาพก็ไม่อาจปิดกั้นสายตาเชี่ยวชาญขนาดไซส์ของผู้หญิงอย่างเขาไปได้

แน่นอนว่าทันทีที่เขาทำแบบนั้นก็ได้รับฝ่ามืออรหันต์ตบเข้าที่ใบหน้าเต็มแรงเป็นเหตุให้หันไปอีกด้าน เจ็บชาจนแทบอยากร้องไห้ออกมาจริงๆ

มือหนักขนาดนี้ไปเคยเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลมาก่อนหรือไง?!

เจ็บฉิบหายเลย

“ทรมานมากไหม ถ้าทรมานมาก หมอขอแนะนำคุณตรงๆ เลย” น้ำเสียงเย็นชาของคุณหมอหน้าสวยไม่ได้ทำให้เขามีจิตสำนึกแต่อย่างใด ยังคงกดตรึงมือเล็กบางนุ่มนิ่มกับน้องชายตัวเอง แถมยังส่งยิ้มหวาน ดวงตาออดอ้อนเต็มสปรีด

“คุณหมอจะแนะนำอะไรผมเหรอครับ” เขาถามเสียงใสซื่อ ดวงตาเจ้าเล่ห์เต็มไปด้วยความปรารถนาจ้องมองอกอวบอัดที่คงอึดอัดและอยากได้รับการปลดปล่อย ทว่าบรรยากาศมาคุเย็นชาก็ทำให้เขาต้องละสายตาขึ้นมามองคุณหมอสาวอีกครั้ง คราวนี้ขนตรงคอลุกชัน แทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอ

ใบหน้าคมสวยขยับเข้าไปใกล้ใบหน้าคมคายจนปลายจมูกสัมผัสกันแผ่วเบา ก่อนริมฝีปากเย้ายวนจะขยับขึ้นลงช้าๆ เปล่งเสียงไพเราะหวานซึ้งกินใจ ทว่าคำพูดกลับบาดลึกถึงทรวงใน เจ็บลึกยิ่งกว่าโดนตบหน้าเสียอีก

“ลองงดมีเซ็กส์สักสามเดือนดีกว่าไหม หรือไม่ก็ไปตัดทิ้งเลยค่ะ รับรองว่าหายขาด!”

“...!!!”

ภาคินถึงกับอ้าปากค้าง แต่หลังจากที่คิดทบทวนคำพูดขอคุณหมอสาวแล้วก็หลุดขำ แค่งดมีเซ็กส์แค่หนึ่งวัน เขาก็แทบขาดใจตาย ถ้าต้องงดถึงสามเดือนรับรองว่าเขาได้ไปเกิดใหม่อย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนเรื่องจะให้ไปตัดทิ้งยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ ขืนทำแบบนั้นแล้วจะเอาอะไรมาเริงรักกับสาวๆ ระบายความอัดอั้นปลดปล่อยตัวเองเล่า

“ผมว่าวิธีของผมน่าจะช่วยบำบัดได้ดีกว่านะครับ แต่ผมจำเป็นต้องขอให้คุณหมอช่วย” เขายิ้ม นัยน์ตาแพรวพราว ริมฝีปากหยักลึกส่งยิ้มทรงเสน่ห์กลับไป

“ช่วยยังไง” นฤมลถามเสียงต่ำ ดวงตายิ่งดิ่งลึกสู่กองเพลิงที่เริ่มปะทุขึ้นทีละนิด เธอระงับอารมณ์โกรธจัดอย่างสุดกลั้น ต้องพึงระลึกอยู่ในใจเสมอว่าเขาคือคนไข้ เป็นผู้ป่วยที่ต้องการได้รับการรักษา แต่หวังว่าเธอจะอดทนรอฟังเขาพูดจบได้นะ ไม่อย่างนั้นนี่อาจจะเป็นรายต่อไปที่เธอส่งไปรักษาตัวในห้องไอซียู!

“คุณหมอช่วยสัมผัสน้องชายผมหน่อยสิครับ ดูเหมือนว่ามันจะระริกระรี้อยากให้คุณหมอจับกุม ยิ่งได้ปากนุ่มๆ กับลิ้นอุ่นๆ มาปราบพยศ ผมเชื่อว่ามันต้องยอมสยบสงบนิ่งลงแน่นอน”

“โรคจิต...ฉันว่าคุณต้องไปเข้าศรีธัญญาแล้วล่ะ! ปล่อยมือฉันนะ!” เสียงหวานแผดลั่นอย่างโกรธจัดรีบสะบัดมือออกจากเป้ากางเกงที่เริ่มโป่งพองดุนดันมือ ดวงตาคมสวยวูบไหว กัดริมฝีปากแน่น แทบอยากกรีดร้องใส่หน้าเด็กปากดีที่ปีนเกลียวและฉวยโอกาสกับเธอหน้าด้านๆ

ทว่า...ยิ่งสะบัดมือทิ้งเท่าไรก็ยิ่งกดแนบแน่น นฤมลสะดุ้งเฮือกปากคอสั่น ดวงตาวาววับหรี่ลงด้วยความรู้สึกบางอย่าง มันดิ้นรนราวกับมีชีวิต ซ้ำยังดิ้นอยู่ในมือเธออย่างเริงร่าคล้ายกับชอบสัมผัสจากมือเธอยังไงยังงั้น ภาคินที่เห็นอีกฝ่ายนิ่งไปก็คลี่ยิ้มกริ่ม เขาจัดการบังคับมือเรียวให้สอดเข้าไปในกางเกง ผ่านด้านปราการสุดท้ายไปสัมผัสเนื้อในร้อนฉ่าระอุร้อนอยู่ภายใต้การจับกุมของเธอ

“สัมผัสผมสิครับ ฆ่ามันเลย ปราบให้มันสงบ ให้มันตายแดดิ้นอยู่ในมือเธอ” เสียงทุ้มแหบพร่าราวกับร่ายมนต์ ชักจูงให้เธอติดตามอย่างไม่มีเงื่อนขำ ดวงตาคู่สวยฉายแววงุนงง ขยับเรียวนิ้วลูบไล้แท่งเนื้อร้อน รับรู้ถึงขนาดและความยาวที่น่าตกตะลึงจนเผลออ้าปากค้าง นัยน์ตาสั่นพร่า เนื้อตัวสั่นระริกด้วยความวาบหวิว

“มันดิ้น...ดิ้นในมือฉัน!” เธอบอกเสียงตระหนก ยิ่งลูบไล้ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันขยายใหญ่ เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอเบาๆ ช่วยดึงรั้งกางเกงและชั้นในสีขาวลงไปถึงหน้าขา จนเอ็นร้อนดีดผึงปรากฏอยู่ตรงหน้า เสียงหวานหวีดร้องผงะใบหน้าหนีในทันที แต่น่าแปลกที่มือกลับจับกุมไว้แน่นคล้ายกับตัวประกัน

“ไม่ใช่แค่ดิ้นนะครับ แต่มันยังสั่นอีกด้วย มันคงดีใจที่ได้เห็นหน้าหมอ จัดการมันเลยครับ ปราบพยศมันเลย ถ้ามันดื้อนักคุณหมอก็ตีมัน ตบมันด้วยปาก ดูดมันด้วยลิ้น และหนีบมันให้ขาดใจด้วยความฉ่ำหวาน ด้วยร่างกายของคุณหมอ” เสียงทุ้มลากยาวอ่อนหวานหลอกล่อเหยื่อสาวให้หลงติดกับ คนอ่อนประสบการณ์แสร้งทำเป็นเย็นชาไม่รู้สึกอะไรหรือจะสู้กับคนประสบการณ์มาก ผ่านศึกมาอย่างโชกโขน

“ฉันไม่...”

“จุ๊ๆ อย่าเพิ่งปฏิเสธจนกว่าจะได้ลอง บางทีหมออาจจะติดใจจนอยากบำบัดผมด้วยตัวเองก็ได้นะครับ” ภาคินยื่นหน้าเข้าไปใกล้กระซิบเสียงเบาบอกที่ข้างหู น้ำเสียงนั้นแปร่งพร่าเชิญชวน ดวงตาคู่สวยเงยขึ้นมอง ริมฝีปากสั่นระริกจนต้องขบไว้ เธอลากสายตาลงกลับมามองตัวประกันในมือ มันอลังการและชวนให้ปราบปรามซะจริง

“นายมันบ้ามาก” เธอเอ่ยเสียงลอดไรฟันแต่เขากลับหัวเราะเสียงใสแอ่นหยัดสะโพกให้คุณหมอหน้าสวยได้ลองขยับมือเล่นกับมัน

“เอาเลยครับ ตามแต่ใจคุณหมอเลย จะดุ จะด่า จะว่า จะตี จะเสือกไส ดูดเลียยังไงก็ได้ แต่ขออย่างเดียวอย่าหยุดกลางคันนะครับ ไม่อย่างนั้นผมตายแน่ สงสารผมหน่อยเถอะครับ อย่าทรมานจนผมขาดใจตาย” ภาคินทำหน้าตาน่าสงสารสุดฤทธิ์ ทำเสียงออดอ้อนไม่พอยังเบียดกระแซะร่างอ่อนนุ่มจัดการช่วงที่อีกฝ่ายเผลออุ้มร่างเพรียวหุ่นเซ็กซี่นั่งลงบนโต๊ะ มือหนาปัดเรียวขาสวยแยกออกจากกันแล้วแทรกตัวอยู่ตรงกลาง ใช้มือซ้ายดันร่างของอีกฝ่ายลงนอนราบกับโต๊ะอย่างง่ายดาย

“และแน่นอนว่าผมเองก็จะช่วยทำให้หมอหายทรมานเหมือนกัน”