04 ไม่ได้ฝันไป

เช้าวันต่อมา

หลังจากที่เสร็จศึกรักเมื่อคืนไปทั้งคู่ก็พากันหลับใหลเพราะความอ่อนเพลีย

"ใบหยก ใบหยก!"ชายหนุ่มเขย่าตัวร่างบางเบาๆเมื่อเขารู้สึกตัวตื่นมาในตอนเช้า เธอกำลังกอดรัดร่างกำยำไว้อยู่ ราวกับว่ากลัวเขาจะหายไป

"อื้มม อะไรแต่เช้าเนี่ยคนจะนอน!!"เธอลืมตางัวเงียพลางบ่นงุบงิบตามประสาคนถูกรบกวนเวลานอน

"เช้าแล้วนะใบหยก กลับบ้านได้แล้ว"เขาพูด

"อื้ออ ก็อยู่บ้านนี่ไง จะให้กลับบ้านไหน!"

"ใบหยกลืมตาก่อน นี่ไม่ใช่บ้านนะ"ชายหนุ่มพูดขึ้นมาอีกครั้ง

เธอลืมตากว้างขึ้นมาก่อนจะดีดตัวลุกขึ้น เธอประมวลภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อนจะหันไปมองหน้าของชายหนุ่ม

"พี่นับล่า"

"อืม.."

"เมื่อคืนเรามีอะไรกันจริงๆใช่มั้ยคะ?"

"ดูจากสภาพตัวเองก็น่าจะรู้นะ"

เธอก้มลงมองดูตัวเองภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น แถมตามตัวก็ยังเต็มไปด้วยรอยแดง

"หยกนึกว่าหยกฝันไป"เธอตอบเสียงแผ่ว

"เธอไม่ได้ฝันหรอก รีบใส่เสื้อผ้าเถอะ พี่มีเรียนเช้า เราแยกกันตรงนี้เลยนะ"เขารีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกไปทันที

"อะ อ่าว"

เธอไม่รีรอรีบหยิบเสื้อผ้ามาใส่แล้วเดินตามชายหนุ่มออกไปทันที แต่ทว่า ออกมาก็ไม่เจอชายหนุ่มแล้ว มีเพียงพนักงานที่กำลังทำความสะอาดอยู่

"หายไปไหนนะ เร็วจัง"เธอพูดพึมพำก่อนจะเดินไปที่รถของตัวเองแล้วขับกลับไปที่บ้านทันที

@บ้านท่านรัฐมนตรี

"กว่าจะกลับมาได้นะ แบบนี้ไม่ต้องกลับซะจะดีกว่า!"ทันที่ที่ร่างบางก้าวขาเดินเข้าไปในบ้านก็มีใครบางคนพูดขึ้นมาทันที

"พ่อ..."เธอพูดเบาๆ

"ยังดีนะที่แกยังจำฉันได้ จำได้ก็หัดไว้หน้าฉันบ้างนะไม่ใช่ทำอะไรตามใจตัวเองอย่างเดียว"

"พ่อมีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่ไหมคะ หยกจะได้ไปนอน"เธอพูดหน่ายๆก่อนจะเดินเลี่ยงไปที่บันได

"เมื่อคืนแกไปไหนมา!!"เธอหยุดชะงักอีกครั้งก่อนจะกระตุกยิ้มออกมาแล้วหันไปตอบคำถามนี้

"ไปนอนกับผู้ชายค่ะ"เธอกระตุกยิ้มให้ เมื่อพ่อของเธอเข้าใจแบบนี้เธอก็ทำให้มันเป็นความจริงซะเลย

ตัดมาอีกด้าน

นับล่ารีบมาเรียนให้ทันคาบแรกเพราะเขาไม่อยากขาดเรียนความจริงเขาสามารถยัดเงินใต้โต๊ะแล้วรับใบปริญญามาได้เลยแต่เขาไม่เคยใช้อิทธิพลของพ่อช่วยให้เรียนจบทุกอย่างเป็นไปตามหลักเกณฑ์เขาไม่อยากเอาเปรียบใครเพราะ อีกปีเดียวเขาก็จะจบปริญญาแล้ว

@ห้องสอน

"มึงหายไปไหนมาวะ!"พีระเอ่ยกระซิบเพื่อนสนิททันทีที่นับล่าเดินเข้ามาในห้องเรียนแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ๆกัน

"เปล่า"ชายหนุ่มตอบพร้อมกับทำหน้านิ่ง

"แล้วเมื่อคืนมึงเจอน้องหยกหรือเปล่า"พีระถามอีก

"ไม่เจอ"เขาตัดสินใจโกหกเพื่อนสนิทไปเพราะไม่อยากให้ใครรู้เรื่องระหว่างเขากับเธอ

"แล้วมึงหายไปไหนมา"

"เจอเพื่อนเก่ามาเลยนั่งสังสรรค์กันนิดหน่อย โทษทีว่ะกูลืมบอก"ชายหนุ่มพูด

"ไอ้ห่านี่ แล้วก็ปล่อยให้กูกับน้องรอจนดึก!"พีระพูดหน่ายๆ หลายครั้งที่เขามักจะหายไปโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวใครเลยและจะกลับมาในอีกวัน

"นายพีระพัฒน์ นายนครินทร์ คุยอะไรกัน สนใจเรียนหน่อยค่ะใกล้จะจบแล้วระวังจะติดFไม่รู้ตัว"เสียงของอาจารย์พูดดังขึ้นมา จนทั้งสองต้องหยุดคุยกันแล้วหันไปมอง

"ขอโทษครับอาจารย์"ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมๆกันก่อนจะนั่งสนใจเรียนต่อไป

เลิกคลาส

"พัดชา!"พีระเดินไปหาน้องสาวของตัวเองที่เรียนอยู่อีกคณะหนึ่งหลังจากเลิกคลาสเรียนของตัวเอง

"อ่าว พี่พี พี่นับล่า มีอะไรหรือเปล่าคะมาถึงที่นี่เลย"สาวน้อยพูด

"ติดต่อใบหยกได้ยัง"

"ได้แล้วค่ะ คุณแม่ของหยกโทรมาบอกว่าหยกกลับบ้านแล้ว เมื่อคืนเมาหนักเลยนอนอยู่ที่ผับ"เธอตอบ เมื่อเช้าแม่ของใบหยกโทรมาบอกเธอว่าใบหยกกลับไปที่บ้านแล้ว เธอจึงโล่งใจเพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะเป็นอันตราย

"อ่าว แล้วไหนมึงบอกว่าไปไม่เจอหยกไงวะ"พีระหันไปถามอย่างสงสัย

"ก็กูหาไม่เจอจริงๆนี่หว่า คนในผับมีแค่ 2-3 คนซะเมื่อไหร่ มีเป็นร้อยคนกูจะหาเจอได้ไง"นับล่าตอบ

"เออๆ แค่น้องหยกปลอดภัยกูก็สบายใจแล้ว"พีระพูดอย่างหายห่วงก่อนจะนั่งลงบนม้าหินอ่อนข้างๆน้องสาวของตน

ใบหยกและพัดชาเรียนดีไซเนอร์ด้วยกันหรือเรียกง่ายๆว่านักออกแบบ ทั้งสองมีอะไรที่คล้ายคลึงกันเอามากๆเพียงแต่นิสัยจะต่างกันก็เท่านั้นเอง ใบหยกรักการวาดรูปออกแบบทุกอย่าง เธอเป็นคนที่วาดรูปสวยมาตั้งแต่เด็กๆทุกครั้งที่มีงานประกวดเธอจะได้ที่หนึ่งและไม่เคยมีใครว่าสวยเท่าเธอเลย

ส่วนสองหนุ่มเรียนบริหารเพราะนับล่าจะต้องกลับไปสานต่อธุรกิจปางไม้ของพ่อตนเอง พีระก็รับช่วงต่อเจ้าของแพปลาแพกุ้งจากครอบครัวเหมือนกัน

"คอพี่นับล่าไปโดนอะไรมาคะ แดงๆ"พัดชามองที่ต้นคอของนับล่า มันเป็นรอยแดงจ้ำๆเหมือนแพ้สารอะไรสักอย่าง ความเป็นจริงรอยแดงเกิดจากเหตุการณ์เมื่อคืนต่างหาก

"เอ่อ...สงสัยพี่คงจะกินของผิดสำแดงมา เลยมีรอยแดงขึ้นตามคอ"ชายหนุ่มจับคอตัวเองลูบไปมาเบาๆ

"...."พีระซึ่งรู้เรื่องนี้ดีไม่พูดอะไรออกมา เพราะมันก็เป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชายที่จะต้องมีเรื่องอย่างว่ากันบ้าง

และก็ยังรู้อีกว่านับล่าชอบพาผู้หญิงไปที่คอนโดของตัวเอง มันเป็นธรรมดาของชายโสด ผิดต่างจากเขาที่ไม่อยากมีอะไรกับผู้หญิงสุ่มสี่สุ่มห้า ทั้งกลัวเสี่ยงโรคและกลัวพลาด

"พี่พีคะ เดี๋ยววันนี้พี่พีพาพัดชาไปที่บ้านของหยกหน่อยนะคะ พอดีว่าพัดชาจะเอางานที่อาจารย์สั่งไปให้หยกที่บ้าน"

"อื้ม ได้สิ"พีระรีบตอบรับคำของน้องสาวตัวเองทันที "มึงจะไปด้วยไหมไอ้นับล่า"

"ไม่ไปกูอยากนอน เมื่อคืนเมาหนักยังไม่ได้นอนเลย"เขาตอบ

"เออๆงั้นก็แล้วแต่มึง ถ้าอย่างนั้นก็แยกทางกันตรงนี้เลยละกัน เจอกันพรุ่งนี้ไอ้เพื่อนรัก"พีระตบบ่าเพื่อนสนิทเบาๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับน้องสาว

"อืม..."ชายหนุ่มพยักหน้าตอบ

ติ๊งง (เสียงไลน์)

Baiหยก { พี่นับล่าว่างมั้ยคะ }

เขามองข้อความนั้นนิ่งๆก่อนจะตอบกลับไป

N'นับล่า { อืมว่าง }

Baiหยก { ไปดื่มกันนะคะ }

N'นับล่า { โอเค }

Baiหยก { สติ๊กเกอร์รูปหัวใจ? }