บทที่ 9 ผ้าเช็ดหน้าแทนใจ

“แม่หนูน้อยอย่างนั้นเรอะ!เฮอะ! นายมีสิทธิ์อะไรมาเรียกยัยนั่นแบบนั้น” ร่างเปลือยเปล่าขาวสะอาดยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ใต้ฝักบัวอาบน้ำที่ถูกเปิดจนสุดความแรง สบถเสียงดังลั่น เมื่อได้อยู่ในห้องน้ำเพียงลำพัง กรามแกร่งบดเข้าหากันแน่นจนเป็นสันนูน แววตาขี้เล่นจนเคยชิน หายวับไปในพริบตา หากตอนนี้ใครมาเห็นคงไม่อยากเชื่อสายตาเป็นแน่

เมื่อนึกถึงใบหน้าแม่สาวบอดี้การ์ดขี้ตื่นคนนั้น เจ้าของดวงตากลมโตดำขลับที่เห็นเพียงแค่แวบแรกก็สามารถดึงดูดให้คนที่สบตาด้วยถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว หนำซ้ำเธอคนนั้นยังมีกลิ่นหอมละมุนติดตัว ความนุ่มนิ่มจากการสัมผัสเพียงแค่ผิวเผินยังติดค้างในความทรงจำจนถึงตอนนี้

ไม่เพียงแค่นั้นกลิ่นหอมหวานละมุนของเธอมันทำให้เขาหลับสนิทจนถึงเช้า เขาไม่เคยหลับลึกแบบนี้มานานแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาต้องพึ่งยานอนหลับเพื่อกล่อมประสาทให้ได้พักผ่อนตามสมควร ใครคนอื่นไม่รู้คงคิดว่าที่เขาหลับสนิทเพราะดื่มแอลกอฮอลล์มาอย่างหนักแน่ แต่ขอโทษเถอะคนอย่างแดเนียล เฉิน น้ำเมาแค่นั้นไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย

แดเนียลพาร่างสูงเพรียวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นหนั่น เดินขยี้ผมรองทรงสั้นสีเหลืองทองออกมาหยุดยืนอยู่ที่ริมขอบเตียงขนาดหกฟุต มือใหญ่ควานไปใต้หมอนเพื่อหาอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาหลับสนิทตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้า หากเจ้าสิ่งนั้นกลับไม่อยู่ที่เดิมที่มันควรจะอยู่เสียแล้ว

“ไปไหนแล้วนะ” ชายหนุ่มพยายามรื้อค้นหาไปทั่ว ทั้งบนเตียงใต้ที่นอน และกระทั่งใต้เตียง ไม่ยักกะเห็นเจ้าสิ่งที่เขาต้องการ

“ครืด ๆ ” เสียงเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างกำลังขยับอยู่ด้านนอก บริเวณห้องรับแขก เจ้าของร่างสูงโปร่งก้าวฉับ ๆ ออกจากห้องเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ทันที

“ขอโทษครับ คุณแม่บ้าน เห็นผ้าเช็ดหน้าผืนขนาดเท่านี้ไหมครับ มีกระต่ายด้วย” แดเนียลพยายามอธิบายกับแม่บ้านวัยกลางคนด้วยภาษามือประกอบคำพูด คาดว่าอีกฝ่ายน่าจะไม่เข้าใจภาษาที่เขาเอ่ยออกมานัก

แรกทีเดียวแม่บ้านก็ทำหน้าฉงนแต่เมื่อพ่อดาราหนุ่มนักร้องทำท่าประกอบเสียน่ารักน่าชังขนาดนั้น นางก็เดาออกทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร หล่อนก้มลงไปรื้อผ้าที่ถูกเก็บรวมกันจากในห้องของเขา แดเนียลมองตามการกระทำของแม่บ้านด้วยใจที่จดจ่อ

“ให้ผมช่วยไหม” ไม่ทันที่ชายหนุ่มรูปงามเจ้าของห้องจะก้มลงไปละเลงผ้าที่ถูกสุมรวมกัน เพื่อช่วยเธอ แม่บ้านวัยกลางคนก็คว้าผ้าเช็ดหน้าสี่เหลี่ยมจัตุรัสสีขาวปักด้วยลายกระต่ายตัวน้อยไว้ตรงมุมหนึ่งของผืนผ้า ใบหน้าเปื้อนยิ้มราวกับเด็กน้อยได้ของรักกลับคืนของชายหนุ่มรูปหล่อราวกับเทพบุตรมาจุติ ผิวขาวออร่าของเขาแยงตาจนแม่บ้านเผลอยิ้มตาม

“อืมม์..ยังหอมอยู่” ดีที่หาได้ก่อนที่ผ้าจะลงไปรวมกันกับของคนอื่น ไม่อย่างนั้นเขาได้พังทั้งโรงแรมแน่

“อ๊ะ! ขอบคุณมากครับ” เจ้าของร่างกายสมบูรณ์ที่นุ่งเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว รีบเอาผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กปิดบริเวณหน้าอกหน้าใจอย่างรู้สึกขัดเขินเมื่อเหลือบไปเห็นแม่บ้านคนนั้นอมยิ้มเอียงอาย ก่อนจะก้มหน้าค่อย ๆ หลบฉากออกจากห้องไปแบบเนียน ๆ

แดเนียลก้มลงเรือนร่างตัวเองราวกับจะสำรวจความเสียหาย ว่าแม่บ้านวัยกลางคนคนนั้นได้เอาอะไรจากตัวเขาไปบ้างไหม เห็นอย่างนี้เขาเป็นคนหวงตัวเอามาก ๆ เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวโดยเฉพาะในห้องนอนหรืออาณาเขตที่เป็นความลับของเขา แต่ถ้าหากว่าเป็น..ฉับพลันนั้นใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงหน้าขาวใสของสาวเอเชียคนนั้นก็โผล่เข้ามาในมโนสำนึกทันที

“จะก่อกวนกันไปถึงไหนนะยัยคนนี้ รีบออกไปให้ไกล ๆ เลยเธอห่างจากสเปกฉันมากโข อย่าคิดริอ่านเข้ามาก่อความวุ่นวายในชีวิตของฉันเชียว!"ปากก็บ่นไปแบบนั้น แต่ทำไมกลับกอบกุมผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กขึ้นมาดอมดมไม่หยุด

ณ ห้องประชุมใหญ่ของโรงแรมดังใจกลางเมืองกรุงแห่งหนึ่ง ถูกจัดขึ้นให้เป็นเวทีเพื่อแถลงข่าวของแดเนียล เฉินและมีชาอึนซอก นั่งอยู่ข้างๆ เยื้องไปทางซ้ายมือของพ่อหนุ่มนักร้อง นักแสดงอารมณ์ดีที่นั่งยิ้มกริ่มโบกมือเพียงเล็กน้อยทักทายให้เหล่าบรรดาแฟนคลับที่เข้ามาร่วมฟังแถลงการณ์ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อน วันนี้ค่อนข้างจะเป็นทางการเขาจึงต้องสำรวมท่าทางสักหน่อย

ถัดออกไปทางด้านขวามือของเขามีใบหน้าคมเข้มดุดันของเจ้าของบริษัท Security Guard นั่งทำหน้าเรียบนิ่งไม่บ่งบอกและแสดงอาการใด ๆ ออกมาทางสีหน้า ส่วนอีกคนที่เขาเคยเจอตอนที่อยู่สนามบิน คาดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดและล่ามจำเป็นแทนแม่การ์ดอ่อนหัดที่นั่งตัวลีบเล็กถัดออกไปอีกสองช่วงตัว

เฮอะ! ทำเป็นมองไม่เห็นเขาอย่างนั้นหรือ ดี..หยิ่งให้ถึงที่สุดนะ จากนี้เขาจะแกล้งให้หนำใจเลยคอยดู รู้สึกวันนี้บรรยากาศในห้องประชุมใหญ่ขุ่นมัวอย่างไรบอกไม่ถูก ตั้งแต่สายตาของเขาปะทะเข้ากับร่างเล็กที่เดินตามหนุ่มใหญ่ทั้งสองคนเข้ามาในงาน มิไยแม่นั่นกลับไม่หันมามองที่เขาเลยแม้แต่น้อย ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นฝ่ายยอมส่งยิ้มให้ก่อนแท้ ๆ

ไม่รู้ทำไมวันนี้เขาไม่มีอารมณ์จะพูดคุยกับใครสักเท่าไหร่ ซึ่งผิดแผกจากไปเดิมหลายเท่านัก ปกติเขาจะเป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส ส่งยิ้มพิฆาตใจแฟนคลับให้ตายลงตรงหน้าไม่เว้นแต่ละวัน นี่เป็นรายการถ่ายทอดสด ซึ่งมีทั้งสื่อจากหลายสำนักพิมพ์ที่ตามเก็บรายละเอียดปลีกย่อย เพื่อหาช่องทางไปขายข่าว บางช่องบางรายการถึงกับไลฟ์ต่อว่าฝ่ายคู่กรณีไปในทางเสียๆ หาย ๆ จนมีคอมเม้นต์และเสียงวิพากย์วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา

“แดเนียลหน้าจ๋อย ๆ ไปนะ ตั้งแต่แม่นั่นเข้ามา”

“คงเครียดแหละ จู่ ๆ ก็มีแฟนคลับโรคจิตมาก่อกวนแบบนั้นน่ะ”

“นางยังมีหน้ามาอีกเนอะ ทุเรศชะมัด”

“ฉันชอบการ์ดสองคนนั้นอ่ะ หล่อมาก”

“ดูทรงแล้วนางก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูดีนะ แต่ไม่นึกว่าจะบ้าได้ขนาดนี้”

ฯลฯ