EP21

"ขออนุญาตค่ะชีลีน" วันต่อมาในช่วงเช้าของวันชะชาเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอพร้อมกับเอกสารอะไรบางอย่าง

"ได้ประวัติของผู้หญิงคนนั้นมาแล้วหรอ"

"ได้แล้วค่ะ" พูดจบชะชาก็วางเอกสารประวัติส่วนตัวของมุกดาลงที่หน้าโต๊ะ เธอละสายตาจากการมองตนเองหน้ากระจกแล้วหยิบขึ้นมาดู

"เธอกำลังเรียนอยู่ที่เดียวกันกับเอ็มเจ"

"ใช่ค่ะ"

"แล้วตกลงเธอคนนั้นเป็นอะไรกับคู่หมั้นของฉัน"

"คล้ายกับว่าคุณเอ็มเจเลี้ยงดูเธออยู่ค่ะ" พอได้ยินคำนั้นชีลีนก็เจ็บขึ้นมาในอกจนพูดไม่ออก เธอบีบกระโปรงตนเองแน่นจนชะชามองเห็น

"เลี้ยงดูแบบนั้นหรอ"

"ชีลีนจะทำยังไงกับเธอดีคะ"

"ผู้หญิงที่ชอบยุ่งกับคนมีเจ้าของเธอคิดว่าฉันควรจะจัดการแบบไหน" หญิงสาวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะรินนํ้าชาใส่แก้วอย่างเชื่องช้าคล้ายกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ในใจร้อนระอุ

"จะจัดการเธอแบบไหน บอกฉันได้นะคะ"

"ตอนนี้ยัง คอยสังเกตเอ็มเจไปก่อน เรื่องซิมม่อนยังสำคัญกว่า" แก้วชาจรดริมฝีปากอวบอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสีแดงสด ความร้อนของชาผ่านลำคอลงไป รสชาติของชาช่วยบรรเทาในใจที่ร้อนระอุในใจเธอขึ้นมาบ้าง

"รับทราบค่ะชีลีน"

"ออกไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันตามลงไป"

"ค่ะ" ชะชารับคำแล้วหยิบเอกสารเดินออกจากห้องของชีลีนไป

…

มหาลัย…

"ไหวไหม" เสียงมิเกลเอ่ยขึ้นข้างหูทำให้มุกดาหลุดออกจากความคิด เธอหันไปมองคนข้างกายแล้วยกมือขึ้นนวดหัวตัวเองเบาๆ

"เราปวดหัวอ่ะ ในห้องก็หนาวมากด้วย"

"ไปพักที่ห้องพยาบาลสักหน่อยมั้ย"

"แต่อาจารย์กำลังสอนอยู่"

"ถ้าเธอไม่พักตอนนี้ วันนี้อาจจะเป็นหนักถึงขั้นที่พรุ่งนี้อาจจะมาทำงานไม่ได้"

"โอเค งั้นเดี๋ยวเราไปกินยาแล้วพักที่ห้องพยาบาลสักหน่อย"

"ไหวไม่ไหวยังไงก็บอก เซคบ่ายจะได้บอกอาจารย์ให้"

"อื้อ" มุกดาพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะเก็บของเข้ากระเป๋าแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องเรียนไป อาจารย์ที่สอนอยู่ไม่ได้สนใจแต่คนที่สนใจเธออยู่คือหยางที่มองจนร่างคนตัวเล็กเดินพ้นห้องไป พอผ่านไปสักพักเขาก็ลุกออกไปตามเธอ

มุกดามาที่ห้องพยาบาลโดยที่ภายในห้องไม่มีใครอยู่เลย มีแค่คนดูแลที่นั่งอยู่ห้องด้านนอกก่อนเข้ามา เธอหยิบแผงยาออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดขวดนํ้ากระดกเข้าปาก มันคือแผงยาคลุมรายเดือนที่มุกดาตัดสินใจกินเป็นประจำ

"เธอเป็นอะไรมากรึเปล่า" พอเสียงของหยางพูดขึ้น เธอก็รีบเก็บซองยาคุมเข้ากระเป๋าทันที

"ไม่หรอก เดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักคงหาย แล้วนายเป็นอะไร"

"ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่ตามมาดูอาการเธอ"

"ขอบใจนะที่เป็นห่วงเราไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก"

"จะนอนพักเลยมั้ย"

"ใช่ นายไปเรียนต่อเลยก็ได้"

"ได้ออกมาแล้ว เดี๋ยวฉันขอเฝ้าเธอจนหลับเลยได้ไหม"

"ตามใจนายแล้วกัน" มุกดาไม่อยากปฏิเสธความเป็นห่วงของเพื่อน เธอเลยตอบออกไปนั้นก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วหันข้างคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ส่วนหยางก็หย่อนตัวนั่งลงเตียงที่อยู่ข้างกันแล้วหยิบหนังสือกาตูนร์ในกระเป๋าขึ้นมาอ่านเพื่อรอมุกดาหลับ จนกระทั่งเธอหลับไปเขาก็หยุดอ่านแล้วจ้องมองใบหน้าหวานก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ

…

อาทิตย์ต่อมา…

"ยังมีคนตามมาทำร้ายมุกดาอยู่รึเปล่า" เอ็มเจถามเทสล่าออกไปในขณะที่พวกเขาสองคนกำลังนั่งดื่มกันอยู่ที่บาร์แห่งหนึ่งของสถานบันเทิงชื่อดัง

"ไม่มีแล้วครับ แต่เธอไปกับผู้ชายคนนึงบ่อยๆ"

"ใคร?" เอ็มเจวางแก้วเหล้าลงแล้วหรี่ตาถาม ตั้งแต่วันนั้นเขาก็พยายามทิ้งระยะห่างกับมุกดาและคอยให้เทสล่าคอยดูอยู่ห่างๆ เพราะกลัวมุกดานะเป็นอะไร เขารู้ดีว่าชีลีนยังคงคอยจับตาเขาอยู่ตลอด การเจอกับเธอจึงต้องระวังมากพิเศษ

"เป็นเด็กในคณะเดียวกันกับพี่นั่นแหละ หลังทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านกาแฟเสร็จเธอจะแวะไปที่บ้านหลังนั้น"

"บ้านของผู้ชายคนนั้นหรอ"

"ใช่พี่" พอได้ยินคำตอบของเทสล่าก็ทำให้เอ็มเจหงุดหงิดขึ้นมา มุกดาบอกแค่เพื่อนทำไมถึงเข้าออกบ้านของหยางเป็นเรื่องปกติไปได้ หรือมันมีอะไรมากกว่านั้น?

"แล้วเรื่องคนที่ทำร้ายมุกดาวันนั้นล่ะ รู้ไหมว่าเป็นคนของใคร"

"ตามตัวไม่ได้แล้วครับ ถูกส่งออกนอกประเทศ คงจะเป็นคนที่มีอิทธิพลมากๆ ที่เป็นคนส่งมา"

"คอยตามตัวเด็กนั้นต่อไป" เอ็มเจบอกออกไปแบบนั้นและเขาก็มีคนที่สงสัยไว้อยู่ แต่ยังไม่อยากเคลื่อนไหวอะไรเพราะฝ่ายนู้นก็คล้ายกับว่ากำลังสังเกตเขาอยู่เหมือนกัน

"ทำไมดูเป็นห่วงเธอจังเลยครับ"

"กูเคยบอกเหตุผลไปแล้ว" ชายหนุ่มยํ้า เขาคิดอยู่แค่ทำเพราะภาคินทำ ไม่ได้รู้สึกชอบหรือเป็นห่วงมุกดาอะไรทั้งนั้น

"แต่เรื่องที่จะทำร้ายเพื่อนของเธอ มันเกี่ยวข้องกับพี่ตรงไหน" เทสล่าถามและจ้องเอาคำตอบกับคนที่ยังไม่รู้หัวใจตัวเอง แถมยังพยายามโกหกตัวเองแบบสุดทางอีกด้วย

"ก็แค่สั่งสอนให้เลิกยุ่งกับคนของกู"

"ทำแบบนี้ผมว่าเหมือนคนหวงก้างเลยนะ" คำพูดของเทสล่าทำให้เอ็มเจขมวดคิ้วมองยิ่งกว่าเดิม เทสล่ารู้ว่าเขามีแผนที่จะจัดการกับหยางยังไงและมันก็เป็นแผนที่อันตรายถึงชีวิตของหยางและเขาคิดว่ามันไม่สมควรเลยสักนิด

"ดีเท่าไหร่กูไม่ฆ่ามัน" พูดจบเอ็มเจก็กระแทกแก้วเหล้าลงบาร์แรงๆ คล้ายกับว่าอารมณ์ของเขากำลังกรุ่นเคืองอยู่ เพื่อนแบบไหนถึงได้เข้าออกบ้านกันเป็นเรื่องปกติ เพื่อนผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ใกล้ชิดกันมากกว่าปกติมันต้องมีแอบคิดบ้าง ยิ่งหยางทำท่าทีเหมือนจะจีบมุกดา หรือว่ามุกดาเองก็ชอบหยางขึ้นมามากกว่าแบบเพื่อนเหมือนกัน ความคิดของเขามันตีกันในสมอง ร้อนรนไปหมดจนแทบจะระเบิดออกมา

"ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ อย่าทำตัวเหมือนหวงก้างเลยครับ แบบนี้ใครๆ เขาก็ดูออกกันทั้งนั้น" เทสล่ามองอาการของเอ็มเจออก มันชัดเจนมากเวลาที่เขาแสดงออกมาว่าไม่พอใจ มันอาการของคนหวงของชัดๆ ที่ไม่อยากให้มุกดาไปใกล้ชิดกับคนอื่น

"กูแค่ไม่ชอบหน้ามัน ไม่ได้หวงก้างห่าเหวอะไรทั้งนั้น มึงเอาเวลาที่มานั่งจับผิดกูไปทำงานที่กูสั่งเถอะ" เอ็มเจกระแทกเสียงใส่แล้วลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะเดินผลุนผลันเบียดเสียดผู้คนออกจากบาร์ไป