Intro

...พลับพลึง...

ผมก็แค่เจ็บตาดำๆคนนึง ที่เกิดมาแม่ก็หายไปตอนที่คลอดน้องชายของผม มีเพียงพ่อของผม ที่เลี้ยงดูผมแบบทิ้งๆขว้างๆ ผมรู้ตัวมาตั้งแต่กำเนิดว่าตัวเองเป็นโอเมก้า หรือที่เรียกว่าผู้ชายท้องได้ เป็นเพศที่อ่อนแอมีหน้าที่เพียงแค่ มีทายาทให้กับอัลฟ่าเท่านั้น เหมือนกับโรงงานผลิตลูกให้กับพวกผู้ชาย พ่อของผม เป็นอัลฟ่า ที่มีสายเลือดเป็นรองเจือปน ส่วนแม่ของผมเป็นโอเมก้าแท้ แต่งงานกับพ่อ เพราะผม และเมื่อคลอดน้องชายผมเสร็จแล้วก็หายไปไม่รู้ว่าท่านไปอยู่ที่ไหน ตัวของน้องผมเองตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยเจอหน้าแม่ของตัวเองเลยสักครั้งมีเพียงตัวผมที่เคยเห็นหน้าท่านแม้ว่าจะเลือนลางก็เถอะ แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกท้อแท้หรือเสียใจอะไรผมเกิดมาพร้อมกับคำว่าผิดพลาดมาแล้ว ผมก็เลยไม่อยากที่จะใช้ชีวิตให้สูญเปล่า

เขาบอกว่าคนที่เป็นโอเมก้าจะมีร่างกายที่อ่อนแอมีสมองที่เชื่อมช้า แต่ผมกลับไม่ได้เป็นแบบนั้นร่างกายของผมก็แข็งแรงปกติ แต่อาจจะไม่แข็งแรงเหมือนอัลฟ่า เพราะจำพวกของผมเป็นโอเมก้าแท้และตัวของผมเองก็ไม่ได้หัวใช้อย่างที่คนอื่นคิด ในสายตาของพ่อผม ตัวของผมเองเป็นคนที่ไม่ได้ฉลาดอะไรซะเลยนั่นเป็นเพราะผมไม่อยากให้พ่อรู้ว่าผม มี IQ เท่าไหร่ แต่ถึงอย่างไรพ่อก็ไม่ได้สนใจใยดีอะไรผมสักหน่อยผมก็เลยไม่ได้สนใจเขาเหมือนกัน

"ดูทำหน้าทำตาเข้าคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกในนิยายหรือไง ไปทำงานบ้านได้แล้ว!!!"

เสียงก่นด่าของพ่อทำให้ผม ที่ยืนเหม่อลอยกลับต้องพยายามทำงานต่อไปฉันไม่เคยรู้ว่าเวลาผม ป่วยเวลาผมเหม่อลอย ผมมีอาการแบบไหน ท่านไม่เคยรู้เลย สักครั้งเดียว เพราะท่านคิดว่าผมเป็นแค่ตัวทำเงินให้กับท่านเท่านั้นเอง และก็คงเป็นอย่างนั้น เพราะว่าโอเมก้าที่เป็นสายเลือดแท้ จะดูสวยสดงดงามรูปร่างบอบบางเหมือนผู้หญิงแต่ก็มีโครงร่างกายเป็นผู้ชายสามารถตั้งท้องได้มีกลิ่นหอม ที่ชวนหลงใหล ซึ่งตอนนี้ผมก็ใกล้เวลาที่จะถูก พ่อนำไปใช้เป็นเครื่องมือแล้ว

"ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก"

"พอมีเรื่องอะไรหรอครับ"

"แกไม่ต้องเรียนหนังสือแล้ว ไปทำงานหาเงินซะ"

"แต่ผมอยากเรียนหนังสือจบออกไปผมจะได้มีงานทำดีๆมีเงินมาดูแลพ่อกับคุณแม่ไงครับ"

"แม่แกเพิ่งตั้งท้อง ไม่จำเป็นต้องให้แกหาเลี้ยงฉันหาเลี้ยงเขาได้ และไอ้เด็กหัวสมองช้าน้องชายแกไปดูมันหน่อย ใช้ไปซื้อของไม่ใช่โดนรถชนตายไปแล้วหรอ"

แม่ที่ผมกล่าวถึงก็คือแม่เลี้ยงที่เพิ่ง แต่งเข้ามาอยู่กับพ่อของผม เธอเป็นมนุษย์ธรรมดา เธอกำลังตั้งท้อง น้องของผมอีกคนนึง แต่น้องชายที่พ่อแม่เดียวกันของผมตอนนี้ถูกพ่อใช้ไปซื้อของน้องชายของผมอายุ 12 ขวบ กลับโดนพ่อใช้ออกไปซื้อของที่ไกลๆแบบนั้นน้องของผมก็หัวช้าสงสัยน้องของผมจะเป็นโอเมก้าไปซะแล้ว ผมรีบออกมาตามหาน้องชายก็พบกับเขาที่ยืนร้องไห้อยู่ข้างเสาไฟ ผมเห็นแล้วก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา

"ลูกพลับ อยู่ตรงนี้นี่เองพี่ตามหาแทบแย่"

"พี่พลับพลึงหนูกลัวหนูคิดว่าหนูหลงทางแล้วในที่สุดพี่ก็ตามหาหนูเจอ"

"ไม่เป็นไรนะพี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ให้น้องไปอยู่ที่ไหนอีก ทีหลังจะออกไปซื้อของบอกพี่ได้นะเดี๋ยวพี่จะไปซื้อให้"

"คุณพ่อใช้หนูไปซื้อของให้แม่...อึกๆ ฮือๆ"

"ไม่ร้องนะเดี๋ยวร้องอีกเลยเด็กดีของพี่ พรุ่งนี้ก็เป็นวันเกิดของพี่แล้ว ยังร้องไห้ทำให้พี่รู้สึกไม่ดีเลยนะ มาเถอะเดี๋ยวพี่จะพากลับบ้าน"

"ครับหนูอยากกลับบ้านแล้ว"

ผมจูงมือน้องชายพาน้องกลับบ้าน ใจของผมถ้ามีโอกาสได้ย้ายออกไป ผมจะนำน้องชายของผมกลับไปด้วย หวังว่าสักวันหนึ่งน้องชายของผมจะได้มีความสุขไม่ต้องทุกข์ทรมานกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ที่กำลังจะเกิดขึ้นกับผม ผมรู้ตัวดีถ้าผมอายุ 18 ปีเมื่อไรพ่อของผมก็คงจะขายผม ไปให้อัลฟ่ารวยๆ ที่ไหนสักที่นึงดีไม่ดีก็คงจะเป็นได้เพียงแค่ คนที่บำเรอกามให้กับพวกนั้น แต่ผมเมื่อมอง น้องชายของผมแล้วหัวใจของผมก็ยิ่งบีบรัด ผมไม่อยากจะเสียน้องชายไป แล้วไม่อยากให้น้องชายถูกทำแบบผม

แล้ววันที่ผมกลัวที่สุดก็มาถึง วันที่ผมอายุครบ 18 ปี พ่อของผม พาผมเข้าร้านเสริมสวย แต่งเนื้อแต่งตัวดูดี แล้วพามายังโรงแรมแห่งหนึ่ง พาขึ้นไปยังชั้นสูงสุด และพ่อของผมก็มอบผมให้กับผู้ชายใส่ชุดสูท ท่าทางน่ากลัวคนนั้น อย่างหน้าตาเฉย ด้วยใบหน้าที่นอบน้อมและรอยยิ้มที่มีความสุข ที่ได้เคลียร์ตัวปัญหาอย่างผมออกจากชีวิตของเขาได้

"10 ล้านเงินของแก"

"ราคาดีขนาดนั้นเลยหรอครับไม่น่าเชื่อว่าการขาย Omega สักคน จะได้ราคาดีแบบนี้"

"มันคือธุรกิจ การค้าขายของฉัน ฉันจ่ายให้แก 10 ล้านฉันก็ไปขายต่อให้ได้มากกว่านั้นอยู่แล้ว"

"งั้นรับตัวมันไปได้เลยครับมันเป็นสายเลือดแท้ผมมีใบรับรอง"

"ดีมากเอาใบรับรองมาลูกค้าคงพอใจรูปร่างแบบนี้ คนพวกนั้นชื่นชอบมาก"

"นี่ครับใบรับรองผมขอตัวก่อนนะครับเดี๋ยวธนาคารจะปิดก่อน"

''ไปเถอะ ส่วนนายมานี่!"

ผมถูกผู้ชายคนนั้นฉุดกระชาก ให้ไปเปลี่ยนชุด มันเป็นชุดที่บางจนเห็นข้างในจนหมด ร่างกายของผมไม่ได้สวมอะไรเลยนอกจากผ้าผืนนั้น ช่วงล่างที่ถูกปล่อยไว้ว่างเปล่า ผมไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นต้องการทำอะไรแต่เขากลับ หยิบยาอะไรไม่รู้เป็นน้ำใสๆและ นำสิ่งนั้นมาทาที่ หน้าอกของผมทั้งสองข้างแถมยังเทใส่ในช่องทางของผม เมื่อมันสัมผัสกับร่างกายส่วนอ่อนไหวทำให้ผมมีความต้องการขึ้นมาผมไม่เคยมีอาการแบบนี้เลยสักครั้งเดียวแต่สิ่งนี้กลับทำให้ผมมีอาการ

"ยานี่จะทำให้แกกลายเป็นคนร่านที่ต้องการ ตกแท่งพวกนั้น เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี ก่อนที่จะขายจะต้องตรวจสอบสินค้าฉันจะพาแกขึ้นเวทีให้คนพวกนั้นตรวจสอบแกว่ายังบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่าพวกนั้นชื่นชอบเด็กหนุ่มบริสุทธิ์ที่เป็นโอเมก้าแท้ น่าจะได้เงินหลายล้านอยู่"

"อื้ออออ!!!"

"แต่จะว่าไปกลิ่นของแกก็หอมดีเหมือนกัน รูปร่างก็ดี เสียดายที่วันนี้พวก VIP ต้องการเด็กแบบแกไป ไปขึ้นเวทีได้แล้ว!"

ผมที่มีอาการมีความต้องการอยากที่จะร่วมรักกับใครสักคนในตอนนี้ถูกสุดกระชากลากถูให้ขึ้นไปยัง เวทีที่พวกเขาจัดเตรียมเอาไว้ให้เป็นการทดสอบว่าคนๆนี้บริสุทธิ์อยู่หรือเปล่าผมถูกพามา นั่งบนเวที ผู้คนเกือบตายร้อยคนมีเฉพาะผู้ชาย ต่างหลั่งไหลเข้ามาปล่อยฟีโรโมน แข่งขันกันจนรู้สึกอึดอัด เพื่อต้องการเรียกตัว ของโอเมก้าเหล่านั้นให้ตื่นตัวผมเองกดครั้งเหมือนกัน

"เด็กคนนี้หน้าตาหุ่นรูปร่าง แม้กระทั่งสีผิวถูกตาต้องใจฉันเหลือเกินราคาเท่าไหร่"

"คืนนี้เป็นการประมูลใครและให้ราคาสูงที่สุด คนนั้นก็จะได้เด็กคนนี้ไปครับ"

"พวกเรา ขอตรวจสอบสินค้าหน่อยได้ไหมล่ะ"

"ได้ครับสวมถุงมือเลย"

ผมถูกผลักให้นอนหงาย บนขาหยั่ง ขาตั้งซองของผมถูกๆกว้างเผยให้เห็นช่องทางด้านหลัง คนพวกนั้นสวมถุงมือ แล้วใช้เจลหล่อลื่นทาทั่วมือผมหวาดกลัวเหลือเกินเพียงไม่นานความกลัวของผมก็ยิ่งทวีคูณเมื่อนิ้วของพวกเขาต่างลูบไล้ร่างกายของผมและช่องทางด้านหลังก็ถูกสอดเข้าไป ทำเอาผม รัดนิ้วไม่ให้เขาเข้าไปได้ แต่นั่นก็คงจะเป็นการเรียกลูกค้าอย่างดีเพราะพวกเขาต่างชื่นชอบและพยายามจะฝืนใจผม หน้าอกของผมถูกลูบไล้จนตั้งขึ้นผมถูกมัดมือจับ นอนหงายถ่างขาอยู่จึงไม่สามารถช่วยอะไรตัวเองได้เลย ตอนนั้นเองสายตาของผมก็จบประสานให้เข้ากับผู้ชายคนนึง เขามีดวงตาสีน้ำเงินทะเล ผมต้องมองใบหน้า คมคายของเขาสบสายตาอยู่นาน ปากที่ถูกพันธนาการเอาไว้ไม่สามารถเอ่ยปากเรียกร้องไห้ใครช่วยผมได้

"พวกแกหยุดสักที"

"คุณจากัวร์"

"ฉันประมูล ร้อยล้าน ฉันจะเอาเขาไปเป็นเมีย คนอย่างพวกแกไม่มีสิทธิ์แตะต้อง"

"แต่ว่าพวกเขา"

"150 ล้าน ฉันต้องการเขาเดี๋ยวนี้"

"ได้ครับ 150 ล้าน คุณจากัวร์ประมูล Omega สายเลือดบริสุทธิ์ ไปครอบครอง เตรียมส่งสินค้า"

"ไม่ต้องฉันจะพาเขาไปเองถอยไป!!!!"