01 ทำไม่ได้หรือไง?

~ บ้านนายหัวอาชา ~

ชบาจำใจต้องทำงานอยู่ที่บ้านของนายหัวอาชา เพราะพ่อแม่ของเธอเอาเธอมาทิ้งไว้ที่นี่ และเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าถ้าเธอจะหนีจะต้องหนีออกไปทางไหน เพราะสภาพแวดล้อมรอบข้างก็เต็มไปด้วยป่าทั้งนั้น

งานบ้านงานเรือนเธอก็พอจะทำเป็นอยู่บ้าง ตอนที่อยู่ที่บ้านของเธอเธอก็เป็นคนทำงานบ้านทั้งหมดแทนแม่

"วันนี้ฉันจะเข้าไปในสวน ดูแลทำความสะอาดบ้านให้ดีด้วย ฉันกลับมาหวังว่าอาหารทุกอย่างจะเตรียมไว้อยู่บนโต๊ะแล้ว"

"....." ชบาพยักหน้ารับรัวๆ อยู่ที่นี่เธอแทบจะไม่พูดคุยอะไรกับใครเลย โดยเฉพาะนายหัวอาชาที่เธอแทบจะไม่มองหน้าเขา เพราะแววตาของเขาที่จ้องมองเธอเหมือนกับเสือที่กำลังจ้องจะตะครุบเหยื่อยังไงก็ไม่รู้

"พูดไม่เป็นรึไง!?" ร่างหนาเลยถามด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน ทำให้ชบาที่รู้สึกกลัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วรีบก้มหน้าหนีทันที

"....."

"เธออย่าทำให้ฉันหงุดหงิดนะ!" นายหัวอาชาพูดขึ้นอีกครั้ง เขาไม่ชอบให้ใครไม่ตอบคำถาม และไม่ชอบให้ใครมาหลบหน้าแบบนี้

"จะ จ้ะ" ชบาตอบรับเสียงสั่น

"แค่นั้น" ดวงตาคมจ้องมองเรือนร่างของชบาอีกครั้ง สัดส่วนของเธอมันทำให้เขาถึงกับต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่

เด็กรุ่นนี้รูปร่างมันช่างอวบอิ่มดีเหลือเกิน

ชบาเธอค่อนข้างที่จะอวบ และทุกสัดส่วนในร่างกายกำลังพอดีมือ ซึ่งนายหัวอาชาก็ถูกใจกับหน้าตาและสัดส่วนของเธอมาก เพียงแต่เธอยังเด็กไปหน่อย ถึงจะอายุครบ 20 แล้วก็ตาม

แต่เขาก็ไม่เคยมีอะไรกับใครที่อายุต่ำกว่า 25 เลย

ถ้าจะมีชบาก็จะเป็นคนแรก และคงจะเป็นคนสุดท้าย เพราะเขามองว่าเด็กไม่มีความอดทน ขนาดผู้ใหญ่ที่เขามีอะไรด้วยยังมีความอดทนต่ำเลย นับประสาอะไรกับเด็กอายุ 20 อย่างชบา

"นายหัวครับ"

"อืม..."

"ผมเห็นเด็กผู้หญิงยืนอยู่ในบ้านของนายหัว เป็นใครกันเหรอครับ" หาญลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามขึ้น

"พ่อแม่เอามาขัดดอกน่ะ"

"อย่าบอกนะครับว่า..."

"อืม ไม่มีเงินจ่ายดอกก็เลยเอาลูกมาขัดดอกก่อน"

"โห...."

"ช่างเหอะอย่าไปสนใจเลย"

"เธอชื่ออะไรหรอครับ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเชียว"

"ชบา"

"อ๋อ ชื่อชบา"

"สนใจ?"

"ก็น่าสนใจอยู่นะครับ" หาญตอบเจ้านายไป พร้อมกับมองกระจกที่ส่องไปยังด้านหลัง จนได้เห็นว่าผู้เป็นเจ้านายมีสีหน้าที่ไม่พอใจ "แต่ผมไม่ชอบเด็กหรอกครับ ดูเธอยังเด็กอยู่เลย"

"อายุครบ 20 แล้ว"

"อ๋อ ถึงว่าพ่อกับแม่ยอมเอามาขัดดอก ที่แท้ก็อายุครบ 20 แล้วนี่เอง"

"....."

..........

ตัดมาที่ชบา

เธอเดินสำรวจทุกซอกทุกมุมของบ้านแต่ไม่ได้เปิดเข้าไปในห้อง เพราะนายหัวอาชาย้ำนักย้ำหนาว่าห้ามเธอเข้าไปยุ่งย่ามในห้องพวกนั้นเด็ดขาด

พร้อมกับเดินสำรวจรอบๆ ตัวบ้าน มองไปทางไหนก็เต็มไปด้วยป่าทึบ มีทางเดียวที่จะออกได้ก็คือทางที่นายหัวอาชาขับรถออกไปพร้อมกับลูกน้อง

แต่ถ้าเธอออกไปทางนั้นจริงๆ ต้องมีคนเห็นเธอแน่ๆ และถ้ามีคนเห็นก็ไม่รู้ว่าเธอจะต้องเจอกับอะไรบ้าง

เวลาต่อมา

บรืน~

เสียงรถกระบะดังเข้ามาจอดอยู่ที่หน้าบ้าน ชบาที่นั่นอยู่ก็ชะโงกหน้าไปมอง ก่อนจะรีบเดินหนีเข้าไปในครัวเพราะไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนั้น

"ชบา ชบา ชบา!!" เสียงสุดท้ายนายหัวอาชาตะโกนขึ้นเต็มบ้าน ทำให้ชบาต้องรีบเดินออกมาจากห้องครัวทันที "ไม่ได้ยินเหรอ ว่าฉันกลับมาแล้ว"

"ได้ยินจ้ะ"

"ได้ยินแล้วทำไมถึงไม่เอาน้ำมารอรับ?"

"ขะ ขอโทษจ้ะ ชบาไม่รู้ว่าต้องเอาน้ำมารอรับด้วย"

"เธอมีหน้าที่ทำอะไร ก็ทำหน้าที่ของเธอสิ แค่นี้ทำไม่ได้รึไง!"

"ดะ ได้จ้ะ" ชบารีบวิ่งเข้าไปในครัว แล้วเดินออกมาพร้อมกับน้ำเย็นในแก้วยื่นให้กับชายร่างกำยำที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"อาหารวันนี้มีอะไรบ้าง?"

"ในตู้ของนายหัวมีปลากับผักสด แล้วก็หมูบางส่วน ชบาก็เลยผัดผักใส่หมูแล้วก็ทอดปลาให้จ้ะ" ชบาก้มหน้าตอบ

"....." นายหัวอาชาไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเดินไปนั่งกินข้าวที่ชบาเตรียมเอาไว้ให้อย่างเงียบๆ คนเดียว

บุคลิกที่ดูสุขุมของนายหัวอาชาทำให้ชบาไม่กล้าที่จะเดินเข้ามาใกล้

รีบเดินกลับเข้าไปในห้องครัว ก่อนจะนั่งกินข้าวเงียบๆ ของเธอไปคนเดียว

ผ่านไปสักพัก

หลังจากที่นายหัวอาชากินข้าวอิ่ม ชบาก็เก็บกวาดบนโต๊ะกินข้าวแล้วก็เดินมาล้างจานอยู่ในครัวเงียบๆ คนเดียว

พรึบ!

"ว๊าย!" ชบาตกใจจนถ้วยในมือหล่นแต่ไม่แตก ก่อนจะหันหลังกลับไปมองยังด้านหลัง

นายหัวอาชาเข้ามาประชิดตัวเธอแล้วล้างมือ ทำให้ชบาตัวติดอยู่กับหน้าอกของเขา กล้ามเนื้อที่แน่นปึก ตรงส่วนล่างที่อยู่พอดีกับหน้าท้องของเธอ

กางเกงบ๊อกเซอร์ที่เขาใส่มันทำให้ชบาสัมผัสกับแท่งร้อนนั้นอย่างจัง เธอไม่รู้ว่ามันใหญ่มากแค่ไหน รู้แต่ว่าตอนที่มันชนหน้าท้องของเธออยู่มันใหญ่มาก และมันก็อุ่นมากด้วย

"คราวหน้าคราวหลังก็ล้างให้มันดีๆ ถ้วยจานหล่นแตกขึ้นมาราคามันไม่ได้ถูกๆ นะ" นายหัวอาชาก้มหน้าลงมาพูดกับชบาที่ตัวของเธอมีอยู่แค่หน้าอกของเขา

"จ้ะๆ" ชบาได้แต่ตอบรับอย่างงงๆ ก็เป็นเขาเองไม่ใช่เหรอที่เข้ามาทำให้เธอตกใจ จนทำให้ถ้วยในมือของเธอหล่น

"เสร็จแล้วก็เข้าไปหาฉันที่ห้องด้วย"

"???"

"วันนี้ฉันทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน เข้าไปนวดให้ฉันหน่อยก็แล้วกัน"

"จ้ะ" ชบาพยักหน้ารับ ก่อนจะหันกลับไปล้างจานของเธอต่อ

เสร็จแล้วเธอก็เดินกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง ตอนนี้ทุกอย่างมืดสนิทหมดแล้ว มันทำให้เธอได้รู้ว่าเธออยู่บ้านหลังนี้ 2 คนกับนายหัวอาชา

มีแสงไฟสว่างอยู่ไกลๆ ซึ่งน่าจะเป็นบ้านของคนงานที่ทำงานอยู่ในสวนทุเรียน

บรรยากาศรอบนอกเย็นยะเยือก แต่ก็ไม่น่าจะแปลกเพราะรอบตัวบ้านมันเต็มไปด้วยป่าทึบเต็มไปหมด และเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าแถวนี้มีสัตว์ป่าบ้างหรือเปล่า

จำได้ว่าตอนที่พ่อกับแม่ของเธอขับรถพาเข้ามามันเข้ามาลึกพอสมควรเลย และถ้าเธอจะหนีโดยการเดินเท้าออกไปก็คงจะใช้เวลาหมดเป็นวัน หรืออาจจะข้ามคืนเพราะเธอไม่ได้รู้จักเส้นทางแถวนี้เลย

"ทำไมพ่อกับแม่ใจร้ายจัง ทำไมต้องเอาหนูมาทิ้งไว้อยู่ที่นี่คนเดียวด้วย" ชบาพูดตัดพ้อกับตัวเองก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นบนของบ้าน

ไปนวดให้กับนายหัวอาชา