EP 5 หนูเป็นของพี่25 (เปิดซิงเลือดสาด)

​

“อดทนนะ”

เขาโอบกอดเธอเอาไว้แน่นให้ร่างบางของเธอแนบร่างใหญ่ของเขาและพาเดินออกจากงานปาร์ตี้บ้าบอนี้ให้เร็วที่สุดโดยไม่ได้ล่ำลาใคร เพราะลำพังตัวเขาเองก็แทบจะคุ้มสติไม่ไหวและไหนยังต้องคอยดูแลร่างเล็กที่กำลังโดนยาปลุกเซ็กชนิดรุนแรงเข้าไปมากกว่าเขา

"อื้อ ร้อน"

ญาลินครางเสียงอ่อนอยู่ในลำคอด้วยความรู้สึกประหลาดมากมาย เธอไม่เคยเจอกับความรู้สึกแบบนี้มาก่อนนอกจากความฝันในคืนนั่นที่มีธามอยู่บนเรือนร่างของเธอ

"อดทนนะ"

เขาส่งร่างเล็กให้นั่งบนเบาะรถและตัวเขาก็รีบขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ ปากก็พร่ำบอกให้เธออดทนเพราะที่นี้ไม่ใช่ที่ปลดปล่อยอารมณ์ร้อนของเธอกับเขา คงต้องหาที่แสนจะวิเศษและมีกันสองคนเท่านั้น

"ได้โปรดช่วยหนูญาด้วย มันทรมาน อื้อ"

เสียงประตูรถปิดลงพร้อมกับมือเล็กแสนบอบบางของเธอเริ่มถอดชุดเกาะอกออก ความร้อนที่ไม่รู้มาจากไปมันเรียกร้องให้เธอทำแบบนี้เพื่อจะหาใครมาระบายความช่ำเยิ้มที่ไหลออกมาจนเปียกชั้นในอย่างไม่มีเหตุผล

"ญาลิน"

ร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างกายเขากำลังถอดเสื้อผ้าน้อยชิ้นของเธอออกอย่าร้อนรน ธามหันไปจ้องมองทุกอย่างด้วยสายตาหื่นกระหาย เวลานี้อะไรก็ห้ามเขาและเธอไม่ได้อีกแล้ว ญาลินน่ากินไปทั้งตัวใครจะอดใจไหว

"ช่วยหนูญานะคะพี่ธาม"

จากร่างเล็กที่นั่งอยู่เบาะข้างเขา เธอรีบพาร่างเปลือยเปล่าขึ้นมานั่งอยู่บนตักของเขาด้วยความตั้งใจ ความช่ำเยิ้มตรงกลางของหญิงสาวทำให้เธอห้ามใจอดทนเหมือนที่เขาบอกไม่ได้

"หนูญาก็ต้องช่วยพี่นะ"

เขาพรมจูบลำคอระหงที่มีแต่กลิ่นกายหอมของเธอเคลือบเอาไว้อย่างหิวโหย มือใหญ่ข้างหนึ่งโอบกอดกายหญิงสาวเอาไว้พร้อมกับบังคับรถให้เคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็ว

“เราไปช่วยกันในห้องนะ”

ร่างใหญ่รีบถอดเสื้อยืดสีขาวของตัวเองออกแล้วใส่ให้หญิงสาว ถึงวันนี้ที่บ้านคอนเนอร์จะไม่มีใครอยู่แต่เขาก็ไม่ไว้ใจกลัวใครจะมาเห็นเรือนร่างของเธอที่กำลังจะเป็นของเขาแต่ผู้เดียวนี้

ธามพาญาลินเดินตรงดิ่งมายังประตูทางเข้าที่อยู่ตรงกลางระหว่างบ้านสามหลัง เขาสาวเท้าให้เร็วที่สุดเพราะญาลินเริ่มทรมานจนจะรอไม่ไหวและเขาเองก็แทบจะปริแตกคากางเกงเพราะร่างบางในอ้อมกอดน่ากินเหลือเกิน

ร่างเล็กในอ้อมกอดไม่ยอมอยู่นิ่ง สองมือของเธอไล่เล่นเพื่อระบายความวาบหวามในอกอยู่กับแผงอกแกร่งของเขาที่มีไรขนสีดำขึ้นเป็นแนวเรียงสวยงามมาจากใต้กางเกง

ลิ้นเล็กของญาลินไล่เลียตรงยอดอกสีชมพูที่แข็งเป็นไตของธามเหมือนเธอกำลังหิวทุกอย่างในตัวเขาอย่างหยุดไม่ได้

“อ้าส์”

เสียงครางกระหึ่มในลำคอของร่างใหญ่ที่แสนจะทรมานเพราะความเสียวซ่านที่เธอส่งมาให้ตลอดทางเดินที่ไม่กี่ก้าวแต่วันนี้มันช่างยาวไกลจนเขาแทบจะมาไม่ถึง

ญาลินถูกวางลงบนที่นอนอย่างเบามือพร้อมกับสายตาคมที่จ้องมองเธออย่างไม่ละไปไหนแม้แต่นาทีเดียว หญิงสาวที่ในตัวมีฤทธิ์ยาเสียสาวอยู่เต็มไปหมดเริ่มเขินอายจนต้องใช้สองมือตีประท้วงตรงแขนสองข้างของเขาที่กำลังใช้ยันตัวเขาให้ห่างจากตัวเธออยู่

“เปลี่ยนใจได้นะ”

ถึงจะอยากจับเธอกินให้ชื่นใจมาตั้งแต่คืนวันที่ได้ชิมแต่ถ้าเธอไม่เต็มใจเขาก็ยินดีจะทรมานและหาทางอื่นรักษาเธอจนหายไม่ยอมให้เรื่องไม่เต็มใจเกิดขึ้นกับเธอเป็นอันขาด เขาไม่ชอบให้เธอเสียใจ

“พี่ธาม หนูญาไม่ไหวแล้ว”

“แต่หนูญาจะไม่สามารถเรียกสิ่งที่เสียไปคืนมาได้แล้วนะ”

“หนูญายกให้พี่ธามค่ะ ช่วยหนูญานะ”

ร่างเล็กที่เกือบจะไม่มีสติของตัวเองหลงเหลืออยู่เลยเผยยิ้มหวานเยิ้มออกมาให้เขา เธอรู้ตัวดีว่าพูดอะไรออกไปและจะไม่มีวันมานั่งร้องไห้เพราะเธอยินดีที่จะเป็นของเขาไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตาม ธามคือคนที่เธอคิดถึงเป็นคนแรกไม่เว้นแม้แต่เรื่องนี้

“ครางดังๆ นะยาหยี”

เขาถอดเสียผ้าที่เหลือของตัวเองออกและเหวี่ยงทิ้งไปอย่างไม่ไยดีพร้อมกับชั้นในที่มีญาลินช่วยถอดเหวี่ยงไปตัวชิ้นก่อนหน้านี้

“เข้ามาสิ หนูญาต้องการพี่ธาม”

เรียวขาคู่งามที่เคยเบียดเสียดกันไปมาเพื่อระบายความต้องการของอารมณ์สวาทถูกยกอ้าจนกว้างโดยเจ้าของเรียวขาและเรียกร้องให้เขาเข้าไปในตัวอย่างไม่อาย

“ตอนนี้ยังไม่ได้ หนูญาจะเจ็บนะ อ้าส์”

แกนกายใหญ่โตได้ออกมาสูดอาการด้านนอก ฤทธิ์ยานั้นทำเอาเขาปวดหนึบไปทั้งตัว และต้องการหาที่ปลดปล่อยในตอนนี้แต่เขาต้องรอเวลาให้หญิงสาวที่ยังไม่เคยพร้อมที่จะรับความใหญ่โตของเขามากกว่านี้ก่อน

“พี่ธาม”

นิ้วแกร่งที่เคยเขี่ยพวงแก้วอมชมพูของเธอเล่นกำลังแหย่เข้ามาในช่องทางรักของเธอที่มีแต่น้ำรักไหลอาบเยิ้มสองข้างกลีบอวบอูม หญิงสาวได้แต่เรียกชื่อเขาเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เขากำลังป้อนเข้ามาให้

“หนูญา”

ความคับแน่นบีบรัดที่เธอกำลังทำกับนิ้วของเขาทำให้เขาต้องครางตอบเป็นชื่อเธอ ถ้าเขาเอาความใหญ่โตยัดเข้าไปในตัวเธอมันจะขนาดไหนนี้แค่นิ้วเธอยังคับแน่นได้ขนาดนี้ ญาลินทำไมถึงได้น่ากินไม่เลิกนะแบบนี้เขาคงหลงเธอจนไปไหนไม่รอดแน่

“อร่อยจัง”

นิ้วแกร่งที่ถูกเคลือบไปด้วยน้ำหวานของหญิงสาวถูกดึงออกมาดูดเลียอย่างอร่อยให้ญาลินได้ดู เขากลืนกินทุกหยาดหยดที่ติดมาจนหมดราวกับว่ามันคืออาหารจานโปรดที่เขารอคอยจะได้กินมาแสนนาน

“เจ็บหน่อยนะยาหยี”

แกนกายใหญ่โตที่พร้อมสู้ศึกถูกจดจ่ออยู่ตรงปากทางรักแสนฉ่ำเยิ้มของญาลิน เขากดตรงปลายหัวที่บานใหญ่เข้าไปอย่างช้าๆ แต่มันก็แทบจะไปขยับเข้าไปด้านในเลย ญาลินน้อยคับแน่นจนเขาเข้าไม่ได้

"เจ็บ"

ร่างเล็กบิดส่ายไปมาด้วยความทรมาน สองขาของเธอพยายามจะหุบเข้าหากันแต่เขากลับจับมันให้อ้ากว้างกว่าเดิม

"อ้าส์ แน่น"

เขาดันกายแกร่งเข้ามาอีกครั้ง ความต้องการอยู่เหนือทุกอย่างแม้แต่เสียงบอกของเธอเขาก็แทบจะไม่ได้ยิน ตอนนี้เอาอะไรมาฉุดเขาออกไปจากตัวเธอเขาก็ไม่ยอมไปต้องได้กินเธอก่อนเท่านั้น

"ไม่เอาแล้ว เจ็บ"

สองมือเล็กเริ่มผลักเขาให้ออกไปจากตัวเธอทั้งที่ร่างกายยังคงต้องการให้เขามาเติมเต็มแต่ความเจ็บมันกลับวิ่งไปทั่วตัวเธอเหมือนร่างกายเธอกำลังจะฉีกออกจากกัน เลือดสีแดงสดไหลออกมาปนกับน้ำหวานของเธอ​จนเปรอะเปื้อนไปหมด

"อ้าส์"

เขาดันลำรักใหญ่โตเข้าไปในกายคับแน่นของหญิงสาวรวดเดียวมิดลำรักแสนใหญ่โต มีบางอย่างที่เขาภูมิใจที่ได้มันมาฉีกขาดอย่างรุนแรงจนเขารับรู้ได้

"กรี้ดดด"

สองมือเล็กกำผ้าปูที่นอนสีขาวเอาไว้แน่นจนมันยับยู่ยี่เพื่อระบายความเจ็บ น้ำหยดใสไหลรินออกมาจากดวงตาทั้งสองเพื่อระบายความเจ็บปวดแสนสาหัสนี้ออกมา

"ไม่เจ็บนะคนเก่ง"

ร่างใหญ่ที่เชื่อมตัวติดกับเธอโน้มลงมาหาหญิงสาวที่นอนอยู่ ปากหนาจูบซับน้ำตาให้เธอไปทั่วสองข้างแก้มอย่างทะนุถนอมเหมือนเธอเป็นแก้วแสนเปราะบางที่เขาต้องดูแลอย่างดี

ธามให้เวลาญาลินได้ปรับรับความใหญ่โตของเขา และเขาก็หลอกล่อเด็กดื้อให้ลืมความเจ็บไปด้วยสองมือใหญ่ขยับเต้าอวบอิ่มจนแดงเป็นรอยนิ้วแทน

"อื้อ ขยับสิคะ"

ร่างเล็กที่โดยเขารุกทั้งด้านบนและด้านล่างเริ่มคล้ายความเจ็บปวดออกไปได้ และเริ่มต้องการให้เขามากขึ้นอีกครั้ง

“ครับ”

ธามรีบทำตามคำสั่งคุณหนูเพราะเขายังไม่อยากทำให้คุณหนูเลอะเทอะก่อนที่จะเริ่มบทรักเพราะเขาปริแตกด้วยความคับแน่นที่เธอบีบรัดเขาอยู่

"อ้าส์ แน่น อ้าส์"

สะโพกแกร่งขยับตอกแกนกายเขาออกเนิบนาบให้เธอรับจังหวะเสียวที่เริ่มต้นขึ้นให้ได้ก่อนจะต่อบทใหม่ แต่เธอก็ยังคับแน่นจนเขาเสียวสะท้านไปทั้งตัว

"อื้อ อื้อ ซี้ดด"

ญาลินเริ่มชินกับแกนกายที่เริ่มขยับเข้าออกในตัวเธอ เธอก็เก่งขึ้นทันทีครางรับเขาได้อย่างสุดเสียงไม่มีเขินอาย

"อ้าส์ ซี้ดด"

ธามยิ้มออกมาอย่างได้ใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีอารมณ์สวาทไปพร้อมกับเขา สะโพกแกร่งรีบสาวจังหวะให้เร็วแรงตามที่ใจปรารถนาทันทีไม่ต้องรีรออะไรแล้วได้เวลาที่เขาต้องรักษาคุณหนูให้หายสักที

“พี่ธามขา เร็วอีก ซี้ดดด”

ร่างเล็กร้องขอความต้องการออกมาอย่างหน้าไม่อาย ทั้งฤทธิ์ยาทั้งธามทำให้เธอต้องการอย่างหยุดไม่ได้ เขาเป็นยิ่งกว่าหมอทีแสนเก่งที่สุดซะอีก

ร่างใหญ่โถมแรงกายที่มีทั้งหมดใส่หญิงสาวด้วยอารมณ์สวาทฤทธิ์ ยาในตัวเขาแทบจะกดประสาทเขาไม่ได้เลยแต่ความต้องการของเขาที่มีมากมายกว่าคนปกติอยู่แล้วเท่านั้นที่ออกคำสั่ง วันนี้ถ้าไม่หมดน้ำเขาไม่ยอมปล่อยญาลินออกจากอกแน่

“อื้อ อื้อ อื้ม หนูญาจะไม่ไหวแล้ว”

เม็ดเหงื่อเต็มกายร่างเล็กที่นอนครางกระเส่าเย้ายวนเผยความงามทั้งเรือนร่างให้เขาเชยชม ผมยาวสลายออกมาเต็มหมอนใบใหญ่ สองมือเล็กประสานกับเขาเอาไว้ที่ด้านบน ญาลินใกล้ถึงฝั่งเต็มทนแล้วแต่เขาก็ยังไม่ยอมส่งเธอขึ้นไปสักที

“พร้อมกันนะ”

ร่างใหญ่ที่สาวแกนกายใส่เข้ามาในตัวหญิงสาวไม่ยอมหยุดพร้อมเม็ดเหงื่อทีผุดออกมาเต็มกายไม่ต่างจากหญิงสาวกำลังจะถึงปลายทางที่ต้องพาเธอไปพร้อมกับเขาด้วย

“กรี้ด/อ้าส์”

ร่างใหญ่รีบโผเข้ากอดร่างเล็กที่กำลังบีบรัดเขาจากภายในอยู่ เขากดสะโพกแกร่งให้ตอกแกนกายลึกเข้าไปในตัวเธอมากขึ้นกว่าเดิมเพื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่ตัวเธอ ให้ญาลินน้อยกลืนกินน้ำจากตัวเขาเข้าไปทุกหยาดหยด

"เอาอีก"

เธอยกสะโพกขึ้นหาแกนกายของเขาที่ถูกดึงออกไปอย่างสุดจะห้ามใจ ก็เธอต้องการเขาเดี๋ยวนี้อย่างไม่มีเหตุผลไม่ว่าจะด้วยฤทธิ์ยาหรืออารมณ์ของเธอเองที่มันควบคุมไม่อยู่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

"อย่าเพิ่งงอแงสิครับ เพิ่งจะเสร็จเองนะพักก่อนไหม"

"เข้ามาเดี๋ยวนี้"

"ครับคุณหนู"

"อื้อ แน่น อื้ม"

ญาลินทำเอาเขาแทบบ้า พอขยับเธอก็คับแน่นบีบรัดเขาจนแทบจะปริแตก แต่พอฝืนทำต่อมันกับเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยได้รับจากผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอทำให้หลงเธอตั้งแต่คืนแรกที่ได้เชื่อมตัวติดกันร้ายจริงๆ แม่ยาหยีของเขาคนนี้

ร่างใหญ่ยังคงโหมกายอยู่บนร่างเล็กแทบจะทั้งคืนเพื่อรักษาอาการของเธออย่างใกล้ชิด รอบแล้วรอบเล่าเพราะถึงฤทธิ์ยาจะหมดแต่ธามน้อยไม่ยอมไม่ฤทธิ์อาละวาดต่อจนญาลินน้อยบอบช้ำและสุขสมไปในเวลาเดียวกัน

“หนูญาไม่ไหวแล้ว คนบ้าไม่เอาแล้วนะ”

ญาลินที่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ร้องประท้วงขึ้นในตอนรุ่งสางที่เขากำลังจับร่างบอบบางของเธอพลิกซ้ายเพื่อเปลี่ยนท่าใหม่แต่เธอไปต่อไม่ไหวมันหมดแรง

“อีกนิดนะ ยังไม่อิ่มเลย”

เขาดันแกนกายเข้าไปหาเธออีกครั้งอย่างอดใจไม่ไหว ก็เขามันหลงเธอตั้งแต่ยกแรกแล้วจะให้เลิกตอนยังไม่อิ่มแบบนี้ได้ไง เขาไม่มีทางหยุดได้เพราะเขาต้องการเธอจดหมดแรงไปพร้อมกัน

“ไอ้บ้าธาม ช้ำไปทั้งตัวยังบอกไม่อิ่ม”

“คุณหมอจะล้างฤทธิ์ยาออกให้ ครางต่อนะครับ”

ลำรักที่ยังคงชูชันสู้กับทุกสิ่งเริ่มขยับเข้าออกในตัวญาลินอย่างเอาแต่ใจ เขารู้ว่าญาลินไม่มีฤทธิ์ยาอยู่ในตัวแต่เขาก็ยังอยากรักษาเธอต่ออีกอยู่ดีเพราะเขามันยังไม่สงบเธอก็ต้องตื่นไปพร้อมกับเขา

ญาลินได้แต่ครางร้องดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างเขาผ่านไปอีกไม่รู้กี่รอบ แต่เธอเห็นแสงอาทิตย์รอดผ่านผ้าม่านของห้องเขามาเขาถึงโอบกอดเธอให้หลับไปพร้อมกับเขา แต่เธอไม่คิดว่านั่นคืนหลับมันคือสลบมากกว่า

​