ไม่อ่อนโยน ที่ 1-2 พรหมจรรย์แด่นายท่าน NC25+

ครางตัดได้รูปมีตอหนวดขึ้นนิดๆ ขรูดถูไปตามเนื้อนวล ซุกไซ้จนแดงระเรื่อผสานไปกับรอยจูบเป็นจ้ำๆ ราวกับจะตีตราจองลงบนเรือนร่าง

ร่างกายนี้เป็นของเขา

พรหมจรรย์นี้เป็นของเขา

อาซูเป็นของเขา

“อา...”

คนตัวเล็กใต้ร่างครางแผ่วเมื่อเขาถลกกระโปรงเก่าคร่ำคร่าขึ้นมากองอยู่ที่หน้าท้อง ก่อนจะถอดทึ้งกางเกงตัวในให้ร่วงหลุดออกไปจากเรียวขา

หัวใจกระตุกหวิวไหวเมื่อเขาใช้ปลายนิ้วบดขยี้เมล็ดสวาทอีกครา ทว่าครานี้เขาแหย่นิ้วกลางค่อยๆ เบียดเสียดเข้าไปในรูชื้นแฉะที่แสนคับแน่น

มันทั้งนุ่ม ทั้งแน่น เบียดชิดนิ้วของเขาจนหัวใจคนตัวโตถึงกับกระตุกแรง เผลอกลืนน้ำลายลงคอจนลูกกระเดือกกลิ้งกลอกไปมา

หน่วง!

จงซูมี่นิ่วหน้าเหยเกทั้งหน่วงทั้งเจ็บเมื่อถูกนิ้วของชายหนุ่มล่วงล้ำเข้าไปในแกนกลางกาย คุณชายกวงขยับปลายนิ้วแตะที่ผนังด้านบนภายในช่องแคบชื้นระรัว และนั่นทำให้สาวใช้ใบ้ถึงกับหอบหายใจแรงบิดตัวเกร็งกระตุก

“อะ...อื้อ อาห์...”

ครวญครางใบหน้าแดงก่ำ เสียวซ่านจนวูบหวามไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย ดวงตากลมโตปรือต่ำฉ่ำเยิ้ม เรียวปากเผยออ้าน้อยๆ ดั่งกำลังขาดอากาศหายใจ กวงหนิงเทียนโน้มใบหน้าลงมาประกบเรียวปากบดจูบเอาไว้ในขณะที่ปลายนิ้วยังคงละเลงขยับไม่ยอมหยุด

“อื้อ!”

นางหวีดร้องอยู่ในปากของเขา ก่อนจะรู้สึกราวกับว่าร่างกายได้ปลดปล่อยน้ำออกมาเป็นสาย พร้อมๆ กับความซ่านเสียวที่เกร็งสะท้านจนนวลเนื้อเต้นระริกไปด้วยความสุขสม

“อาห์...”

บิดกายเร่าๆ ห่อไหล่เกร็งจนสั่นสะท้าน ความเสียวบีบรัดจนเรือนกายสั่นระริก ซูมี่หอบหายใจแรงเผลอแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งผาก

“อะ...อา”

เมื่อความเสียวค่อยๆ จางหายไป ใบหน้าหวานก็แดงก่ำด้วยความอาย นางซุกหน้าเข้าหาอกกว้าง ไม่กล้าสบสายตาคนตัวโต และนั่นดูเหมือนว่านายท่านจะรู้ว่าสาวใช้ใบ้กำลังคิดอะไรอยู่

“ไม่ต้องอายไปหรอก นั่นคือน้ำเสียวของเจ้าต่างหากเล่าอาซู อาใช่ปัสสาวะอย่างที่เจ้าเข้าใจ”

จงซูมี่เงยหน้าขึ้นสบตาเขา กะพริบเปลือกตาปริบๆ อย่างขวยเขิน ก่อนที่เขาจะฝังจมูกโด่งไปตามนวลแก้มอีกครา จูบไซ้ไปตามซอกคอระหง ไล่ระเรื่อยไปยังทรวงอกคู่งาม ปรนเปรอรสสวาทจนนางเสียวหน่วงจนจุดซ่อนเร้นของอิสตรีชุ่มแฉะขึ้นอีกครา

“อาซูเจ้าเป็นของข้า...”

คนตัวโตหยัดกายลุกขึ้น สองมือหนาปลดเปลื้องกางเกงของตนเองออกอย่างเร่งร้อน ทันทีที่กางเกงร่วงหลุดไปกองอยู่ที่หน้าแข้ง แท่งหยกยาวใหญ่ก็ดีดผึ่งชี้ผงาดมายังหญิงรับใช้ใบ้ราวกับกำลังท้าทาย

ซูมี่กลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ดวงตาจ้องมองไปยังความแข็งแกร่งของบุรุษเพศด้วยความหวาดหวั่น หัวใจเต้นแรงระส่ำราวกับจะกระโจนออกมานอกอก ก่อนจะเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง

แค่นิ้วของเขานางยังเสียดหน่วงเจ็บจุก แล้วถ้าหากเป็นสิ่งที่ใหญ่ยาวเช่นนั้นเล่า ร่างกายนางจะรับไหวแน่หรือ

“ข้าสัญญาอาซู...ว่าจะทำให้เจ้าเจ็บน้อยที่สุด”

โน้มกายลงมาทาบทับ เอ่ยปากสัญญาพลางจับเอ็นอุ่นจ่อไปยังปากทางสวรรค์ ขยับให้หัวหยักถูไถไปกับความชื้นแฉะ เบียดเสียดกลีบบุปผาอวบอูม ก่อนจะดันไปถูเมล็ดสวาทจนคนตัวเล็กถึงกับระทวยอ่อน ลืมความกังวลเมื่อครู่ไปเสียสิ้น อีกทั้งยังบิดเร่าอยู่ใต้ร่างของเขาด้วยความกระสันอยากอย่างน่าละอาย

จังหวะที่สาวใช้ใบ้กำลังเผลอไผลอยู่นั้นคุณชายใหญ่แห่งสกุลกวงก็ค่อยๆ ดันเอ็นอุ่นเข้าไปอย่างช้าๆ

สวบ!

“อึก! อา...อา...”

คนตัวเล็กที่กำลังหลับตาพริ้มด้วยความซ่านหฤหรรษ์ถึงกับเบิกตาโพลง เจ็บราวกับร่างกายจะถูกแยกออกเป็นสองส่วน หยาดน้ำใสเอ่อล้นขอบตาก่อนจะหยาดหยดลงบนนวลแก้มเป็นสาย

สองมือเล็กๆ ทุบถองไปกับอกของเขา ราวกับจะขอร้องให้เขาถอดถอนแกนกลางกายออกไปจากร่างกายของนาง

“อา อะอา...”

นางส่งเสียงคล้ายจะตัดพ้อทวงคำสัญญา ไหนว่าจะทำให้นางเจ็บปวดน้อยที่สุด แล้วเหตุใด...

ประท้วงได้เพียงเท่านั้นคนตัวโตก็ก้มลงปล้นปลิดเรียวปากที่กำลังส่งเสียงต่อว่าต่อขาน กลืนกินความหอมหวานในขณะที่มือหนาบีบเฟ้นทรวงอกอวบอิ่ม ขยำบีบจนเนื้อนมปลิ้นออกมาตามง่ามมือ ก่อนจะใช้นิ้วโป้งกดลงที่ปลายถันแล้วบดขยี้จนหญิงสาวถึงกับระทวยอ่อนลืมความเจ็บปวดเมื่อครู่ไปเสียสิ้น