บทนำ (2) รสสวาทหญิงใบ้ NC25+

“อาซูเป็นของข้าเถอะนะ”

ราวกับถูกสาปให้แข็งเป็นหิน สาวใช้ใบ้ตัวแข็งขึงด้วยความตกใจ ใบหน้าระเรื่อเห่อแดงราวกับจับไข้ เนื้อตัวร้อนผ่าวราวกับถูกลามเลียด้วยเปลวเพลิงร้อนแรง

ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ จ้องมองใบหน้าคมคร้ามหล่อเหลาของนายท่านด้วยความงุนงงสงสัย

นายท่านแกล้งข้างั้นหรือ?

นายท่านอาจรู้ว่าข้าชอบแอบมองนายท่านจากที่ไกลๆ จึงเรียกมาลงโทษงั้นหรือ?

ในขณะที่กำลังคิดวุ่นวายอยู่นั้น กวงหนิงเทียนก็ปิดเรียวปากอวบอิ่มด้วยเรียวปากร้อนแผ่วเบา บดเบียดเคล้าคลึงเรียวปากอย่างช้าๆ จนคนตัวเล็กถึงกับหวิวโหวงวูบไหวไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เนื้อตัวชาวาบราวกับเลือดในกายเหือดแห้ง หัวใจเต้นแรงคล้ายกับจะกระโจนออกมานอกอก

“อื้อ...”

นางร้องประท้วงแต่นั่นกลับเป็นการเปิดเรียวปากให้นายท่านแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพลงปากสีกุหลาบอย่างไม่ยากเย็น ตวัดลิ้นพันเกี่ยวลิ้นเล็กก่อนจะดูดกลืนความหอมหวานอย่างไม่รีบร้อนนัก

นวลกายอ่อนยวบราวกับไขผึ้งลนไฟ

จงซูมี่รู้สึกราวกับว่าเรี่ยวแรงในร่างกายของนางหดหายไปเสียสิ้น บิดมวนในท้องน้อยราวกับมีผีเสื้อนับร้อยพันกระพือปีกบินวนจนหน่วงหนึบ หัวใจสั่นระรัว เนื้อตัวสั่นระริก ยิ่งลิ้นร้อนกระหวัดพันเกี่ยวดูดดื่มความหวานจากในโพรงปากมากเท่าไหร่ ซูมี่ก็ยิ่งรู้สึกอื้ออึงจนหูดับ ดวงตาพร่า ลมหายใจขาดห้วงดั่งถูกปล้นปลิดไปเสียสิ้น

นิ้วมือเรียวยาวของนายท่านยังคงสอดไปตามเรือนผมก่อนจะตรึงศีรษะของนางเอาไว้ไม่ให้หลีกเร้นหนีจากจูบหวามที่จู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว

ไหล่เล็กบอบบางสะดุ้งโหยง เมื่อมือร้อนอีกข้างสอดเข้าไปในสาบเสื้อเก่าคร่ำคร่า ดันเสื้อตัวในที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นสีขาวออกก่อนจะกอบกุมเต้าหวานเอาไว้เต็มมือ

“อื้อ...”

จงซูมี่ครางเสียงสั่น จู่ๆ นางก็โดนจูบ อีกทั้งเขายังล่วงล้ำขยำนมของนางอย่างเอาแต่ใจ แม้หัวสมองจะเตลิดไปกับสัมผัสหวามหวิว กระนั้นสติส่วนน้อยก็ฉุกคิดว่านี่คือสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

จริงอยู่...ที่สาวใช้หลายคนในจวนก้าวขึ้นเตียงประมุขกวงเพื่อทำหน้าที่อุ่นเตียง หากปรนเปรอสวาทแก่เจ้านายจนพึงพอใจ สถานะในจวนก็จะเทียบเท่าหัวหน้าสาวใช้ มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

ทว่า...

คุณชายใหญ่กวงหนิงเทียนคือข้อยกเว้น เขาไม่เคยทำรุ่มร่ามกับสาวใช้คนไหน ไม่เคยทำท่าเจ้าชู้หรือแม้แต่จะปรายตากรุ้มกริ้มลวนลามสตรี

ละ...แล้วเหตุใดเล่า

เหตุใดจู่ๆ เขาจึงขอให้นางเป็นของเขา เป็นคำขอที่สุภาพอ่อนโยนจนหัวใจของนางอ่อนยวบ จูบที่ไม่ได้จาบจ้วงแต่ปล้นปลิดด้วยแรงปรารถนา มือหนาสากจากการกรำกระบี่เคล้นคลึงเต้านมหวานจนนางระทวยอ่อน

และที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด ตรงนี้ที่นายน้อยนั่งอยู่คือม้านั่งในสวนทิศตะวันตก บริเวณนี้มีทางเชื่อมจากเรือนใหญ่ของประมุขกวงไปยังด้านหน้าจวน กะ...การที่นายท่านกอดรัดนางอย่างประเจิดประเจ้อเช่นนี้คงไม่ดีแน่

“อา...อะอา”

ทันทีที่เรียวปากอวบอิ่มเป็นอิสระ สาวใช้ใบ้ก็ขืนตัวออกจากอ้อมกอด สองมือเล็กบอบบางดันไปที่แผงอกแกร่ง แล้วส่ายหน้ารัวๆ

“อาซู...นะ...”

หัวใจของสาวใช้แสนอาภัพหล่นวูบไปกองอยู่ที่ปลายเท้า เมื่อเจ้านายที่นางแอบรักนับสิบปีเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มราวกับออดอ้อนอยู่ในที

มือเล็กที่ดันแผงอกถึงกับอ่อนแรง ยิ่งรักเขาเป็นทุนเดิมยิ่งยากที่จะขัดขืน สาวใช้ต้อยต่ำอย่างนางการถูกเจ้านายกอดนับว่ามีวาสนาแล้ว แม้ว่ามันจะไม่ได้เกิดจากความรักก็ตาม

“อืม...”

เมื่อนางไม่ดิ้นรนปฏิเสธ นายน้อยหนิงเหอก็ประทับเรียวปากบดเบียดเข้าหาความหอมหวานอีกครา ก่อนจะเลิกกระโปรงเนื้อหยาบราวกับผ้ากระสอบขึ้นสูงแล้วปลดเปลื้องกางเกงตัวในออกจนร่วงหล่นไปกองอยู่ที่เรียวน่อง

“อะ...”

ส่งเสียงด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ เขาก็วางมือลงบนโหนกนูนแห่งอิสตรีก่อนจะสอดปลายนิ้วผ่านกลีบบุปผาอวบอิ่มทั้งสองเข้าไปสัมผัสเมล็ดสวาทสีชมพูระเรื่อแผ่วเบา

หัวใจหวิวโหวงราวกับถูกเขย่าแรงๆ จนตีลังกากลับหัว นางมึนงงสับสนระคนตื่นเต้นจนเรือนกายร้อนผ่าว หอบหายใจแรงเมื่อเขาเริ่มใช้ปลายนิ้วบดขยี้ช้าๆ จนรูสวาทของนางขับน้ำใสๆ ออกมาเปียกแฉะเต็มไปหมด