อย่ารุนแรง ที่ 2-2 กลืนกินนายท่าน NC25+

“อืม...อาห์”

ตงหยางเผลอครางออกมาเมื่อนางอ้าปากอมแท่งหยกของเขาเข้าไปกว่าหนึ่งในสามส่วน รับรู้ได้ว่าปลายหัวหยักกระทุ้งเข้าไปที่คอหอยของนาง

แม้ทาสสาวจะสำลักแต่นางไม่ยอมขย้อนคายเอ็นอุ่นออกจากปาก ยังคงอมและดูดมันเอาไว้แน่นราวกับหวงแหน และนั่นทำให้ชายหนุ่มเสียวจนแทบคลั่ง เกือบจะเผลอยื่นมือไปจับศีรษะและเรือนผมดำขลับของหญิงสาว แต่สติอันน้อยนิดสั่งให้เขาชักมือกลับ

ไม่!

ข้าจะไม่มีวันแตะต้องบุตรสาวของศัตรู!

จ๊วบ!

เสียงดูด เสียงเลีย เสียงตวัดปลายปลิ้น ดังก้องเรือนนอนของตงหยางผสานไปกับเสียงหัวใจที่เต้นแรงระรัวด้วยความตื่นเต้น

ชายหนุ่มแหงนหน้าน้อยๆ ปล่อยตัวปล่อยใจผ่อนคลายไปกับความเสียวซ่าน กลืนน้ำลายลงคอจนลูกกระเดือกกลิ้งกลอกไปมา ลำคอเริ่มแห้งผาก เรือนกายเริ่มสะท้านหวามเมื่อทาสสาวเริ่มขยับเรียวปากถอกขึ้นถอกลง

หญิงสาวเริ่มจับจังหวะได้แล้ว ว่านางต้องเกร็งปากอย่างไรเพื่อไม่ให้ฟันครูดไปกับเอ็นอุ่นร้อน ต้องตวัดลิ้นอย่างไร และต้องถอกรัวๆ ด้วยปากเช่นไร เจ้านายถึงจะครางออกมาอย่างสุขสม

“อะ...อาห์ อาห์”

เสียงครางกระเส่าของนายท่านทำให้ทาสสาวรู้สึกเสียวหน่วงไปถึงท้องน้อย รู้สึกได้ว่าเป้ากางเกงของนางเริ่มเปียกแฉะเมื่อช่องแคบชื้นเริ่มคายน้ำใสออกมาจนเปรอะเปื้อนไปหมด

‘อยากถูกนายท่านเอาอีกจัง’

ได้แต่คิดด้วยความอยาก เพราะการถูกนายท่านเอาเมื่อครู่นำมาซึ่งความสุขสมอย่างที่นางไม่เคยรู้จักมาก่อน เมื่อได้ลองเสพสมเพียงครั้ง นางก็ติดอกติดใจในรสสวาทที่นายท่านมอบให้เสียแล้ว

“อืม...”

คนตัวโตถึงกับครางกระเส่าในลำคอเมื่อความซ่านกระสันบีบรัดจนถึงขีดสุด ทำให้เขาปลดปล่อยสายน้ำแห่งชาติพันธุ์เข้าไปในปากของทาสสาว

อึก...

นางกลืนกินทุกหยาดหยดของนายท่านด้วยความภักดี ก่อนจะค่อยๆ คายแท่งหยกออกจากปากพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้คนตัวโตถึงกับหัวใจเต้นผิดจังหวะ

“ออกไปได้แล้ว”

รอยยิ้มของนางทำให้เขาหงุดหงิดชะมัดเลย

“อะ...เอ่อนายท่านเจ้าคะ”

ปกติแล้วนางต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้านายทันที ทว่าครั้งนี้ทาสสาวกลับยังพะวงไม่ออกไปตามที่เขาสั่ง

“มีอะไร”

“นายท่านเจ้าขา ได้โปรดมอบชื่อให้ข้าด้วยเถอะเจ้าค่ะ”

นางกลั้นใจบอกความต้องการของตนเองออกไป

“ชื่องั้นเหรอ”

เขาเลิกคิ้วสูง ลืมคิดถึงเรื่องชื่อไปเสียสนิท แต่ทาสหลายๆ เรือนก็ไม่มีชื่อแต่นับตามเรียงลำดับหนึ่ง สอง สาม ไล่ไปเรื่อยๆ บ้างก็เรียกตามหน้าที่ บ้างก็เรียกตามลักษณะรูปพรรณสันฐาน

“เจ้าค่ะ ข้าอยากมีชื่อ นายท่านได้โปรดเมตตาด้วย”

“เช่นนั้นก็ ‘กู่หุ้ย’ แล้วกัน”

“ขอบคุณมากเจ้าค่ะนายท่าน”

ทาสสาวดีใจจนประกายตาเป็นประกายระยับที่เจ้านายมอบชื่อให้นาง แม้ว่าความหมายของชื่อจะแปลว่า ‘เถ้าถ่าน’ ก็ตาม

“ไปได้แล้ว”

“เจ้าค่ะนายท่าน”

หญิงสาวยิ้มกว้างเดินกลับออกไปอย่างอารมณ์ดี ตั้งใจว่าจะไปอวดคนอื่นๆ ว่าเวลานี้นางมีชื่อแล้ว เป็นชื่อแสนไพเราะที่เจ้านายตั้งให้ กู่หุ้ยช่างเหมาะกับนางเหลือเกิน เพราะนางเป็นเพียงทาสไร้ค่า การได้รับชื่อที่มีความหมายว่าเถ้าถ่านย่อมดีกว่าการไม่มีชื่อ

“ไม่เห็นต้องดีใจขนาดนั้นเลย”

อู๋ตงหยางพึมพำเมื่อร่างเล็กเดินออกจากเรือนนอนไปแล้ว คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิด แววตา น้ำเสียง และรอยยิ้มของบุตรีศัตรูทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มในอกอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

‘ต้องรีบทำให้นางตั้งท้อง แล้วเฉดหัวนางออกไปจากจากชีวิตข้าเสีย เพียงเท่านั้นไอ้ความรู้สึกว้าวุ่นในใจก็คงจะหายไปด้วยเช่นกัน’

ชายหนุ่มสรุปถึงอาการที่ตนกำลังเผชิญด้วยความหงุดหงิดเหลือกำลัง