อย่ารุนแรง ที่ 1-2 สมสู่ดั่งสัตว์ NC25+

ในน้ำสีใสนั้นมีเลือดสีแดงปะปนออกมา แสดงถึงเลือดของสาวบริสุทธิ์ไม่เคยแผ้วผานชายใดมาก่อน

หากแม่ทัพผู้นั้นได้นางไปเป็นเจ้าสาว คงจะถูกอกถูกใจไม่น้อย ทว่าตอนนี้นางเป็นของเขาแล้ว

ตับ!

“หึ! เจ้ามันร่านนังทาสชั้นต่ำ”

สบถหยาบพลางแค่นเสียงหัวเราะเย้ยหยัน ก่อนจะชักเอ็นอุ่นออกมา และนั่นทำให้ทาสสาวถึงกับผวาเฮือกราวกับได้เสพติดเจ้าเอ็นอุ่นนี่เสียแล้ว

“ชะ...ใช่เจ้าค่ะนายท่าน ข้าคือหญิงร่านเจ้าค่ะ ได้โปรดกระแทกแท่งหยกของท่านเข้ามาเถอะเจ้าค่ะ”

หญิงสาวร้องขอด้วยน้ำเสียงสั่นเทา แอ่นกระดกส่ายก้นขาวๆ งามงอนไปมาอย่างไม่รู้ตัว ในขณะที่คนตัวโตมองรูเสียวสีชมพูที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำใสไหลไปตามง่ามก้น กลีบบุปผาสองกลีบแดงก่ำจากการถูกเขากระแทกแรงๆ

ยอมรับเลยว่ารูของนางนั้นสวยราวกับดอกไม้แรกแย้ม จนเขาเผลอกลืนน้ำลายลงคอเมื่อคิดว่าเกสรของนางจะหวานหอมสักเพียงใด หากเขาละเลงลิ้นลงบนกลีบบุปผาเหล่านั้นเล่า...

ไม่!

เขาจะไม่แตะต้องร่างกายของนางเด็ดขาด

สวบ!

สลัดความคิดเพ้อเจ้อออกไปแล้วดันเอ็นอุ่นสอดใส่เข้าไปในรูสวาทอีกครา

“อะ...อาห์ แท่งหยกของนายท่านเข้ามาในกายข้าแล้ว ขะ...ข้ารู้สึกดีเหลือเกินเจ้าค่ะ”

นางหันหน้ามา มองสบตาเขาด้วยใบหน้าที่ฉายชัดว่าถูกแรงราคะครอบงำ เรียวปากที่ขยับเอื้อนเอ่ยนั้นเย้ายวนรับกับดวงตาปรือฉ่ำ

ตึก! ตึก!

พลันหัวใจของตนตัวโตก็กระตุกแรงอย่างไม่อาจควบคุม

“บัดซบ!”

เขาสบถหยาบเพื่อกดข่มอารมณ์ฟุ้งซ่านของตนเองเอาไว้ จากนั้นจึงเร่งกระแทกเอ็นอุ่นเข้าไปในเรือนกายของนางด้วยจังหวะที่โหมกระหน่ำจนร่างเล็กถึงกับโยกคลอน

ตับ! ตับ! ตับ!

“อะ...อาห์ นะ...นายท่าน”

หญิงสาวหวีดร้องดังลั่นเมื่อถูกเขาเอาอย่างรุนแรง นางเสียวแปลบหน่วงหนึบไปถึงท้องน้อย เลือดในกายเห่อร้อนด้วยแรงราคะที่ปลุกเร้า

“ขะ...ข้าเสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ”

นางบิดกายเร่าๆ กระดกสะโพกร่อนไปมาด้วยความซ่านเสียว ก่อนที่ร่างกายจะเกร็งกระตุกในขณะที่ตงหยางเองก็เสียวจนถึงขีดสุดปลดปล่อยสายน้ำแห่งชาติพันธุ์เข้าไปในร่างกายของนางทุกหยาดหยด

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

เนื้อนุ่มๆ ตอดรัดดูดกลืนสายน้ำสีขาวราวกับหิวกระหาย ชายหนุ่มนิ่วหน้าไปกับการตอดรัดรุนแรงก่อนจะรีบชักเอ็นอุ่นออกมาแล้วถอยหลังไปนั่งเก้าอี้ พลางหันไปหยิบชาขึ้นมาจิบ

เขามองดูร่างหญิงสาวที่ยังคงคลานสี่ขาไม่ขยับไปไหนหากไม่ได้รับคำสั่งจากผู้เป็นนายอย่างใช้ความคิด

กวงหนิงอ้าย...

นั่นคือชื่อของนาง บุตรีคนเล็กของประมุขกวงผู้มั่งคั่ง กำลังเดินทางไปแต่งงานกับแม่ทัพต่างแดน แต่เขากลับรวบรวมกำลังพลดั่งโจรป่าบุกปล้นฆ่าขบวนเจ้าสาวจนนองไปด้วยเลือด ก่อนจะฉุดคร่านางมาที่นี่...

สถานที่ที่เขาจัดเตรียมไว้สำหรับการลงทัณฑ์บุตรสาวของศัตรู

ทว่าดูเหมือนสวรรค์จะเป็นใจ จึงได้ทำให้นางความจำเสื่อมจากการที่รถม้าพลิกคว่ำ

นางไร้ซึ่งความทรงจำ ความอ่อนแอที่เกี่ยวกับสมองนี้ทำให้ง่ายต่อการชักจูง เขาจึงสั่งให้คนของเขาทั้งหมดยี่สิบสองคน แบ่งกันไปทำหน้าที่ต่างๆ

ไม่ว่าจะเป็นคนรับใช้ พ่อครัว แม่ครัว คนสวน ทาสชาย ทาสหญิง คนเลี้ยงม้า ให้ทุกคนได้รับชุดข้อมูลเดียวกัน และให้พูดตรงกันว่านางเองคือ ‘ทาส’ คนหนึ่งในเรือนหลังนี้ นางถูกเขาช่วยเหลือจากโจรป่าปล้นฆ่า ขบวนรถม้าเจ้านายเก่าของนางถูกสังหารหมดไม่มีใครเหลือรอดชีวิต

เมื่อพูดเช่นนั้นกวงหนิงอ้ายก็มีปฏิกิริยากับคำว่า ‘โจรป่าปล้นฆ่า’ ทันที อีกทั้งนางยังตัวสั่นเมื่อได้ยินว่าทุกคนในขบวนรถม้าถูกฆ่าตายจนหมด

ความทรงจำบางอย่างผุดพรายขึ้นในหัว ทำให้นางยิ่งเชื่อเรื่องเล่าจอมปลอมเหล่านั้นสุดหัวใจ อีกทั้งเขายังให้คนเหล่านั้นโกหกนางอีกว่า

เขาได้เลี้ยงดูนางมาแปดปีแล้ว จนกระทั่งนางไปหาบน้ำที่ลำธารแล้วประสบอุบัติเหตุลื่นล้มทำให้ความทรงจำทั้งหมดของนางขาดหายไป

แรกๆ นางก็งุนงงและพยายามจะต่อต้าน แต่นานวันผันผ่าน ผู้คน ณ ที่แห่งนี้ต่างหล่อหลอมหลอกล่อให้นางเชื่อ ว่านางเป็นทาสอยู่ที่นี่มาเนิ่นนาน

ในที่สุดหญิงสาวก็เข้าใจว่าตนเองนั้นเป็นเพียงทาสที่แสนต่ำต้อย ที่มีเขาเป็นเจ้าชีวิต ปลูกฝังให้นางเคารพและเทิดทูนบูชาเขายิ่งกว่าชีวิตของนาง

น่าแปลก...

ที่ความทรงจำอื่นๆ ของนางไม่หวนกลับคืนมาเสียที ราวกับว่านางถูกกระทบกระเทือนจิตใจอย่างแรง จนร่างกายเลือกที่จะลบเลือนความทรงจำที่ผ่านมาไปจนหมดสิ้น