บทที่ 3 พบเจอวิญญาณของนางร้าย [2/2]

บทที่ 3

พบเจอวิญญาณของนางร้าย [2/2]

“พี่สาวข้ามีทางช่วยท่านแล้ว ท่านจำโจวเยว่เทียนได้หรือไม่”

“โจวเยว่เทียน?”

“หากท่านใช้ประโยชน์จากอำนาจของโจวเยว่เทียน ไม่แน่ว่าราชโองการหย่าร้างอาจจะได้มาง่ายกว่าที่ท่านคิดก็ได้”

โจวเยว่เทียน....โจวเยว่เทียน...เหตุใดข้าคุ้นชื่อคนผู้นี้นัก....

เดี๋ยวสิเขาไม่ใช่ว่าเป็น....ตัวร้ายของนิยายเรื่องนี้หรือ!

นางจำได้ว่าเขาเป็นตัวร้ายที่ออกมาในช่วงท้ายของนิยาย บทของเขานั้นปรากฏขึ้นหลังจากฮวาซือเล่อนางร้ายตายจากไป โจวเยว่เทียนหรือท่านอ๋องสามหลายปีก่อนในสนามรบเขาถูกศัตรูลอบวางยาพิษจนขาได้รับบาดเจ็บไม่อาจใช้การได้ เขาคือบุรุษที่ทั้งเหี้ยมโหดและมีจิตใจบิดเบี้ยวโจวเยว่เทียนตกหลุมรักนางเอกตั้งแต่แรกเห็น เพื่อให้ได้มาครอบครองเขายินยอมทำทุกวิธีแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นภรรยาของบุรุษอื่นก็ตาม

แต่ถ้าหากไม่ได้ครอบครองเขายินดีฆ่าทิ้งเสียยังดีกว่าให้ตกเป็นของคนอื่น

จุดจบของโจวเยว่เทียนไม่ได้ดีนัก ในค่ำคืนหนึ่งพิษที่อยู่ในกายของเขามาหลายปีกำเริบขึ้น เขาต้องนอนทุกทรมานตลอดสามวันสามคืนจนสุดท้ายเขาก็สิ้นใจ....

“โจวเยว่เทียนถึงอย่างไรก็เป็นน้องชายที่ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันรักมากที่สุด ขอเพียงเขาช่วยพูดเรื่องราชโองการหย่าร้างข้าคิดว่าต้องได้ผลแน่”

“แผนการของท่านมีโอกาสสูงที่จะสำเร็จ เพียงแต่ว่าโจวเยว่เทียนถึงอย่างไรก็เป็นตัวร้ายข้าคิดว่าเขาไม่มีทางยื่นมือมาช่วยข้าโดยที่ตัวเองไม่ได้ประโยชน์แน่ ๆ”

“วางใจเถอะพี่สาวเรื่องนั้นข้าหาทางออกให้ท่านแล้วเช่นเดียวกัน รับนี่ไปสิขอรับ”

ดวงตาคู่สวยมองกล่องไม้สีแดงขนาดเท่าฝ่ามือตรงหน้าแววตาเต็มไปด้วยความสงสัยแต่ก็ยืนมือออกไปรับกล่องไม้มา

“นี่เป็นยาขอรับ ขอเพียงให้โจวเยว่เทียนกินติดต่อกันทุกวันพิษในร่างกายของเขาก็จะถูกขับออกจนหมด หลังจากนั้นขอแค่พี่สาวใช้ความสามารถทางการแพทย์ของท่านช่วยเขา ข้ารับรองว่าไม่เกินสามเดือนเขาจะกลับมาเดินได้ปกติ”

"แค่กินยานี่ก็จะสามารถกลับมาเดินได้เหรอ?"

"เมื่อถึงเวลายาลูกกลอนสีทองของข้าจะขับพิษทั้งหมดที่อยู่ในกายของเขาออกมาเป็นโลหิตสีดำ ร่างกายของเขาจะเจ็บปวดทรมานไปหลายชั่วยาม แต่วางใจเถอะหลังจากผ่านพ้นความเจ็บปวดไปได้ร่างกายของเขาก็จะกลับมาเป็นปกติ"

หญิงสาวที่เป็นอดีตแพทย์แผนจีนมองกล่องยาตรงหน้าแววตาเต็มไปด้วยความเคลือบแคลงใจ นางเป็นหมอมาหลายปียาที่สรรพคุณน่าเหลือเชื่อเช่นนี้มีเพียงยาของพวกต้มตุ๋นเท่านั้น

“เชื่อข้าเถอะขอรับพี่สาว นี่เป็นยาที่หลอมจากเลือดของข้า อีกอย่างความสามารถทางการแพทย์ของท่านก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าหมอเทวดาเลย ขอเพียงทำตามที่ข้าบอกแผนการขอหย่าต้องสำเร็จแน่”

หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มอธิบาย นางคิดว่าถึงอย่างไรก็เป็นเลือดของเซียนจะมีสรรพคุณน่าเหลือเชื่อก็คงไม่แปลกอะไร อีกอย่างความสามารถด้านแพทย์แผนจีนของนางในชาติก่อนนับว่าโด่งดัง

มีทั้งยาวิเศษและความสามารถการทำให้คนกลับมาเดินได้คงไม่ใช่เรื่องยากอะไร

“นี่เป็นสิ่งชดเชยที่ข้าสามารถมอบให้พี่สาวได้ขอรับ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม มือของเขาโอบเอวสตรีคนรักที่ยืนอยู่ข้างกายอย่างหวงแหน

“ข้าขอฝากร่างของข้าและคนของสกุลฮวาไว้ที่เจ้าด้วย พวกเขาล้วนเป็นคนที่ภัคดีไม่มีทางทรยศเจ้าหากเจ้าหย่ากับหวังเพ่ยอิงแล้วให้พวกเขาติดตามเจ้าไปด้วย อย่าได้ทิ้งพวกเขานี่คือคำขอสุดท้ายของข้า”

เฮือก!

ฮวาซือเล่อสะดุ้งตัวตื่นจากความฝันพลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องพบเครื่องเรือนไม้ที่คุ้นเคยหญิงสาวก็ถอนหายใจออกมา

‘หากท่านใช้ประโยชน์จากอำนาจของโจวเยว่เทียน ไม่แน่ว่าราชโองการหย่าร้างอาจจะได้มาง่ายกว่าที่ท่านคิดก็ได้’

‘นี่เป็นยาที่หลอมจากเลือดของข้า’

เสียงของท่านเทพที่นางพบเจอในความฝันดังขึ้นในหัวของฮวาซือเล่อ นัยน์ตาคู่สวยมองกล่องไม้สีแดงที่อยู่ในมือของนางก่อนจะครุ่นคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบถึงแผนการ จริงอยู่ที่โจวเยว่เทียนเป็นบุคคลอันตรายที่นางไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว

แต่เขาเป็นทางเลือกเดียวของนางในตอนนี้...

หากอยากได้ราชโองการหย่าก็ต้องพึ่งพาเขา

อ่า...เห็นทีข้าต้องเข้าถ้ำเสือเสียแล้วสิ