ตอนที่ 3 จากไปแล้ว

ไอรินลดานอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้เมื่อผู้ชายคนนั้นสั่งให้หมอเข้ามาตรวจร่างกายของเธอให้ละเอียด เธอไม่ได้เป็นอะไรแต่จะขัดคำสั่งเขาก็ไม่ได้

“คนไข้ร่างกายปกติดีครับสมองก็ไม่น่าจะได้รับความกระทบกระเทือน”

“หมอแน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไร” นาธานไม่อยากจะเชื่อเพราะคนตรงหน้าทำเหมือนว่าไม่รู้จักเขามาก่อน แถมยังทำตัวแปลกๆ

“โอ๊ย ฉันปวดหัวมากเลยค่ะ”

“น่าจะมีเรื่องมากระทบกระเทือนจิตใจถึงทำให้ความจำเสื่อมครับ” หมอประเมินอาการตามที่คนไข้บอกเพราะผลตรวจร่างกายทุกอย่างปกติดี

“มีทางรักษาไหมครับ”

“กลับไปสถานที่เดิมๆ ความทรงจำอาจจะกลับมาครับ อาจจะต้องใช้เวลา”

“ใช้เวลามันต้องนานแค่ไหนครับ” แบบนี้เรื่องที่เขาจะขอเลิกกับไอรินลดาคงต้องเลื่อนออกไปก่อน หรือไม่ก็โกหกหญิงสาวตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำอย่างนั้นเหมือนจะใจร้ายเกินไปหน่อย

“1เดือน 2เดือน หรืออาจจะเป็นปีครับ”

“ทำไมถึงนานขนาดนั้น!”

“ขึ้นอยู่กับคนไข้ด้วยครับ” หมอไม่พูดอะไรมากเพราะรู้ดีว่าคนตรงหน้าคือใคร หากพูดอะไรผิดไปบางทีหมออาจจะไม่มีชีวิตอยู่ต่อ

“ขอบคุณครับ”

เมื่อหมอออกไปแล้วไอรินลดาถึงโล่งอกที่เขาเชื่อว่าเธอความจำเสื่อม ความจริงคือเธอไม่ใช่เจ้าของร่างต่างหาก ออกจากโรงพยาบาลต้องไปสืบว่าร่างตัวจริงของเธอตอนนี้เป็นอย่างไร

นาธานพาไอรินลดากลับมาพักฟื้นที่บ้านต่อตอนนี้เขาไม่อยากคาดคั้นอะไรกลัวว่าอาการของหญิงสาวจะแย่ลงไปกว่าเดิม

“คุณ! คุณ”

“ไอรินลดาใครสอนคุณทำแบบนี้” มีที่ไหนที่ใช่เท้าสะกิดเขาปกตินางเอกสาวจะไม่กล้าทำอะไรแบบนี้กับเขา มือก็มีไม่ชี้แต่ใช้เท้าชี้แทน

“หยิบน้ำให้หน่อยสิ”

“ผมชื่อโฬม นาธาน หิรัญวีระโชติ”

“คุณนาธาน”

ไอรินลดาไม่ยอมเรียกชื่อเล่นของเขาเพราะเธอกับเขาไม่ได้สนิทกันสักหน่อย ชื่อเล่นคงสงวนไว้ให้ญาติพี่น้องเขาเรียก

“ลดาคุณมันบ้า!”

“อย่าเสียงดังสิเดี๋ยวฉันปวดหัวขึ้นมาจะแย่เอา” ไอรินลดาแกล้งทำเป็นหลับตาและใช้มือนวดขมับทั้งสองข้าง จนนาธานต้องเป็นฝ่ายเงียบเสียเอง

“คุณจะไปไหนฉันมีเรื่องจะให้ช่วย!”

“เวลาคุณจะใช้งานใครกรุณาเรียกให้มันเพราะๆ หน่อย”

“แล้วจะให้ฉันเรียกคุณว่าอะไรคุณนาธาน หรือจะให้เรียกพี่โฬมขา ยี๋! ขนลุก” ไอรินลดาแกล้งทำเป็นรังเกียจเขาอยากเก๊กหล่อนัก

“มีอะไรก็พูดมา”

“คนที่จมน้ำไปพร้อมกับฉันเขาเป็นยังไงบ้าง”

ตอนนี้เธอสับสนไปหมดว่าเจ้าของร่างตัวจริงหายไปไหน ทำไมเธอถึงเข้ามาอยู่ในร่างนี้ได้

“คุณเปิดดูข่าวก็น่าจะรู้แล้วนะ” นาธานเปิดข่าวให้หญิงสาวดู ตอนนี้ข่าวของไอรินลดากำลังฮอตอุบัติเหตุการจมน้ำในขณะถ่ายทำละคร เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้มีคนเสียชีวิตหนึ่งรายคือ ขวัญลดา นักแสดงตัวประกอบที่จมน้ำไปพร้อมกับดาราสาว

เพล้ง!

ไอริลดาทำแก้วร่วงหล่นจากมือแก้วแตกกระจายอยู่เต็มพื้น หญิงสาวค่อยๆ ทรุดตัวลงที่โชฟาเธอเสียชีวิตแล้วทำไมต้องเป็นแบบนี้ หมายความว่าเธอจะไม่สามารถกลับเข้าร่างตัวเองได้หากเจ้าของร่างตัวจริงเขากลับมา เธอคงต้องตายจากโลกนี้ไปจริงๆ

นาธานมองไอรินลดาที่ร้องห่มร้องไห้เขาที่ไม่เคยปลอบใจใครมาก่อน จึงเดินมานั่งข้างๆ หญิงสาวจะยื่นมือกุมมือของเธอไว้

“ร้องไห้ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก”

“ฮึก ฮือ”

“ไอรินลดาคุณตั้งสติหน่อยสิ” เพราะกำลังเข้าใจว่าไอรินลดาคงเสียใจเรื่องที่ตัวเองความจำเสื่อม เกิดมาเขาเคยปลอบใจใครเสียที่ไหน

“ฮึก ฉัน...”

“ผมปลอบใครไม่เป็นหรอกนะไม่ต้องหวังว่าผมจะพูดจาหวานๆ ใส่”

แล้วใครเขาอยากได้ยินกันเธอไม่อยากได้ยินเสียงเขาด้วยซ้ำไป เขาเป็นใครมีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้าของร่างยังไงเธอยังไม่รู้เลย

แล้วต่อไปเธอจะใช้ชีวิตในร่างนี้ยังไง ป่านนี้พ่อแม่ของเธอจะรับรู้เรื่องราวของเธอหรือไม่ ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม เกิดมาจนยังไม่พอยังมาตายตอนอายุยังน้อยอีก แล้วจะให้เธอเกิดมาทำไม

นาธานเห็นหญิงสาวเอาแต่ร้องห่มร้องไห้เสียใจก็เข้าใจว่าไอรินลดาคงจะเสียใจมากตอนนี้จิตใจคงอ่อนแอกว่าที่เขาจะพูดเรื่องขอเลิก เขาต้องช่วยฟื้นความทรงจำของหญิงสาวกลับมาก่อน หลังจากนั้นค่อยหาวิธีที่จะพูดคุยเรื่องนี้กันอีกครั้ง

ไอรินลดาเช็ดน้ำตาหลังจากที่ร้องไห้จนเหนื่อย จึงมีสติกลับคิดขึ้นมาได้ว่าเธอยังไม่ถามเลยว่าเขามีความเกี่ยวข้องยังไงกับดาราสาวที่เป็นเจ้าของร่างตัวจริง

“คุณเป็นใครคะ?”

“คุณลืมมันไปหมดแล้วเหรอ”

“คุณตอบคำถามฉันก่อน แล้วทำไมต้องมาดูแลฉันคนอื่นเขาหายไปไหนกันหมด” ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาก็ไม่เคยเจอหน้าคนอื่นเลย

“เราเป็นแฟนกันไง”

“ห๊ะ ค คุณล้อเล่นเหรอ”

“เราคบกันมาจะได้ 1 ปีแล้วเธอจำไม่ได้เลยเหรอ”

ช็อกรอบสองเพราะสิ่งที่ได้ยินออกมาจากปากของเขา ไอรินลดาแอบไปมีแฟนตั้งแต่ตอนไหนแถมคบกันมาหนึ่งปีอีก ไม่เห็นจะเคยมีข่าวกับผู้ชายคนนี้เลย

“ซวยอะไรอย่างนี้วะ!” หญิงสาวพึมพำเสียงเบาไม่ให้เขาได้ยินนอกจากจะมาอยู่ในร่างคนอื่นแล้วร่างนี้ยังมีแฟนอีก ซวยซ้ำกรรมซ้อนจริงๆ

“ไอรินลดาปกติคุณไม่เคยแทนตัวเองว่าฉันเลยนะ”

“แล้วปกติฉันพูดยังไง”

“ลดาไงคุณชอบเรียกตัวเองแบบนั้น” อาการที่แสดงออกมาอย่างห่างเกินทำให้นาธานเองก็เบาใจ เขาสองจิตสองใจว่าจะช่วยฟื้นความทรงจำหญิงสาวดีหรือไม่

“แล้วเราคบกันได้ยังไง”

“เรื่องเราเป็นความลับห้ามให้นักข่าวรู้เพราะผมไม่ชอบเป็นข่าว”

เขาเลือกที่จะไม่บอกเรื่องที่เขาขอเลิกรอให้หญิงสาวแข็งแรงกว่านี้หน่อยค่อยว่ากันใหม่ นาธานแปลกใจกับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปเหมือนว่าไม่ใช่ไอรินลดา ไม่มีเค้าโครงส่วนไหนที่เป็นไอรินลดาเลย คนตรงหน้าเขาความจำเสื่อมจริงๆ หรือ

“ฉันขออยู่คนเดียวค่ะไม่อยากคุยกับคุณแล้ว”

“คุณยังไม่หายดีเลยนะ”

“ฉันอยู่คนเดียวได้ค่ะขอความกรุณาด้วย” ไอรินลดาไล่เขาตอนนี้ขอตั้งสติก่อน เรียบเรียงเรื่องราวก่อน

“ฉันขอมือถือของฉันคืนด้วยค่ะ”

“ผมจะให้คนเอามาให้” ชายหนุ่มเดินออกไปเพื่อให้เวลาส่วนตัวกับหญิงสาว

เมื่อได้โทรศัพท์มือถือของไอรินลดามาเธอจึงทำการสแกนหน้าปลดล็อก และเข้าไปดูข้อมูลต่างๆ ซึ่งมีแค่ข้อความที่หญิงสาวพูดคุยกับนาธานธรรมดาทั่วไป

“ไม่เห็นจะมีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับเขาเลย” ไอรินลดาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้าง เป็นคนรวยมีเงินมันก็ดีอยู่หรอกแต่ทำไมต้องมามีแฟนด้วยนะ เหมือนว่าตัวเองเป็นชู้กับแฟนคนอื่นยังไงก็ไม่รู้

“ถ้าคุณไม่กลับมานะฉันจะไม่คืนร่างให้จริงๆ ด้วย คุณรีบกลับมาเลย” เธอไม่อยากอยู่ในร่างนี้ต่อให้วิญญาณหลุดลอยไปเธอก็ยอม

“คิดถึงนะคะ ไม่เห็นเขาจะตอบกลับมาเลยเย็นชาจัง คุณนี่ก็แปลกคนทนไปได้ยังไง” เพราะข้อความแต่ละประโยคไม่มีเขาตอบกลับมาเลย มีแต่ไอรินลดาที่คอยพิมพ์ข้อความส่งไปให้เขา

หญิงสาวถอนหายใจไปแล้วหลายครั้งตอนนี้เริ่มปวดศีรษะขึ้นมาอีกแล้ว ไหนจะเรื่องงานในวงการบันเทิงอีก ใครๆ ก็รู้นิสัยของไอรินลดาดี หากเฮกลับไปทำงานจะต้องทำตัวยังไง

“หมดกันแบบนี้เราก็ไปไหนไม่ได้นะสิ”

ในอนาคตหากจะมีครอบครัวก็คงไม่ได้เพราะเธอไม่ใช่เจ้าของร่างตัวจริง จะทำอะไรต้องเกรงใจไอรินลดาแต่หากจะให้อยู่กับนาธานเธอก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

“แม่ง! ชีวิตเฮงซวย”

หญิงสาวลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้ว ขอแค่อยู่ห่างๆ จากผู้ชายคนนั้นก็พอไม่ได้กลัวอะไรแต่กลัวว่าจะเผลอใจไปรักแฟนคนอื่นเข้า