01 ออกคุก

6 ปีต่อมา

คิงส์ก้าวข้ามผ่านประตูเหล็กหนาสูงเท่าหลังคาบ้านโดยที่ไม่หันหลังกลับมามองอีกเลย หกปีกับการใช้ชีวิตอยู่ในคุกซึ่งมันก็ไม่ได้ลำบากอะไรสำหรับเขา เพราะก็มีคนในคุกพอจะรู้จักเขาอยู่บ้างว่าเขาคือใคร

เขาถูกส่งเข้าคุกจากฝีมือของครามคู่อริของเขา ซึ่งแลกกับการที่ไม่ถูกฆ่าเพราะพิงค์ขอร้องให้ไว้ชีวิตเขาและให้เขาได้รับบทลงโทษตามกฎหมายแทน และศาลได้ตัดสินจำคุกเขาเป็นเวลาหกปีเต็ม เขาไม่ยอมให้ทนายเข้ามาช่วยเหลือเพราะอยากจะทบทวนตัวเองว่าจะเอายังไงต่อไปดี จะฝืนต่อไปแบบนี้หรือจะยอมถอยออกมาและไม่กลับไปยุ่งอีก

แต่นั่นก็แค่ความคิด…

ชายหนุ่มทรงผมสกินเฮดเดินเข้ามายังห้างแห่งหนึ่ง ดูภายนอกก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไปเพราะคิงส์ไม่ได้ซูบผอมเลยตอนที่อยู่ในคุก เขายังคงดูแลตัวเองดีอยู่เสมอ กล้ามแขนและหน้าอกเต็มไปด้วยมวลกล้ามเนื้อดูบึกบึนร่างใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาสะดุดตาสาว ๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมาไม่น้อย แต่นั่นไม่ใช่เป้าหมายของเขา

ชั้นจอดรถใต้ดินของห้างแห่งหนึ่ง

“กุญแจอยู่ไหนอีกล่ะเนี่ย!” เสียงบ่นพึมพำของหญิงสาวคนนึง ที่กำลังก้มหน้าค้นหาของบางอย่างในกระเป๋า ร่างนั้นทำให้คิงส์หยุดชะงักยืนมองอยู่ที่มุมเสาต้นใหญ่ “บ้าจริงเลย”

และแล้วเจ้าของร่างนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา ทำให้คิงส์เห็นหน้าเธอได้อย่างชัดเจน

“เดียร์” สาวสวยวัยกลางคนอายุสามสิบต้น ๆ แต่ยังไม่มีลูกไม่มีผัว ตอนนี้เธอประสบความสำเร็จกับธุรกิจหลายอย่างของตัวเอง ได้เปิดบริษัทใหม่และมันกำลังไปได้สวย หนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ต่างเข้ามาพัวพันหวังจะได้เธอไปครอบครองทั้งตัวเธอและบริษัท

เธอทั้งสาวและสวยไม่แปลกที่จะมีผู้ชายอยากได้ แต่เธอก็ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนเลย ถึงแม้ภายนอกจะดูแรงดูร้ายแต่ภายในของเธอก็ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องเพราะไม่เคยถูกชายใดแตะต้อง

คิงส์ยืนมองใบหน้าสวยนั้นอย่างมีเลศนัย นานแล้วที่ไม่ได้เจอกับเธอตั้งแต่วันที่เขาปล่อยตัวเธอออกมาจากบ้านของเขา ตอนแรกก็ไม่เคยคิดที่จะสนใจแต่ตอนนี้เค้าดูเริ่มจะสนใจเดียร์ขึ้นมา

เขายืนมองเธอขับรถสปอร์ตออกไปก่อนจะแสยะยิ้มอย่างร้ายกาจ

“ไม่ได้เพื่อน ก็เอาเพื่อนสนิทอีกคนก็ได้”

หกปีเต็มที่อยู่ในคุกและไม่เคยได้เห็นหน้าผู้หญิงหรือได้ลิ้มรสเซ็กซ์อีกเลยตั้งแต่วันที่เขาก้าวเข้าไปในคุก และวันนี้เค้าจะได้ลิ้มรสคำว่าเซ็กซ์อีกครั้ง รับรองรู้รสชาติเซ็กซ์จากเขาจะไม่มีวันลืมแน่นอน และคนที่เขาเลือกก็คือ เดียร์ ผู้หญิงที่ทำให้เขาหยุดชะงักมองดูได้ ถึงจะเคยเจอกันมาแล้วครั้งนึงเมื่อหลายปีก่อน แต่เธอไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย ไม่ได้ชอบเลยสักนิด

แต่ตอนนี้ชักเริ่มชอบขึ้นมาแล้วล่ะ

“นายครับ” เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากทางด้านหลังของเขา ซึ่งพอหันกลับไปมองก็พบกับลูกน้องนับสิบยืนรออยู่ทางด้านหลัง “รถมารอรับแล้วครับนาย”

“อืม…” เขาแสดงสีหน้าที่เรียบนิ่งตามปกติ แต่คิงส์เป็นคนที่หน้าหยิ่งหน้าดุมาก พอทำหน้านิ่งก็เหมือนกับว่าเขากำลังแสดงสีหน้าที่ไม่พอใจใครอยู่ ซึ่งทำให้ลูกน้องบางคนถึงกับต้องรีบก้มหน้าหลบไปทันที

บนรถ

“งานเป็นยังไงบ้าง”

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับนาย ที่นายบอกว่าให้เราปั่นหัวพวกนั้นเรียบร้อยครับ พวกมันเชื่ออย่างสนิทใจเลยว่าพวกเราติดตั้งระเบิดเอาไว้”

“ดี” ใบหน้าคมกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ ก่อนที่เขาจะถูกศาลตัดสินจำคุกเขาได้วางแผนกับลูกน้องเอาไว้แล้วว่า ให้ปล่อยข่าวว่าเขาได้ติดตั้งระเบิดนิวเคลียร์เอาไว้ซึ่งแน่นอนทันทีที่เขาออกคำสั่งระเบิดจะทำงานทันที และทุกคนที่อยู่ในละแวกนั้นก็จะได้รับผลกระทบจากแรงระเบิดด้วย

แต่นั่นมันก็แค่ข่าวลือ ซึ่งเขาไม่ได้ทำจริง ก็แค่ต้องการขู่ไม่ให้ครามเข้ามายุ่งกับงานของเขา ในตอนที่เขายังอยู่ในคุก

เวลาต่อมา

“กูมีงานให้พวกมึงทำ” ร่างหนาเอ่ยพูดขึ้นมาก่อนจะยกขาขึ้นไขว่ห้าง มือหยาบถูไถหนวดเคราตัวเองไปมาอย่างครุ่นคิด

“งานอะไรเหรอครับนาย”

“ไปสืบประวัติเพื่อนสนิทของเมียไอ้ครามมา ผู้หญิงที่กูเคยจับมาด้วยกับเมียไอ้ครามเมื่อหลายปีก่อน พวกมึงจำได้ใช่ไหม”

“จำได้ครับนาย”

“ดี! ไปสืบประวัติทุกอย่างของเธอมาให้กู”

“นายต้องการเมื่อไหร่ครับ”

“เร็วที่สุด” เขาพูดอย่างเด็ดขาด และเป็นคนที่คำไหนคำนั้น เร็วที่สุดก็คือเท่าที่จะทำได้ภายในระยะเวลาสามวัน

“ได้ครับนาย” ลูกน้องก้มโค้งคำนับก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานของเขา

ร่างสูงใหญ่ลุกเดินไปรอบๆ ห้องทำงานของตัวเอง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมปกติ ดูสะอาดตาเพราะมีแม่บ้านคอยเข้ามาทำความสะอาดอยู่ทุกวัน รูปครอบครัวของเขาก็ยังตั้งอยู่ที่เดิม

มือหนาหยิบกรอบรูปขนาดฝ่ามือขึ้นมามองดู ก่อนจะเอื้อนอ่ยอย่างแผ่วเบา

“พ่อแม่เป็นยังไงบ้างครับ สบายดีหรือเปล่า” ชายหนุ่มพูดกับรูปถ่ายของพ่อและแม่ตน ซึ่งตอนนั้นแม่ของเขากำลังตั้งท้องน้องสาวของเขาอยู่ด้วย

ไม่มีใครอยากสูญเสียครอบครัวของตัวเองไปหรอก เหมือนเช่นกับเขาที่ไม่อยากให้ครอบครัวของตัวเองจากไป คิงส์มีชะตากรรมไม่ต่างจากครามเห็นพ่อแม่ถูกฆ่าต่อหน้าต่อตา โดยที่ไม่สามารถเข้าไปช่วยเหลืออะไรได้เลย

“ผมสัญญาว่าผมจะเอาเลือดหัวของคนที่มันทำพ่อแม่แล้วก็น้องมาลงโทษให้ได้” แต่จนป่านนี้เขายังไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเขา ยิ่งพยายามเจาะลึกมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอันตรายมากเท่านั้น

ก๊อก ๆ ๆ

“ขออนุญาตนะคะคุณคิงส์”

“ครับ” คิงส์ขานตอบรับก่อนจะวางรูปถ่ายของพ่อกับแม่ลงตามเดิม “ป้าอิ่มมีอะไรหรือเปล่าครับ”

“ป้าเอาของว่างขึ้นมาให้ค่ะ กลับมาถึงแล้วทำไมไม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำก่อนละคะจะได้สบายตัว”

“ผมแวะเข้ามาดูงานก่อนครับป้า แต่เดี๋ยวก็จะไปอาบน้ำแล้ว”

“งั้นป้าวางขนมให้ตรงนี้นะคะ”

“ครับ ขอบคุณนะครับป้าอิ่ม”

ป้าอิ่มคือแม่นมที่เป็นคนเลี้ยงเขามาและ หลังจากที่พ่อกับแม่ของเขาตายก็เหลือเพียงป้าอิ่มคนเดียวที่เป็นคนเลี้ยงดูเขาให้เติบโตมาได้จนถึงทุกวันนี้