8 ลองใจ (1)

ที่คอนโดหรูมาเรีย

ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแก่ๆชาคริตเริ่มรู้สึกตัว เขาใช้แขนแกร่งของตัวเองควานหาร่างบางของเลขาสาวที่นอนอยู่กับเขาเมื่อคืนที่ผ่านมา แต่เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อพบกับความว่างเปล่า

ชาคริตค่อยค่อยลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วมองไปที่เตียงนอนเล็กกลับพบว่ามีแต่ร่างหนาของตัวเองไม่เจอร่างบางของเลขาสาวแล้ว

ชายหนุ่มจึงก้าวเท้าลงจากเตียง พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อของเลขาสาว

"มาเรีย...มาเรีย...เธออยู่ไหน ?

ชาคริตเดินตามไปทั่วห้องแต่ก็ยังไม่พบร่างของเลขาสาว เขาจึงเดินมาหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาเธอทันที แต่ก็โทรไม่ได้เนื่องจากโทรศัพท์ของเค้าแบตหมด ชาคริตจึงได้แต่โยนโทรศัพท์ลงไปที่เตียงนอนเบาเบาแล้วก็สายศรีษะเพราะแบตหมด

สายตาของเขาพลันมองไปเห็นเตียงนอน ของเลขาสาวซึ่งมีรอยเลือดจางจางอยู่บนเตียงนอนซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอและเขาเป็นคนพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอนั่นเอง

ชาคริตได้แต่อมยิ้มแล้วก็ลูบค้างตัวเองเบาเบาแล้วชายหนุ่มก็แต่งตัวแล้วเดินออกจากคอนโดทันที ตอนนี้ภายในใจเริ่มคิดถึงเลขาสาวขึ้นมาดื้อๆ ยิ่งเมื่อ ชายหนุ่มได้คิดถึงบทรักบนเตียงระหว่างเขาและเธอชาคริตปฎิเสธไม่ได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ทำให้เขามีความสุขแบบไม่รู้เบื่อ เค้าได้แต่อมยิ้มอย่างอารมณ์ดี

หลังจากออกจากคอนโดของมาเรียแล้วชาคริตตรงไปที่บริษัททันทีเพราะเขาคิดว่าเลขาของเค้าต้องมาทำงานอย่างแน่นอน แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิดเมื่อเขาเดินมาหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานของมาเรีย หญิงสาวรับรู้ได้ทันทีว่าชาคริตเดินมาแต่ไกลเนื่องจากกลิ่นน้ำหอมของท่านประธานเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว มาเรียจึงยืนตรงและทำความเคารพทันที

"สวัสดีค่ะท่านประธาน"

มาเรียยังคงรักษาระยะห่างระหว่างเธอและเขาเสมอ

"ทำงานไหวเหรอ"

ชาคริตถามพร้อมกับแสยะยิ้มเบาเบา แต่ทำให้ชายหนุ่มแปลกใจเล็กน้อยเพราะเธอนอนกับเขาแล้วทำไมเธอถึงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่คอยกระโดดเกาะเขาเมื่อได้เจอเขาเดินมาหาแบบนี้

"ไม่ไหวก็ต้องไหวค่ะท่านประธาน...เอิ่ม...ดิฉันได้เตรียมเอกสารที่ท่านประทานให้หาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นเรียบร้อยแล้วนะคะ เอกสารทั้งหมดวางอยู่ที่โต๊ะทำงานของท่านประธานนะคะ"

มาเรียยังพูดหน้าตาเฉยไม่แสดงอาการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเค้าเลยแม้แต่น้อยทำให้ ท่านประธานชาคริตรู้สึกหงุดหงิดในใจเบาเบา ที่หญิงสาวไม่คลั่งไคล้ใหลหลงเค้าเหมือนผู้หญิงคนอื่น

"อืม...ดี...ทำงานตามที่สั่งได้ดี ! เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่น้ำเสียงแฝงใว้ด้วยอำนาจ

มาเรียได้แต่พยักหน้าแบบนอบน้อมใส่ท่านประธาน

"ชงกาแฟมาให้ฉันด้วยแก้วนึง !

เค้าออกคำสั่ง

"ค่ะท่านประธาน"

เมื่อสั่งเสร็จเค้าก็เดินเข้าไปภายในห้องทำงานทันที ส่วนมาเรียก็เดินไปชงกาแฟให้กับท่านประธานตามคำสั่ง

"โอ้ยจะรอดไหมเนี่ยเรา"

มาเรียได้แต่บ่นอุบอิบคนเดียว ตอนนี้ร่างกายของหญิงสาวแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงเลยแต่ก็ต้องแบกสังขารมาทำงานเพราะไม่อยากโดนไล่ออกเพราะที่นี่เงินเดือนดีสวัสดิการดี

"อดทนเอาไว้นะมาเรีย...เธอต้องผ่านมันไปให้ได้...จำเอาไว้ว่าท่านประธานกับเธอมันคือความผิดพลาด...ฉันไม่น่าเชื่อใจไอ้ผู้ชายมาใหม่ข้างห้องเลยจริงๆ อุตส่าห์ทำมาตีเนียนบอกว่าบ้านใกล้เรือนเคียงเอาน้ำส้มคั้นสดมาให้ดื่มที่ไหนได้แอบวางยาเราเหรอ หึ !

มาเรียได้แต่เจ็บใจ หญิงสาวชงกาแฟไม่นานตอนนี้ก็ได้เดินกลับมาหาท่านประธานหนุ่มพร้อมกับถ้วยกาแฟและถาดที่อยู่ในมือ แต่เมื่อมาเรียเข้ามาในห้องของท่านประธานก็ต้องแอบตกใจเล็กน้อยทั้งที่ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย แต่หญิงสาวก็เคยได้ขึ้นชื่อว่าเคยนอนกับเขาและที่สำคัญเขาคือคนแรกของเธอหญิงสาวจึงจะอดน้อยใจตัวเองไม่ได้เมื่อได้เห็นภาพตำตาต่อหน้า

"เข้ามาห้องท่านประธานทำไมไม่รู้จักเคาะประตูฮะ ! ยัยเลขาหน้าจืด !

ตอนนี้เบนล่าดาราสาวสวยเสียงแว๊ดดังขึ้นมาในขณะที่เธอกำลังนั่งตักของท่านประธานอยู่และก้นของเธอก็กำลังบทขยี้อยู่กับดุ้นยักษ์ของท่านประธาน

"ขอโทษค่ะท่านประธาน...ขอโทษค่ะคุณเบนล่า...ดิฉันขอเสิร์ฟกาแฟแล้วจะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ"

มาเรียพูดแบบไม่กล้าสบตาท่านประธาน เพราะว่ากลัวโดนเค้าดุ

"เย็นนี้คุณชาคริตไปทานดินเนอร์กับเบนล่านะคะ"

ตอนนี้เบนล่าดาราสาวสวยกำลังยั่วยวนชาคริตด้วยจริตมารยา

"ผมตามใจคุณ"

ชาคริตพูดพร้อมกับสบตาเบนล่าอย่างหวานแหว๋วที่สุด ที่ท่านประธานหนุ่มทำลงไปเพราะประชดมาเรียนั่นเอง

ชายหนุ่มต้องการดูปฏิกิริยาของมาเรียว่ารู้สึกหึงหวงเขาหรือเปล่า เพราะตอนนี้เธอก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงของเค้าแล้วโดยพฤตินัย

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วมาเรียจึงเดินหันหลังออกจากห้องท่านประธานทันที

"จะรีบไปไหนล่ะมาเรีย"

เสียงของท่านประธานดังขึ้นทำให้หญิงสาวต้องหันหลังกลับและเดินมาหาท่านประธานเพื่อน้อมรับคำสั่ง

"ค่ะท่านประธาน"

"แฟนของฉันกำลังจะชวนฉันไปดินเนอร์เธอกล้าเดินหนีอย่างนี้ได้ยังไง..ถามคุณเบนล่าก่อนสิว่าเธออยากทานที่ร้านไหน..เธอเป็นเลขาฉันจะได้จองโต๊ะไง ! ลืมหน้าที่ของตัวเองแล้วเหรอ !?

ชาคริตต่อว่ามาเรียยาวเหยียด ส่วนเบนล่าเมื่อได้ยินว่าชาคริตเรียกตัวเองว่าแฟนหญิงสาวก็หัวใจพองโตและคิดว่าเสน่ห์มารยาของตัวเองตอนนี้ทำให้ชาคริตมาติดกับแล้วนั่นเอง

"ที่รักครับอยากทานร้านไหนบอกเลขาของผมได้เลยเค้าจะได้จัดการให้เราไงครับ ?

ชาคริตกระซิบที่ข้างหูของดาราสาวจมูกเขาแทบจะชนแก้มเบนล่า เขาพูดพร้อมกับใช้มือสองข้างของตัวเองกอดและจับไปที่บั้นเอวของดาราสาว

"ร้านเดอะลองเต้ค่ะ..."

เบนล่าบอกกับชาคริตพร้อมส่งสายตาหวานยั่วยวนชายหนุ่ม

"ได้ยินแล้วใช่ไหม ?

ชาคริตหันไปสั่งเลขาของตัวเอง

"ได้ค่ะท่านประธาน...เดี๋ยวนี้ฉันจัดการจองให้นะคะ"

มาเรียรับคำสั่ง

"เอาแบบส่วนตัววีไอพีนะเอาแบบ private ที่สุด"

เบนล่ากำชับอีกครั้ง

"ค่ะคุณเบนล่า ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวก่อนนะคะ...ฉันยังทำงานที่ค้างอยู่ค่ะ"

"เสร็จแล้วรีบรีบไปเลยฉันกับคุณชาคริตจะทำธุระกัน !

เบนล่ายังคงส่งสายตาจิกกัดมาเรียอยู่แล้วหญิงสาวก็เดินออกไปทันที

"ทำไมเราต้องรู้สึกไม่พอใจผู้หญิงคนนั้นกับท่านประธานด้วยนะ"

มาเรียแอบคิด

"อย่านะมาเรีย เธอจะคิดนอกลู่นอกทางกับท่านประธานไม่ได้ อย่าลืมสิว่าเธอเป็นใครแล้วเขาเป็นใคร และที่สำคัญมันคือความผิดพลาดจำเอาไว้"

มาเรียได้แต่บอกตัวเองแล้วก็ไปนั่งประจำตำแหน่งและยกโทรศัพท์โทรจองร้านอาหาร ตามที่ดาราสาวได้บอกกับเธอและมาเรียก็ยังไม่ลืมช่อดอกไม้ช่อโตและสร้อยคอเพชรตามหน้าที่ของเธอ

(เพราะทุกครั้งที่ท่านประธานออกเดทกับสาวมาเรียจะต้องคอยสั่งช่อดอกไม้และเครื่องเพชรเป็นประจำเพื่อให้สาวของท่านประธาน )

ขณะที่กำลังทำตามหน้าที่เลขาอยู่ มาเรียก็เริ่มรู้สึกเจ็บแปล๊บที่หัวใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"ทนเอานะมาเรียอีกสองปีก็สบายแล้วรอได้โบนัสก่อนแล้วค่อยลาออก"

หญิงสาวได้แต่บอกตัวเองแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานตามหน้าที่ของตัวเองต่อไป