บทที่2

"ขอโทษด้วยนะคะ ทางบริษัทของเราปิดรับสมัครพนักงานใหม่แล้วค่ะ"

"ขอบคุณนะคะ"แม้จะเสียใจแต่บัวบูชาก็ยังยิ้มรับแล้วเดินออกมาจากบริษัทตรงหน้า นี่ก็เป็นเวลาสามวันแล้วที่เธอเดินหางานใหม่ ซึ่งมันไม่ได้ง่ายเลยที่จะหากันได้ง่าย ๆ ยิ่งนานวันเข้าค่าใช้จ่ายก็เริ่มมากขึ้นแตกต่างกับเงินในกระเป๋าที่เริ่มร่อยหรอลงทุกวัน ๆ 

แต่ถึงอย่างนั้นบัวบูชาก็ไม่คิดที่จะย่อท้อเธอยังคงเดินไปต่อเพื่อจะหาบริษัทที่เปิดรับสมัครพนักงานใหม่

"นี่ นังทับทิมที่ทำงานเป็นเลขาให้กับคุณภูผาถูกไล่ออกแล้วนะเธอรู้ยัง"

"จริงดิ ทำไมถึงถูกไล่ออกได้ล่ะ ไหนว่าลีลาเด็ดมัดใจคุณภูผาได้"

"หึ ลีลาเด็ดแค่ไหนถ้าไปทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของก็โดนขี่ทิ้งทั้งนั้นแหละย่ะ ตอนนี้คุณภูผาก็ส่งให้ผู้ช่วยเปิดรับสมัครพนักงานในตำแหน่งเลขาคนใหม่ ไม่รู้จะได้วันไหน"เสียงของสวรรค์ลอยเข้าหูของบัวบูชายามเมื่อเธอแวะทานอาหารข้างทางในยามเที่ยงของวัน บทสนทนาของพนักงานทั้งสองคนซึ่งนั่งอยู่ตรงโต๊ะตัวถัดไปไม่ไกลจากเธอเปรียบเสมือนระฆังหมดเวลาในการตกงาน 

ริมฝีปากสีธรรมชาติคลี่ยิ้มความหวังของบัวบูชาเริ่มกลับมาทำงานอีกครั้ง หลังจากทานข้าวเสร็จเธอจึงเดินดิ่งไปหาพนักงานสองคนนั้นซึ่งกำลังยื่นจ่ายเงินค่าอาหารอยู่ตรงหน้าร้าน

"คุณคะ"เสียงหวานดังขึ้นทำให้พนักงานหญิงทั้งสองหันไปมองยังต้นเสียงที่มา บัวบูชาขยับแว่นตาให้ดันเข้ากับกรอบหน้าสายตาของเธอมองทั้งคู่ด้วยความเป็นมิตร

"มีอะไรหรือเปล่าคะ"

"คือบริษัทที่คุณพูดถึงเมื่อครู่ มีคนมาสมัครงานแล้วหรือยังคะ"

"..."

"ขอโทษนะคะที่เสียมารยาทแอบฟัง คือบัวสนใจที่จะไปสมัครงานบริษัทที่คุณพูดถึงเมื่อสักครู่"สองสาวหันมองหน้าพลางกวาดสายตามองดูการแต่งตัวรวมไปถึงบุคลิกของบัวบูชา

"ตอนนี้ยังไม่มีใครมาสมัครหรอกเพราะเลขาคนเก่าพึ่งถูกไล่ออกไปเมื่อเช้า ถ้าเธอสนใจที่จะสมัครก็ตามพวกฉันสองคนมาสิ"

"ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ"ดวงตากลมโตเปล่งประกาย บัวบูชาเดินตามทั้งคู่ไปยังบริษัทยักษ์ใหญ่ซึ่งเป็นบริษัทที่เกี่ยวกับการนำเข้าและส่งออกรายใหญ่ของเอเชียและมีธุรกิจอื่น ๆ ในเครือของ 'สหกรุป'อีกมากมายซึ่งสร้างรายได้จำนวนหลายร้อยล้านต่อปี

"คุณมีประวัติในการทำงานดีเยี่ยม และไม่เคยมีประวัติอาชญากรรมมาก่อน อืม"

"..."

"ได้ตำแหน่งพนักงานดีเด่นสี่ปีซ้อน นับว่าไม่เลว"ฝ่ายบุคคลไล่อ่านประวัติการทำงานรวมไปถึงผลการเรียนของบัวบูชา แววตาของหญิงสาวมีความหวังโชคยังเข้าข้างที่ตอนนี้ยังไม่มีคนอื่นมาสมัครแย่งตำแหน่งเลขาไป

"บริษัทของเราเป็นบริษัทใหญ่ หน้าที่การทำงานอาจจะเคร่งครัดและหนักกว่าการทำงานในบริษัทที่คุณผ่านมา"ฝ่ายบุคคลเงยหน้ามองบัวบูชาด้วยแววตาที่จริงจังจนหัวใจของเธอวูบโหวง 

"ผมจะให้คุณทดลองทำงานดูก่อนเป็นระยะเวลาสามเดือนซึ่งสามเดือนนี้ทางบริษัทของเราจะมีเงินเดือนให้ และถ้าคุณผ่านการทดลองงานสามเดือนนี้ไปได้คุณจะได้เป็นพนักงานในบริษัทของเราอย่างเต็มรูปแบบ คุณยินดีไหมคุณบัวบูชา"

"ยินดีค่ะ"ขอแค่เธอมีงานทำมีเงินต่อชีวิตผู้เป็นแม่ บัวบูชายอมที่จะทำทุกอย่างแม้ว่างานในบริษัทใหญ่จะหนักหน่วงสักเพียงไหนก็ตาม

"คุณพร้อมที่จะเริ่มงานเมื่อไหร่"

"พรุ่งนี้เลยก็ได้ค่ะ"

"โอเค งั้นพรุ่งนี้คุณเริ่มมาทำงานได้ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ"

"ยินดีเช่นกันค่ะ ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ"บัวบูชาดีใจน้ำตาแทบไหล แสงสว่างเริ่มเปล่งประกายในชีวิตของเธออีกครั้ง

หลังจากจัดการเซ็นเอกสารทุกอย่างเสร็จบัวบูชารีบแบกความดีใจไปหาผู้เป็นแม่ เพียงแค่ได้เห็นว่าแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่น้ำตาของคนเป็นลูกที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อต่อลมหายใจของท่านเอาไว้ก็แทบไหล

บัวบูชาเดินตรงไปยังห้องพักฟื้นในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งดวงตาสั่นเครือมองร่างของผู้เป็นแม่ที่นอนหลับอยู่บนเตียง ร่างกายของท่านซูบผอมจนแทบจะเห็นกระดูก ท่านเป็นมะเร็งหมอตรวจพบก้อนเนื้อชิ้นใหญ่ที่สมองกว่าเธอจะรู้อาการของมารดาก็เกินกว่าจะรักษาให้หาย โรคร้ายลุกลามเกินจะรักษามีทางเดียวคือการผ่าตัดเพื่อที่จะยื้อชีวิตของท่านเอาไว้ให้อยู่กับเธอให้นานที่สุด

"แม่ขา"

"..."

"บัวได้งานทำแล้วนะคะแม่"

"..."

"แม่ไม่ต้องเป็นห่วงบัวนะคะ บัวสัญญาว่าจะรักษาแม่ให้หาย"

"..."

"อย่าทิ้งบัวไปอีกคนเลยนะคะ แค่พ่อคนเดียวบัวก็รู้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปยังไง"นานนับสิบปีที่พ่อของเธอเสียไปทำให้แม่คือที่พึ่งแห่งเดียวของบัวบูชา 

"แม่จะต้องหายนะคะ แม่จะต้องหาย"บัวบูชาบอกท่านเหมือนเดิมทุก ๆ วัน ชีวิตของเธอในตอนนี้เหลือเพียงแค่มารดาคนเดียวเท่านั้นซึ่งเธอจะไม่ยอมเสียท่านไปอีกคน เธอจะสู้จนสุดแรงใจเพื่อจะยื้อท่านเอาไว้ให้อยู่กับเธอให้นานที่สุด

"นี่ค่ะค่ารักษา"

"ยังไม่ถึงกำหนดเลยนี่คะคุณบัว"พยาบาลช่องจ่ายเงินเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นบัวบูชาถือเอกสารชำระเงินมาวางไว้ตรงหน้า

"พรุ่งนี้บัวคงไม่ว่างต้องไปทำงานค่ะ"

"พี่เป็นกำลังใจให้กับคุณบัวนะคะ"พยาบาลที่นี่ใจดีกับมารดาและบัวบูชาทุกคนไม่เว้นแม้แต่คุณหมอที่ให้ทำการรักษา

"ถ้าพรุ่งนี้บัวมาไม่ได้ฝากดูแลคุณแม่ให้บัวด้วยนะคะ"

"ได้ค่ะ คุณบัวไม่ต้องเป็นห่วง"หลังจากจัดการค่ารักษา ค่ายา และค่าห้องพักแบบพิเศษแล้วเสร็จบัวบูชาก็กลับมายังบ้านหลังเล็กของตัวเอง เงินเก็บอันเพียงน้อยนิดบวกกับเงินที่เธอนำของมีค่าชิ้นสุดท้ายไปขายเพื่อนำมารักษามารดาได้หมดไปแล้วในวันนี้ ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอเหลือเงินติดตัวเพียงไม่กี่ร้อยบาท มันชั่งน้อยนิดจนบัวบูชาต้องถอนหายใจหนัก ๆ ออกมา

"อย่าพึ่งท้อนะบัว พรุ่งนี้ก็เป็นวันที่ดีของเธอแล้ว"