ตัวร้าย -1 อันตราย

Talk มีน

ผู้ชายสมัยนี้เห็นผู้หญิงเป็นตัวอะไร คิดอยากพูดคุกคามกันยังไงก็ได้หรือไง หน้าตาก็ดีแต่มาชวนไปนอนด้วยอย่างหน้าไม่อายทั้งที่ไม่รู้จัก คิดแล้วหงุดหงิดจริงๆ

“มานั่งทำไมตรงนี้ระวังหัวหน้ามาเห็นจะโดนดุเอานะ” เสียงทุ้มเอ่ยท้วงขึ้นทำให้ฉันหลุดจากภวังความคิด

“ขอโทษค่ะ”

“ขอโทษพี่หรอครับ?”

ฉันเงยหน้ามองเจ้าของเสียงทุ้มทำเอาหัวใจเต้นแรง หล่อจัง

“เอ่อ…..”

“พี่ชื่อคินครับ”

“อ๋อ ^_^ หนูชื่อมีนค่ะ”

ชื่อของฉันคือ ‘มีน’ เป็นเด็กต่างจังหวัดที่บังเอิญเรียนดีจนได้ทุนมาเรียนมหาวิทยาลัยในเมือง หลังเลิกเรียนฉันก็หางานพาร์ทไทม์ทำจนมาได้งานเชียร์เบียร์ที่คลับแห่งนี้

“เพิ่งมาทำงานวันแรกใช่ไหมเรา”

“ค่ะ”

“พี่เป็นกัปตันร้านนะ มีอะไรปรึกษาพี่ได้” ดูท่าพี่คินไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แววตาที่เขามองฉันมันบ่งบอกถึงความจริงใจในคำพูด

“ ^_^” ฉันพยักหน้าปนยิ้ม รู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้

“เป็นอะไรหรือเปล่าถึงได้แอบมานั่งตรงนี้”

“พอดีเจอพวกลูกค้าหื่นกามน่ะค่ะก็เลยมานั่งสงบสติอารมณ์สักหน่อย” พูดไปแล้วก็อารมณ์เสียพอสมควร ทำไมต้องเจออะไรแบบนั้นด้วยก็ไม่รู้

“ทำใจหน่อยนะ สวยๆ แบบเราคงมีคนมาจีบเป็นธรรมดา”

“สวยหรอคะ” ฉันเบิกตากว้างที่ได้ยินผู้ชายหน้าตาดีขนาดนี้ชมว่าสวย

“ไม่รู้หรอว่าตัวเองสวยมากขนาดไหน”

“….เอ่อหนู ขะ ขอไปทำงานก่อนนะคะ” เพราะเขินจนทำตัวไม่ถูกฉันก็เลยรีบเดินหนีออกมา

กว่าคลับจะปิดก็เกือบตีสาม โชคดีที่มีเรียนช่วงสายๆ ไม่อย่างนั้นคงเพลียแน่ๆ

พอลูกค้าออกจากคลับไปหมดแล้วแผนกเด็กเสริฟก็เริ่มเก็บโต๊ะประจำล็อกของตัวเอง ส่วนฉันหมดหน้าที่แล้วก็เตรียมตัวกลับ

“น้อง!! เด็กเชียร์เบียร์ที่มาใหม่น่ะ อยู่ประชุมก่อนนะ วันนี้เจ้าของคลับนัดประชุด”

“อ๋อค่ะ”

รุ่นพี่ที่ทำงานตะโกนบอกฉันที่กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่พอได้ยินว่าจะมีประชุมก็เลยยังไม่เปลี่ยน

“แปลกนะ ปกติคุณต้าไม่เคยเรียกประชุม ทำไมจู่ๆ วันนี้ถึงเรียก”

“ก็ดีแล้วนี่แก ฉันน่ะอยากเจอคุณต้าใจจะขาด”

“ฝันอยู่หรือไง ทั้งหล่อ บ้านรวย เพอร์เฟคขนาดนั้นเขาไม่มีทางมาสนใจลูกน้องแบบเราหรอก”

เสียงพนักงานคุยกันเหมือนตื่นเต้นที่จะได้เจอเจ้าของคลับ ทำให้ฉันเองก็อดอยากรู้ไม่ได้ว่าหน้าตาจะหล่อขนาดไหนเชียว พนักงานสาวๆ ถึงได้ดูตื่นเต้นกันขนาดนี้

หลังจากเก็บของเสร็จทุกคนก็เดินมายังห้องที่ใช้ประชุมพนักงาน ฉันเองก็เดินตามเข้ามาอย่างไม่รู้เรื่อง

“ปกติเจ้าของคลับไม่เคยเรียกประชุม”

“อ่ะ พี่คิน” ฉันสะดุ้งโหย่งที่จู่ๆ พี่คินก็มายืนด้านหลังแถมยังเอาหน้ามาพูดใกล้ๆ

“ขอโทษครับพี่ไม่ได้ตั้งใจ”

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ”

“เลิกประชุมแล้วให้พี่ไปส่งไหม?”

“ไม่ ปะ เป็นไรค่ะ หอพักหนูอยู่แถวนี้เดินไปแป๊บเดียว” ฉันปฏิเสธออกไป ถึงแม้ว่าพี่คินจะหล่อมากๆ แต่แม่สอนเอาไว้ว่าอย่าไว้ใจผู้ชาย

“คุณต้ามาแล้ว”

เสียงซุบซิบที่เคยดังก้องเงียบลงในทันทีหลังจากที่มีคุณบอกว่าเจ้าของคลับมาแล้ว

ฉันชะเง้อดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ก็ต้องชะงักตัวแข็งทื่อเมื่อผู้ชายที่เดินเข้ามาในห้องประชุม คือ….ผู้ชายคนเดียวกันกับที่ชวนฉันไปห้อง!!

ขนทั้งตัวมันลุกซู่ขึ้นมาเมื่อย้อนคิดถึงคำตอบของตัวเองในตอนนั้น ในหัวเอาแต่คิดว่าตายแน่ๆ ฉันต้องถูกไล่ออกแน่ๆ เพราะดันไปพูดแบบนั้นกับเขา

ภาวนาขอให้เขาจำฉันไม่ได้ แต่ทว่าสายตาดุดันคู่นั้นกลับเพ่งมองตรงมาที่ฉัน ทำให้ต้องรีบก้มหน้าหลบสายตา

ฉันไม่รู้เลยว่าเขาพูดประชุมถึงเรื่องอะไร เพราะมัวแต่คิดฟุ้งซ่านกลัวโดนไล่ออกทั้งที่มาทำงานวันแรก ฉันไม่อยากถูกไล่ออก กว่าจะหางานที่เงินดีแบบนี้มันยากมากๆ ฉันจะทำยังไงดี ไปขอโทษเขาดีไหมนะ

“เลิกประชุมได้”

เมื่อได้ยินคำนั้นฉันก็รีบลุกขึ้น ตั้งใจจะไปขอโทษแต่มองไปที่เขาแล้วกลับรู้สึกถึงความอำมหิต ทำให้ไม่กล้า ถึงแม้จะหน้าตาหล่อมากๆ แต่ความหล่อนั้นมันแฝงไปด้วยความอันตราย

ทว่า! หลังจากพูดจบเขาก็เดินมาหยุดตรงหน้าฉัน ก่อนจะเอ่ยคำที่ทำให้หัวใจหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม

“เธอ….อยู่คุยกับฉันก่อน”