3

Chapter 3

ดวงตาสวยเบิ่งกว้างเมื่อเห็นร่างใหญ่ยักษ์ของคนที่ถือถังน้ำยืนจังก้าอยู่ด้านหน้า ใบหน้ารกรุงรังไปด้วยหนวดเคราน่ากลัวนักในความรู้สึก เธอถอยร่นไปด้านหลังด้วยความหวาดกลัวจับจิตจับใจ

โครม!!!

เขาโยนถังน้ำในมือไปบนพื้นห้องโครมใหญ่ ดวงตาดุกร้าวพร้อมกับใบหน้าเย็นชาดูเหี้ยมเกรียมในความรู้สึก เพชรน้ำหนึ่งลนลานถอยหนี แต่ถูกมัดไว้กับเสาเตียง แถมมือก็ยังถูกมัดจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

“กรี๊ดดดดดดดดด!!!!”

ดวงตาสวยเบิกกว้าง ฟันกระทบกันกึกๆ เมื่อร่างสูงใหญ่คร่อมทับร่างของเธอเอาไว้ ตัวของเพชรน้ำหนึ่งสั่นระริกหวาดกลัวแทบสิ้นสติ แต่คราวนี้เธอไม่ได้หมดสติเหมือนในค่ำคืนที่ผ่านมา

“อย่าเข้ามานะ ฉันกลัวแล้ว” เพชรน้ำหนึ่งถอยร่น ร่างสูงตามติดก่อนจะกระชากมือเข้ามาหา แล้วจัดการแกะเชือกที่มัดมือเอาไว้ เธอหยุดมองเขาอย่างระแวดระวังว่าเขาจะมาไม้ไหน

“นายเป็นใคร จับฉันมาทำไม ที่นี่ที่ไหน ปล่อยฉันไปเถอะนะ นายอยากได้อะไรฉันจะให้ ข้าวของเงินทองฉันมีให้นาย”

หญิงสาวอ้อนวอนขอร้อง คิดว่าอีกฝ่ายเป็นพวกโจรลักพาตัว

เงียบ! ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างสูงใหญ่ เขาหันไปแกะเชือกที่ข้อเท้าของเธอแทน เพชรน้ำหนึ่งคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะเป็นใบ้ เขาเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด และตอนนี้คงจะกำลังจะปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน

“นายเป็นใบ้เหรอ นายได้ยินและเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม รู้ไหมถ้านายปล่อยฉันไป ฉันจะให้เงินนายเยอะๆ เลยนะ มากกว่าเจ้านายของนายเลยล่ะ”

หญิงสาวรีบพูดเมื่อถูกปลดพันธนาการทุกอย่างหมดสิ้น เธอคิดว่าหน้าโหดๆ เหมือนมหาโจรของเขาคงเป็นแค่ลูกน้อง ทำหน้าที่มาคุมตัวเธอเอาไว้เท่านั้น เธอพยายามคิดย้อนไปถึงตอนที่โดนจับตัวมา ตอนนั้นเธอขับรถออกมาจากบ้าน แล้วมีคนนอนสลบอยู่หน้ารถ เธอลงไปดูก่อนจะถูกใครก็ไม่รู้มาล็อกตัวเอาไว้แล้วสติของเธอก็ดับวูบไปในที่สุด

เพชรน้ำหนึ่งต้องผวาเมื่อได้สบกับดวงตาแข็งกร้าวของโจรร้าย เธอผงะ ตกใจจนหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าร่างสูงกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากกายจนหมดสิ้น ความคิดเรื่องที่ว่าเธอโดนจับตัวมาได้ยังไงหายไป เหลือแต่ความหวาดกลัวจนหน้าซีดเผือด

“กรี๊ดดดด!!! ไอ้บ้า แกจะทำอะไร ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!”

ร่างสูงที่รกไปด้วยหนวดเคราไม่ตอบ เพียงแค่ยิ้มเหี้ยมอย่างที่ทำให้หญิงสาวขนลุกด้วยความสยอง

“ออกไปนะ แกถอดเสื้อผ้าทำไม ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ไอ้บ้ากาม” เพชรน้ำหนึ่งหลับตาปี๋ ก่อนจะรีบลืมตา เพราะคิดว่าถ้าตัวเองหลับตาอาจจะเสียเปรียบโดนรังแกได้ ตอนนี้เธอต้องหาทางหนีออกไปจากที่นี่ให้จงได้

“เธอคิดว่าผู้ชายถอดเสื้อเวลาอยู่ต่อหน้าผู้หญิง เขาคิดจะทำอะไรล่ะ โชว์หุ่น โชว์ความอึด” เควินใช้มือลูบไล้ไปตามแก่นกายชาย ก่อนที่ใบหน้าจะกระตุกยิ้มเหี้ยม ดวงตานั้นดุดันจนเพชรน้ำหนึ่งไม่กล้าสบด้วย

“ไอ้บ้า! ไอ้ถ่อย!” เธอมองตามมือของเขาแล้วต้องตาโตอ้าปากค้าง ลากมกจกเปรตที่สุด เพชรน้ำหนึ่งก่นด่าชายหนุ่มในใจ ถอยกายหนีอย่างรังเกียจไม่ปิดบัง

“หรือจะทำอะไรดีล่ะ ช่วยคิดหน่อยสิ” เขาเดินเข้าหาทั้งที่ร่างเปลือยเปล่า เพชรน้ำหนึ่งผวาเธอกระโจนหนีไปทางประตูแต่ประตูดันเปิดไม่ออก

“ไอ้บ้า! ถอยไปเดี๋ยวนี้นะ แกจะไปทำบ้าอะไรที่ไหนก็ไป” เธอพิงหลังกับประตู หันมาเหวใส่เขาปากคอสั่น

“ปากดีแบบนี้น่าเอาอะไรยัดปาก” เสียงเหี้ยมข่มขวัญได้ดีเยี่ยม เพชรน้ำหนึ่งตัวสั่นยิ่งเบียดตัวไปกับประตู มือก็พยายามสาละวนอยู่กับการเปิดประตูที่ไม่มีท่าทีขยับเลยแม้แต่น้อย

“กรี๊ดดด!!! อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา ว้าย!!!”

เพชรน้ำหนึ่งร้องจนคอแหบแห้งวิ่งไปทั่วห้องคุมขังที่ไม่กว้างมากนัก เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ไม่รู้ว่าจะหนีไปที่ไหนดี มันสับสนมืดมนไปหมด จนแทบเสียสติ

“ว้าย!!!” เสียงร้องบ่งบอกถึงความเพลี่ยงพล้ำ เมื่อเธอวิ่งหนีแล้วสะดุดขาตัวเองคะมำไปข้างหน้า ร่างสูงใหญ่ของเควินกระโดดขึ้นทาบทับ

“เราน่าจะเสมอกันนะ” เสียงกระด้างดังขึ้นพร้อมกับมือหนาที่กระชากอาภรณ์ของหญิงสาวออกในบัดดล

“อย่านะ! อย่า...” หยาดน้ำตารินไหลจากดวงตาคู่สวยที่กำลังแดงก่ำ เพชรน้ำหนึ่งกรีดร้องอย่างขวัญเสียเมื่อเสื้อผ้าอาภรณ์ถูกกระชากออกจากกายอย่างไร้ความปรานีเสียดสีจนผิวขาวผ่องแดงเถือก

“ฉันก็เหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆ นั่นแหละ อาจจะซาดิสม์มากกว่านิดนึง คุณหนูเพชรน้ำหนึ่งผู้กร้านโลก เที่ยวผับเกือบทุกคืน ไม่น่าต้องกลัวเลยนะ สามรุมหนึ่งยังเคยเจอมาแล้วไม่ใช่เหรอ กระผมรู้กิตติศัพท์ความสำส่อนของคุณดี” เควินเยาะหยันคนใต้ร่างที่ทำเป็นไม่เคย

“ปล่อยฉันไปเถอะนะ เราไม่เคยมีความแค้นต่อกัน ฮึกๆ ฮือๆๆ” เพชรน้ำหนึ่งยกมือขึ้นไหว้เขาอย่างหมดท่า เก็บความเคืองแค้นเอาไว้ สาบานได้ว่าถ้าเธอรอดไปได้ เธอจะเอาตำรวจมาลากไอ้สารเลวนี่เข้าคุกแน่นอน

“ดวงตาเธอมันแข็งกร้าวซะขนาดนี้ อยากจะฆ่าฉันมากกว่าล่ะมั้ง” แววตาที่แตกต่างจากน้ำเสียงทำให้เขารู้ทัน

“ว้าย! ไอ้เลว” เพชรน้ำหนึ่งกรีดร้องเมื่อมือใหญ่ขยำลงมาที่หน้าอกอวบอย่างหยาบคาย

“ขนาดผ่านผู้ชายมาอย่างโชกโชนยังเต่งตึงขนาดนี้ สงสัยจะดูแลตัวเองดี” เควินเคล้นคลึงอย่างหยามใจ ปากหนาบิดเบ้เยาะหยันเรือนร่างที่มีแต่ราคีคาวตรงหน้า

“ใช่ ฉันผ่านผู้ชายมาอย่างโชกโชน อาจจะเป็นโรคร้ายก็ได้ นายไม่กลัวหรือไง”

“ไม่กลัวหรอก เพราะฉันก็เป็นโรคร้ายอยู่เหมือนกัน” เควินสวนกลับทันควัน เพชรน้ำหนึ่งหน้าซีดเผือดตัวสั่นระริกจนฟันกระทบกัน

“ไอ้สกปรก ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ” ไม่เคยหวาดกลัวอะไรมากมายเท่านี้มาก่อนในชีวิต หญิงสาวลนลานทุบตี ดิ้นรน จิกข่วนเพื่อให้ตัวเองรอดพ้นจากเงื้อมือโจรถ่อยตนนี้ไปให้จงได้

“ฤทธิ์มากนักนะ เป็นโรคร้ายเหมือนๆ กัน แบบนี้ก็ดีสิ ไม่ต้องกลัวไปแพร่ให้ใคร แพร่ให้กันไปเลย” เควินกระซิบเสียงดุดัน

“อย่าทำอะไรฉันเลย ฮือๆๆๆ จะฆ่าก็ฆ่าให้ตายเถอะ” หญิงสาวร้องไห้โฮเมื่อได้ยินคำพูดจากปากของโจรร้าย

“ฆ่าเธอมันง่ายนิดเดียว ฉันอยากให้เธอทรมานจนตาย มันน่าสนุกกว่าอีก หึหึ!”

น้ำเสียงอำมหิตแสนจะชั่วร้ายทำให้เพชรน้ำหนึ่งดิ้นรนเอาตัวรอดอีกครั้ง ถ้าจะตายก็ขอให้ตายอย่างมีศักดิ์ศรีเธอจะไม่ยอมถูกขืนใจเป็นอันขาด

มือบางจิกข่วนเท่าที่ตัวเองจะทำได้ เควินสบถอย่างหยาบคาย ก่อนจะกดมือทั้งสองเอาไว้เหนือศีรษะแล้วก้มลงตะโบมริมฝีปากกับเรือนร่างขาวผุดผ่องเป็นยองไย ไม่น่าเชื่อว่าผ่านผู้ชายมาเยอะจะเต่งตึงขนาดนี้ แต่ก็คงดูแลตัวเองดีนั่นเอง

ริมฝีปากหนาเลื่อนขึ้นมากระแทกบดจูบปากอิ่มสวยจนบวมช้ำ รสจูบที่ชายหนุ่มยัดเยียดให้เต็มไปด้วยความป่าเถื่อนหยาบคายและหยามหยัน

“อื้อ... อ่อยนะ ไอ้เลว!” เพชรน้ำหนึ่งเบี่ยงหน้าหลบแต่มือหนาบีบกระชากกลับมาบดจูบจนปากช้ำเลือดไหลซิบ เธอโอนอ่อนเพราะรู้สึกเจ็บ ก่อนจะได้โอกาสที่ลิ้นหนาจ้วงเข้ามาคุกคามแล้วกัดเข้าเต็มกำลัง กะให้ขาดไปเลย

“โอ๊ย! ยัยบ้า ชอบซาดิสม์ก็ไม่บอก ฉันจะจัดให้”

เควินเบี่ยงใบหน้าออกห่าง ก่อนจะกระแทกปากลงไปใหม่อย่างไร้ความปรานี หญิงสาวน้ำตาไหลด้วยความเจ็บร้าวไปทั้งปาก

“ไอ้คนสารเลว ฉันขอสาปแช่งให้นาย อื้อ...” พูดยังไม่ทันจบประโยคเขาก็กระแทกปากลงมาใหม่

เพชรน้ำหนึ่งมองทั้งที่ดวงตาพร่ามัวจากหยาดน้ำตา เมื่อริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ เพียงแค่อ้าปากจะด่าว่า เขาก็กระแทกกลับมาใหม่

เธอไม่รู้ว่าโทษทัณฑ์ของเธอมาจากอะไรกันแน่ ไม่รู้ว่าเขาจับตัวเธอมาทำไม ไม่รู้ว่าเธอทำผิดอะไรนักหนา ทำไมโชคชะตาถึงได้ทรมานให้เธอเจ็บเจียนตายเช่นนี้ ในเวลาชั่วข้ามคืนเธอกลับกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่าโดนย่ำยีเหมือนดอกไม้ริมทางที่ไร้คนเหลียวแล ถูกขยี้แหลกลาญชอกช้ำระกำใจ

ริมฝีปากร้อนที่เลื่อนลงมากัดยอดอกอย่างไม่ปรานีทำให้ร่างน้อยสะดุ้งเฮือก เธอร้องไห้เบาๆ แต่กลับไร้ความเมตตาจากโจรเถื่อนที่ฉุดคร่ามาย่ำยี