EP : 5 บ้านหมอภัค

บทที่ 5 

หลังจากเสร็จธุระเขาขับรถพาเธอมาที่บ้านของตนเองอย่างที่เธอต้องการเมื่อรถมาจอดเด็กสาวคนหนึ่งวิ่งออกมาจากในบ้าน เธอมีหน้าตาที่สวยซึ่งเดาได้เลยว่าเธอนั้นเพิ่งเริ่มโตเป็นสาวเมื่อเธอมาถึงรถของหมอภัคและเห็นหมอภัคลงมาเธอรีบจับเสื้อสูทของเขาออกจากแขนของหมอภัคทันทีใบหน้าน้อยยิ้มหวานหลับตาหยีเหมือนกับเด็กที่ดีใจที่พ่อกลับบ้าน ส่วนอลิสเธอจับจ้องมองอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะเปิดประตูรถและก้าวขาลงไปช้าๆ รองเท้าส้นสูงที่รองรับตัวของเธอพร้อมกับชุดแดงที่สวมใส่อลิสเธอดูมีราศีและดูแพงมากสายตาของเธอจ้องมองเด็กสาวที่กำลังกอดแขนของหมอภัค 

"พี่หมอคะ คนรับใช้เหรอ" แน่นอนอยู่แล้วที่อลิสดูออกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ชอบหมอภัค เธอจ้องมองหน้าของหมอภัคที่กำลังปัดมือน้อยที่กอดแขนออก

"โซเฟียเป็น...."

"เป็นคนรับใช้ที่นี่ใช่ไหมคะ" เธอจ้องมองดวงตาของหมอภัคบ่งบอกถึงความดุที่ผ่านสายตา เธอเอ่ยย้ำว่าโซเฟียคือคนรับใช้ที่นี่ใช่ไหม 

"ไม่ใช่ค่ะ...โซเฟียไม่ใช่คนรับใช้โซเฟียคือคนที่พี่ภัคดูแล" หญิงสาวตัวน้อยเอ่ยเถียงเธอมองอลิสด้วยความไม่พอใจและดูเหมือนว่าสถานการณ์ตอนนี้เริ่มไม่ค่อยดีหมอภัคจึงเดินมาหาอลิส เขาโอบกอดเอวเธอและดึงให้แนบชิดกับตนเอง

"โซเฟียนี่คืออลิสผู้หญิงที่พี่กำลังจะแต่งงานด้วย" สาวน้อยโซเฟียจ้องมองพี่หมอของเธอด้วยความตกใจมือของเธอสั่นจนทำเสื้อสูทที่ถืออยู่นั้นร่วงหล่นลงพื้น 

"ค่ะ" เธอรีบหยิบเสื้อสูทที่ทำตกและพยักหน้าให้กับพี่หมอของเธอ ร่างบางรีบหันหลังให้เขาทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อกลืนน้ำตาตนเอง 

"เดี๋ยวสิโซเฟียเธอรับไม่ได้เหรอถึงได้ร้องไห้" ในขณะที่โซเฟียกำลังจะเดินหนี เธอต้องหยุดชะงักเมื่ออลิสเอ่ยเรียก

"เปล่าค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" น้ำเสียงสะอื้นของโซเฟียบ่งบอกถึงการร้องไห้ เธอไม่หันหน้ากลับมามองอลิสที่เอ่ยเรียกและยังรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน

"อลิสอย่ายุ่งกับโซเฟียได้ไหม" หมอภัคมองหน้าอลิสและขอให้เธอนั้นอย่ายุ่งกับโซเฟีย

"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครเหรอคะหรือว่าเป็นเด็กที่พี่เลี้ยงเอาไว้เอา" 

"พี่กับโซเฟียไม่ได้มีอะไรกันแบบนั้น แต่โซเฟียเธอเป็นเด็กที่น่าสงสาร" 

"แต่สายตาของโซเฟียไม่ได้คิดกับพี่เพียงแค่นั้นแน่นอน" หมอภัคไม่กล้าสู้สายตาของอลิส 

"เคยมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นไหมตอบมาตามตรงแล้วอลิสจะไม่ว่าอะไร" เธอกอดอกจ้องมองหน้าของหมอภัคเพื่อรอคำตอบที่แท้จริง

"สาบานได้ว่าไม่เคยมีอะไรกัน โซเฟียเป็นเด็กที่พี่เลี้ยงมาเหมือนน้องสาวเท่านั้น" 

"ขอบคุณค่ะที่พูดความจริงแต่ถ้าอลิสจับได้ว่าพี่กับเด็กผู้หญิงคนนั้นเกินเลยไปกว่าคำว่าพี่น้องรู้ใช่ไหมคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น อลิสไม่เอาไว้หรอกนะ" หมอภัครีบพยักหน้าให้กับอลิส 

"เข้าไปในบ้านกันดีกว่า" เธอถูกโอบกอดพาเดินเข้ามาในบ้านตนเอง 

อลิสมองดูรอบๆและนั่งลงที่โซฟาก่อนที่โซเฟียนั้นจะยกถาดน้ำเข้ามาเสิร์ฟด้านหน้าของอลิส เธอค่อยๆคลานเข้ามาพร้อมกับถาดน้ำที่วางลงบนโต๊ะโซเฟียไม่แม้แต่จะสบสายตาหรือมองหน้าอลิสด้วยซ้ำ

"เดี๋ยวพี่ขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ" อลิสพยักหน้าให้กับหมอภัคขึ้นไปเปลี่ยนชุดบนห้องส่วนเธอนั้นจ้องมองโซเฟียนิ่งๆ

"ขอเปลี่ยนน้ำเปล่าเป็นน้ำส้มได้ไหม" หลังจากที่หมอภัคขึ้นไปบนห้องแล้วโซเฟียลุกขึ้นจากที่นั่งคุกเข่าอยู่ เธอลุกยืนประชันหน้าอลิสใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากเด็กที่ดูใส่ๆซื่อๆในตอนนี้อย่างกับนางมารร้ายที่ยืนมองด้วยความไม่พอใจ

"ไม่มี!!"

อลิสลุกขึ้นกอดอกมองโซเฟียเด็กน้อยที่ดูใสซื่อและส่ายหน้าไปมา เธอยกยิ้มด้วยมุมปากสิ่งที่เธอมองออกตั้งแต่แรกคือความจริงอลิสมองโซเฟียว่าไม่ใช่เด็กที่ใสๆและน่ารักอย่างแน่นอน 

"ธาตุแท้ออกเร็วจังล่ะหนู" 

"อย่าคิดนะว่าเป็นของของพี่ภัคแล้วฉัน..!!!"

"อลิส" 

"ว้าย!!!" ในขณะที่โซเฟียกำลังเอ่ยเถียงอลิสเธอได้ยินเสียงของหมอภัคที่ตะโกนลงมาและเหมือนว่าเขาจะลงมาด้านล่างโซเฟียพับเพียบลงกับพื้นเหมือนกับถูกผลักให้ล้มพร้อมกับถาดน้ำอลิสรู้เท่าทัน เธอจึงรีบคุกเข่าลงด้านข้างโซเฟียและจับแขนเอาไว้ 

"หนูเป็นอะไรเหรอโซเฟียลื่นเหรอลูก" แน่นอนอยู่แล้วว่าอลิสไม่ยอมให้โซเฟียใส่ร้ายเหมือนกับนางเอกในนิยายแน่นอน เธอบีบแขนน้อยของโซเฟียแรงราวกับเชือกที่มัดไว้แน่นส่วนหมอภัคนั้นลงมาจริงๆ

"อ้าวเป็นอะไรกันน่ะ"

"พี่ภัค..."

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่หมอคือว่าโซเฟียลื่นล้มอลิสเลยช่วยประคองว่าแต่พี่หมอมีอะไรหรือเปล่าคะ" 

"ป๊ากับหม่ามี๊โทรมาหาพี่ว่าให้อลิสโทรกลับด้วย พี่ยังไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้าก็เลยรีบลงมาบอกก่อน แล้วโซเฟียเป็นอะไรหรือเปล่า" 

หมอภัคทำท่าทีจะก้มมาดูโซเฟียแต่อลิสนั้นลุกขึ้นและจับแขนของหมอภัคกอดไว้ 

"น้องไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ พี่หมอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะคะ เดี๋ยวอลิสขึ้นไปด้วย" อลิสดึงหมอภัคออกมาจากตรงที่โซเฟียล้มเธอเอียงคอและหันกลับหลังเล็กน้อยและยิ้มเยาะเย้ยโซเฟีย 

"กริ๊ด!! อีบ้าไม่มีทางที่มึงจะแย่งพี่หมอไปจากกูได้" ร่างบางเผยให้เห็นถึงธาตุแท้หลังจากที่ทั้งสองคนขึ้นบันไดไปแล้ว มือน้อยกำหมัดและทุบลงยังพื้นด้วยความไม่พอใจ เธอดิ้นพราดๆดั่งเด็กน้อยที่กำลังพาลไม่ได้ของเล่นส่วนแม่บ้านที่เห็นธาตุแท้ของโซเฟียมานานแล้วพวกเขายิ้มด้วยมุมปากและพากันซุบซิบนินทาจนโซเฟียได้ยิน

"อาละว้า...คุณผู้หญิงบ้านนี้ต้องร้ายแบบนี้แหละ อยากให้คุณผู้หญิงย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านนี้เร็วๆจังจะได้จัดการผีปลวกที่มันจะกินเจ้าของบ้านนี้สักที" เสียงของสาวใช้คนหนึ่งที่ไม่พอใจโซเฟียเดินผ่านมา เธอกอดอกมองและพูดลอยๆก่อนที่จะรีบเดินเข้าไปด้านหลัง

"อีพวกบ้า!!!!!"