Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
สีหน้าแบบนั้นหลังจากเห็นหนังสือหย่าที่ข้ายื่นให้คืออะไร? ในเมื่อตลอดสามปีท่านเป็นคนเรียกร้องอยากได้มันมากไม่ใช่หรือ ข้าก็ลงนามให้แล้ว ท่านและคนอื่นๆ ในจวน ควรจะจุดพลุดีใจสิ ที่นางมารน่าชังมากแผนการร้ายกาจผู้นี้ จะไปจากชีวิตจวนสกุลซือเสียทีสีหน้าแบบนั้นคือไม่เชื่อใจ? คิดว่าข้าจะวางแผน? คิดว่ามีอะไรเข้าสิงข้า? คิดว่าข้าสมองกลับจนฟั่นเฟือน?ไม่มีใครคิดว่าข้าสำนึกผิดคิดได้บ้างเลยหรือเหอะๆ ในสายตาทุกคนข้าดูเลวร้ายมากสินะ ข้าจะพูดชัดๆ อีกรอบเลยนะ ข้าก็คือข้า ข้าที่เป็นเจ้าของร่าง ไม่มีใครทะลุมิติมาสิงร่างข้าทั้งนั้น!ข้ารู้ว่าส่วนนึงเป็นเพราะความผิดพลาดในอดีตที่ข้าเคยทำ.. ข้าจึงพยายามแสดงให้ทุกคนเห็นถึงความดีในตัวและความจริงใจของข้า แต่ก็หาได้มีใครเปิดใจมองข้าในมุมใหม่ไม่ ซ้ำยังยัดเยียดเรื่องร้ายๆ ที่ข้าไม่เคยทำให้ด้วย เช่นนั้น..พอกันที!!'เซียวหลินหลิง' คนนี้ขอยอมแพ้ เหนื่อยก็พัก ถ้าเขาไม่รักก็พอ! หนังสือหย่านี่ข้ามอบให้ท่าน แม้ใจของข้าจะรักและเทิดทูนท่านมาก แต่ข้าขอไปจากชีวิตท่านดีกว่าข้าจะต้องทนเจ็บไปมากกว่านี้ดีกว่า เมื่อเวลาสามปีได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าใจของท่านแข็งยิ่งกว่าหิน (คนอื่นด้วย) //พูดถึงก็เกลียดหัวใจของตนเองนัก เอาเถอะ! อย่างน้อยข้าก็ภูมิใจที่ยังไม่เคยร่วมเข้าหอกับท่านลาก่อน..ขอให้มีความสุขกับอิสรภาพที่ข้ามอบให้นะเจ้าคะ :)--------ทำไมกัน?! ซือหยวนซา..เพียงแค่ชีวิตของสตรีตัวเล็กๆ คนเดียว ท่านถึงกับต้องจ้างนักฆ่ามากมายมาล้อมรถม้าข้ากลางทาง เพื่อป้องกันไม่ให้ข้ามีชีวิตรอดกลับไปถึงจวนเก่าเลยหรือข้ารู้ท่านเกลียดข้ายิ่งกว่าอะไรดี..เกลียดจนเป็นเรื่องลือกันไปทั่วว่าข้าเป็นสุดยอดนางมารร้าย ที่ทำให้คุณชายสามผู้ที่มีจิตใจอ่อนโยนประดุจพ่อพระ และไม่ถือตัว เกิดความรู้สึกเกลียดคนได้แต่ข้ามิคิดว่าท่าน..จะเกลียดจนอยากให้ข้าหายไปจากโลก เซียวหลินหลิงที่เลือกกระทำสิ่งใดไปแล้วไม่เคยเสียใจภายหลัง แม้แต่ตอนลงนามในหนังสือหย่าพร้อมส่งมอบให้คุณชายสามก็เตรียมใจไว้แล้ว จึงไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด บัดนี้ เซียวหลินหลิงขอกลืนน้ำลายตัวเอง..หากย้อนเวลากลับไปได้ นางจะขอไม่รู้จักท่าน นางจะยอมตัดใจเสียเนิ่นๆ เพื่อให้ชีวิตของนางคงไม่ประสบเรื่องเช่นนี้.. แต่สายน้ำไม่ไหลย้อนกลับ เช่นนั้นขอเพียงแค่..'ลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับท่าน แม้แต่เรื่องที่ท่านทำไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหน เซียวหลิงหลินผู้นี้ก็จะไม่เก็บมาคิดแค้นหากนางคิดแค้น ใจของนางก็จะต้องเจ็บปวด ไม่มีเหตุผลที่นางจะต้องมานั่งเจ็บ ทั้งที่คุณชายสามยังคงใช้ชีวิตสุขสบาย.. สู้ปล่อยวางแล้วลืมๆ ไปจะดีกว่า ขอให้ท่านหายไปจากความทรงจำของนาง แลท่านกับนางจะเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้าที่ไม่เคยมีปฎิสัมพันธ์อะไรกันทั้งแง่บวกหรือแง่ลบ..'นับจากนี้...และ..ตลอดไป............แต่คำว่าตลอดไป ไม่เคยมีอยู่จริง!
บทนำ
บทนำ
รักกัน อยู่ขอบฟ้า เขาเขียว
เสมออยู่ หอแห่งเดียว ร่วมห้อง
ชังกัน บ่แลเหลียว ตาต่อกันนา
เหมือนขอบฟ้า มาป้องป่าไม้มาบัง
-----------------------------------------------------------------------------------
หากจะยกกลอนบทนี้[1]มากล่าวอ้าง
ระหว่างข้ากับท่าน…
คงเป็นอย่างหลัง...
แต่…
ไม่ว่าจะเป็นขอบฟ้า…
หรือป่าไม้…
ที่กั้นระหว่างสองเรา...
ข้า ‘เซียวหลินหลิง’ ก็หาได้หวั่นไม่...
จะขอลุยฝ่าเข้าไป...
เพื่อให้ได้มาซึ่งหัวใจของท่าน
สักวันท่านจะต้องเห็น! สักวันท่านจะต้องเปิดใจ!
สักวันท่านจะได้รู้ว่าการมีข้าอยู่ข้างกายนั้นดีแค่ไหน!
คอยดูเถิด ‘ซือหยวนซา’
“ข้ารู้ว่าท่านพี่ชอบกินของเผ็ด หั่วกัว[2]หม้อนี้จึงใส่พริกฮวาเจียว[3]เยอะเป็นพิเศษเจ้าค่ะ”
“ข้าเททิ้งไปแล้ว!”
“ขนมที่ข้าทำให้เมื่อวันก่อนเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ”
“ข้าให้สุนัขกินแล้ว!”
“ถุงหอมที่ข้าเย็บให้คราวก่อน ท่านพี่ชอบหรือไม่”
“ข้าโยนทิ้งไปแล้ว!”
“ข้าไปร้านหนังสือมา เห็นเล่มรวมบทกวีคิดว่าท่านพี่น่าจะชอบจึงซื้อมาให้เจ้าค่ะ ตอนนี้ฝากไว้ที่จุ้นเผิง มิทราบว่าท่านพี่ได้รับ...”
“ข้าผ… เผา…”
ฮึ่ย... ของดีเช่นนี้ข้าทำใจเผาทิ้งมิได้จริงๆ แต่สตรีผู้นี้ก็ช่างหน้าด้านหน้าทนนัก
หวังจะให้ข้าใจอ่อนหรือ!?
คิดว่าทุกอย่างที่เจ้าทำ จะลบล้างเรื่องต่ำช้าที่เจ้าทำกับข้าได้หรือ!?
หึ! ไม่มีวัน!!
“เซียวหลินหลิง...”
“เจ้าคะ?”
“เลิกทำทุกอย่างให้ข้าเสียที เพราะสิ่งที่ข้าต้องการจากเจ้ามีเพียงอย่างเดียว...”
“อะไรหรือเจ้าคะ?”
ดูทำหน้าเข้าสิ... แววตากลมโตใสซื่อนั่นมันอะไรกัน
หากมิรู้ถึงกิตติศัพท์ความเสแสร้งของเจ้า และได้ประสบพบมากับตัว
ข้าคงเชื่อสนิทใจว่าเจ้าไม่รู้ความจริงๆ
“ลงนามในหนังสือหย่าให้ข้า...ส่วนอย่างอื่นข้าไม่ต้องการ!”
“หากเป็นสิ่งนี้ข้าให้มิได้หรอกเจ้าค่ะ!”
เซียวหลินหลิงพูดพลางจ้องหน้าอีกฝ่าย พยายามส่งความจริงใจที่นางมีให้ผ่านแววตา
แต่นั่นยิ่งทำให้ซือหยวนซาเพิ่มความชิงชังที่มีต่อนางมากขึ้นเป็นทวีคูณ
“หากมิใช่เพราะแผนสกปรกของเจ้า มีหรือข้าจะยอมแต่งเจ้าเข้าจวน”
“หากท่านพี่จะยอมปล่อยวางเรื่องในอดีต แล้วเริ่มต้นปัจจุบันไปพร้อมกับข้า ท่านพี่ก็จะเห็นเองเจ้าค่ะ!”
กระทั่งเวลาผ่านไปสามปี...
ตอนนี้ข้าเชื่อแล้ว…
ไม่ว่าข้าจะมีขวานที่คมขนาดไหน…
มีปีกที่บินทะลุเมฆาได้เร็วเท่าใด...
ท่านก็ยังสร้างป่าเสกฟ้ามากั้นข้าอยู่ดี
ไหนๆ ตอนนี้สิ่งที่ข้าตั้งใจไว้ก็ทำสำเร็จแล้ว
และข้าก็เหนื่อยมาก...
เหนื่อยกับการที่ต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียว...
หนังสือหย่านี่ข้าลงนามให้ท่าน...
แต่ก่อนที่ข้าจะจากไป ข้าจะทำให้ท่านได้รู้ถึงข้อดีในตัวข้า!
เมื่อถึงเวลานั้น… ต่อให้ท่านคิดได้ไม่อยากหย่า
ข้าก็ไม่หวนกลับไปคืนดี
จะสะบัดชายกระโปรงจากไปแบบสวยๆ ให้ท่านเสียดายเล่น!!
คอยดูเถิด!!
[1] ที่ยกมาคือบางส่วนของโคลงโลกนิติ โดยผู้เขียนได้นำมาเรียบเรียงให้เป็นรูปแบบดังเนื้อหานิยาย เพื่ออรรถรสในการอ่านเจ้าค่ะ
[2] หั่วกัว = หม้อไฟ อารมณ์เหมือนชาบู สุกี้ จิ้มจุ่ม แต่ในเรื่องนี้คือหลินหลิงต้มทุกอย่างเสร็จสรรพแล้ว จึงเอาใส่หม้อไปส่งให้หยวนซา โดยจุดเด่นของหั่วกัวคือการใส่พริกฮวาเจียวลงไปในน้ำซุป ซึ่งพริกชนิดนี้นอกจากจะให้ความเผ็ดแล้ว ยังให้ความซ่าแก่ลิ้นด้วย
[3] พริกฮวาเจียว = ชื่อพริกที่ทำให้เผ็ดและซ่าลิ้น เป็นส่วนประกอบสำคัญในการทำหมาล่า นอกจากรสชาติที่อร่อยแล้ว ยังมีสรรพคุณช่วยบำรุงเลือด บำรุงหัวใจ และลดความดันในเลือด