-03- เขาคือมัจจุราช

-03- เขาคือมัจจุราช

ชุดเดรสตัวสวยถูกกระชากด้วยฝีมือของอันเดรสจนขาดวิ่น เผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มภายใต้บราเซียร์และแพนตี้ตัวบางที่ปกปิดเนินเสื้อสาวไว้แทบไม่มิด สายตาคมกริบสำรวจตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของคนใต้ร่างอย่างกระหาย มือหนาฉุดดึงชั้นในสองชิ้นปราการสุดท้ายออกอย่างแรงจนผิวขาวผุดผ่องแดงระเรื่อ

"ยะ..อย่านะ" ร่างบางพยายามดีดดิ้นเพื่อเอาตัวรอดจากมัจจุราชตรงหน้า

"หึ น่าสมเพช" มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มมุมปาก ก่อนจะปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจนร่างกายเปลือยเปล่า เผยให้เห็นแกนกายใหญ่ที่ผงาดจนเหม่ยอิงเบิกตากว้างตกใจ

"จะ..จับฉันมาทำไม" เหม่ยอิงถามเพื่อเบี่ยงประเด็นความสนใจของคนตรงหน้า

"ยังไม่ถึงเวลาที่เธอต้องรู้หรอกเหม่ยอิง"

มือหนาชักรูดแกนกายใหญ่พร้อมรบมาถูไถที่ร่องสวาทอันฝืดเคืองแล้วกระแทกเข้าไปอย่างรุนแรงจนเหม่ยอิงกรีดร้องอย่างเจ็บปวด

ปึก!

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!" เสียงกรีดร้องของเธอยิ่งสร้างความสะใจให้แก่อันเดรสมาก

"ทำไมมันเข้ายากจังวะ!" ร่างสูงสบถอย่างหงุดหงิดก่อนจะดันแท่งเนื้อเข้าไปอีกครั้งจนสุดแรง

ปึก!

"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!! ไอ้เลว"

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"ขอบใจสำหรับเยื่อพรหมจรรย์ที่เก็บไว้ให้ฉันทำลาย" เขาไม่อ่อนโยนกับเธอเลย สะโพกสอบกระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงจนตัวเธอสั่นคลอนไปตามแรงโยก มือหนากระชากผมให้เธอเงยหน้ามาสบตา

"หึ ฉันอยากให้พี่ชายเธอเห็นตอนเธอโดนย่ำยี มันจะได้รู้ว่าฉันเจ็บปวดมากแค่ไหน !!!"

ฟันคมขบกัดตามร่างกายสร้างร่องรอยไว้อย่างสะใจ ทุกจังหวะการสอดใส่สร้างความปวดร้าวแก่ร่างบางมาก เธอร้องไห้จนน้ำตานองหน้า แต่ไม่ช่วยให้เขาหยุดความเลวร้ายนี้ลง ก่อนจะปลดปล่อยสายธารน้ำรักเข้าไปในกายสาวทุกหยาดหยด

"อ๊าาาาาาสสส / กรี๊ดดดกดดดด" เสียงกรีดร้องของเหม่ยอิงหาใช่ความสุขสมแต่เป็นเพราะทนความเจ็บปวดไม่ไหวจนหมดสติไป

"หึ อ่อนแอชิบหาย!" อันเดรสถอดถอนความเป็นชายที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดออกจากร่องสวาทอย่างไร้ความรู้สึก แล้วแต่งตัวออกไปจากห้องอย่างไม่ใยดีคนบนเตียง

"ดีน ช่วยให้สาวใช้ไปจัดการเหม่ยอิงออกจากห้องฉันไปอยู่ห้องคนใช้ซะ"

"ครับนายท่าน" ดีนรับคำสั่งแล้วเดินเลี่ยงออกไปจัดการทันที

ครืด~ ครืด~

"ครับเขม คิดถึงผมหรอ" อันเดรสทักทายปลายสายไร้อารมณ์ขุ่นมัวต่างจากเมื่อครู่ลิบลับ

[ หืม ทำไมอารมณ์ดีจังเลยคะเดฟ ]

"ผมดีใจที่เขมโทรมาหาผมก่อนมั้งครับ"

[ เขมจะชวนคุณไปงานเลี้ยงวันเกิดท่านรัฐมนตรีเป็นเพื่อนหน่อยนะคะ ]

"ได้สิครับ ให้ผมเข้าไปรับคุณกี่โมงดี"

[ สักหนึ่งทุ่มตรงแล้วกันค่ะเดฟ ]

เขมมิกาหรือเขม แฟนสาวของอันเดรสที่คบหากันมากว่า 3 ปีแล้ว เธอเป็นคนสวย ทำงานเก่ง ไม่งี่เง่าเหมาะจะมาเป็นแม่ของลูกที่สุด อันเดรสมีแพลนจะแต่งงานกับเธอในอีกไม่นานนี้

@โรงแรม A

อันเดรสนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงควงคู่มากับเขมมิกาผู้บริหารสาวมากความสามารถ ทำให้ผู้คนในงานต่างให้ความสนใจ มีนักข่าวหลายสำนักกดรัวชัตเตอร์เก็บภาพกันอย่างคับคั่ง

"สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณอา" เขมมิกาเอ่ยทักทายท่านรัฐมนตรีเจ้าของงาน

"ขอบใจๆ ว่าแต่เมื่อไหร่จะมีข่าวดีละ"

"คงอีกไม่นานครับผม" อันเดรสเป็นคนตอบคำถามแทน พูดคุยกันเล็กน้อยก่อนท่านจะออกไปทักทายแขกคนอื่นๆ

"เดฟคะ เขมขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ"

"ให้ผมไปเป็นเพื่อนไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณหาอะไรทานไปพลางๆก่อนนะ"

ตุบ!

"โอ๊ะ ขอโทษ คะ..คุณ!!!" เขมมิกาเบิกตากว้างตกใจ ไม่คิดว่าจะเจอผู้ชายคนนี้ที่นี่

"หึ ผู้หญิงของไอ้อันเดรสสินะ" แสยะยิ้มมุมปากแล้วเดินออกไป

เธอจำได้ว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ทำร้ายเมเบลน้องสาวของอันเดรส น่าตาก็ดีไม่น่ามีนิสัยร้ายกาจเลยจริงๆ

ครืด~ ครืด~

"ว่าไงดีน"

[ เอ่อ สาวใช้มาบอกว่าคุณเหม่ยอิงตัวร้อนมากครับ]

"อย่าเพิ่งปล่อยให้มันตายละ ฉันยังเล่นสนุกไม่พอ"

[ ครับ ผมจะรีบโทรตามคุณคเชนทร์มาตรวจอาการเธอครับ ]

อันเดรสต้องการทรมานให้อนาวินเจ็บปวดเหมือนที่เคยทำกับเขา อีกไม่นานมันคงได้ลิ้มลองความรู้สึกนี้

"อ้าว เขมทำไมไปนานจังเลยละ"

"ปะ..เปล่าค่ะเดฟ เรากลับกันเลยไหมคะ พอดีเขมรู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ" เขมมิกาไม่อยากให้อันเดรสเจอกับอนาวิน เธอรู้สึกเห็นใจเขามากที่ต้องสูญเสียน้องสาวไปด้วยการกระทำต่ำช้าของคู่แข่งทางธุรกิจแบบนี้

"หืม คุณเป็นอะไรมากรึเปล่า ให้ผมพาไปหาหมอก่อนไหม" อันเดรสถามอย่างห่วงใย

"ไม่เป็นไรค่ะ เขมขอตัวไปลาท่านรัฐมนตรีก่อนนะคะ" เขมมิการีบเข้าไปอวยพรวันเกิดและบอกลาเจ้าของงานทันที เธอกลัวว่าอนาวินและอันเดรสจะเจอกันเสียก่อน หากเป็นแบบนั้นคงมีเรื่องราวใหญ่โตแน่ๆ

แต่เหมือนจะไม่ทันเสียแล้วเพราะทั้งสองเผชิญหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

"หึ สวัสดีครับคุณอนาวิน" อันเดรสเป็นฝ่ายเปิดการสนทนาก่อนสร้างความแปลกใจให้อนาวินไม่น้อย

"ครับคุณอันเดรส ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่นะครับ"

"คุณดูมีความสุขดีนะครับ รีบกอบโกยความสุขเข้าไว้ละครับ" พูดจบก็เดินเข้าไปหาแฟนสาวที่ยืนอยู่ไม่ไกล โดยไม่สนใจคู่สนทนาที่ยืนประมวลคำพูดของอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจอยู่ที่เดิม

อันเดรสขับรถมาส่งเขมมิกาที่บ้าน แล้วรีบกลับทันที เขาจะกลับไปดูให้เห็นกับตาว่าเชลยสาวยังมีลมหายใจ

'หึ อย่าเพิ่งรีบตายละ..เหม่ยอิง'

__________________________