ตอนที่ 14

“ไม่ว่าคุณกับเธอจะเคยคบหาหรือคุ้นเคยกันมาอย่างไร ปัจจุบันเธอคือพี่สะใภ้ของฉันนะคะ ห้ามคุณยุ่งเกี่ยวอีก”

พาริภัคกระซิบบอกดนุสรณ์ทำให้เขาหันใบหน้าด้านข้างเอนไปหาเล็กน้อย

“หึงหรือครับ”

พาริภัคตวัดสายตามองหน้าเขา

“ไม่ใช่แค่หึง แต่หวง รู้ไว้ด้วย”

หล่อนตอบรับก่อนจะถอยห่างออกไปเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตของคนรอบข้างโดยเฉพาะสัญจิตาและกันต์ธัส เพราะว่าทั้งสองแอบคบหากันโดยไม่ให้ใครรู้

.

หลังจากเสร็จพิธีแต่งงานแบบเรียบง่าย กันต์ธัสก็นั่งทานอาหารร่วมกับทุกคนรวมทั้งหนึ่งธิดาด้วย แต่ดูเหมือนเธอจะมีความสุขมากที่ได้อยู่ใกล้ดนุสรณ์ เธอเป็นคนช่างพูดช่างคุยและยิ้มง่าย เมื่ออยู่กับเขา ซึ่งทั้งสองก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรมาคุยกันนักจนพาริภัครู้สึกขัดเคืองใจอย่างมาก

“พี่ธัสขา ไม่มีฤกษ์ส่งตัวหรือคะ พาว่านี่มันก็ดึกแล้วนะ อีกอย่างเจ้าสาวของพี่ก็สะบักสะบอมมาทั้งวัน”

พาริภัคพูดพลางปลายตามาหาดนุสรณ์ซึ่งก็เหมือนเขาจะรู้ความนัยจึงนั่งนิ่ง ๆ อยู่ในความสงบ ไม่พูดคุยกับหนึ่งธิดาอีก

“จริงด้วยสินายหัว พักผ่อนเถอะค่ะ นมให้คนจัดห้องหอไว้แล้วคืนนี้ค้างที่ห้องของหนึ่งธิดานะคะ”

กันต์ธัสพยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะสาดวิสกี้ในแก้วลงคอรวดเดียวหมด

“ขอบใจทุกคนที่มา ถ้ายังไม่กลับก็ตามสบาย แต่พรุ่งก็ต้องทำงานเหมือนเดิม..เข้าใจ๊”

เขาทิ้งท้ายด้วยการตบไหล่ดนุสรณ์หนัก ๆ แล้วทำเหมือนเดินผ่านร่างของหนึ่งธิดาไป แต่ฝ่ามือใหญ่สะอาดของเขากลับรั้งแขนของเธอให้ลุกตาม กึ่งลากกึ่งจูงอยู่ในที

“ปล่อยนะ”

“อย่าสะบัดสะบิ้งฉันเป็นผัวเธอนะ คืนนี้ฉันต้องเรียกทุนคืน”

หนึ่งธิดาพยายามที่จะสะบัดมือให้หลุดจากฝ่ามือใหญ่ของเขาที่ลากเธอขึ้นมายังห้องนอนของเธอ

“ไม่มีวันซะหรอก ฉันไม่ยอม คนที่ฉันรักคือคุณสร เขาเท่านั้นทีฉันจะยอมมอบทุกอย่างให้”

กันต์ธัสผลักประตูห้องให้เปิดกว้างแล้วเดินเข้าไปทิ้งร่างเอนนอนบนเตียงกว้างของเธอ

“แน่ใจหรือว่านายสรเขาต้องการเธอ”

หนึ่งธิดาเดินมาหยุดที่ด้านข้างของเขา มองหน้าเขา ผู้ชายที่ดูกระเซอะกระเซิงในสายตาของเธอ เธอไม่ชอบผู้ชายสกปรกไว้หนวดไว้เครา ปล่อยผมยาวรุงรัง เธอชอบผู้ชายที่ดูสะอาด ๆ ยิ้มง่ายคุยเก่งช่างเอาใจ แต่ทั้งหมดในสายตาของเธอไม่มีในตัวของกันต์ธัสเลย

“แน่ใจ เราคบกันมานานแล้ว”

“แต่เธอแต่งงานกับฉันแล้วนะ เป็นเมียฉัน”

“ในนามเท่านั้น คุณบอกเองว่าฉันเป็นอิสระแล้วและคุณก็จะไม่ยุ่งกับฉัน หรือว่า คุณจะกลืนน้ำลายที่ถ่มลงดินกลับเข้าไป”

กันต์ธัสยันกายลุกนั่งแล้วลุกขึ้นเผชิญหน้ากับเธอ มองลึกเข้าไปในดวงตางามของเธอที่ดูกลมโตสดใส ยิ่งเธออยู่ภายใต้แสงนวล ๆ ของไฟแบบนี้ เธอยิ่งดูสวยงามพราวพริ้งและหวานอย่างเย้ายวน

“คนที่ฉันจะขังเอาไว้ในอ้อมกอด จะต้องมีฉันเป็นชายคนแรก ไม่ใช่เหลวแหลกอย่างเธอ ผู้หญิงสกปรกอย่างเธอ อย่าว่าแต่ฉันอยากจะแตะต้องเลย แค่สะกิดก็ขยะแขยงเต็มทน อย่าได้ประหวัดหวั่นว่าฉันจะทำอะไรแบบนั้นกับเธอเลยหนึ่งธิดา”

กันต์ธัสขบกรามแน่นเมื่อพูดจบ มันทำให้หนึ่งธิดารู้สึกเจ็บแค้นแน่นอุรากับคำสบประมาทของเขา แต่ว่า ก็ดีที่เขาคิดแบบนั้นเธอจะได้ปลอดภัย

“ก็ดีที่คิดแบบนั้นเพราะฉันก็รังเกียจคุณเหมือนกัน คุณก็สกปรกที่สุดในสายตาของฉันรู้เอาไว้ด้วย”

กันต์ธัสเดินผ่านร่างของเธอมาที่ประตูห้อง ทำให้เธอรีบมองตามทันที

“อยู่ที่นี่ คนที่นี่รู้ว่าเธอคือเมียฉัน เพราะฉะนั้นภายในหกเดือนนี้ ช่วยรักษาเกียรติเอาไว้ด้วย อย่าแสดงพฤติกรรมชั่วร้ายหรือง่ายออกมาให้ใครเห็น ไม่ว่าเธอจะเคย ๆ มาแบบไหน กรุณาสงวนท่าทีเอาไว้จนกว่าจะพ้นหกเดือน..”

เขาหันมามองหน้าเธอตรง ๆ

“นี่คือเงื่อนไขของฉัน ถ้าเธอผิดกติกา ฉันจะส่งเธอกลับไปหาคุณย่า แล้วอิสระทั้งหมดที่เธอมีจะถูกเก็บใส่ลิ้นชักทันที”

หนึ่งธิดาเม้มปากแน่น ใช่สิ ถ้าเธอกลับไปหาคุณย่า เธอจะกระดิกตัวก็ยาก จะทำอะไรตามใจก็ไม่ได้ เพราะต้องคอยระวังภัสรดา หากว่าเธอมีอะไรที่เหนือว่าหล่อน หล่อนจะอาละวาดแล้วหาทางกลั่นแกล้งเธอโดยไม่ให้ใครรู้ เมื่อเธอฟ้องคุณย่า ท่านก็จะลงโทษเธอ เพราะไม่เชื่อเธอ

“ฉันขอโทรศัพท์สักเครื่อง”

กันต์ธัสนิ่ง

“ในฐานะเมียของคุณ ฉันควรมีโทรศัพท์สักเครื่อง ฉันขอแค่นั้น”

เขาแค่นยิ้ม

“แล้วจะเอาเงินไหนเติมเงิน”

เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก

“มีเงินติดตัวมาหรือ”

เธอกำมือแน่น ใช่สิเธอไม่มีแม้แต่บาทเดียว ทรัพย์สินติดตัวก็ไม่มี

“เอาอย่างนี้สิ ทำงานแลกเงิน ฉันจะให้เงินเดือน แต่ต้องหักค่าพี่พัก ค่าอาหารและค่าน้ำค่าไฟด้วย”

เธอมองหน้าเขาทันที

“ได้ ให้ทำอะไรล่ะ”

“งานทั่วไป ทำอะไรได้ก็ทำ แล้วแต่เธออยากจะทำ แต่ต้องทำ ไม่ใช่งอมืองอเท้า”

เมื่อเขาพูดจบก็เปิดประตูเดินออกไปโดยที่ไม่คิดจะฟังคำถามของเธอที่ตั้งใจจะถามว่าให้เธอเดือนละเท่าไหร่

“คนบ้า ป่าเถื่อน ฉันจะเก็บความเกลียดชังใส่ตับไตไส้พุงของฉันไว้..”

เธอบ่นพึมพำกับตนเองก่อนจะเดินมานั่งลงที่เตียง ตรงที่ที่เขาเพิ่งลุกจากไป ก่อนจะมองไปรอบตัวอีกครั้ง นี่คือการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอ กว่าจะได้อิสระมาก็ต้องแลกกับการแต่งงาน ถ้ารู้ว่าจะได้เป็นอิสระเธอจะยอมมากับเขาแต่โดยดี