Chapter 5 : อาบน้ำให้น้องข้างบ้าน

“ดี ดื้อดีนักก็ต้องโดนแบบนี้ จะแกล้งพี่แป้งอีกไหม”

“น้องเจย์เดนไม่แกล้งพี่แป้งแล้ว”

ผมทำตาปริบๆ ยังเจ็บจู๋น้อยอยู่เลย ผู้หญิงอะไรโหดชะมัด

“ทีหลังถ้าแกล้งพี่อีก จะดึงให้ขาดเลย แล้วพี่จะไม่มาเล่นกับเจย์เดนด้วยแล้ว”

พี่แป้งลุกหนีผม ผมวิ่งเข้าไปกอดพี่แป้งทั้งที่เนื้อตัวยังล่อนจ้อนเปียกปอนแบบนั้น

“นี่เจย์เดนปล่อยพี่ก่อน”

“พี่แป้งอย่าทิ้งน้อง น้องเจย์เดนไม่แกล้งพี่แป้งแย้วครับ”

“งั้นก็ไปแต่งตัว”

“พี่แป้งแต่งตัวให้หน่อย

“ไม่เจย์เดนทำตัวไม่น่ารัก ต้องโดนลงโทษไปแต่งตัวเอง พี่จะนั่งรอตรงนี้”

พี่แป้งเอาผ้าขนหนูมาห่อตัวผมแล้วดันตัวผมให้ไปแต่งตัวเอง ผมก็พยายามใส่เสื้อผ้าเอง ตอนแรกผมใส่เสื้อไม่ได้ พี่แป้งก็ไม่ใจอ่อนมาใส่ให้ผมจนพยายามใช้เวลาอยู่นานสองนานกว่าจะใส่ได้ พอแต่งตัวเสร็จผมก็เดินทำตาปริบๆ มาหาพี่แป้ง พี่แป้งจับผมหมุนซ้ายที ขวาที เพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย แล้วก็มาหวีผมและทาแป้งให้ผม พี่แป้งจับแก้มยุ้ยของผมดึงยืดออกด้านข้างอย่างมันเขี้ยว

“มันเขี้ยวเจ้าแก้มยุ้ยจริงๆ ถ้าครั้งต่อไปแกล้งพี่อีก พี่จะโกรธและไม่มาเล่นด้วยอีก ดูสิพี่เปียกไปทั้งตัวเลย”

“น้องเจย์เดนไม่แกล้งพี่แป้งแล้ว เดี๋ยวพี่แป้งโกรธ เดี๋ยวพี่แป้งไม่แต่งงานกับน้องเจย์เดน น้องเจย์เดนขอโทษ จุ๊บน้องหน่อยนะ”

ผมยื่นปากจู๋ไปให้พี่แป้งจุ๊บ พี่แป้งก็จุ๊บตอบแล้วจูงมือผมไปหน้าบ้าน ไปถึงหน้าบ้านทั้งแด๊ดแม่และน้าปิ่นกำลังคุยอะไรกันสักอย่างหัวเราะกันเสียงดังเลย

“ไอ้ลูกหมาของแม่มาแล้ว แต่งหล่อมาเลย อ้าวแล้วทำไมหนูแป้งตัวเปียกปอนแบบนั้นล่ะ”

“น้องเจย์เดนทำพี่แป้งเปียกเองครับ พี่แป้งโกรธน้องตีก้นน้องดังเพี้ยะเลย”

“อุ๊ย .. ยัยแป้งไปตีน้องทำไมลูก”

น้าปิ่นหันไปดุพี่แป้ง ผมรีบวิ่งไปขวางระหว่างน้าปิ่นกับพี่แป้ง

“น้าปิ่นไม่ดุพี่แป้งนะครับ เป็นน้องเจย์เดนที่ดื้อเอง เด็กดื้อก็ต้องโดนทำโทษครับ และตอนนี้น้องเจย์เดนไม่เจ็บแล้วด้วย”

“แหมตัวแค่นี้รู้จักปกป้องเป็นแล้วนะ”

น้าปิ่นคว้าตัวผมมากอดแล้วหอมแก้มผมดังฟอดด แล้ววางผมลง

“ต่อไปนี้น้องเจย์เดนจะดูแลและปกป้องพี่แป้งเองครับ”

ผมวิ่งไปเกาะเอวพี่แป้ง แล้วเงยหน้ามองพี่สาวที่น่ารักและใจดีของผม พี่แป้งก็ส่งยิ้มหวานมาให้ผมอีกแล้ว

เป็นอย่างไรบ้างครับ ตอนผมเด็กๆ ผมน่ารักใช่ไหมล่ะ จากนี้ไปผมจะมาเล่าจุดเปลี่ยนของชีวิตผมให้ฟังนะครับ ตั้งใจฟังกันให้ดีนะครับ

เรื่องมีอยู่ว่าตอนที่ผมเรียนอยู่ชั้น ป.6 นั้น พี่แป้งก็เรียนอยู่ชั้น ม.2 วันนั้นเป็นวันหยุด ผมก็มาเล่นมาคลุกคลีกับพี่แป้งตามปกติซึ่งความจริงแล้วเด็ก ป.6 อย่างผมถ้าเทียบกับรุ่นเดียวกันผมจะดูตัวโตกว่าเพื่อนๆ เยอะมาก ต่างจากเมื่อตอนย้ายเข้ามาอยู่หลังนี้ใหม่ๆ ตอนนั้นผมยังตัวนิดเดียวเอง

วันนั้นเป็นวันหยุดน้าปิ่นแม่ของพี่แป้งไม่อยู่ที่บ้านมีพี่แป้งอ่านหนังสืออยู่ในห้องคนเดียวผมก็หอบหนังสือเข้าไปอ่านหนังสือกับพี่แป้งเป็นประจำเหมือนทุกวันหยุดทั่วไปตามปกติ ซึ่งในวันหยุดผมจะมาอ่านหนังสือกับพี่แป้ง มาให้พี่แป้งติวให้เป็นประจำ เวลาผมไม่เข้าใจอะไรพี่แป้งก็จะสอนและอธิบายให้ผมฟัง ผมเลยแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจในบทเรียนเพื่อที่จะได้มาอ่านหนังสือกับพี่แป้ง มานั่งให้พี่แป้งสอน ความจริงแล้วผมเป็นคนหัวไวจะตายไป แถมยังเรียนเก่งอีกด้วย ผมเนี่ยได้ดีเอ็นเอความเก่งมาจากแม่ซึ่งเป็นนักเรียนทุนเก่า ตอนเรียนผมก็สอบได้ที่หนึ่ง ที่สอง สลับกันทุกเทอม มีบางเทอมขี้เกียจหน่อยก็จะหล่นไปอยู่ที่สาม แต่ผมก็จะให้เหตุผลกับพี่แป้งว่า เนี่ยที่ผมสอบได้ลำดับต้นต้นของห้องก็เป็นเพราะได้มาอ่านหนังสือ ทบทวน และทำการบ้านกับพี่แป้งอย่างไรล่ะ และทุกคนก็เชื่อในสิ่งที่ผมบอกด้วย เป็นไงล่ะผมฉลาดใช่ไหม ไม่มีใครจับพิรุธผมได้สักคน

สิ่งที่ผมชอบเวลามาอ่านหนังสือ หรือมาติวหนังสือกับพี่แป้งในวันหยุดก็คือ ตอนที่พี่แป้งอยู่บ้านพี่แป้งจะแต่งตัวง่ายๆ สบายๆ เช่นใส่เสื้อยืดและกางเกงขาสั้น เสื้อยืดพี่แป้งแต่ละตัวนะ ไม่เป็นเสื้อครอปโชว์เอวคอดกิ่ว ก็เป็นเสื้อยืดคอกว้างชนิดที่ว่าพอพี่แป้งก้มที เจ้าสองเต้าของพี่แป้งก็แย่งกันอวดออกมาโชว์ตัว ผมเองก็เป็นประเภทสายหื่น ชอบอยู่แล้วเรื่องนม เรื่องตูดเนี่ย คือถ้าจังหวะดีมีโอกาส สายตาเหยี่ยวของผม ก็จะเสาะแสวงหา แอบมองหน้าอกหรือพูดตรงๆ ก็คือ แอบมองนมพี่แป้งนั่นแหละ บางทีผมก็ตีเนียนเข้าไปกอดไปออดอ้อนทำตัวเหมือนเด็กตัวเล็กๆ ที่อ้อนพี่สาว แต่ที่ไหนได้แท้จริงแล้วผมเป็นเจ้าเด็กโข่งขี้หื่นที่ตัวไล่เลี่ยกับพี่แป้ง แต่ยังแกล้งทำเป็นเด็กไม่ประสีประสาอะไร ใสใส แต่ความจริงที่แอบซ่อนไว้ภายในคือ ผมหื่น ผมหื่นมากถึงมากที่สุดแล้วผมตีเนียนเก่ง วันนี้ก็เช่นกัน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมเคาะประตูห้องพี่แป้งตามมารยาท และก็ไม่ได้รอให้ได้รับคำอนุญาตจากด้านใน ผมก็เปิดเข้าไปเห็นพี่แป้งนั่งอ่านหนังสืออยู่มือข้างหนึ่งจับปากกากำลังจดอะไรซักอย่างยุกยิก ผมเดินเข้าไปสวมกอดพี่แป้งจากทางด้านหลัง แล้วก็ยื่นหน้าไปจุ๊บไปหอมแก้มพี่แป้งหนึ่งที

“อุ๊ยเจย์เดน,, นายทำอะไรของนายเนี่ย”