อย่าไปเสียน้ำตาให้ผู้ชายหมาๆ

Part ของขวัญ

บ่ายโมงของวันเสาร์ที่หอพักหญิงใกล้มหาวิทยาลัย

ฉันชื่อ ของขวัญ เรียกสั้น ๆ ว่าขวัญ ตอนนี้อยู่ในห้องของยัยน้ำเพื่อนรัก ยกเบียร์ขวดที่สามขึ้นกระดกดื่มโดยไม่ต้องเทใส่แก้ว น้ำตาใสไหลพรากลงบนใบหน้า เปียกเสื้อยืดที่สวมอยู่จนชุ่มโชก

“ เฮ้ยขวัญ ฉันว่าแกพอเหอะ ปกติก็ไม่ใช่คนกินเหล้ากินยา เดี๋ยวก็ปวดหัวตายห่า ”

น้ำค้าง หรือยัยน้ำ เพื่อนรักร่างตุ้ยนุ้ยสวมแว่นตาของฉันตั้งแต่สมัยมัธยมต้นจนกระทั่งมหาวิทยาลัยปีสี่ในตอนนี้คว้าแขนเอาไว้อย่างเป็นห่วง ฉันส่งยิ้มทั้งน้ำตาให้มันแล้วตอบกลับอ้อแอ้อย่างคอนโทรลลิ้นไว้ไม่ได้

“ เฮ้ย ฉันไม่เป็นไร เก่งจะตาย กิน ๆ ไปมันจะได้ลืมเรื่องเจ็บ ๆ ” อีกฝ่ายถอนใจเฮือก

“ ฉันถามแกจริง ๆ เหอะขวัญ ไอ้เทนมันเลวขนาดนั้น ทำร้ายแกครั้งแล้วครั้งเล่า แกจะทนมันทำห่าทำเหวอะไรวะ ทนให้มันทำให้ร้องไห้ทำไม ” น้ำหมายถึง อุเทน แฟนของฉันที่คบหากันตั้งแต่ปีหนึ่ง

“ เพราะรักไงน้ำ เพราะฉันรักมัน อะไร ๆ ฉันก็ให้มัน แม้แต่ร่างกายของฉันที่หวงนักหวงหนา มันบอกมันอยากได้ ฉันก็ให้ เพราะมันอ้างว่าที่ไปมีคนอื่นก็เพราะมันไม่มีที่ระบายเวลาเกิดอารมณ์ มันเป็นธรรมดาของผู้ชาย แต่พอฉันให้ มันก็บอกฉันลีลาไม่เร้าใจ ฉันต้องทำตัวยังไงวะ แม่งเอ๊ย ” ฉันว่าก่อนจะสะอึกสะอื้นยกใหญ่อีกครั้ง ไอ้น้ำมันจับตัวฉันเขย่าอย่างแรง

“ ฟังฉันนะขวัญ แกไม่ต้องทำยังไงให้แม่งทั้งนั้น เพราะตลอดสามสี่ปีที่แกคบกับมันมา แกทำทุกอย่างให้มันมากเกินพอแล้ว ทั้งซักผ้าซักผ่อน ทำการบ้าน ทำรายงาน ส่งข้าวส่งน้ำ เงินทองจากการเขียนนิยายขายของแกก็ต้องเอาไปประเคนให้มันใช้ เผลอ ๆ ให้มันมากกว่าที่ให้ตัวเองเสียอีก เหลืออยู่อย่างเดียวที่แกไม่ทำให้มันก็คือหายใจแทน แล้วดูที่มันทำกับแกสิ นอกใจนอกกายแกไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว ”

“ แต่เทนมันบอกว่ารักฉันนะเว้ย มันบอกกับคนอื่นมันก็แค่นอกกาย แต่ใจมันอยู่ที่ฉัน แล้วอีกอย่างมันก็เป็นผู้ชายคนแรกของฉันด้วย ”

“ แกหยุดกล่อมตัวเองด้วยคำว่ามันรักแก ทั้งที่แม่งไปนอนเอากับผู้หญิงคนอื่น หยุดบูชามันเพียงเพราะว่ามันเป็นคนแรกที่พรากพรหมจรรย์แกไปเถอะ คิดอะไรอยู่บนหลักของความเป็นจริงบ้าง แม่แกไม่ได้คลอดแกเลี้ยงแกมาเพื่อให้คนอื่นทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้หรอกนะ ถึงแกจบกับมันก็ใช่ว่าจะไม่มีใครรัก แกยังมีแม่ มีฉันอยู่ ”

น้ำมันว่าพลางบีบมือและจ้องตาฉันอย่างจริงจัง ฉันพยักหน้าก่อนจะโผเข้ากอดเพื่อนแล้วสะอึกสะอื้นหนักกว่าเก่า

“ แกอย่าทิ้งฉันนะน้ำ อย่าทิ้งนะ ฉันคงอยู่คนเดียวไม่ได้ถ้าเลิกกับเทนจริง ๆ ”

“ ฉันเคยทิ้งแก เคยทำให้แกเจ็บเหรอขวัญ ”

“ เคยดิ แกตีฉันตอนที่ฉันแย่งกินลูกชิ้นในชามก๋วยเตี๋ยวแกไง ” นั่นทำให้น้ำหัวเราะ

“ ร้องไห้เป็นเผาเต่าขนาดนี้ยังจะมีอารมณ์ตลก เอาล่ะ ร้องซะให้พอนะวันนี้ แล้ววันต่อไปอย่าไปเสียน้ำตาให้ผู้ชายหมา ๆ แบบมันอีก สัญญากับฉันนะ ”

“ ได้น้ำ ฉันสัญญา ”

ฉันว่า ก่อนเราทั้งสองจะกอดกันกลม น้ำมันก็พลอยร้องไห้ไปกับฉันด้วย

ชั่วโมงหนึ่งหลังจากนั้น ฉันก็จัดการอาบน้ำอาบท่าแล้วหลับไปหลังจากที่ไม่ได้นอนทั้งคืน เพราะทั้งความอ่อนเพลียและเบียร์ที่ดื่มเข้าไป จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าคลื่นไส้แล้วลุกขึ้นมาอาเจียนครั้งหนึ่ง ก่อนจะหลับเป็นตายอีกครั้ง

ตื่นมาอีกทีเป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว ฉันเดินโซซัดโซเซเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา ก่อนจะออกมาดื่มน้ำเย็น ๆ เพื่อให้ร่างกายสดชื่น ก่อนจะเห็นถุงก๋วยเตี๋ยวต้มยำซี่โครงตุ๋นและส้มวางอยู่บนโต๊ะกินข้าว พร้อมโน้ตเล็ก ๆ แปะไว้ เป็นลายมือของน้ำอยู่บนนั้น

‘ ฉันไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกับส้มมาไว้ให้ ตื่นมาก็กินซะ ฉันไปทำรายงานกลุ่มห้องไอ้แอนที่ซอย 53 ถ้าเสร็จแล้วจะ รีบกลับ อย่าคิดมากล่ะ ’

ฉันยิ้มให้กับโน้ตใบนั้น น้ำตาใสไหลคลอเบ้า นั่นสินะน้ำเป็นเพื่อนรักที่ไม่เคยทิ้งฉัน ไม่เคยทำร้ายฉัน

พอแล้ว พอกับความเจ็บปวดเสียที ฉันจะเข้มแข็ง ฉันจะไม่หวนกลับไปให้เทนทำร้ายอีก