ถึงร้ายก็รัก นายมาเฟียจอมโหด

"รีบทำหน้าที่ของเธอซะ โรซี่"

ร่างใหญ่นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวด้านในสุดของห้องทำงานที่อยู่ชั้นบนสุดของผับที่ใหญ่ที่สุดของอังกฤษ วันนี้เขามีนัดกับโรซี่นางแบบที่เขาเรียกหาอยู่เป็นประจำจนจำชื่อเธอได้ขึ้นใจและเพราะเธอถึงใจเขาถึงได้เรียกหา

"คุณต้นอย่ารีบร้อนสิคะ เรื่องแบบนี้ต้องใจเย็นๆ เดี๋ยว"

เธอเดินนวยนาดเข้ามาภายในห้องที่แสนคุ้นเคยเพราะได้มาที่นี่เป็นประจำ ร่างบางถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นอย่างเย้ายวนแต่ทุกอย่างก็ต้องหยุดลงกลางอากาศ

"ออกไป"

ชื่อเล่นของเขาที่ไม่เคยมีใครเรียกเพราะมันคือเรื่องส่วนตัวที่สุด คนที่จะเรียกได้คือคนในครอบครัวเท่านั้นข้อนี้คนรอบกายเขารู้ดี และเธอคนนี้ก็ก้าวล้ำเส้นของคู่นอนมากเกินไปก็ไม่สมควรจะอยู่ต่อไป

"อะไรกันคะ อยู่ดีๆ ก็มาไล่กัน"

นางแบบสาวรีบหยิบเสื้อที่กองอยู่กับพื้นขึ้นมาใส่อย่างรีบร้อนตามเสียงที่ไล่เธออย่างรุนแรงเพราะเธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไล่เธอทั้งที่เธอก็เคยเป็นที่ถูกอกถูกใจเขาจนถูกเรียกขึ้นเตียงมาแล้วหลายรอบ

"บอกให้ออกไป แล้วอย่าเสนอตัวมานอนกับฉันอีก"

เขาเกลียดคนที่ไม่รู้หน้าที่ขอตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่ และมีผู้หญิงอีกมากมายที่พร้อมจะเสนอตัวให้เขาเพราะอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องแยแสใครหน้าไหนทั้งนั้น

"แล้วคุณจะต้องกลับมาขอร้องฉัน"

โรซี่ก้าวเดินกระแทกเท้าออกไป เธอคงจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้วไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม

"ใครอยู่ข้างนอก"

อารมณ์ที่ยังคงค้างอยู่ต้องได้รับการปลดปล่อยเขาคงต้องหาใครเป็นที่ระบายอารมณ์สักคนก่อนที่จะเริ่มงาน

"ครับนาย"

เบสบอดี้การ์ดคนสนิทของคอนเนอร์รีบวิ่งเข้ามาตามเสียงเรียกเพราะถ้าขืนชักช้าลูกน้องทุกคนได้เดือดร้อนกันหมดแน่นอน นายของเขาใจร้อนยิ่งกว่าไฟซะอีก

"ไอ้เบสมึงไปตามเอหรือบีมาให้กูที"

เขาแทบจะจำชื่อใครไม่ได้ จำได้เพียงแต่นางแบบคือพวกเอและนอกเหนือจากนั้นคือพวกบี สาวๆ พวกนี้ยอมที่จะขึ้นเตียงกับเขาทั้งนั้นเพื่อแลกกับเงินหรือสิ่งที่พวกเธอต้องการจากเขามันก็ถือว่าคุ้มกับสิ่งที่พวกเธอต้องแลก

"แล้วโรซี่ล่ะครับ"

เขาเห็นว่านางแบบสาวสวยนั้นเพิ่งจะออกไปเมื่อไม่นานมานี้เอง นายของเขาจะยังต้องการใครอีกจนเขานึกสงสัย

"ตัดโรซี่ออกจากรายชื่อที่มีอยู่ซะ กูไม่ชอบคนที่ทำตัวสนิทกับกูเกินกว่าหน้าที่"

"ครับนาย"

เบสรับคำแล้วรีบออกมาจากห้อง เขาเองถึงจะสนิทกับคอนเนอร์มากแต่ก็เดาใจเจ้านายจอมร้ายกาจไม่ถูกเพราะอย่างนั้นการทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดคือหนทางที่จะไม่เดือดร้อน

ประตูห้องทำงานถูกปิดลงไม่นานก็ถูกเปิดออกพร้อมกับนางแบบสาวที่กำลังดังอยู่ในตอนนี้ เธอเดินเข้ามาด้วยชุดเกาะอกรัดรูปสีแดงเพลิง

"เอมี่มาแล้วค่ะ คุณคอนเนอร์"

เธอเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นเพื่อไม่ให้เสียเวลา และไม่ลืมที่จะแนะนำตัวเองไปด้วยเพราะคอนเนอร์ไม่เคยจำชื่อคู่นอนของเขาไม่ได้นอกเสียจากเป็นคนที่ถูกใจจริงๆ และนั้นก็ยากมากที่จะได้ตำแหน่งนั้นมาครอง

"ทำให้ฉันมีความสุข แล้วจะเอาอะไรก็บอกมา"

คอนเนอร์หยิบถุงยางจากกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะข้างโซฟาที่เขานั่ง ยื่นให้หญิงสาวที่เนื้อตัวเปลือยเปล่าตรงหน้าเขา

"ครางดังๆ นะคะ"

เอมี่มั่นใจในฝีมือของตัวเอง เพราะเธอไม่ได้คอยแต่จะให้คอนเนอร์เรียกมานอนด้วยแต่เธอกลับมีคู่นอนคั่นเวลารอคอนเนอร์เรียกใช้งานอยู่อีกหลายคนไว้ฝึกฝีมือและแลกกับชื่อเสียง

"อ้าส์ เก่งดีหนิ"

คอนเนอร์นั่งมองแกนกายของตัวเองที่กำลังถูกนางแบบที่ชื่อเอมี่กลืนกินมันด้วยปากอย่างรู้งาน ลิ้นเล็กของเธอทำหน้าได้ดีจนเขาครางออกมา

เอมี่ไม่ได้สวยเด่นไปกว่าผู้หญิงคนไหนที่เคยมาทำหน้าที่ในห้องนี้ แต่เขาก็ชอบที่เธอดูจะใช้ปากได้เก่งกว่าหลายคนที่เคยมาที่นี่

"ดูดแรงๆ สิคะ เอมี่ชอบ ซี้ดดดอ้าส์"

เธอปรนเปรอเขาจนแตกคาปากของเธอ มันก็ถึงเวลาที่เขาจะมอบความเสียวให้เธอบ้าง เอมี่ยกสองเต้าของเธอขึ้นมาหาปากหนาที่ไม่เคยคิดจะจูบเธอเลย สองมือบีบเคล้นเต้างามของตัวเองแล้วส่งเข้าปากของคอนเนอร์ให้เขาขบเม้นอย่างอร่อย

เอมี่ถือโอกาสที่เขายังสนุกอยู่กับเต้าอวบของเธอขึ้นมานั่งบนตักเขาให้แกนกายของคอนเนอร์ถูไปกับน้องสาวของเธอเพื่อสร้างความหิวกระหายให้เขาเพิ่มขึ้นจนทนไม่ไหวต่อหน้าเธอ

"จัดการให้มันสงบ"

เขาจับมือเล็กของเอมี่มาจับกำรอบแกนกายของเขาที่ขยายตัวใหญ่เต็มที่พร้อมจะปริแตก และสั่งให้เธอทำหน้าที่สุดท้ายให้เสร็จก่อนที่จะไปรับรางวัลและกลับบ้านไปซะ

"เอมี่จัดให้ค่ะ"

เธอหวั่นใจในความใหญ่โตที่เพิ่มขึ้นของเขาไม่ใช่น้อยและไหนจะความยาวที่มาพร้อมกันอีกมันดูต่างจากผู้ชายหลายคนที่เธอผ่านมานักหนา

สองมือเล็กรีบจัดการใส่ถุงยางที่เขาให้เธอมาตั้งแต่แรกด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวจะถูกไล่ออกจากห้องเพราะความไม่พอใจของคอนเนอร์ถึงจะดูประหม่าไม่ใช่น้อยผิดกับตอนที่เดินเข้ามา

"อ้าส์ เร็วอีก เอมี่ เร็วอีกนิด"

เธอรีบขึ้นมาครอบครองแกนกายใหญ่โตของเขาเอาไว้ แล้วกดสะโพกขึ้นลงด้วยความเร็วตามที่เขาต้องการ

"เสียวเหลือเกินคุณคอนเนอร์ เอมี่จะเสร็จแล้ว"

ขนาดของเขาถึงใจเธอมาก จนแทบจะจำผู้ชายที่ผ่านมาคนอื่นไม่ได้เลย ร่างเล็กที่ออกแรงโยกอยู่บนร่างใหญ่กำลังมีความสุขอย่างที่ไม่เคยได้พบกับใครมาก่อน

"กรี้ดดดด"

หญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อถึงจุดหมายปลายทาง เธอซบหน้าลงกับอกของคอนเนอร์อย่างหมดแรง

"ต่อสิ ฉันยังไม่เสร็จ"

"เอมี่ไม่ไหวแล้วค่ะ"

"ข้อตกลงคืออะไร"

"ทำจนกว่าคุณคอนเนอร์จะพอใจ"

เธอทวนคำพูดทุกคำที่ได้ยินมาจากปากบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่หน้าห้อง แต่ตอนนี้เธอไปต่อไม่ไหวแล้วมันหมดแรงจริงๆ

"มันคือทำจนกว่าฉันจะเสร็จ"

เขาจับร่างเล็กที่โรยแรงนอนลงกับโซฟาส่วนตัวเขาก็ยืนอยู่ตรงปลายเท้าเธอ คอนเนอร์ดึงสองขาของเอมี่ให้อ้าออกจากกันแล้วยัดแกนกายที่ยังแข็งอยู่ให้เขาไปด้านในตัวเธอจนสุดลำ

สะโพกแกร่งกดเข้าออกจากเป็นจังหวะเร็วแรงไม่มีตก เพราะเอมี่เป็นคนมาปลุกมันจากการหลับไหลจนยากที่จะหลับลงอีกครั้งถ้าไม่ได้ปลดปล่อย

"เอมี่ไม่ไหว"

หญิงสาวที่ไม่เคยเจอศึกหนักแบบนี้ เธอที่เพิ่งจะมีความสุขกลับค่อยๆ หมดแรงลงทั้งที่นอนเฉยๆ ให้เขาทำและเธอก็หมดสติต่อหน้าคอนเนอร์ที่ยังคงสาวแกนกายเข้าออกอย่างไม่สนใจอะไร

"อ้าส์"

เขายังทำต่อจนเสร็จสมแม้ว่าเอมี่จะสลบไปแล้วเพราะเวลาขึ้นเตียงยาวนานกว่าคนปกติของคอนเนอร์ ร่างใหญ่เดินไปแต่งตัวด้วยชุดใหม่อย่างไม่สนใจอะไรแม้แต่หญิงสาวที่ดูบอบบางคนนั้น

"เบส จัดการในห้องให้เรียบร้อย"

คอนเนอร์ออกมาจากในห้องทำงานของเขาด้วยเวลาปกติที่เขาจะระบายอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนสักคนก่อนค่อยออกมาตรวจตราธุรกิจที่ต้องดูแลและเรื่องผิดกฎหมายที่ต้องเจรจา

"ครับ"

เบสรู้งานว่าเขาต้องสั่งลูกน้องอีกทีให้ทำอะไรบ้างเพราะไม่ต้องเดาก็รู้ว่าสาวสวยที่เข้าไปก่อนหน้านี้สามชั่วโมงเป็นยังไงคงหนีไม่พ้นสลบคาเตียงเหมือนกันทุกราย

..........

"พ่อ แม่ อย่าทิ้งไอกับน้อง อย่าไปนะคะ อยู่กับไอก่อน"

หญิงสาววิ่งตามบุพการีที่กำลังเดินหนีเธออย่างสุดแรงที่มี เธอพยายามเรียกให้เขาทั้งสองหยุดแต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีใครได้ยิน ยิ่งวิ่งตามคนทั้งสองก็ยิ่งเดินห่างออกไป

"พี่ไอ พี่ไอ"

ญาลินเด็กสาววัยเพียงห้าขวบสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงตะโกนของพี่สาวที่นอนอยู่เคียงข้างเธอ เธอนั่งมองพี่สาวด้วยความกลัวจนตัดสินใจเรียก

"หนูญา"

ไอลินตื่นจากฝันร้ายที่เธอพบเจอมาหลายคืนด้วยเสียงเรียกเล็กๆ ของน้องสาวที่เป็นญาติและพี่น้องเพียงคนเดียวของเธอที่เหลืออยู่

"พี่ไอเป็นอะไร"

ญาลินกอดพี่สาวของเธอด้วยความเป็นห่วงเพราะเธอก็ไม่มีใครให้กอดอีกแล้วนอกจากไอลินคนเดียวเท่านั้น

"เปล่าจ้ะ"

เธอไม่อยากจะเล่าความฝันให้น้องสาวฟังเพราะไม่อยากให้ญาลินคิดถึงพ่อกับแม่ที่จากไปจนร้องไห้อีก เธอควรเก็บเรื่องเสียใจนี้ไว้เพียงคนเดียว

"พี่ไอ ใครมาเคาะประตูบ้านเรา"

สองคนพี่น้องนั่งกอดกันได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้นมา

"เดี๋ยวพี่จะออกไปดู"

มันยังเช้ามืดอยู่ไม่รู้ว่าใครจะมามีธุระอะไรกันตอนนี้ แต่ตามมารยาทที่แม่กับพ่อสอนเอาไว้เธอก็ควรจะไปดูซะหน่อย

"หนูญาไปด้วย"

ญาลินรีบเดินไปจับมือพี่สาวเอาไว้ เธอกลัวพี่ไอลินจะไม่ให้เธอไปด้วยและจะบังคับให้เธออยู่ในห้องอีก

"พวกคุณเป็นใคร"

ยังไม่ทันที่สองสาวจะเดินถึงหน้าประตูบ้าน กลุ่มผู้ชายที่มีกันห้าคนก็พากันพังประตูเข้ามาสะก่อน ไอลินรีบอุ้มน้องสาวขึ้นมาแนบอกเอาไว้เพราะกลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้นโดยไม่คิดถึงตัวเอง