บทที่ 16 โลกที่ต่างออกไปของคุณหนู

ท่านมหาเสนาบดีหลิวเพียงแต่ต้องหว่านล้อมหลิวซือซือเสียหน่อย การขัดราชโองการก็รังแต่จะสร้างความเดือดร้อนให้แก่ตัวนางเอง

แม้จะห่วงบุตรสาวเพียงใดหากต้องแลกกับชีวิตของนางใต้เท้าหลิวเช่นเขาก็คงต้องยอมหักหานน้ำใจบุตรสาวแล้ว

"ในเมื่อเป็นความประสงค์ของพระองค์ กระหม่อมก็น้อมรับพระบัญชา ขอบพระทัยไท่โฮว่ขอพระองค์ทรงพระเจริญพันปี พัน พันปี"

ท่านมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายรู้ตัวดีว่าเหตุใดองค์ไท่โฮว่จึงทรงเลือกเขาเข้ามาเกี่ยวดอง

ถึงจะเป็นขุนนางใหญ่แต่ก็มีอำนาจในทางเป็นที่ปรึกษาราชการต่อฮ่องเต้เท่านั้น ไม่ได้มีกำลังทหารในมือมากมายนอกจากทหารรักษาจวน

หากเกิดเรื่องอันใดขึ้นในอนาคตโจวอ๋องนั้นย่อมไม่มีกำลังหนุนหลังที่จะก่อกบฏเป็นแน่

ที่พระนางกระทำในวันนี้เพราะต้องการรักษาราชบัลลังก์และความสัมพันธ์พี่น้องของฝ่าบาทและโจวอ๋องให้มั่นคงที่สุด

"ท่านหลิว ครานี้ท่านอย่าได้คิดมากอีกทั้งอัยเจียไม่เคยคิดใช้บุญคุณในอดีตบีบคั้นท่าน หวังว่าท่านหลิวคงไม่เข้าใจผิด" องค์ไท่โฮว่กลาวเบาๆ คล้ายไม่ได้ทวงบุญคุณกับท่านมหาเสนาบดี

"กระหม่อมสำนึกในพระมหากรุณาของพระองค์มาเสมอพ่ะย่ะค่ะ ถ้าไม่ได้พระองค์ทรงช่วยไว้เมื่อครั้งอดีต กระหม่อมคงโดนใส่ร้ายว่าเป็นกบฏจนอาจต้องโดนประหารไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ ไม่ว่าพระองค์ทรงต้องการสิ่งใดกระหม่อมย่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ"

ไท่โฮว่สรวลอย่างพอพระทัย ในสมัยอดีตฮ่องเต้ ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายเคยโดนใส่ร้ายจากเสนาบดีฝ่ายขวาจนเกือบต้องโทษประหาร

แต่ไท่โฮว่ซึ่งยังดำรงตำแหน่งฮองเฮาในตอนนั้น ทรงใช้ตำแหน่งยืนกรานความบริสุทธิ์ของเขากับฮ่องเต้พระองค์ก่อน

จนนำมาสู่การสอบสวนอย่างจริงจังทำให้เขารอดพ้นมาในที่สุด

"ตอนนั้นอัยเจียเพียงแต่ได้หลักฐานสำคัญว่าท่านไม่ใช่ผู้ก่อกบฏเท่านั้น อัยเจียทำตามหน้าที่ไม่อยากเสียคนที่จงรักภักดีไปท่านอย่าได้เห็นเป็นบุญคุณอะไรเลย"

ไท่โฮว่กล่าวเช่นนี้แต่พระองค์ก็พึงพอพระทัย การช่วยท่านเสนาบดีในครั้งนั้นนำมาสู่การจงรักภักดีของเสนาบดีอย่างชีวิตจะหาไม่

"เมื่อเราทั้งคู่ต่างเห็นพ้องแล้ว เช่นนั้นท่านหลิวจงกลับไปรอราชโองการที่จวนเถิด"

"ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ"

หลายวันต่อมา จวนเสนาบดีฝ่ายซ้าย

หลิวซือซือนั่งไม่ติดนางเดินวนไปวนมา อยู่ดีๆ ท่านพ่อที่รับปากกับนางว่าจะไม่มีวันยกนางให้ใครหากนางไม่ยินยอมกลับต้องจำใจให้นางแต่งงานกับท่านอ๋องแปลกหน้าที่เพิ่งกลับจากสงครามผู้นั้น

ในความคิดของนางคนโบราณที่มีตำแหน่งเป็นถึงท่านอ๋อง นอกจากจะเป็นน้องฮ่องเต้แล้วย่อมมีนิสัยเอาแต่ตนเองเป็นใหญ่เขาอยู่ชายแดนมานับสิบปีคงป่าเถื่อนบ้าอำนาจเห็นชีวิตคนเป็นผักปลา

หากเขาเลอะเลือนเพราะอยู่กับการฆ่าคนมานาน เกิดบ้าขึ้นมาแล้วฆ่านางตายจะทำเช่นไรกัน อีกทั้งตอนนี้ตัวนางเองยังต้องหาทางกลับไปยังที่ที่จากมาอีก

แม้จะยังมองไม่เห็นหนทางแต่นางก็ยังไม่ยอมแพ้เป็นอันขาด อย่างน้อยนางก็อยากยังคงมีแม่ที่รักมากอยู่ที่นี่

ป่านนี้แม่ของนางจะเป็นอย่างไรบ้าง ที่นี่ท่านพ่อเสนาของนางยังมีฮูหยินใหญ่ ยังมีบุตรอีกหลายคน

แต่ที่นั่นแม่ของนางมีนางเพียงคนเดียวเท่านั้น แม่จะเศร้าเสียใจเพียงใดกันเมื่อลูกสาวคนเดียวไม่อยู่แบบนี้

"ชุ่ยหลินข้าจะทำยังไงดีกลุ้ม กลุ้ม ถ้าตาอ๋องนี่เกิดเป็นคนบ้าซาดิสท์ หากเขาจับข้ามัดกับเตียงเอาแส้เฆี่ยนข้า เอาไฟลนข้า จะทำยังไงดี ตอนนั้นคงไม่มีใครช่วยข้าได้แน่ๆ ซวยจริงๆ อุตส่าห์ซ่อนตัวมานานบทจะโดนคลุมถุงชนขึ้นมาก็ไม่ทันตั้งตัว ข้าจะทำยังไงคราวนี้ข้าได้ตายจริงๆ แน่"

นางเดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่น จะหนีก็มีโทษประหารทั้งตระกูลสงสารคนที่ไม่รู้เรื่องด้วย แต่หากแต่งงานไปโดนสามีซ้อมและทรมานจะทำอย่างไรดี

"คุณหนูท่านอย่าเพิ่งกังวลไปเจ้าค่ะ บ่าวได้ข่าวว่าท่านอ๋องรูปงามนัก คงไม่เป็นโรคซาซาอะไรแบบคุณหนูว่าเจ้าค่ะ"

ตั้งแต่คุณหนูฟื้นขึ้นมาก็เปลี่ยนไปเป็นอันมาก จากสตรีอ่อนแอขี้กลัวผู้หนึ่งกลายเป็นสตรีที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใด ใจกล้าเป็นอย่างยิ่ง เพียงแต่โชคดีที่คุณหนูยังเชื่อฟังนายท่านไม่ออกไปข้างนอกโดยไม่ได้ปลอมใบหน้า ไม่เช่นนั้นคงเกิดเรื่องมากมายแล้ว

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นชุ่ยหลินและองครักษ์หลงทั้งสองก็ไม่เคยพูดเรื่องที่เกิดขึ้นให้นางฟัง

เพราะกลัวคุณหนูจะสะเทือนใจทั้งหมดจึงยังเป็นความลับ และไม่มีวี่แววว่าหลิวซือซือจะจำเรื่องในวันนั้นได้

"ข้านี่มันซวยจริงๆ ซวยแรกรถชน ซวยต่อมาทะลุมิติกลับมายังยุคนี้ ยังไม่หมดต้องมาแต่งงานกับใครก็ไม่รู้อีก ที่นี่มันบ้าบอข้าไม่อยากอยู่แล้ว ทำยังไงข้าจะกลับไปได้ ช่วยข้าคิดซิ ข้าอยากกลับบ้านจริงๆชุ่ยหลิน"

"โถ่คุณหนูของบ่าว กำลังบ่าวก็มีเพียงเท่านี้จะช่วยคุณหนูได้อย่างไรกัน"

ชุ่ยหลินถอนหายใจ ชุ่ยหลินเพียงแต่ได้รับฟัง ความแปลกประหลาดและสิ่งที่คุณหนูบอกว่าตนเองมาจากอีกโลก

แรก ๆ ชุ่ยหลินเพียงคิดว่าคุณหนูของนางไม่สบาย นานวันเข้าโดนคุณหนูกรอกหูทุกวันเรื่องราวที่คุณหนูเล่าก็ราวกับว่าเป็นความจริง

อีกทั้งอาการแปลกประหลาดและของเครื่องใช้ที่คุณหนูคิดค้นขึ้นมา ทุกสิ่งล้วนเป็นของแปลกประหลาด

ชุ่ยหลินที่อยู่กับคุณหนูมาตั้งแต่เด็กจึงคิดว่าภายในร่างกายคุณหนูนี้หาใช่คนเดิมจริงๆ

จนบัดนี้คิดว่าคุณหนูอาจจะฝันถึงเรื่องในอนาคตของตนเองเมื่อตอนที่ไม่ได้สติเป็นแน่

ชุ่ยหลินที่เป็นบ่าวรับใช้เพียงแต่รับฟังอย่างสงบ ไม่ว่าข้างในนั้นจะใช่คุณหนูจริงหรือไม่ชุ่ยหลินก็ไม่มีใจคิดเป็นอื่นเพียงแต่ยังคงรับใช้ด้วยความรักและซื่อสัตย์ดังเดิม

อีกด้านหนึ่งในพระราชวัง

โจวเจ๋อฮั่นแต่งกายเต็มยศเข้าวัง ผลงานการทำศึกของโจวเจ๋อฮั่นล้วนเป็นที่ประจักษ์

ฝ่าบาทพระราชทานตำแหน่งชินอ๋องแก่เขา พระราชทานที่ดินให้อีกส่วนหนึ่งซึ่งนับว่ามากมายนักเพื่อตอบแทนความชอบของเขา อีกทั้งยังประกาศพระราชทานสมรสให้เขากับบุตรสาวคนเล็กของเสนาบดีหลิวซึ่งเป็นเสนาบดีฝ่ายซ้ายอีกด้วย

ภายในใจของเหล่าเสนาอำมาตย์ต่างตกตะลึงเมื่อรู้ว่าฝ่าบาททรงเลือกผู้ใดแต่งกับโจวอ๋อง

ไม่ใช่ว่าบุตรสาวผู้นั้นของท่านเสนาบดีนางสมองไม่ใคร่ดีอีกทั้งยังใบหน้าเสียโฉมแล้วไม่ใช่หรือ

เหตุใดฝ่าบาทจึงมีพระราชโองการเช่นนี้ หรือว่าระหว่างพี่น้องจะมีเรื่องบาดหมาง แต่ผู้ใดในแผ่นดินจะไม่รู้กันเล่าว่าฝ่าบาททรงให้ความสำคัญกับชินอ๋องคนใหม่ผู้นี้มากเพียงใด

แล้วด้วยเหตุอันใดจึงได้พระราชทานสมรสกับธิดาบ้าที่ใบหน้าเสียโฉมผู้นั้นให้ชินอ๋องกัน

**อัยเจีย คือ คำเรียกแทนตัวไท่โฮว่

**ชินอ๋อง คือ ตำแหน่งของราชวงศ์ผู้สืบทอดอันดับหนึ่งมีอำนาจมาก เป็นรองเพียงแต่ฮ่องเต้ ไท่โฮว่ และรัชทายาท มักมอบให้แก่ พี่ชายหรือน้องชาย หรือลูกชายของฮ่องเต้ ผู้มีความชอบ