บทที่ 1

เหนือนที

‘เลิกกันเถอะ ไม่อยากคบกับควาย!’

ประโยคสั้น ๆ ที่พูดง่าย ๆ หลุดออกจากปากของผู้หญิงที่ผมรักอย่างน้ำทิพย์

ตลกดีนะครับที่คำง่าย ๆ เหล่านี้ กลับทำให้ผมเจ็บทุกครั้งที่นึกถึงมัน คำพูดแสนเย็นชาที่เธอใช้พูดเพื่อบอกเลิกกับผม เลิกกับคนอย่างเหนือนที ที่ผู้หญิงคนอื่น ๆ ต่างเฝ้าร่ำร้องและเรียกหา คงมีแค่เธอเท่านั้นที่ตัดผมออกไปจากชีวิตอย่างง่ายดาย ทำราวกับว่าผมไม่ได้มีค่าหรือสำคัญมากพอที่จะอยู่ในชีวิตของเธอ

ควายงั้นเหรอ...

เห็น ๆ กันอยู่ว่าผมเป็นคน บอกเลิกผมยังไม่พอ! เธอยังกล้าเปรียบเทียบผมเป็นควาย! ทิ้งคำอันแสนเจ็บแสบเอาไว้ให้เจ็บใจเล่น

ถามว่าผมอยากสั่งสอนเธอไหม ตอบเลยว่ามาก แต่ผมไม่ได้ต้องการที่จะว่าเธอกลับ ผมอยากต่อว่าและสั่งสอนเธอด้วยการ ตบด้วยปากกระชากด้วยลิ้น ให้เธออ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดของผม!

หึ!

เสียดายที่ผมไม่สามารถทำตามที่ใจคิดได้ ผู้หญิงอย่างน้ำทิพย์ เวลาร้อนจะร้อนดั่งไฟนรก เธอพร้อมจะแผดเผาทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเสมอ และใช่ ผมยังรักชีวิตตัวเอง ที่ผมปล่อยเธอไปใช่ว่าผมจะเลิกกับเธอสักหน่อย

ก็แค่ทำให้เธอตายใจเท่านั้น เมื่อถึงเวลาที่ผมรุกและเอาคืน ไฟนรกก็นรกเถอะ ผมจะหลอมรวมให้มันเป็นลาวา เป็นเชื้อเพลิงผลักดันให้สถานะแฟนเก่าอย่างผม กลับไปเป็นผัวในชีวิตจริงของเธอเอง

เลิกกันงั้นเหรอ... ฝันเกินไปแล้วล่ะ ในเมื่อเข้ามาในโลกของผมแล้ว ก็ยากที่จะก้าวออกไป ถ้าอยากเลิกกับผมนักคงต้องรอให้ผมตายเสียก่อน

‘เลิกกันเถอะ ไม่อยากคบกับควาย!’

คำพูดเสียงดังที่ออกมาจากปากเธอในวันนั้น มันจะเป็นเพียงแค่ลมปาก ที่ไม่สามารถมีวันเป็นจริงได้ ผมจะไม่มีวันเลิกกับเธอ ของของผม มันก็เป็นของของผมอยู่วันยังค่ำ ไอ้อีหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์! อยากเลิกก็เลิกไปดิ ให้มันรู้กันไปว่าเหนือนทีคนนี้จะเอาเธอคืนกลับมาไม่ได้! และถ้าใครมันกล้าคิดจะยุ่งกับเธอก็ลองดู สาบานได้เลยว่าผมจะบดขยี้มันให้จมดิน ให้มันได้รู้ว่า

ผู้หญิงของเหนือนทีใครก็ห้ามยุ่ง!