ตอนที่ 2

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง พิมาลินก็ยังไม่โผล่หน้ามาหา จนชายหนุ่มอดที่จะสงสัยไม่ได้

“ไหนว่าถึงหน้ารั้วแล้วไง ทำไมยังไม่ขึ้นมาอีก”

ดวงตาคมกริบมองออกไปนอกระเบียง ความมืดค่อยๆ โรยตัวลงมา

“นี่ก็ใกล้จะมืดแล้วด้วย”

เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ กำลังจะเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายโทรหาพิมาลิน แต่เจ้าของชื่อปรากกฏตัวขึ้นเสียก่อน

เช็คเรตติ้งค่ะ เช็คเรตติ้ง ตะติ้งๆๆๆๆ

เพลงของใบเตยอาร์สยามดังในหัวทันที เมื่อเห็นเจ้าหล่อนเต็มๆ ตา

แม่เจ้าประคุณ เงินทองไม่มีเลยหรือไง ถึงได้ซื้อเสื้อผ้าสั้นเต่อแทบจะปิดของสงวนไม่ผิดแบบนี้ เสื้อก็รัดติ้วจนนมแทบจะออกมาเต้นระบำตรงหน้า

เขาน้ำลายไหล ลมหายใจติดชะงักแค่ลำคอ เอ็นในเป้ากางเกงก็แข็งโด่ อยากจะออกมาวาดลวดลายกับแม่สาวอวบอัดตรงหน้าเป็นที่สุด

อาชาไนยต้องใช้ความพยายามมากมายเหลือเกินที่จะหยุดความคิดอยากจะระเริงเซ็กซ์กับเด็กสาวนมใหญ่ตรงหน้า

บ้าชิบ!

เมื่อไหร่นะ เมื่อไหร่เขาจะหลุดพ้นจากความอึดอัดน่าสมเพชแบบนี้เสียที และเมื่อไหร่ แม่เจ้าประคุณจะหยุดอ่อย หยุดยั่วเขาแบบนี้

“ถ้าจะแต่งตัวแบบนี้ ทำไมไม่แก้ผ้ามาเลยล่ะ พิม”

ชายหนุ่มขยับแว่นหนาเล็กน้อย และรีบละสายตาจากเรือนกายน่ากระซวกของพิมาลินอย่างยากลำบาก แต่เจ้าหล่อนหาสะท้านไม่ ยังคงยิ้มยั่ว และแอ่นนมให้เขาเห็นชัดๆ อย่างไร้ยางอาย

เด็กมอห้า ทำไมอะไรต่อมิอะไรถึงได้ใหญ่โตแบบนี้นะ นมใหญ่มาก แถมที่เป้ากางเกงก็อวบอูมโหนกแน่นให้เห็นเป็นรูปเป็นร่างเลยทีเดียว นี่ถ้าเขาไม่เห็นว่าหล่อนเป็นลูกศิษย์ แถมยังเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทพ่อกับแม่ เขาคงจับหล่อนทำเมียไปนานแล้วล่ะ ผู้หญิงอะไร ยั่วเก่งยิ่งกว่าโสเภณีที่เขาลากมาฟัดทุกคืนเสียอีก

“แก้ผ้ามาเรียนได้ด้วยเหรอคะพี่ฮอส” หญิงสาวยิ้มยั่วยวน “แหม ถ้ารู้ว่าทำได้ พิมคงจะแก้ผ้ามาแล้วล่ะ เอ๋ แก้ตอนนี้ทันไหมคะ” หญิงสาวทำท่าจะถอดเสื้อออก เขารีบร้องห้ามเอาไว้เสียงดังลั่น

“อย่าแรดให้มากนักเลย พิม พี่ขอร้องล่ะ”

“แหม พิมล้อเล่นน่ะค่ะ”

หล่อนยังคงยิ้มหน้าระรื่น ขณะเดินเข้ามาหยุดใกล้ๆ เขา เอามือเท้ากับโต๊ะไม้ และโน้มตัวมาข้างหน้า แม่เจ้าประคุณเอ๋ย นมขาวจั๊วะแทบทะลักออกมาจากคอเสื้อหมดทั้งเต้า

เอ็นชายแข็งจนหินเรียกพ่อเลยล่ะตอนนี้ นี่เขาจะทนไม่ไหวแล้วนะ

“ตายแล้วพี่ฮอส เลือดกำเดาไหลค่ะ”

หญิงสาวหัวเราคิกคัก เขารีบยกมือขึ้นซับทันที แต่ก็ไม่เห็นรอยเลือด

“ไหนล่ะ ไม่เห็นมีเลย”

“พิมล้อเล่นค่ะ ที่ไหลน่ะคือน้ำลายของพี่ฮอสต่างหาก”

เขาไม่ชอบสายตารู้ทันความรู้สึกของพิมาลินที่มองมาเลย แต่ก็จำต้องยกมือขึ้นป้ายน้ำลายที่มุมปาก จากนั้นก็เค้นเสียงดุดัน

“นั่งลงได้แล้ว และเริ่มเรียน”

“พิมขอนั่งใกล้ๆ พี่ฮอสได้ไหมคะ”

หล่อนทำท่าจะมานั่งเก้าอี้ตัวใกล้ๆ แต่ชายหนุ่มร้องห้ามเสียงหลง

“ไม่ต้อง นั่งที่เดิมน่ะดีแล้ว”

“แต่พี่ฮอสพูดเบา พิมไม่ค่อยจะได้ยินนี่คะ”

เขาจ้องหน้าผู้หญิงที่ยั่วยวนยอดเยี่ยมอย่างพิมาลินเขม็ง

“จะไปแรดกับผู้ชายคนไหนก็ได้นะ แต่อย่ามาทำกับพี่ เพราะพี่ไม่ชอบ”

หน้าหวานจ๋อยลงเล็กน้อย แต่แปบเดียวก็ฉีกยิ้มออกมาใหม่

“พิมก็แรดกับพี่ฮอสคนเดียวนี่แหละค่ะ”

แล้วเจ้าหล่อนก็เดินมานั่งเก้าอี้ตัวใกล้ๆ เขานั่นเอง แม้เขาจะขยับหนี แต่ก็ทำไม่ได้ถนัดนัก

“แต่แปลกนะคะ ทำไมพี่ฮอสทำท่ากลัวพิมจังเลย กลัวทำไมคะ กลัวอะไรพิม”

หล่อนเอียงหน้าถาม ทำน้ำเสียงไร้เดียงสา แต่เขารู้ดีว่าหล่อนไม่ได้ไร้เดียงสา น่าจะผ่านเรื่องอย่างว่ามาโชกโชน

“พี่ไม่ได้กลัวเธอ แต่พี่ไม่อยากพลาดมีอะไรกับเธอ”

“แหม ก็พลาดสักครั้งหนึ่งจะเป็นอะไรไปล่ะคะ”

“พิม!”

“ไม่ต้องมาทำขึ้นเสียงเลยพี่ฮอส พิมรู้นะว่าพี่ฮอสเซ็กซ์จัด ชอบเซ็กซ์มาก และก็ลากอีตัวขึ้นเตียงทุกคืน”

“นี่เธอรู้ด้วยหรือ...”

ทำไมหล่อนจะไม่รู้ล่ะ ในเมื่อหล่อนรักเขา รักมาตั้งนานแล้ว และก็สนใจชีวิตและความชอบของเขาทุกอย่าง

“รู้สิคะ”

โหนกแก้มของอาชาไนยเป็นสีแดงระเรื่อ เอ็นก็แข็งโด่ไม่ยอมลงเสียที

“เลิกพูดได้แล้ว เธอมีหน้าที่เรียน ไหนเลขตรงไหนไม่เข้าใจ บอกมาสิ”

“เลขน่ะพิมไม่ค่อยเข้าใจ แต่ความคิดของพี่ฮอสพิมไม่เข้าใจยิ่งกว่าค่ะ”

แม่เจ้าประคุณยังวกกลับเข้ามาเรื่องเดิมจนได้ เขาถอนใจแรงๆ

“ตกลงจะให้พี่ติวเลขให้ไหม หึ”

หญิงสาวยังคงระบายยิ้ม จงใจเอานมใหญ่สีต้นแขนล่ำสันของอาชาไนยทุกโอกาสที่สามารถทำได้ จนเขาต้องขยับตัวออก แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะหล่อนตามติดไม่คิดจะลดละ

“ติวค่ะ ติว...”

“งั้นก็บอกมาว่าเลขตรงไหนไม่เข้าใจ”

“ติวหนังสือเสร็จแล้ว เรามาติวรักกันต่อได้ไหมคะพี่ฮอส”

“พิมาลิน”

เขาเค้นเสียงเรียกชื่อจริงของหล่อนอย่างไม่พอใจ และนั่นก็ทำให้พิมาลินหน้าเจื่อน

“ก็ได้ ก็ได้ค่ะ”

“งั้นก็บอกมาว่าตรงไหน”

“ตรงนี้ค่ะ”

หล่อนชี้นิ้วไปยังโจทย์เลขที่ตนเองไม่เข้าใจ ชายหนุ่มมองตามนิ้วเรียว ก่อนจะเริ่มต้นอธิบายให้กับแม่สาวนมใหญ่ฟังช้าๆ

“เข้าใจหรือเปล่า”