4/2 ข้าวใหม่ปลามัน

“ไอ้คำ ข้าว่าจะให้เจ้าภณมันไปลองปลูกผลไม้ พวกมะม่วง ขนุน แถวที่ดินที่อยู่ใกล้กับคลองชลประทานฝั่งติดเขานู่นเอ็งว่าดีไหม”

กำนันหันไปปรึกษาลูกน้องคนสนิท คำเป็นมากกว่าลูกน้อง เพราะสมยศเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด ก่อนที่จะมีปาลิดาด้วยซ้ำ

“พ่อกำนันไม่กลัว ว่าสักวันไอ้ภณมันจะเลิกกับหนูดิว แล้วเอาเงินที่หาได้ไปใช้สุขสบายกับนางณิศาเหรอครับ”

“คำเอ๋ย แกลองคิดดูนะ ฉันให้มันอยู่กับลูกฉัน จนท้อง กว่าจะถึงเวลานั้น มันจะรักยายดิวหรือเปล่าฉันไม่รู้ แต่มันต้องรักลูกของมัน และความผูกพันของคนที่นอนเห็นหน้ากันทุกคืน กับผู้หญิงที่เห็นแก่เงินอย่างนั้น ฉันเชื่อว่าไอ้ภณมันฉลาดพอ”

ช่วงหัวค่ำกำนันใช้ให้คำไปตามลูกเขยมาพบ เพื่อพูดคุยวางแผนการใช้ชีวิตในฐานะลูกเขยของกำนันต่อไป

“นั่งลงเจ้าภณ” กำนันชี้มือไปที่เก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับเขา

“ลูกสาวฉันเป็นไงบ้าง”

“ไข้ลดแล้วครับ เพิ่งหลับไปสักพัก กำนันมีอะไรถึงได้ให้คนไปตามผม”

“ต่อไปนี้เอ็งเรียกฉันว่าพ่อ จะมาเรียกว่ากำนันเหมือนเดิมไม่ได้ เพราะเอ็งมาเป็นลูกเขยข้าแล้ว”

“ครับพ่อกำนัน”

“ที่ข้าเรียกเอ็งมา ก็เพื่อจะคุยสะสางในหลายๆเรื่อง เรื่องแรกเงินที่จะเอาไปไถ่ที่ให้พ่อของนางณิศา ข้าได้ให้คนไปคุยกับนายอำเภอแล้ว พ่อมันจำนองไว้ที่สองหมื่น อ่ะรับเงินไป”

กำนันทำตามคำพูดที่พูดไว้ ก่อนที่จะมีงานแต่งเกิดขึ้น และเขาก็เป็นคนรักษาคำพูดเสมอ

“ขอบคุณมากครับพ่อกำนัน” ชายหนุ่มยกมือไหว้ด้วยความดีใจที่สามารถหาเงินไปช่วยคนรักของเขาได้

“ภณเอ็งต้องรู้จักหน้าที่และบทบาทของตัวเองนะ ตอนนี้เอ็งมีเมียแล้ว จะมาทำตัวเป็นคนรักกับณิศามันไม่ได้แล้ว อย่างน้อยเอ็งก็ควรจะทำหน้าที่สามีให้ดีที่สุด จนกว่ายายดิวจะท้อง แล้วนับจากนั้นก็แล้วแต่เอ็ง ว่าจะอยู่ด้วยกันหรือจะเลิกรากันไป”

“ไม่ต้องห่วงครับ ผมรู้ดีว่าการที่ผมแต่งงานแล้ว ผมไม่สามารถจะไปทำตัวเหมือนผู้ชายที่ไม่มีพันธะได้ พ่อกำนันสบายใจได้ครับ”

ถึงพ่อตาจะไม่พูดเรื่องนี้ กันตภณก็ตั้งใจเอาไว้แล้ว ว่าเขาจะทำหน้าที่สามีให้ดีที่สุด จนกว่าจะถึงวันที่เขาได้เป็นอิสระ มีสิ่งเดียวที่เขาคิดว่าคงให้ภรรยาไม่ได้นั่นคือหัวใจของเขา

“และอีกเรื่อง เมื่อเอ็งเข้ามาเป็นลูกเขยของข้าแล้ว ครอบครัวมันก็ต้องสร้างเนื้อสร้างตัวกัน ข้าจะให้เอ็งไปลงผลไม้ที่ที่ดินแปลงที่ติดกับคลองชลประทาน น้ำท่าสมบูรณ์ดี เนื้อที่ก็เกือบสิบห้าไร่ ลงพวกมะม่วง ขนุน ผลไม้อะไรที่เอ็งมองแล้วว่าจะขายได้ ก็ตัดสินใจเอา ส่วนที่ที่อยู่ติดกับที่ของพ่อเอ็งมีอยู่ไม่ถึงสิบไร่ เอ็งก็ปลูกมันไป ขยันหน่อย ไม่นานก็คงมีเงินเป็นเศรษฐีกับเขา เพราะข้าก็แก่แล้ว ไม่อยากคิดทำอะไร ”

“มันไม่เยอะไปเหรอครับ ที่พ่อกำนันจะให้ผม ทำมาหากินบนที่ดินตั้งมากมาย”

ชายหนุ่มรู้สึกเกรงใจเพราะเขาแค่มาเป็นลูกเขยแค่เพียงไม่นาน พอปาลิดาท้อง เขาก็ต้องเลิกราไป

“ไม่ได้มากมายอะไร ที่ดินก็ทิ้งว่างไว้เฉยๆ และข้าก็ไม่ได้ยกให้เอ็งเลย แค่ให้ใช้ทำมาหากิน ข้ามีเรื่องแค่นี้แหละ กลับไปดูเมียเอ็งเถอะ และพรุ่งนี้ก็เอาเงินไปให้นายอำเภอเขาเสีย ไม่ต้องให้นางณิศามันเอาไปไถ่หรอก ข้าไม่เชื่อใจ”

ใจอยากจะเถียงว่าณิศาไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น แต่ในเมื่อมันเป็นเงินของพ่อกำนัน ชายหนุ่มก็คงต้องทำตาม ได้โฉนดกลับคืนแล้วค่อยเอาไปให้พ่อของณิศาที่บ้าน