วิถีคนเถื่อน (30%)

“คิดว่าจะหนีพ้นหรือไง”

เจ้าของน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยปนโอหังชวนน่าเจ็บใจตะโกนไล่หลังคนที่กำลังลนลานวิ่งไปยังดาดฟ้า และนั่นก็ทำให้ปิยฉัตรซอยเท้าเร็วกว่าเดิม

“อย่าตามมานะโว้ย!”

เสียงแข็งๆ ติดจะสั่นตะโกนสวนกลับ ก่อนจะวิ่งไปหยุดลงตรงขอบสระด้วยสภาพหอบฮัก แล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เมื่อรู้ว่าตัวเองคิดผิดอย่างมหันต์ที่หนีขึ้นมาบนดาดฟ้า

“จุ๊ๆๆ จนมุมแล้วสิเมียเรา”

น้ำเสียงกลั้วหัวเราะคล้ายหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีทำให้คุณหมอสาวหายใจไม่ทั่วท้อง เสียงฝีเท้าที่สืบเข้ามาใกล้ทุกขณะจิตทำให้คนถูกไล่ต้อนละล้าละลัง ไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหนดี

“บอกแล้วไงว่ากูไม่ใช่เมียมึง! ไอ้มาเฟียโรคจิต!” เธอย้อนเสียงขุ่น พร้อมหันขวับมาจ้องคนที่ยืนห่างออกไปด้วยแววตาดุวับ ท่าทางเอาเรื่องทำให้คนกอดอกยืนจังก้ากระตุกมุมปากเล็กน้อย

“เดี๋ยวก็รู้ว่าเป็นเมียไอ้มาเฟียโรคจิตจะต้องทำยังไง…และเอาท่าไหนบ้าง” จอมพลเอ่ยมาดนิ่งๆ ทว่าพอเธอจะหนีลงไปจากดาดฟ้าเขาก็โยกตัวมาขวางทางเอาไว้อย่างน่าเจ็บใจ

“หลีกไป!” เธอแหงนหน้าคอตั้งบ่า แล้วเค้นเสียงขู่ฟ่อ ทว่าแทนที่จะกริ่งเกรงพ่อเจ้าประคุณกลับเลิกคิ้วท้าทาย ก่อนจะโน้มหน้าลงมาเอ่ยยั่วอารมณ์

“ไม่หลีก จะเอาเมีย”

“ไม่ให้เอาโว้ย!” หญิงสาวตวาดลั่นอย่างเหลืออด

“บังคับเอาก็ได้”

จอมกักขฬะเอ่ยอย่างหน้าตาเฉย ในจังหวะที่คนถูกยั่วอารมณ์จนจิตหลุดเหวี่ยงหมัดหมายจะฟาดเข้าที่ปากร้ายกาจเขาก็เบี่ยงหลบ คว้าหมับเข้าที่ข้อมือกลมกลึง ครั้นเธอถลึงตาใส่พ่อเจ้าประคุณก็ขยิบตาและส่งจูบให้ด้วยมาดกวนๆ ชวนเจ็บใจ จากนั้นก็ดันร่างน้อยจนแผ่นหลังไปชิดผนังดาดฟ้า

“ไอ้คนทุเรศ! เขาไม่ให้ก็ยังหน้าด้านจะบังคับเอา”

ทนไม่ไหวเธอก็เค้นเสียงแข็งๆ ประณามด้วยความคับข้องใจ ก่อนจะผวาเฮือกเมื่อถูกอีกฝ่ายก้มลงดูดลำคอระหง แล้วฟาดสะโพกมนหนักๆ เป็นเชิงกำราบ ก่อนจะตาเบิกกว้างเมื่อมือกระด้างล้วงเข้าไปในขอบกางเกง ทันทีที่ตั้งสติได้ปิยฉัตรก็ออกแรงผลักไสร่างใหญ่ พร้อมก่นด่าไม่ยั้ง

“ลามก! เถื่อน! โรคจิต!”

“ด่าเก่งแบบนี้ เวลาอึ๊บก็ให้มันเก่งด้วยล่ะ” จอมพลเอ่ยชิดปากที่กำลังเม้มจนเกือบเป็นเส้นตรง ก่อนจะจงใจฝังจมูกลงตรงพวงแก้มสุกปลั่งแรงๆ

ฟอด!!!

ซ้ำร้ายจากนั้นไอ้เถื่อนยังส่งปากและจมูกมาคลอเคลีย ยิ่งเธอเบี่ยงหน้าหลบเขาก็ยิ่งตามติด ซึ่งการเปลี่ยนท่าทีจากเถื่อนๆ มาเป็นหยอกเย้าทำให้คนถูกกระทำหัวหมุน

“มึงต้องการอะไรจากกูกันแน่”

“ต้องการอึ๊บมึงน่ะสิเมียจ๋า”

วาจาขวานผ่าซากและห่ามหื่นเหลือทนทำให้คนฟังหน้าร้อนฉ่า และรู้สึกเลือดขึ้นหน้า นึกอยากจะข่วนใบหน้ารกครึ้มด้วยหนวดเคราแต่ก็ทำไม่ได้อย่างใจปรารถนา

“แต่กูไม่อยากอึ๊บกับมึง! ไอ้คนหน้าไม่อาย!”

แม่สาวลุคห้าวเป้งตะเบ็งเสียงใส่อย่างเหลืออด พร้อมกันนั้นก็ดิ้นขลุกขลักในวินาทีที่มือใหญ่กอบกุมกลางกายสาว แล้วกระชากกระดุมและซิบกางเกงจนปริแยกไม่เหลือชิ้นดี จากนั้นก็ทำให้แม่คนไม่ประสาสะดุ้งเฮือก ตาเหลือกถลน และดิ้นรนต่อต้านอย่างบ้าคลั่ง ด้วยการล้วงเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋ว มือเรียวทุบอกกว้างหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะเหมือนถูกช็อตในวินาทีที่อีกฝ่ายกรีดนิ้วไล้รอยแยกตรงซอกสาวอย่างย่ามใจ

“ไหนบอกผัวอีกทีสิ ว่าอยากหรือไม่อยาก”

คนเถื่อนไม่เพียงคาดคั้น แต่ยังทำให้เธอแทบขาดใจด้วยการแหวกกลีบสาว แล้วใช้หัวแม่มือหยอกเอินปุ่มปมเสน่หาอย่างแผ่วเบาทว่าเร้าอารมณ์

“มะ…ไม่…ยะ…อยาก”

ปากเค้นเสียงกระเส่าปนหอบหนักๆ ปฏิเสธ ทว่ากลับแอ่นร่างตอบสนองปลายนิ้วร้ายกาจอย่างไร้การควบคุม เรียกเสียงหัวเราะเยาะหยันแผ่วพลิ้ว

“ว่ายังไงนะ ไม่ได้ยิน”

ทั้งที่รู้ว่าเธอตอบว่ายังไงพ่อคนช่างแกล้งก็ยังไม่วายทำหน้าซื่อ พร้อมกันนั้นก็ส่งปลายนิ้วมากพิษสงบดขยี้บี้คลึงเกสรดอกรัก จนคนถูกกระทำหลุดครางสะอื้นฮัก

“กูอยากจะฆ่ามึงนัก” ที่สุดเธอก็เค้นเสียงตอบโต้ ทว่าไม่ใช่คำตอบที่เขาต้องการเสียทีเดียว ซึ่งคนโอหังก็ไม่อนาทรร้อนใจ ทำเพียงยักไหล่ แล้วเอ่ยรวน

“แสดงว่าอยากให้กูตายคาอก”

“ไม่…อยาก…”

ปิยฉัตรพยายามหลับหูหลับตาเค้นเสียงออกมาอย่างสุดความสามารถ รู้ว่าตนกำลังถูกจอมมารร้ายปั่นประสาทให้สติขาดผึง แต่เธอกลับทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ความเสียดเสียวที่แล่นวูบวาบไปทั้งสรรพางค์กายทำให้คนไม่ประสาแข้งขาอ่อนแรง เนื้อตัวและมือไม้สั่นไปหมด

“ไม่อยากอะไรถึงตัวสั่นระริกแบบนี้” เขาเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะชวนเจ็บใจ ก่อนจะทำให้เธอสะดุ้งเฮือกด้วยการสอดนิ้วเข้าสู่ความคับแคบทว่ารัดรึง

“โอววว…แถมยังฉ่ำแฉะพร้อมเต็มที่ซะด้วย”

คราวนี้จอมเถื่อนถึงกับหลุดคำรามออกมา รู้สึกอึดอัดและปวดร้าวจนแทบทนไม่ไหว อยากจะจับขาอีกฝ่ายขึ้นมาพาดแขน แล้วเสียบเสยแก่นกายเข้าไปซุกในความนุ่มแน่นทว่าร้อนฉ่าจนแทบบ้า และจินตนาการดิบๆ ก็ทำให้เขาถึงกับหลุดสบถถ้อยคำหยาบคายออกมาหลายต่อหลายครั้ง ลมหายใจฟืดฟาดถูกพ่นออกมาจากปลายจมูกคมสัน กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่นจนซีกแก้มนูนเป็นสัน ความอยากทวีความรุนแรงเหมือนจะลงแดงเสียให้ได้ หากแต่จำต้องพยายามกัดฟันควบคุมตัวเองไม่ให้ออกอาการบ้าคลั่งจนเกินไป ถึงเขาจะคลั่งเซ็กส์เพราะฤทธิ์ยาจนแทบหน้ามืด อีกทั้งมีความต้องการสูงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่ชอบการหักหาญน้ำใจ

และต่อให้อยากฟัดยัยตัวแสบแบบดิบๆ ตามแรงอารมณ์ที่กำลังโหมกระพือใจแทบขาด แต่เขาก็ต้องข่มกลั้นด้านมืดเอาไว้อย่างสุดความสามารถ แถมพ่อเขายังสั่งมาว่าต้องอ่อนโยนอีกด้วย