แรกพบ สบตา

แรกพบ สบตา

ตึก! ตึก! ตึก!

เสียงฝีเท้าของคนหลายสิบคนที่กำลังวิ่งวุ่นเหมือนกำลังตามหาอะไรบางอย่าง ณ บริเวณท่าเรือสำราญ ที่มีเรือสำราญสุดหรูขนาดมหึมาจอดอยู่เพื่อเตรียมออกในคืนนี้

“จับมันมาให้ได้! ถ้ากูไม่ได้ตัวมันมาในคืนนี้ กูจะยิงพวกมึงทิ้ง!!”

เสียงแหบพร่าตะโกนกร้าวของเสี่ยอำนาจ ชายวัยกลางคน มีลักษณะรูปร่างท้วมอวบค่อนไปทางอ้วน ลงพุงตามแบบฉบับเสี่ยไทยขนานแท้ ออกคำสั่งกับลูกน้อง เพื่อตามหาคนที่หลบหนีเขาขึ้นไปซุกซ่อนอยู่ที่ไหนสักที่หนึ่งบนเรือสำราญขนาดใหญ่นี้ หากคืนนี้เขาพลาดไม่ได้ตัวคนที่ตามหา ครั้งนี้จะเป็นครั้งที่ 3 แล้วที่เขาต้องเสียเงินฟรีในการซื้อตัวหญิงสาวคนนี้มาแต่ไม่ได้ทำอะไรเธอเลย

เสี่ยอำนาจ นักธุรกิจวัยกลางคน ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งถูกจัดเป็นคนรวยระดับต้นๆ ของเมืองไทยคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เมื่อ3เดือนที่แล้ว มีนักธุรกิจรายหนึ่ง ชื่อ ประภัส มาขอความช่วยเหลือจากเสี่ยอำนาจด้วยที่ว่าบริษัทของตนเองนั้นใกล้จะล้มละลายอยู่รอมล่อ ด้วยการขอกู้เงินทุนไปกู้บริษัทตัวเอง แต่ไม่มีหลักทรัพย์ใดๆ มาค้ำประกัน จึงเสนอนำหลานสาวของตัวเองมาขายให้เสี่ยอำนาจ โดยที่หญิงสาวไม่รับรู้เรื่องราวใดๆ เลย ตอนแรกเสี่ยจะไม่รับข้อเสนอ แต่พอได้พบกับหญิงสาวกลับรู้สึกชื่นชอบและอยากได้มาเป็นบ้านเล็กบ้านน้อยเพิ่มอีกสักคน

การรับข้อเสนอของนายประภัสผู้เป็นลุง จึงทำให้ เซริน หลานสาวแท้ๆ ในวัย 24ปี ถูกลุงของเธอวางยานอนหลับหลอกมาให้เสี่ยโดยที่เธอไม่รู้ตัว รู้ตัวอีกทีคือตอนที่หญิงสาวตื่นขึ้นมาอยู่บนเตียงในห้องห้องนึงที่เธอเดาว่าน่าจะเป็นบนเรือสำราญ เพราะมองออกไปทางหน้าต่างห้อง พบเพียงทะเลสุดลูกหูลูกตา หญิงสาวตกใจและเริ่มทบทวนว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? และที่นี่คือที่ไหน? แต่ยังไม่ทันได้ทบทวนเรื่องราว เสียงประตูก็เปิดพรวดเข้ามา พร้อมกับชายฉกรรจ์ 2 คน ยื่นน้ำให้เธอ

“กินเข้าไป”

“ที่นี่ที่ไหน จับฉันมาทำอะไร?” หญิงสาวยื่นมือออกไปรับขวดน้ำอย่างกล้าๆ กลัวๆ พร้อมกับถามเสียงสั่น

“กินไปซะ เดี๋ยวจะตายซะก่อน!!” หนึ่งในชายคนนั้นเอ่ยขึ้น แต่ไม่ตอบคำถามของเธอ

หญิงสาวดื่มน้ำด้วยความกระหายเนื่องจากถูกจับมาเป็นเวลานานกว่าจะฟื้น

“ปล่อยฉันไปได้ไหม? จับฉันมาทำอะไร? ฉันไม่มีเงินให้พวกคุณหรอกนะ!!” หญิงสาวพูดขึ้นหลังจากกระดกน้ำเกือบหมดขวด ชายทั้งสองไม่ได้ตอบใดๆ แต่เดินออกจากห้องไปแล้วขังเธอไว้เหมือนเดิม

เวลาผ่านไปประมาน 15นาที หญิงสาวหาทางหนีออกจากห้อง ซึ่งมองดูแล้วทางออกจะมีแค่ประตูกับหน้าต่างที่ด้านนอกเป็นระเบียงทางเดินริมเรือที่มีเพียงรั้วกั้นไว้เท่านั้น

เซริน หญิงสาววัย 24ปี หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก ตัวเล็ก ผิวขาว ผมยาวสยายสีน้ำตาลอ่อน พ่อและแม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เธออายุได้ 10ขวบ สาเหตุเพราะอะไรเธอไม่สามารถจำได้ เธอรับรู้จากผู้เป็นอาของเธอแค่เพียงว่า พ่อและแม่ของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุและมีเพียงเธอรอดมาจากครั้งนั้นเพียงผู้เดียว อุบัติเหตุครั้งนั้นมันทำให้เธอเสียความทรงจำช่วงนั้นไป เธอไม่มีญาติที่ไหนอีก อาของเธอจึงได้รับเลี้ยงเธอมาตั้งแต่นั้น

หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสยาวสีขาวบางๆ ปีนหน้าต่างเรือออกมาและเดินไปตามระเบียงเรืออย่างระมัดระวัง ตอนนี้เธอรู้สึกร้อนลุ่มจากข้างในอย่างบอกไม่ถูก เธอคิดขึ้นได้ว่า น่าจะมีอะไรอยู่ในน้ำที่เธอดื่มเข้าไปเป็นแน่

ร่างบางเดินไปตามระเบียงเรืออย่างเร่งรีบ เพราะได้ยินเสียงดังเอะอะโวยวายดังลั่นมาจากที่ไหนสักที่หนึ่งใกล้ๆ ตัวเธอ ก่อนที่จะมีใครทันได้เห็นตัวเธอนั้น เธอได้หลบเข้าไปในห้องๆ หนึ่ง ห้องนี้ไม่เหมือนกับห้องอื่นๆ ที่มีหน้าต่างหันออกมาทางระเบียง แต่ห้องนี้หันประตูมาทางระเบียงเพียงห้องเดียว ร่างบางเข้ามาในห้องหวังแค่จะหลบให้รอดพ้นสายตาจากผู้ที่จับเธอมาเท่านั้น ภายในห้องมืดสลัว มีเพียงแสงไฟจากไฟดวงเดียวกลางห้องที่เปิดอยู่ ความร้อนลุ่มในตัวร่างบางเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้น เธอกวาดสายตามองหาห้องน้ำ เธอต้องการห้องน้ำเพื่อดับความร้อนในตัวเธอ ว่าแล้วเธอก็จัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก แต่ไม่ทันที่เธอจะได้ถอดมันออกก็มีเสียงดุกร้าวดังขึ้นจนเธอสะดุ้ง

“เข้ามาทำอะไรในนี้!!!”

“ขะขอโทษค่ะ” ร่างบางตอบเสียงสั่น หันไปยังต้นเสียงที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโซฟามุมห้องมืดๆ เห็นเพียงเงาดำๆ สลัวๆ จากแสงไฟดวงเดียวภายในห้อง ร่างหนาในชุดคลุมอาบน้ำ ในมือถือแก้วไวน์

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้ว่ามีคนอยู่ในห้องนี้ ฉันแค่หลบเข้ามา ขอฉันหลบตรงนี้สักนิดนะคะเดี๋ยวฉันก็จะไป” ร่างบางตอบเสียงสั่น

ร่างหนาไม่ได้ตอบกลับอะไร เพียงลุกขึ้นจากโซฟา เดินตรงมายังร่างบาง หญิงสาวเกิดความหวั่นๆ เล็กน้อย แต่ก็น่าแปลกที่ความรู้สึกของเธอกลับรู้สึกว่าการอยู่ในห้องกับบุคคลนี้ ตัวเองจะปลอดภัยมากกว่าออกไปนอกห้องเสียอีก

“ถ้าฉันให้เธอหลบ ฉันจะได้อะไร?” ชายหนุ่มชำเรืองไปยังด้านนอกที่มีเสียงของผู้คนที่ดูจะวุ่นวายกับการตามหาอะไรบางอย่าง จากนั้นก็เบนสายตากลับมายังร่างบางที่กำลังสั่น ไม่ใช่การสั่นเพราะความกลัว แต่เป็นการสั่นจากอาการร้อนลุ่ม ชายหนุ่มมองเพียงแวบเดียวก็รู้ได้ทันทีว่า หญิงสาวโดนยามา ร่างบอบบางกระทบกับแสงไฟสลัว ทำให้เขาเห็นเธอได้ชัดขึ้นและเธอก็เห็นเขาได้ชัดขึ้นเช่นกัน ชายหนุ่มมองไปยังดวงตากลมสวย ใจแกร่งกระตุก นึกอยากครอบครองดวงตากลมนั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน …

วินเนอร์ มาเฟียหนุ่มรูปงามที่มีฉายาว่า เป็นหนุ่มน้ำแข็ง เย็นชาและเลือดเย็น ตามแบบฉบับมาเฟียแท้ๆ แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาต่างจากมาเฟียคนอื่นคือ… เขาไม่เคยมีความรักและไม่เคยนอนหรือมีความสัมพันธ์กับหญิงคนไหนเลย